Κ.Αντρεα {πατέρας Γιώργου}

Κ.Αντρεας<< Αντε ρε Αντιγόνη τι κάνετε τόση ώρα?! 7 πήγε. >> φωνάζω στην γυναίκα μου και την αδελφή μου. Αμάν αυτές οι γυναίκες τόση ώρα να ετοιμαστούν.
Κ.Πετρος<< Εντάξει ρε Αντρέα αστες να χαρούν λίγο που έχουν η μία την αλλην. Εξάλλου μέχρι να έρθουν ο Αντώνης και η γυναίκα του έχουμε μισή ώρα. >> Λέει ο γαμπρός μου.
Κ.Αντρεας << Και για πες τι σόι άνθρωποι είναι?>> Ρωτάω. Να μην ξέρω ποιους θα γνωρίσω?!
Κ.Πετρος<< Πόλοι καλοί άνθρωποι, ευγενικοί, ζεστει με τρόπους. Ο Αντώνης είναι Πολιτικός μηχανικός. Παντεχνικη Μπαλτακης αν έχεις ακουστά ?>>
Κ.Αντρεας<< Αλήθεια ?! Είναι η μεγαλύτερη εταιρία έργων , έχουν αναλάβει τα περισσότερα οικοδομηματα. Και μένουν δίπλα ?>> Μμμ δεν είναι άσχημο να τους γνωρίσω τελικά.
Κ.Πετρος<< Το εξοχικό τους είναι αυτό. Κανονικά μένουν κέντρο. Έχουν δύο παιδιά, τον Μανο που θα αναλάβει κσι την εταιρία και μια κόρη την Ελευθερία που είναι σεφ.>>
Κ.Αντρεας<<Σεφ?! >> λέω απαξιωτικά.
Κ.Πετρος<< Για την ακρίβεια έχει ένα από τα καλύτερα εστιατόρια της Αθήνας. Έχουμε πάει μωρέ... Να δεις πως το λένε?!!>>
Κ.Αντρεας<< Δηλαδή επιχηρηματιας ?!>>πετάγομαι
Κ.Πετρος<< Ναι..>>
Κ.Αντιγονη << Ήρθαμε κι εμείς >> λέει και κατεβαίνουν τις σκάλες.
Κ.Ειρήνη << Πέτρο δεν παίρνεις τον Αντώνη να ξεκινήσει κι αυτός ?!>>
Κ.Πετρος<< Ναι τώρα.. Άντε βγείτε σιγά - σιγά >>

* * * * * * * * * * * * * * *

Κ.Πετρος<< Να σας συστήσω...
Αντώνης Μπαλτακης... Αντρεας Ιωάννου. >> μας συστήνει ο Πέτρος.
Κ.Αντωνης<< Χάρηκα! >> λέει και μου δίνει το χέρι του.
Κ.Αντρεας << Παρόμοιος! >> απαντάω.
Κ.Αντωνης << Η σύζυγος μου Ασπασία. >> λέει δείχνοντας μια γλύκια, καλοστεκουμενη 50ρα.
Κ.Αντιγονη << Και αυτή εδώ ποια είναι ??>> ρωτάει η Αντιγόνη και κάθεται στα γόνατα, μπροστά από ένα κοριτσάκι.
Η αλήθεια είναι ότι αυτό το κοριτσάκι έχει κάτι γνώριμο πάνω του...
Κ.Ασπασια<< Αυτή είναι η εγγονη μας η Μαριλια. >> λέει περήφανα.
Κ.Αντιγονη << Είναι μια κούκλα..
Μοιάζει πολύ με τον γιο μου... Τον Γιώργο μου.. Εεε Αντρέα ?!>>
Κ.Αντρεας << Ισχύει... Μοιάζουν πολύ.. >> λέω και από το μυαλό μου περνάει περνάει η φωτογραφία του Γιώργου στο σπίτι...
Μαριλια<< Γειά σας..>> λέει ντροπαλά η μικρή και κρύβεται σχεδόν πίσω από την γιαγιά της.
Κ.Αντιγονη<< Γειά σου κούκλα μου... Εγώ είμαι η γιαγιά Αντιγόνη.>> λέει η γυναίκα μου σηκώνει την μικρή στην αγκαλιά της.
Κ.Αντρεας<< Και εγώ ο παππούς Αντρέας >> λέω χαμογελώντας στην μικρή. Αυτή κατεβαίνει από την γυναίκα μου και έρχεται μπροστά.
Μου τείνει το χέρι της και με κοιτάει.
Εγώ της δίνω τι δικό μου.
Μαριλια<< Χάρηκα κύριε! >> λέει απόλυτα επαγγελματικα και με σοβαρότητα.
Χμ.. Έξυπνο παιδί!
<< Γιαγια να πάω στην παιδική χαρά ?! Θα με βλέπεις! >> γυρίζει στην γιαγιά της και της κάνει τα γλυκά ματάκια. Είναι να πεις όχι σε ένα τέτοιο πλασματακι!?
Κ.Αντωνης<< Εντάξει αγάπη μου αλλά μην απομακρυνθείς>> λέει και της δίνει ένα φιλί στο μάγουλο.
Μπορώ να πω ότι ζηλεύω αυτή την στιγμή.
Μαριλια<< Ναι παππού. >>
Κ.Πετρος<< Μην αγχώνεσαι, έχει κοπέλα το μαγαζί να προσέχει τα παιδιά. >> τους καθησυχάζει.
Κ.Αντρεας<< Μαριλια έλα εδώ.>> λέω με σοβαρό τόνο.
Αυτή με κοιτάει λίγο. Ζυγίζει την κατάσταση να δει αν την θέλω για καλό ή κακό.
Σιγά - Σιγά, επιφιλακτικα με πλησιάζει.
Βάζω το χέρι μου στην τσέπη και βγάζω 10€ και της τα δίνω.

Κ.Αντρεας<< Πάρε και πήγαινε να πάρεις ότι παγωτό θέλεις. >> λέω και της κλείνω το μάτι.
Μαριλια<< Αλήθεια ?! Ευχαριστώ πολύ >> λέει με χαρά και με φιλάει στο μάγουλο.
Ξαφνικά ένιωσα ο ποιο χαρούμενος άνθρωπος του κόσμου.

Η μικρή φεύγει και γυρίζει μετά από 2 περίπου λεπτά με ένα παγωτό στο χέρι.

Μαριλια<< Ορίστε! >> μου λέει και μου δίνει τα ρέστα.
Όλοι στο τραπέζι γελάνε.
Κ.Αντρεας << Δικά σου!>>
Κ.Αντιγονη << Τι γεύση πήρες μικιο μου?!>> την ρωτάει.
Μαριλια<< Φιστίκι! Είναι το αγαπημένο μου!>> Δηλώνει η μικρή και αρχίζει να τρώει το παγωτό της.
Κ. Αντιγόνη<< Φιστίκι ?! Ε λοιπόν είσαι το 2ο παιδί που γνωρίζω να τρελαίνεται τόσο πολύ για παγωτό φιστίκι... Εσύ και ο γιος μου>> γελάει η γυναίκα μου.
Μαριλια<< Η μαμά λέει ότι αυτήν την παραξενιά την πήρα από τον μπαμπά μου.>> Δηλώνει περήφανα η μικρή και οι παππούδες της την κοιτάνε περίεργα.
Έγινε κάτι ?!
Κ.Ασπασια << Κοριτσάκι μου δεν πας να παίξεις ?!>> λέει κάπως αμήχανα και πιάνει το χέρι του συζύγου της.
Μαριλια<< Ναι ναι πάω>> λέει και τρέχει.
Κ.Αλικη<< Ξέρει??!>> ρωτάει η αδελφή μου.
Τι εννοεί?!
Κ.Ασπασια<< Όχι! ξέρει μόνο ότι ο μπαμπάς της είναι μακριά. Και που και που της λέει κάποιες πληροφορίες η Ελευθερία>> λέει λυπημένη.
Κ.Αντιγονη<< Τι εννοείτε, αν επιτρέπεται.. >>
Κ.Ασπασια << Η... Η κόρη μου στα 22 της έμεινε έγκυος αλλά ο πατέρας άφαντος. Έτσι το παιδί το κράτησε μόνη της.>>
Κ.Αντωνης << Θα μάθω δεν θα μάθω κάποια στιγμή ποιος είναι αυτός ο λεχρητης ?! Θα σου πω εγώ>> λέει φοβερά εκνευρισμενος.
Τον καταλαβαίνω. Κι εγώ στην θέση του έτσι θα αντιδρούσα.
Κ.Αντρεας<< Και δεν ξέρετε τίποτα για αυτόν??!>> ρωτάω. Δεν ξέρω γιατί αλλά θέλω πολύ να βρω αυτό το κάθαρμα και να του σπάσω τα μούτρα. Πως μπορεί να αφήνει μόνη της την γυναίκα που έχει το παιδί του. Αλλά και ενα τέτοιο παιδί.
Έναν άγγελο!
Κ.Αντωνης<< Όχι. Η κόρη μου δεν μιλάει για αυτό και... Δεν θέλω να την πιέσω ξέρω ότι της είναι δύσκολο.>>
Κ.Πετρος << Λοιπόν ελάτε να πούμε κάτι ποιο χαρμόσυνο. >> λέει και αλλάζουμε θέμα.

Η ώρα πέρασε και αποφασίσαμε να πάμε σε ένα ταβερνάκι στην θάλασσα να φαμε.

Κ.Ασπασια << Μαριλιακι μου γιατί δεν τρως?>>
Μαριλια<< Δεν μου αρέσει! >> λέει και σταυρωνει τα χεράκια της.
Κ.Αντωνης<< Μα εσύ τρελαίνεσαι για μπιφτέκια με πατάτες! >> της λέει κσι η μικρή είναι έτοιμη μα κλάψει.
Κ.Αντρεας<< Μαριλια! >> λέω κοφτά και με κοιτάει.
<< Γιατί δεν τρως?>>
Μαριλια<< Δεν είναι τόσο ωραία όσο της μαμάς μου!>> λέει με παράπονο.
Μμμ νομίζω σε κάποιον λείπει η μαμά του.
Κ.Αντρεας<< Μμμ έχω μια ιδέα... Θα πάρεις τηλέφωνο την μαμά σου και μετά θα έρθεις να φας.. Τι λες?>> προτείνω και αμέσως την βλέπω να το σκέφτεται.
Μαριλια<< Παππού να πάρουνε την μαμά ?!>> ρωτάει.
Κ.Αντωνης<< Χαχαχαχα... Έλα να την πάρω και να της μιλήσεις. >>
Πληκτρολογεί το νούμερο και της το δίνει και πάει πιο πέρα.

Κ. Αλίκη << Μωρεεε της λείπει η μαμά της... >> σχολιάζει.
Εμείς Αρχίζουμε να τρώμε και μετά από λιγο έρχεται και η μικρή.

Μαριλια<< Τώρα θα φάω!>> λέει και γελάμε.
Κ.Ασπασια<<Τι σου είπε η μαμά ?!>>
Μαριλια<< Τίποτα - Τίποτα... Εσύ την ξέρεις την μαμά μου?>> γυρνάει σε εμένα.
Κ.Αντρεας << Δεν είχα την τιμή!>>

Την βλέπω να ψιθυρίζει κάτι στην γιαγιά της και μετά παίρνει το κινητό της. Κάτι ψάχνει και μετά μου το δείχνει.

Μαριλια<< Να... Αυτή είναι μαμά μου!>> μου λέει και κοιτάω την φωτογραφία...

Όχι δεν μπορεί!
Αυτή... Αυτή η κοπέλα...

Κ.Αντρεας<< Να ρωτήσω κάτι...Ποσο... Πόσο χρονών είναι η Μαριλια?!>>
Κ.Ασπασια << Έγινε 4 πριν λίγο καιρό >> λέει...

4 χρόνια..
Όσα λείπει και ο Γιώργος από την Ελλάδα...
Όσα έχουν περάσει από τότε που χώρισε με την... Μαμά της Μαριλιας.

Δεν μπορεί... Με είχε διαβεβαιωσει τότε ότι... ότι εκείνη η κοπέλα έλεγε ψέματα!

Σηκώνομαι πανω αλλά νιώθω να μου κόβονται τα πόδια...
Προσπαθώ να πάρω ανάσα αλλά δεν μπορώ.... Ξαφνικά πέφτω κάτω και όλα σκωτινιαζουν..!

Γιώργος

Αφού άφησα την Ελευθερία να παρει το αμάξι της γύρισα σπίτι μου και μετά από ένα μπάνιο έπεσα για ύπνο.

Μέσα στον ύπνο μου ακούω να χτυπάει το κινητό μου.
Σηκώνομαι και κοιτάω την ώρα...
23:10... ποιός είναι τέτοια ώρα?

Τηλέφωνο

Γιώργος<< Ναι ?!>> απαντάω.
Κ.Αντιγονη << Γιώργο!>> ακούω την μάνα μου κλαίγοντας.
Γιώργος << Μαμά?! Τι έγινε! ?>>
Κ.Αντιγονη<< Ο πατέρας σου έπαθε έμφραγμα... Είμαστε στο νοσοκομείο κοντά στο Σούνιο...>>
Γιώργος << Μαμά ηρέμησε... Έρχομαι αμέσως! >> Κλείνω το τηλέφωνο και αρχίζω να ντυνομαι στα γρήγορα.

Μπαίνω γρήγορα στο αυτοκίνητο και ξεκινάω για Σούνιο...

Να και κάτι που δεν το περιμένατε από πολλές απόψεις...

Να τος και ο παππούς Αντρέας..!

~ Kisses Bitches ❤ ~