Ο Ντίνος..

    Ντίνος << Κοριτσαρα μου...Οπ Σορυ >> λέει βλέποντας τον Γιώργο στην πόρτα
Ωχ!
    Γιώργος << Κοίτα φίλε ούτε η κοριτσαρα σου είμαι και ούτε υπάρχει εδώ καμιά για αυτό στρίβε.>> λέει θυμωμένα ο Γιώργος και πάει να κλείσει στην πόρτα
    Ντίνος<< Κάτσε ρεε "φίλε" δικό σου είναι το σπίτι και με διώχνεις?! Αντε φώναξε την Ελευθερία>> του λέει ο Ντίνος με ειρωνεία και προσπαθεί να τον προσπεράσει για να μπει μέσα
    Γιώργος<< Σου είπα φύγε>> λέει και μπαίνει εμπόδιο του.

Ποοο θα πιαστούν στα χέρια αυτοί.

Σηκώνομαι και πάω στην πόρτα.

    Ελευθερία<< Γειά σου Ντίνο... Γιώργο μας αφήνεις λίγο μόνους?!!>>
    Γιώργος<< Ξεχνατο! >> λέει κατηγορηματικα.
    Ελευθερία<< Γιώργο δεν σε ρώτησα. Στο είπα ευγενικά. >>λέω κοιτώντας τον στα μάτια.
Εχει γίνει κατά κόκκινος από τον θυμό του.
Φεύγει με βαριά βήματα και πάει στον καναπέ.

     Ελευθερία<< Ελα έξω>> είναι το μόνο που λέω στον Ντίνο και τον τραβάω έξω από την πόρτα
    Ντίνος << Συγνώμη δεν ήθελα να διακοψω. Θες να μου πεις τι έχει γίνει?>> ρωτάει και μου χαϊδεύει το μάγουλο.
     Ελευθερία << Πφφ... Πολλά!
Χθες ήταν χάλια κια ήρθε εδώ και τελικά κοιμήθηκε στην αγκαλιά μου.>>
     Ντίνος<< Αχα... Τι θα κάνεις με όλο αυτό το θεμα ?! Εννοώ,  κοίτα είμαι υπέρ να του πεις για την μικρή.  Από την αρχή ήμουν αλλααα.... Για να είστε πάλι μαζί δεν ξέρω. >> με παίρνει αγκαλιά κσι μου τρίβει την πλάτη
    Ελευθερία << Δεν ξέρω ρε Ντίνο...  Και αν.. Αν φύγει πάλι ?! Εγώ θα διαλυθω και η Μαριλια είναι πολύ μικρή για να πληγωθει έτσι. >> λέω πάνω στο στήθος του με δάκρυα.
    Ντίνος << Ναι αλλά γλυκιά μου πρέπει να πάρεις μια απόφαση.  Και εξάλλου πατέρας της μικρής δεν μπορεί να πάψει να είναι ακόμα και στο φεγγάρι να πάει. >>
     Ελευθερία << Εχεις δίκιο...  Πρέπει να το μάθει η μικρή >> βγαίνω από την αγκαλιά του και σκουπιζω τα μάτια μου.
<< Εσύ τι με ήθελες ?!>> ρωτάω
      Ντίνος << Βλακιες...  Μπορεί να περιμένει. Λοιπόν Αντε πήγαινε μέσα γιατί θα βγει σε λίγο και δεν θέλω να του καταστρέψω την μούρη... >> λέει και με φιλάει στο μάγουλο.
<< Να προσέχεις μπουμπού >> λέει και φεύγει.
Χαμογελάω.  Πάντα είχε την ιδιότητα να με ηρεμεί.

Μπαίνω μέσα και με κοιτάει θυμωμένα.

     Γιώργος << Ποιος είναι αυτός?!>>
     Ελευθερία << Ένας φίλος μου.>>
     Γιώργος << Και εγώ γιατί δεν τον ξέρω ?! Όσο ήμασταν μαζί δεν τον είχες αναφέρει ούτε μια φορά>>
    Ελευθερία<< Γιώργο ανάκριση μου κάνεις ?! Όποιος θέλω είναι! >> απαντάω με νεύρα και κάνω να φύγω για την κουζίνα
    Γιώργος <<Εδώ θα κάτσεις.  Δεν τελειώσαμε ακόμα. Σε ρώτησα κάτι!>> Με τραβάει από το μπράτσο και με φέρνει μπροστά του.
    Ελευθερία << Κατέβασε τον τόνο σου μην γίνει χαμός. Είσαι σπίτι μου και απαιτώ να το σέβεσαι.
Και στο κάτω κάτω δεν έχεις δικαίωμα να ρωτάς!  Αυτός που λες ήταν εκεί για μένα όσο εσυ έλειπες. Αν δεν ήταν αυτός και τα παιδιά δεν ξέρω τι θα είχε γίνει. >> λέω και τραβάω το χέρι μου απότομα
     Γιώργος << Ωραία να τον ευχαριστήσω τότε για τις υπηρεσίες του αλλά πλέον δεν χρειάζεται είμαι εγώ εδώ. >>
     Ελευθερία << Γιώργο να ξεκαθαρίσουμε κάτι... Το ότι μίλησες με τους γονείς σου και έμαθες ότι έμαθες δεν λύνει τίποτα. 
Όταν έφυγες για το εξωτερικό είχαμε χωρίσει αν θυμάσαι καλά.
Ναι συγχωρώ, ας πούμε, ότι με παράτησες και έφυγες γιατί το νόμιζες ευκαιρία αλλά δεν θα σου συγχωρήσω ποτέ το ότι πηδιχτηκες με την Χρυσά στο κρεβάτι μας.
Οπότε μην έχεις την ψευδαίσθηση ότι είμαστε μαζί.
Η μόνη σχέση που μπορούμε να έχουμε εμείς οι δυο πια είναι σαν γονείς την Μαριλιας και τελος>> λέω
Ναι έτσι πρέπει να γίνει και τέλος
    Γιώργος<< Ελευθερία...  >> Πάει να με πλησιάσει αλλά τραβιέμαι
<< Ξέρω ότι έκανα τρομερά λάθοι στο παρελθόν..  Και ξέρω ότι σου είναι δύσκολο να με συγχωρέσεις αλλά τώρα είμαστε εδώ...  Έχουμε ένα παιδί μαζί... Μπορούμε να προσθέσουμε ξανά... >>
      Ελευθερία << Για πόσο ?! Ένα μήνα δύο ?! Πόσο καιρό θα κάτσεις Γιώργο Ελλάδα ?! >> τον διακόπτω
Με κοιτάει αλλά δεν απαντάει γιατί ξέρει ότι κατά βάθος γνωρίζω την απάντηση του.
<< Κοίτα μπορώ να σου δώσω το καλοκαίρι για να γνωρίσεις την Μαριλια και να χτίσετε μια σχέση πατέρα κόρης αλλά... Εγώ δεν μπορώ να βασιστω σε ένα καλοκαίρι...  Δεν θα αντέξω να με ξανά πληγώσεις,  να με διαλύσεις άλλη μια φορά φεύγοντας.
Το έχω ξανά δει το έργο και προτιμώ να μείνω απλός θεατής αυτήν την φορά...  Σε παρακαλώ φύγε >> λέω δακρυσμενα.
     
     Με κοιτάει μια φορά και μετά μαζεύει τα πράγματα του και φεύγει.
Είναι καλύτερα έτσι.
Όσο και αν τον αγαπώ, δεν θα αντέξω να  τον δω να φεύγει πάλι.

* * * * * * * * * * * * * *

Μετά από το πρωινό συμβάν ήρθα στο εστιατόριο και έπεσα με τα μούτρα στην δουλειά.

Πάντα αυτό έκανα.
Δούλευα για να μην σκέφτομαι.

   <<Ελευθερία δεν θα το πιστέψεις >> λέει η Λένα η σερβιτόρα και γυρίσω να την κοιτάξω.
     Ελευθερία<< Τι έγινε ?!>> ρωτάω ενώ ταυτόχρονα ανακατεύω την σάλτσα.
     Λένα<< Το γλυκό που έφτιαξες...  Το κενούριο που πήγα στον πελάτη ?! Ε, έκανε θραύση.  Εκτός οτι ο ίδιος είπε τα καλύτερα,  μου το έχουν ζητήσει αλλά 6.  >> λέει ενθουσιαμενη.
Τουλάχιστον βγήκε κσι κάτι καλό. 
    Ελευθερία << Μια χαρά... Πες το στα παιδιά, έχει περισσέψει αλλά τους έδωσα και την συνταγή αν χρειαστεί κι άλλο. >> της λέω και τρέχει.

Χμ.. Κενούριο γλυκό...
Δεν είναι κενούριο...  Ήταν ένα γλυκό που έφτιαξα κατα τύχη μαζί με τον Γιώργο.

Θυμάμαι ήμασταν στην κουζίνα του τότε σπιτιού μας και εγώ μαγείρευα.
Είχε έρθει από πίσω μου και με πείραζε με αποτέλεσμα να ρίξω ότι να ναι μέσα.

Αλλά είχε βγει πολύ ωραίο περιεργος.
Να δεις πως το είχε ονομάσει ??!

Λεφιερ...

Ναι ατσι το είχε πει.
Λεφ - από το Ελεφ που με φώναζε και η κατάληξη για να θυμίζει κάτι γαλλικό.

?!<< Ελευθεριιιια... >> λέει τραγουδιστά κάποιος και με βγάζει από τις σκέψεις μου.

   Ελευθερία << Εε Ορίστε ?!!>> λέει και κοιτάω
<< Αα εσύ είσαι>>
     Πενυ << Και εγώ Χάρικα που σε είδα μωροο μου.. Νιαρρρρ >> με κοροϊδεύει
      Ελευθερία << Χαχαχχα είσαι ηληθια... >> λέω μέσα από τα γέλια μου.
      Πενυ<< θεαρα είμαι αλλά κάνω παρέα και με θνητούς..  Τόσο μετριόφρων πια... >>
     Ελευθερία<< να πάρτα μετριόφρων εσύ. >> την μουτρωνει.
<< Τι κάνεις εδώ ?!>> ρωτάω συνεχίζοντας το μαγείρεμα.
      Πενυ<< Μου έλειψες τρέλα και ήρθα να σε επισκεφτώ ?!>> την κοιτάω με δυσπιστία
<< Καλά εντάξει μίλησα με την Αντρια και μετά έτυχε να πέσω πάνω στον Γιώργο...  Και φανταστικά ότι θα το ειχες ρίξει στην εργασιομανια.>> λέει σοβαρά.
     Ελευθερία << Είμαι μια χαρά. Δεν έγινε τίποτα...  Και δεν το έχω ρίξει στην εργασιομανια απλά... Απλά έχει πολύ δουλειά σήμερα. >> προσπαθώ να δικαιολογήθω.
     Πενυ<< Στις 2:24 το μεσημέρι ?! Αλήθεια τώρα ?!>> γιατί δεν μπορώ να της κρυφτώ αυτής της κοπέλας?!
     Ελευθερία << Πάμε μέσα. >> λέω και βγάζω την ποδιά μου.
Πάμε στο γραφείο και κλείνω την πόρτα πίσω μας.
      Πενυ << ΜΙΛΑ! >>
      Ελευθερία << Σιγά αγάπη μου..  Δεν έχω τίποτα να πω. Και καλύτερα να το αφήσουμε στην άκρη αυτό το θεμα...>> λέω και κάθομαι στην καρέκλα μου.
<< Πες μου εσύ... Τι νέα ?!>> προσπαθώ να αλλαξω θέμα
      Πενυ<< Μμ τίποτα ιδιαίτερο... Ααα έχω μια ιδέα έλα σπίτι μου.>>
      Ελευθερία << Τι?! Γιατί ?!>>
      Πενυ<< Ετσιιιιι.  Κοίτα θα φάμε και θα κάτσουμε να τα πούμε όπως παλιά. Ελαααα... >> λέει σαν 5 χρόνο.
Η αλήθεια είναι ότι μου εχει λείψει η συγκατοίκηση μας.
      Ελευθερία << Ξέρεις κάτι ?! Ναι.. Θα έρθω!  Τι ώρα ?!>>
      Πενυ << Μμμ έλα 7:30! Λοιπόν τότε θα τα πούμε... >>
     Ελευθερία << Εντάξει. >>
Αγκαλιαστηκαμε και έφυγε.

Το απόγευμα...

     Ελευθερία << Αμάν μωρή... Ούτε μία καρμπονάρα δεν μπορείς να κάνεις ?!>> την πειράζω και την σπρώχνω από την κουζίνα.
     Πενυ << Μμμ αγάπη μου... Εγώ είμαι καλή σε άλλα πράγματα.. >>
    Ελευθερία << Ελα σε 5 λεπτά θα είναι έτοιμο... Στρωσε τραπέζι.>>
     Πενυ << Καλαααα... >> αρχίζει να πηγενοερχεται από κουζίνα σε σαλόνι
<< Λοιπόν πάω ν απάνω κρασί από την κάβα του κυρίου..Κόκκινο έτσι?>>
     Ελευθερία << Ναιιιι...>> λέω καθώς βγάζω το φαγητό. 
Τότε χτυπάει το κουδούνι.
     Πενυ << Ρε συ άνοιξε μια>> μου φωνάζει.

Πάω στην πόρτα και ανοίγω.

   ?!<< Έκπληξηηηη...>>
   Ελευθερία << Κυρία Ουρανία ?!>>
   Κ.Ουρανία<< Ελευθερία μου... Κορίτσι μου...Τι κάνεις?!>> ρωτάει και με φιλάει.
    Ελευθερία << Καλά εσείς?!>>
    Κ.Ουρανια << Καλά... Ήρθα να δω τους προκειμένους μου.>>
    Πενυ<< Ποιος είναι?!...>>
    Κ.Ουρανια<< Πρόσεξε τι θα πεις..>>
    Πενυ << Χαχχαχα... Μαμά... Τι κάνεις εδώ ?!>> λέει και την αγκαλιάζει
    Κ.Ουρανια << Ήρθα να σας δω, αφού εσείς δεν έρχεστε πότε..>>
    Πενυ << Παραπονιαρα >>
    Ελευθερία << Την καλύτερη στιγμή ήρθατε... Εχω μαγειρέψει>>
     Κ.Ουρανια<< Λέω κι εγώ τι μυρίζει τόσο ωραία...  Αντε πάμε στην κουζίνα>>

     Πάμε στην κουζίνα και αρχίζουμε να ετοιμάζουμε τα πράγματα και να μιλάμε.

Ξαφνικά ακούμε κλειδιά στην πόρτα.

     Πενυ<< Συγνώμη ήρθε από τις 9 στο σπίτι!?>> λέει η Πενυ και μας κοιτάει περίεργα
     Σπύρος << Βρε Βρε κόσμος στο σπίτι. >> λέει ο Σπύρος και με φιλάει στο μάγουλο.
     Κ.Ουρανια<< Μπα ?! Νωρίς Νωρίς σπίτι εσύ ?!>>
      Σπύρος << Μπα?! Είναι και η κωλόγρια εδώ ?!>> λέει και της βγάζει την γλώσσα.
     Πενυ << Ρε βλάκα πρόσεχε πώς μιλάς στην μάνα σου. >> λέει και τον χτυπάει στο μπράτσο.
    Κ.Ουρανια << Μην αγχώνεσαι κοριτσάκι μου... Τώρα θα τον μάθω το μοσχάρι τον γιο μου?!>> λέει σαν να μην είναι μπροστά ο Σπύρος.
Εγώ έχω ξεκαρδιστει στα γέλια.
    Πενυ << Είστε θεότρελοι..  Τι κάνεις εσύ τόσο νωρίς σπίτι ?! Το μπαρ ?!>> τον ρωτάει.
    Σπύρος << Ναι όσο για αυτό...>> λέει και περνάει το χέρι του στα μαλλιά του.
<< Εεε... Δεν ήξερα ότι είχατε μάζωξη και..Ας πούμε έφερα και έναν φίλο?!>>  λέει διστακτικά και βγαίνει από την κουζίνα.
     Πενυ<< Αχα... Ποιον έφερες ?!>> ρωτάει και πάμε όλοι στο σαλόνι και...

Όχι!

     Κ.Ουρανια << Γιώργο... Αγόρι μου.. Τι κάνεις ?! Πότε γύρισες ?!>> λέει η κυρία Ουρανία και τον παίρνει αγκαλιά....

Θα έχουμε ένα μεγαααλο βράδυ...

Γειαααα

Και ναι επισήμως ξεκινάω για τα καλά αυτή την ιστορία...

Καλό βράδυ...

~ Kisses Bitches ❤ ~