Ελευθερία

Αχχχχ....
Ο καλύτερος ύπνος που έχω κάνει εδώ και χρόνια.
Όλο το βράδυ στην αγκαλιά του.

Τεντονομαι και γυρίζω από την άλλη αλλά.... Δεν είναι εκεί...
Ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό!

Σηκωθηκα ακούμπησα στην πλάτη του κρεβατιού.
Που μπορεί να έχει πάει ?!!

Παρατηρώ την κρεβατοκαμαρα.
Δεν έχει αλλάξει τίποτα, όλα όπως και τότε.
Το μάτι μου πέφτει σε μια φωτογραφία πάνω στο έπιπλο.
Σηκώνομαι με περιέργεια και πάω εκεί...

Δεν το πιστεύω....
Την είχε ακόμα... Την πρώτη μας φωτογραφία....

Ξαφνικά μπαίνει μέσα στο δωμάτιο με έναν δίσκο στο χέρι...
Μου έφερε πρωινό ??!!

Κάθομαι με την φωτογραφία αγκαλιά και τον παρακολουθώ που ακουμπάει το δίσκο στο κρεβάτι και με πλησιάζει.

Γιώργος<< Τι κοιτάς εκεί ?!>> λέει και παίρνει την φωτογραφία από τα χέρια μου.
Ελευθερία<< Την θυμάσαι αυτή?>> Τον ρωτάω και μου χαμογελάει.
Γιώργος<< 3ο ραντεβού... Στο πάρκο κοντά εκεί που δούλευες...
Την ημέρα που σου ζήτησα να τα φτιάξουμε. >> Μμμ την θυμάται.... Και πολύ καλά μάλιστα.
Με απαστομοσε βασικά.

Με πλησιάζει δειλά....
Και περνάει το χέρι στο μάγουλο μου κσι μετά σκήβει και με φιλάει.

Γιώργος<< Ελα να φας τώρα..!>>
Με τραβάει από το χέρι και γυρνάμε στο κρεβάτι.
Ελευθερία<< Γιώργο εγώ...>> πάω να πω αλλά με φιλάει πεταχτά απότομα.
Και παλιά όταν ήθελε να με κάνει να σταματήσω αυτό έκανε.
Γιώργος<< Πρώτα θα φας και μετά έχουμε να μιλήσουμε οι δύο μας>>
Ελευθερία<< Καλά... Θα μου κάνεις παρέα?>>
Γιώργος<< φυσικά! >>

Όταν τελικά έφαγα όσο μπορούσα πήρε τον δίσκο και τον άφησε στο πάτωμα και γύρισε σε μένα με ένα τριαντάφυλλο.

Γιώργος<< Αυτό είναι για σ' ένα>>

Μου λέει και μου δείχνει ένα τριαντάφυλλο.
Το ακουμπάει από την μύτη μου στο μάγουλο μου και από εκεί το οδηγεί στον λαιμό και τον ώμο μου.

Ελευθερία<< Ευ..Ευχαριστώ... >> κομπιάζω καθώς πλησιάζει το πρόσωπο μου.

Με φιλάει γλυκά αλλά ταυτόχρονα με πάθος. Με μια αγωνία, με στέρηση

Με σπρώχνει ελαφρά και πέφτω πίσω, με αυτόν από πάνω μου.
Συνεχίζουμε να φιλιομαστε και αυτός προσπάθει σιγά - σιγά να μου ξεκουμπωσει το πουκάμισο.

Και τότε χτυπάει το κινητό μου...
Χαχχαχα κάποιος έφαγε πόρτα από το κάρμα....

Στηρίζετε στα χέρια του και με κοιτάει. Εγώ με το ζόρι δεν γελάω.

Γιώργος<< Γαμωτο! >> λέει και πέφτει στο πλάι.

Εγώ τεντονομαι και πιάνω τον κινητό μου από το κομοδίνο.

Τηλέφωνο

Ελευθερία << Παρακαλω.. >>
Μαριλια<< Μαμά μου..>> ακούω την γλυκιά φωνή της από την άλλη άκρη της γραμμής.
Πόσο μου έχει λείψει το μωρό μου.
Ελευθερία<< Μωρό μου... Τι κάνεις ?!>> λέω και τότε ο Γιώργος σηκώνεται καθιστός δίπλα μου κάνοντας μου νόημα για το ποιος είναι.
Μαριλια<< Καλά μαμά μου... Μου λείπεις πολύ..>> λέει με παράπονο
Ελευθερία << Κι εμένα μου λείπεις
Θες να έρθω να σε πάρω?>> ρωτάω αγχωμένη. Είναι η πρώτη φορά που φεύγει τόσες πολλές μέρες και μου έχει κάτσει κάπως.

Συνεχίζω να μιλάω με την μικρή και τότε αρχίζει ο Γιώργος να με φιλάει στον λαιμό και τον ώμο.
Κάνω φιλότιμες προσπάθειες να τον διώξω, αλλά στο τέλος καταλήγω στην αγκαλιά του.

Ελευθερία << Είναι η μικρή.. Θες να της μιλήσεις ?!>> του ψιθυρίζω και με κοιτάει τρομοκρατημενος.
Το σκέφτεται λίγο και μετά γνέφει θετικά.

Αντε να δούμε πως θα το πάρει η μικρή τώρα...

Ελευθερία << Μαριλιακι μου... Είναι εδώ κάποιος που θέλει να σου μιλήσει... >> λέω και δίνω το τηλέφωνο στον Γιώργο.

Γιώργος<<Πριγκίπισσα?!..Τι κάνεις?>>
Μαριλια<< Γιωργοοοο....
Καλά είμαι... Εσύ?! Ή κούκλα που μου έφερες είναι σούπερ... >> λέει και ακούγεται μέχρι εμένα.
Γιώργος << Χαίρομαι κοριτσάκι μου... Πως τα περνάς ?>>
Μαριλια<< Πολύ ωραία... Κάνουμε μπάνιο όλη μέρα... Πάμε βόλτες στην παραλία... Σήμερα θα πάμε σε φίλους του παππού και της γιαγιάς >>
Γιώργος << Μμμ βλέπω καλοπερνας... >>
Μαριλια<< Ναιιι... Πρέπει να κλείσω... Φιλιά πολλά...>>

Ο Γιώργος κλείνει το τηλέφωνο και με κοιτάει. Φαίνεται χαρούμενος αλλά και θαμμένος.

Και κάπως έτσι κατάλαβα πόσο λάθος έχω κάνει τοσο καιρό....

Γιώργος<< Εχεις κάνει πολύ καλή δουλειά... Είναι πανέξυπνη... >>
Ελευθερία<< Ευχαριστώ...
Γιώργο... Συγνώμη.. Δεν έπρεπε να..>> πάω να πω αλλά με σταματάει και με παιρνει αγκαλιά.
Γιώργος << Σςςς... Δεν πειράζει... Φταίω κι εγώ... >> λέει και με φιλάει στο κεφάλι.
<< Πρέπει να μιλήσουμε! >> λέει και γνευφω.
Ελευθερία<<Τι θες να μάθεις ?>>
Γιώργος << Τα πάντα..>>

Απομακρηνομαι λίγο και τον κοιτάω. Δεν ξέρω αν είμαι έτοιμη να του τα πω όλα.

Τουλάχιστον όχι για το χειρουργείο. Όχι αυτό δεν είμαι σίγουρα έτοιμη να του το πω.

Ελευθερία<< Λοιπόν, έμαθα ότι ήμουν έγκυος περίπου 1,5 μηνα αφού έφυγες. Είχα δει τα σημάδια αλλά εκείνη την περίοδο είχα κλειστεί στον εαυτό μου... Δεν έβγαινα πάρα μόνο για την δουλειά και έτσι δεν είχα δώσει πολύ σημασία.
Ώσπου μια μέρα λιποθύμησα στο εστιατόριο που δούλευα και με πήγαν στο νοσοκομείο. Εκεί άκουσα για πρώτη φορά την καρδιά της. Κάτι τόσο μικρό έκανε τόσο θόρυβο.
Και έτσι άλλαξε η ζωή μου! >> λέω και αρχίζουν δάκρυα να κυλούν από μάτια μου.

Είχα καιρό να ανοίξω το κουτάκι της Πανδώρας και να ξεχυθεί ο πόνος μου.

Ελευθερία<< Όταν.. Όταν το έμαθαν οι γίνεις μου... Φρίκαραν.
Ο πατέρας μου, μου ειπε να εξαφανιστω. Ότι δεν υπήρχα πια για αυτόν. Με έδιωξε!
Μου απαγόρευσε να τους ξανά πλησιάσω.
Δύο μέρες μετά η μητέρα μου έπαθε έμφραγμα. Πήγα στο νοσοκομείο να την δω... Αλλά με ξανά έδιωξε και με κατηγόρησε για την κατάσταση της.
Το θέμα είναι ότι τον πίστεψα.
Ναι έστω και για 30 δευτερόλεπτα τον πίστεψα.>> συνεχίζω, χωρίς να τον κοιτάω και σκουπιζω τα μάτια μου.

Γιώργος<< Ελευθερία άστο αν.. >>
Ελευθερία << Όχι! Θέλω να ξέρεις.. Πρέπει να ξέρεις.. >>Λέω δικοπτοντας τον.
<< Μετα ευτυχώς που είχα τα παιδιά. Με βοήθησε και η επιστροφή του Ντίνου. Πέρασε γρήγορα ο καιρός και.. Και έφτασε η γέννα.
17 ώρες ήμουν μέσα! Είχα..Είχα πρόβλημα το μωρό κατέβαινε πλάγια και ήταν τυλιγμένο με τον ομφάλιο λώρο. Στο τέλος η Κελλυ φώναξε τους γονείς μου να αποφασίσουν...
Εμένα ή το μωρό... >> λέω και σταματάω για να τον κοιτάξω.
Να δω την αντίδραση του.

Μπορώ να καταλάβω από το βλέμμα του το σοκ του.
Μου σκουπιζει τα δάκρυα και με παίρνει αγκαλιά.

Γιώργος << Σςςς... Έλα πάει πέρασε... Εγώ είμαι εδώ τώρα.>> λέει και μου χαϊδεύει τα μαλλιά.

Και δεν του τα έχω πει ακόμα όλα.
Ούτε για μετα την γέννα, τα νοσοκομεία το χειρουργείο...ούτε και... Και για τους γονείς του.
Πως μπορώ να του πω ότι προσπάθησα να τον βρω και εκείνοι δεν μου είπαν τίποτα.
Ότι ήξεραν για το εγγονι τους και με έδιωξαν.

Όχι, είναι καλύτερα να μην το μάθει αυτό. Είναι οι γονείς του.

Γιώργος<< Λοιπόν σήκω! >> σπάει την σιωπή λεπτά αργότερα.
Ελευθερία<< Τι?>> ρωτάω απορημενη.
Γιώργος<< Σήκω να πάμε μια βόλτα. >> λέει και με τραβάει να σηκωθώ.

Τελικά ντυθηκαμε και πήγαμε βόλτα με την μηχανή στην παραλία του Σχοινιά.

Ήταν πολύ ωραία.
Κάτσαμε μέχρι το βράδυ και μετά με πήγε να πάρω το αυτοκίνητο μου και αποχαιρετηστηκαμε εκεί.

Γαμωτο όλο αυτό είναι τόσο λάθος αλλά το νιώθω τόσο σωστό ?!

Hey

Τι κρύβει ακόμη η Ελευθερία ?!

Καληνύχτα

~ KISSES BITCHES ❤ ~