Επόμενο πρωί 

  Ελευθερία 

     Έχω ξυπνήσει αρκετά λεπτά τώρα αλλά δεν έχω σηκωθεί. Για την ακρίβεια δεν έχω καν μπει στον κόπο ούτε τα μάτια μου να ανοίξω.
 

        Νιώθω το σώμα μου τόσο ταλαιπωρημένο αλλά και τόσο χορτασμένο , τόσο ικανοποιημένο ταυτόχρονα. 

    Ξαφνικά νιώθω κάτι να κουνιέται δίπλα μου και ένα χέρι να τυλίγεται γύρο από την μέση μου. Αυτόματα ανοίγω τα μάτια μου και κοιτάω δίπλα μου. 

   Ο όχι !

    Απομακρύνω το χέρι του και κατεβάζω τα πόδια μου στο πάτωμα .

    Γαμώτο, δεν έπρεπε να γίνει αυτό σε καμία περίπτωση.

        Γιώργος << Ελευθερία..>> τον ακούω να λέει πίσω μου , πράγμα που σημαίνει ότι ξύπνησε.  Γυρνάω το κεφάλι και τον κοιτάω στιγμιαία και μετά σηκώνομαι .
      Ελευθερία<< Γιώργο αυτό που έγινε ήταν ένα λάθος !>>

Γιώργος 

                        Ένα λάθος !
                     Ήταν ένα λάθος ! 

      Οι λέξεις ηχούν ξανά και ξανά στα αυτιά μου. Δεν μπορεί το χθεσινόβραδινό να ήταν μόνο ένα λάθος για αυτήν. 

Σηκώνομαι και την πλησιάζω. 

        Γιώργος<< Τι εννοείς ένα λάθος ? >> ρωτάω με τον θυμό να φαίνεται στην φωνή μου.
       Ελευθερία<< Αυτό που καταλαβαίνεις ! Το χθεσινό δεν έπρεπε να γίνει και ούτε θα ξανά γίνει! >> 
       Γιώργος<< Το σώμα σου άλλα λέει. Χθες το βράδυ δεν θυμάμαι να έκανες πίσω ούτε λεπτό. Οπότε μην προσποιείσαι ότι δεν τι ήθελες!>> λέω με  καυστικό τρόπο. 

     Ελευθερία<< Κοίτα Γιώργο δεν είπα οτι δεν το ήθελα, απλά ότι δεν έπρεπε να γίνει. Δεν ξέρω ίσως να το είχαμε ανάγκη και οι δύο αλλά δεν μπορώ να γυρίσω στα παλιά , δεν έχει νόημα πια.>> λέει καθώς ντύνεται .

       Κάθομαι λίγο αμίλητος παρατηρώντας την να φοράει το παντελόνι της, εξοργισμένος με τον εαυτό μου , τις αποφάσεις της ελευθερίας , όλα ! 

      Γιώργος<< Ξέρεις κάτι ?!  Έχεις δίκιο.>> λέω και πιάνω να φορέσω την μπλούζα μου.
 << Καλύτερα να φύγω. Όμως μην νομίζεις ότι θα το αφήσω έτσι . Η Μαριλια είναι κόρη μου , και δεν πρόκειται να μείνω έξω από την ζωή της, αν αυτό πιστεύεις. Ξέρεις πολύ καλά οτι όλα μπορούν να γίνουν με τον εύκολο η τον δύσκολο τρόπο. Από εσένα εξαρτάται.>>  Δηλώνω και την βλέπω να χάνει το χρώμα της.
       Φαίνεται οτι ψάχνει κάτι να πει αλλά καμιά λέξη δεν βγαίνει από το στόμα της. Χαίρομαι που έστω και για μια φορά δεν μπορεί να μου αντιμιλήσει. 

Ελευθερία 

       Τον βλέπω που ντύνεται και σκέφτομαι τα λογία του. Πλέων δεν υπάρχουν πολλά να κάνω.

      Γιώργος<< Μόνο πες μου κάτι..>> λέει και κοντοστεκεται στην πόρτα, βγάζοντας με από τις σκέψεις μου. 
<< Πες μου οτι η Μαρίλια είναι κόρη μου... Έχω ανάγκη να το ακούσω από σε΄να..!>> 
                    

        Και τα περιθώρια στένεψαν . Όσο δύσκολο και να είναι πρέπει να βάλω πάνω απο όλα την μικρή. Ξέρω οτι έχει ανάγκη έναν πατέρα, τον δικό της πατέρα. 

     Παίρνω μια βαθιά ανάσα και τον κοιτάω στα μάτια.

      Ελευθερία << Ναι! Η Μαρίλια είναι  κόρη σου !>>

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Ελευθερία

         Ο Γιώργος έφυγε κι εγώ στρώθηκα  στην δουλειά.
Τουλάχιστον έτσι θα ξεχαστώ  λίγο.

          Οργάνωσα τις υποχρεώσεις του εστιατορίου, τις δουλειές , τις πληρωμές , τις παραγγελίες , τις ελλείψεις. Γενικά έκανα οτιδήποτε ώστε να μην σκέφτομαι , και ούτε που κατάλαβα πότε πέρασε η ώρα και πήγε 12:00 το μεσημέρι.

Τηλέφωνο 

          Ελευθερία <<  Παρακαλώ>>
                Πένυ <<  Τον Θεό που σου έδωσε μια τόσο γαμάτη φίλη σαν εμένα! >> 
     Ελευθερία <<  Μωρή χανα μουν!>> 
        Αντρια/Κελλυ << Ρίααα..>>           Ελευθερία << Βλέπω σύσσωμο το σόι >> 
         Πένυ << Χα Χα ... Ναι-Ναι... Να σου πω είμαστε για καφέ θα έρθεις?? >>
 Ελευθερία << Εεε... Δεν ξερ..>>       Αντρια << Σε 5 λεπτά στο Micell !  Δεν ακούμε αντίρρηση >>
   Πένυ << Την άκουσες. Άντε ξεκουβάλα και έλα !>>
  Ελευθερία <<  Χα Χα Χα ...  Οκέι σε 5 θα είμαι εκεί >> 
  Κελλυ << Σε περιμένουμε >>
   Ελευθερία << Τα λέμε >>

                        Κλείνω το κινητό μου και σηκώνομαι. Μαζεύω τα πράγματα μου και πάω να κλείσω όλα τα φώτα.

         Ευτυχώς που είχα κανονίσει δυο μέρες να είναι κλειστό το εστιατόριο γιατί αλλιώς το πρωί θα είχαμε γίνει βούκινο . 

         Μπαίνω στο αυτοκίνητο μου με προορισμό το Micell .

Γιώργος 

    
     Έφυγα απο την Ελευθερία και γύρισα σπίτι μου.
Έκανα ένα κρύο ντουζ και μετά έφυγα κατευθείαν για τα παιδιά. 

* * * * * * * * * * * * * * ** * * * * *

     Σπύρος<< Βρε - Βρε το παιδί ... Πώς και τόσο νωρίς ? Ούτε 10:00 δεν είναι... Πως το έπαθες?>>  με ειρωνεύεται.
    Γιώργος << Καλημέρα και σε σένα... Είπα να έρθω να βάλω ένα χεράκι >> λέω αστειευόμενος αλλά άκεφα. 
     Δημήτρης << Εντάξει αλλά εμείς δεν πληρώνουμε !..Πιάσε! >> λέει και μου πετάει το πανι
      Γιώργος<< Θα σου έλεγα τίποτα παλιό τσιφούτη αλλά έχε χάρη που δεν έχω την όρεξη σου. >> Παίρνω το πανί και πάω να καθαρίσω κανα τραπέζι.  Τουλάχιστον με την δουλειά θα ξεχαστώ κάπως.
                       
       Μετά από λίγο νιώθω ένα σκούντημα στον ώμο μου και γυρίζω.

            Γιώργος<<  Τι είναι ? >> ρωτάω απορημένα τον Σπύρο.
             Σπύρος<< Λέγε τι έγινε ρε μαλάκα ? >>
            Γιώργος<< Τίποτα ! >> Απαντάω και γυρίζω στα τραπέζια μου.
            Δημήτρης<< Ναι για αυτό είσαι σαν κλαμένο ...>> πάει να πει και τον κοιτάμε και οι δυο.
 << Τι ?! Ψέματα λέω ?!... Δεν μιλάς, προσφέρθηκες για δουλειά , δεν μου την είπες πριν και κοντεύεις να καθαρίσεις όλο το μαγαζί. Αν είναι να το κάνεις για την ψύχη της μάνας σου πες το μου να μην πληρώνω την κυρα Γιώτα τσάμπα >> 

      Σπύρος<< Σκάσε ρε μαλάκα κι εσύ! >> λέει και του πετάει ένα βέντεξ στην μούρη. 
<< Δεν βλέπεις κάτι έχει γίνει >>
        Γιώργος<< Τόσο εμφανές είναι ?! >> ρωτάω και αυτοί γνέφουν καταφατικά.
       Δημήτρης << Καλά.. πάω να παραγγείλω καφέδες! >> 

      Τα παρατάμε όλα και πάμε και καθόμαστε στην μπάρα. 

         Σπύρος<< Μίλα ! >> 
         Γιώργος<< Χθες πήγα στην Ελευθερία να μιλήσουμε>> Αρχίζω να εξηγώ. 
           Δημήτρης << Ναι μας το είχες πει ... τι έγινε εκεί ρωτάμε..>>
          Γιώργος<< Αν δεν σκάσεις με την αγωνία θα μείνεις! >> λέω και τον κοιτάω θυμωμένα .
<< Πφφφ.... Τέλος πάντων το ένα έφερε το άλλο και έτσι καταλήξαμε να κοιμόμαστε μαζί, και το πρωί μου είπε οτι η Μαρίλια είναι κόρη μου. >>

     Σπύρος/Δημήτρης << Κοιμηθήκατε μαζί ? / Η Μαρίλια είναι κόρη σου ? >> λένε έκπληκτα και οι δυο ταυτόχρονα.
         Γιώργος << Ναι ! >> Ξεφυσάω 
            Δημήτρης << Κάτσε ρε αγόρι μου.. Όταν λες κοιμηθήκατε μαζί , εννοείς ύπνο ή...>>
          Σπύρος << Καλά ρε μαλάκα κι εσύ εκεί κόλλησες ?!... Εσύ τι λες?!.. Είπαν το φεγγαράκι μου λαμπρό , κάνανε και μια προσευχή και μετά νανάκια ?!>> τον ειρωνεύεται.
       Γιώργος << Ναι.... Άλλη μια μαλακία να πείτε και έφυγα !>> 
        Σπύρος << Και τώρα τι θα κάνεις? >>
           Δημήτρης << Πλέων υπαρχει και ένα παιδί στην μέση, δεν είναι αστεία πράγματα >>
              Γιώργος << Το πρωί η Ελευθερία είπε να ξεχάσουμε οτι έγινε... Όσο για την μικρή, εννοείτε πως θέλω να γίνω κομμάτι της ζωής της - ποιος δεν θα ήθελε ... είναι υπέροχη -  Απλά πρέπει να περιμένω να γυρίσει απο τις διακοπές της και μετα βλέπουμε πως θα το χειριστώ το θέμα >>
       Σπύρος << Κοίτα , λογικό η Ελευθερία να μην σε εμπιστεύεται πια. Εκτός οτι σε έπιασε με την  miss πάγος   στο ίδιο σας το κρεβάτι , δεν πέρασε και λίγα τότε>> λέει με συμπονετικό τόνο. 
             Δημήτρης << Πες καλύτερα το οτι και που ζει είναι θαύμα ! >> 
            Γιώργος << Τι εννοείς ? >> τον ρωτάω απότομα.
        Σπύρος << Τίποτα δεν εννοεί. Λοιπόν εγώ λέω οτι το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να πας να την βρεις να της μιλήσεις >>
       Δημήτρης << Ισχύει. Πρέπει να τα βρείτε τουλάχιστον για την μικρή. >>
       Γιώργος <<  Όντως αυτό πρέπει να γίνει. Λοιπόν θέλω την διεύθυνση  της. Θα πάω το βράδυ σπίτι της να μιλήσουμε >> λέω αποφασιστικά . Άντε και ο θεός βοηθός. 

Επ ♡

Σκουρα τα πραγματα.

~ Kisses Bitches ♥~