Ελευθερία

Μαριλια<< Μαμά....Μαμά τσιπνα, είναι πλωι >> Ακούω μέσα στον ύπνο μου και ανοίγω τα μάτια μου.
Τότε έρχεται η κόρη μου χοροπηδωντας πάνω στο κρεβάτι και πάει να με γαργαλησει για να ξυπνήσω.

Ελευθερία<< χαχχα σηκώθηκα - σηκώθηκα... >> λέω και την παίρνω στην αγκαλιά μου.
<< Καλημέρα στο πιο όμορφο κορίτσι του κόσμου. Πως και τόσο πρωινή σήμερα ?!>> λέω και καλά απορημένη, λες και δεν ξέρω.
Μαριλια<< Μαμά το τσεχασες ?! Σήμερα είναι τα γενέθλια μου. >> λέει μουτρομενα.
Πόσο λατρεύω όταν το κάνει αυτό!

Ελευθερία<< Μπα σήμερα είναι?! Είσαι σίγουρη ?!>> της λέω για να την πειράξω
Μαριλια<< Μαμά μην με κοροδευεις... Άντε σήκω δεν θα προλάβουμε. >>
Ελευθερία<< Καλά, άντε πήγαινε βάλε κάλτσες και έλα κάτω για πρωινό... Μετά θα πάμε για το δώρο σου >> της λέω και αυτή τρέχει στο δωμάτιο της.
Αχχχ... Πως μεγάλωσε έτσι?! Σαν χθες θυμάμαι που με έπιασαν οι πόνοι και τρέχαμε στο νοσοκομείο.
Πάνε 4χρονια.
Τέσσερα δύσκολα χρόνια μπορώ να πω, μέσα στα οποία έπρεπε να βρω σταθερό σπίτι και δουλειά, να πάρω αποφάσεις για το μέλλον, να μεγαλώσω ένα παιδί.
Δεν το μετάνιωσα όμως! Μόνο που με κοιτάει και μου χαμογελάει μπορώ να είμαι για αυτή και μητέρα και πατέρας και ότι άλλο χρειαστεί.

Βάζω παντόφλες και κατεβαίνω κάτω στην κουζίνα να της ετοιμάσω πρωινό.... Σήμερα θα της φτιάξω ότι θέλει. Τοστ, μερεντα, μαρμελάδες, φρούτα, ομελέτα, κουρασανακια χυμό, γάλα, δημητριακά κτλ.

Ελευθερία<< Μαριλια άντε έλα>>
Μαριλια<< Ήρθα λε μαμά .... Ποοοο τι είναι ολα ατα ?! Μάμα είναι πολλά μόνο ζια μένα! >>λέει και σταυρωνει τα χέρια της μπροστά στο στήθος της.
Ελευθερία<< Καλά καλά φαε όσο θες Χαχαχα>>
Μαριλια<< Μαμά να σε ρωτήσω κάτι ?! Και θα μου πεις ε?! Είμαι μεγάλη κοπέλα τωλα >> Μου λέει με σοβαρό ύφος και σκάω στα γέλια.
Ελευθερία<< Χαχαχα... Ρωταμε ότι θες μωρό μου >>Της χαϊδεύω το μάγουλο της.
Μαριλια<< Μαμά... Ο δικός μου μπαμπάς που είναι ??>>
Με το που την ακούω να το λέει αυτό μου πέφτει το μαχαίρι από το χέρι και την κοιτάω χωρίς να ξέρω τι ακριβώς πρέπει να της πω.
Ότι ο πατέρας της δεν ξέρει καν για την ύπαρξη της ?! Ότι εγώ μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να του το πω τα παράτησα ?!
Ελευθερία<< Εεε?!...>> Αρχίζω και αισθάνομαι τα μάτια μου δακρυσμενα
Καιιιι χτυπάει το τηλέφωνο....
Ελευθερία<< Κάτσε μωρό μου να σηκώσω το τηλέφωνο >> λέω με την ελπίδα μετά να ξεχάσει αυτό που με ρώτησε.

Ελευθερία<< παρακαλώ!?!>>
Πενυ<< Έλα κοριτσαρα μου καλημέρα να χαίρεσαι την μικρή μας>>
Ελευθερία<< Καλημέρα, ευχαριστώ πολύ. Έλα πάρτη να της πεις αυτοπροσώπως >>
<< Η νονά >> λέω κάνοντας νόημα στην Μαριλια που πετάχτηκε από την χαρά της.
Δίνω το τηλέφωνο στη μικρή και παω να μαζέψω το τραπέζι.

Ελευθερία<< Μαριλια, άντε τελείωνε... Πες στη νονά ότι πρέπει να φύγουμε >> της φωνάζω.
Μαριλια<< Όχ! Ναι.. Το δώρο μου. Νονά πρέπει να κλείσω. Γειά! Τα λέμε στο πάρτι μου>> Την ακούω ν λέει και μετά να τρέχει στο δωμάτιο της.
Πάω και εγώ πάνω για να ντυθώ.
Αφού είστε έτοιμες, την βάζω στο καθισματακι της, στις πίσω θέσεις του αυτοκινήτου, μπαίνω κι εγώ και ξεκινάμε για το εμπορικό.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Είμαστε σχεδόν 2:30 ώρες εδώ και ακόμα δεν έχει αποφασίσει τι θέλει, μόνο κοιτάει και με τρέχει πάνω κάτω.

Ελευθερία<< Μαριλιακι μου πρέπει να βρεις κάτι επιτέλους.>> Της λέω και γελάω.
Μαριλια<< Το ξέρω ρε μάμα, αλλά μου αρέσουν όλα >>
Ελευθερία<< Καλά... Να σου πω πάμε μια που θέλω να πάρω κάτι εγώ μέχρι να αποφασίσεις εσύ>> λέω και την τραβαω προς το μαγαζί.

Μπαίνουμε μέσα και αφού βρίσκω αυτό που θέλω πάμε στο ταμείο. Αφήνω για λίγο το χεράκι της για να πληρώσω.
Βάζω την σακούλα που μου δίνουν μέσα στην τσάντα μου και γυρίζω για να ξανά πιάσω την Μαριλια αλλά δεν είναι πουθενά....

Μαριλια

Ποοοο τόσα πολλά πράγματα. Δεν μπορώ να διαλέξω, τα θέλω όλα.
Περιμένω την μαμά μου να πληρώσει μέχρι που βλέπω έναν κύριο μένα μικρό, καφέ σκυλάκι και παω κοντά.
Μου αλέσουν πολύ τα σκυλιά αλλά η μαμά λέει ότι είμαι μικλη για να φλοντίσω ένα.
Το χαϊδεύω λίγο, αλλά μετά φεύγει και έτσι πάω πίσω στην μαμά μου... Όμως δεν την βρίσκω πουθενά....

Γιώργος

Αχχχχ... Δεν πρόλαβα καλά - καλά να πατήσω Ελλάδα και η αδελφή μου με βασανίζει.
Είμαι ακόμα κουρασμένος από το χθεσινό ταξίδι. Με την απογευματινή πτήση έφτασα 9 εδώ και πήγα κατευθείαν σπίτι.
Ήταν ακριβώς όπως το είχαμε αφήσει. Αχχχχ... Ακόμα μύριζε το άρωμα της.. Ακόμα και μετά από 4 χρόνια.


Δεν είχα πει σε κανένα ότι θα έρθω. Έκπληξη!!
Μόνο στον Αντρικο το είχα πει, που με ξύπνησε από τις 10 και με έπρηξε να συναντηθούμε.

Ανοίγω την πόρτα του αυτοκινήτου μου και βγαίνω έξω. Βρίσκομαι στο πάρκινγκ του Athens Mall, όπου είπαμε να συναντηθούμε. Έχω έρθει νωρίτερα γιατί θέλω να της πάρω κάτι.

Μπαίνω μέσα και προχωράω προς τις κυλιόμενες. Στην Αμερική παντού έχει ανσασερ ή κυλιόμενες, σκάλες ούτε για δείγμα.
Κάνω μια βόλτα και κοιτάω βιτρίνες. Τότε παρατηρώ ένα κοριτσάκι, μόνο του, να κοιτάει μια βιτρίνα με παιχνίδια. Για την ακρίβεια έχει καρφωθεί σε μια κούκλα. Είναι κάπως αστεία έτσι όπως κάθεται σκεπτηκη και την κοιτάει. Το ύφος της μου θυμίζει πολύ την...

... Οοο τι λέω μωρέ ?!
Πάντως τι κάνει ένα μικρό παιδί μόνο του εδώ πέρα ?!
Την βλέπω που γυρίζει και κοιτάει τριγύρο, σαν να μην ξέρει που να πάει.
Πρέπει να έχει χάσει τους δικούς της.

Γιωργος<< Γειά σου μικρούλα.. >> Της λέω ενώ πάω κοντά.
Στην αρχή δείχνει φοβισμένη αλλά μετά πέρνει μια βαθιά ανάσα.
Μαριλια<< Εε...Γειά >> λέει κάπως διστακτικά.
Σκύβω στα γόνατα για να βρισκόμαστε στο ίδιο επίπεδο. Παρατηρώ ότι είναι είναι έτοιμη να κλάψει.
Γιωργος<<Εμενα με λένε Γιώργο Πώς σε λένε?!>>
Μαριλια<< Μαριλια! >> Μου απαντάει και μου τείνει το χέρι της.
Γιωργος<< Έχεις πολύ ωραίο όνομα>> της λέω πιάνοντας το χέρι της.
Όντως μου αρέσει πολύ το όνομα της. Από παλιά. Το είχα πει αν έκανα κόρη έτσι θα την ονόμαζα!
Κοιτα σύμπτωση!

Γιωργος<< Και για πες μου Μαριλια τι κάνεις εδώ μόνη σου ?!>>
Μαριλια<< Δεν είμαι μόνη μου ειμαι με την μαμά μου... Απλά χάθηκα>> λέει και αρχίζει να κλαίει.
Την τραβάω στην αγκαλιά μου για να ηρεμήσει και αυτή γατζονεται πάνω μου.
Γιωργος<< Έλα κοριτσάκι ηρέμησε>> της λέω καθώς της τρίβω την πλάτη.
Δεν ξέρω πως αλλά αυτή η μικρή με κάνει να θέλω να την προστατεύσω. Δεν μπορώ να την βλέπω να κλαίει
Γιώργος<< Λοιπόν.. Τι λες να πάμε να πούμε στους υπεύθυνους ότι έχασες την μαμά σου... Και μέχρι να την βρούνε να πάμε για παγωτό ??>> της λέω καθώς την βγάζω από την αγκαλιά μου.
Αυτή σκουπίζει τα ματάκια της και γνέφει θετικά χαμογελώντας μου.

Σηκώνομαι πάνω και την πιάνω από το χεράκι της.

Αχχχχ... Θα είναι μια περιπετειώδηα μέρα τελικά!!!

Ηευυυυυυ ❤

Νέα ιστορία..!

Πώς σας φαίνεται η αρχή?!
Ειδες τι σου κάνουν οι συμπτώσεις τελικά ?!
Τι λέτε να γίνει ?!

~ KISSES BITCHES ❤ ~