Αμέλια

Σκέψεις!

Χιλιάδες σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό μου....
Ερωτήματα αναπάντητα που σε εμποδίζουν να προχωρήσεις ...

Χιλιάδες γιατί!

Γιατί σε εμένα ;
Γιατί έγινε αυτό ;
Γιατί τώρα;

Κανείς όμως δεν μπορεί να δώσει απάντηση σε αυτά που η μοίρα επιβάλει .

Όλα για κάποιο λόγο γίνονται ....
Έτσι λένε πολλοί ...
Και το πιστεύω....
Γιατί όλες οι δυσκολίες έρχονται στην ζωή για να μάθεις να τις αντιμετωπίζεις.
Τίποτα δεν έρχεται εύκολο !
Πρέπει να μάθεις να παλεύεις !

Τις σκέψεις μου διέκοψε η φωνή του Ορέστη.

" Μην το σκέφτεσαι  πολύ . Σε κρατάει μακριά από τα καλύτερα πράγματα "μου είπε ενώ χειρουργούσαμε . Τον κοίταξα ξαφνιασμένη.  Εκείνος όμως δεν με κοιτούσε . Φαινόταν συγκεντρωμένος στην δουλειά του . Μου ζήτησε να κάνω αναρρόφηση και αυτό έκανα χωρίς όμως να σταματήσω να τον κοιτάω . Με είχε εκπλήξει το ποσό εύκολα μπορούσε να με διαβάσει. Να αποκαλύψει ακόμα και τις πιο κρυφές σκέψεις μου.

"Π-πώς το κατάλαβες ;"τον ρώτησα ξαφνιασμένη και τον είδα να χαμογελάει αινιγματικά.

"Όσο κι αν δείχνεις στους άλλους ότι άλλαξες εγώ μπορώ να δω ακόμη εκείνο το ευαίσθητο κορίτσι που είδα και την πρώτη ημέρα και το λάτρεψα από την πρώτη στιγμή. Μην αφήνεις ένα ατυχές γεγονός να ανατρέψει την προσωπικότητά σου . Θύμωσα κι εγώ με αυτό που έκανε ο Άρης όμως το μετάνιωσε . Δεν σου λέω να τα ξαναβρείτε απλά σου λέω να μην αφήνεις την ψυχή σου να τυφλώνεται από τον πόνο . Πρέπει να συμφιλιωθείς με το γεγονός και να προχωρήσεις ... Ή με τον Άρη ή... Χωρίς αυτόν " το βλέμμα του συγκαταβατικό. Μπορούσε να καταλάβει την μάχη που γινόταν μέσα μου .

Λογική ενάντια στην καρδιά .

Ποιο θα υπερισχύσει;

Πολλοί λένε ότι πρέπει να κάνεις αυτό που σου λέει η καρδιά σου .

Είναι όμως κάποιες φορές που η λογική είναι αναπόφευκτη....

"Ορέστη είναι πολύ δύσκολο. Όπως είπα και στον ίδιο δεν θέλω να τον τιμωρήσω για να τον εκδικηθώ, απλά δεν μπορώ πλέον να πιστέψω τα λόγια του . Υποτίθεται νιώθει κάτι για μένα . Εγώ όμως αυτό δεν το βλέπω.... Δεν το νιώθω .... Εγώ όταν του είπα ότι ήμουν ερωτευμένη μαζί του του το έδειχνα με κάθε τρόπο . Μέχρι και το όνειρο μου πήγα να παρατήσω για αυτόν . Αυτή είναι θυσία για κάποιον που αγαπούσες ."του είπα στενοχωρημένη και συνέχισα να πιέζω την πληγή για να σταματήσω την αιμορραγία όσο ο Ορέστης έβγαζε το ογκίδιο από το νεφρό του ασθενή. 

"Ήσουν ερωτευμένη; Τώρα δεν είσαι ;"με ρώτησε ενώ με κάρφωσε με το διαπεραστικό του βλέμμα . Εγώ επικέντρωσα  την προσοχή μου στο χειρουργείο γιατί δεν ήθελα  να διαβάσει στα μάτια μου την αλήθεια.

" Όχι! Όχι πια!  Ότι καλό είχα για αυτόν μέσα μου το σκότωσε . Τον αγαπούσα και εκείνος με εξαπάτησε . Γιατί Ορέστη ; Γιατί είναι δειλός να νιώσει . Εμένα έλεγε στις αρχές ότι είμαι αδύναμη αλλά εγώ αποδείχθηκα πιο δυνατή από αυτόν . Γιατί δεν δείλιασα να συμφιλιωθώ με τα συναισθήματα μου.  Οπότε μην με ρωτάς αν τον αγαπώ ακόμα ."το βλέμμα μου θυμωμένο και πληγωμένο τον χτυπούσε αλύπητα.  Εκείνος ξεφύσησέ και με κοίταξε σαν να με χαϊδεύει με το βλέμμα του.

" Η ζωή είναι δύσκολη Αμέλια . Θα συναντήσεις πολλές αποτυχίες και πολλοί θα σε πληγώσουν . Δεν πρέπει όμως να επιτρέπεις να σε εγκλωβίζουν στο παρελθόν . Είμαστε άνθρωποι και κάνουμε λάθη . Πολύ σκληρά πολλές φορές . Το σημαντικό είναι να τα διορθώνουμε . Σε νιώθω σαν αδερφή μου και θέλω να είσαι καλά . Ξεκαθάρισε στον εαυτό σου τι είναι αυτό που θέλεις και πώς θα το κατακτήσεις . Αυτό μου φτάνει . Λοιπόν... Τελειώσαμε . Ήσουν πολύ καλή βοηθός . Κλείσε τον ασθενή τώρα ."μου είπε και έφυγε αφήνοντάς με ξανά μόνη με τις σκέψεις μου . Έκανα τα ράμματα και ένιωθα ότι απαριθμούσα τα συναισθήματα μου .

Πρώτη ραφή !
Η αγάπη μου για αυτόν ....

Δεύτερη ραφή !
Ο πόνος  που μου  χάρισε απλόχερα ....

Τρίτη ραφή!
Οι αναμνήσεις που μου πρόσφερε .....

Τετάρτη ραφή !
Τα βλέμματα που ανταλλάξαμε.    Έστω κι αν ήταν ψεύτικα

Μπροστά μου ανοίγεται ένα δίλημμα που δεν βρίσκω την λύση .

Αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία ;

Αξίζει να ρισκάρω ξανά ;

Και εκεί ήταν που ήρθε η εικόνα του προσώπου του στο μυαλό μου . Το βλέμμα του όταν με κοιτούσε ..  Το χαμόγελο του ... Το φιλί του ... Όλα όσα έβλεπα στο πρόσωπο του .... Δεν μπορεί να ήταν όλα ψεύτικα ...

Και το αποφάσισα !

Ίσως του έδινα μια δεύτερη ευκαιρία.
Έπρεπε όμως πρώτα να την κέρδισε ,να μου αποδείξει ότι όντως με θέλει στην ζωή του χωρίς συμφέροντα και σκοπιμότητες .
Μόνο από καθαρό έρωτα !

-----------------------------

Περπατούσαμε με την Εβελίνα στον διάδρομο του νοσοκομείου . Μόλις είχαμε τελειώσει τις βάρδιες μας και ήμασταν απίστευτα κουρασμένες. Καθώς περπατούσαμε μοιραζόμασταν τις εμπειρίες μας από τα χειρουργεία που συμμετείχαμε σήμερα . Έριξα το βλέμμα μου γύρω μας και εστίασα τυχαία σε μια μορφή  που μου έκοψε την ανάσα . Σταμάτησα να περπατάω και δεν έδινα σημασία ούτε στην Εβελίνα που με ρωτούσε αν είμαι καλά . Το μόνο που κοιτούσα ήταν το άτομο που περπατούσε στο τέλος του διαδρόμου και σταδιακά χανόταν  από το οπτικό μου πεδίο . Άφησα μια ανάσα που δεν ήξερα ότι κρατούσα και χάθηκα στις σκέψεις μου . Είχα στηριχθεί στον τοίχο γιατί δεν εμπιστευόμουν το σώμα μου .Κάποια στιγμή μέσα στην θολή εικόνα ένιωσα κάποιον να με ταρακουνάει.

"Αμέλια! Αμέλια ,Σύνελθε.... Πες μου ότι είσαι καλά κορίτσι μου .."άκουγα σαν όνειρο την φωνή του Άρη . Στην αίσθηση αυτή ηρέμησα και αφέθηκα  στο σκοτάδι που τόση ώρα προσπαθούσε να με τραβήξει στην αγκαλιά του .  Έτσι λιποθύμησα νιώθοντας ασφαλής στα χέρια του ανθρώπου που αγαπώ .

Γιατί ήξερα ότι ό,τι και να έγινε δεν θα επέτρεπε σε κανέναν να με βλάψει ξανά....

-------------------

Περπατούσα σε ένα μονοπάτι στρωμένο από τριαντάφυλλα . Φορούσα ένα άσπρο φόρεμα με δαντέλα και ήμουν χωρίς παπούτσια . Η αίσθηση του υγρού χώματος στα πόδια μου σε συνδυασμό με την μυρωδιά της βροχής ήταν απίστευτη . Ακολούθησα το μονοπάτι με τα τριαντάφυλλα . Όσο προχωρούσα στην καρδιά του δάσους ένιωθα την ατμόσφαιρα πιο βαριά.  Ξαφνικά ,τα τριαντάφυλλα μετατράπηκαν σε αίμα και  το τοπίο σε ένα σκοτεινό υπόγειο . Μπροστά στα μάτια μου εμφανίστηκα ο εαυτός μου σε μικρότερη ηλικία  να είναι δεμένη σε μια καρέκλα ,ελαφρώς χτυπημένη και η στάθμη του αίματος ολοένα και μεγάλωνε.  Προσπαθούσα να ζητήσω βοήθεια ,φώναζα το όνομα του Άρη όμως δεν εμφανιζόταν. Κάποια στιγμή ,μέσα από τις σκιές εμφανίστηκε το άτομο που μισώ πιο πολύ στην ζωή μου . Έβλεπα το ανατριχιαστικό χαμόγελο του και φοβόμουν.

"Τι έκανες πάλι Αμέλια; Δεν σου είπα ότι πρέπει αλλάξεις συμπεριφορά; Είσαι μια άχρηστη "είπε το μισητό πλάσμα στην μικρότερη μορφή μου ενώ εκείνη έκλαιγε .

" Δεν έκανα τίποτα . Σε παρακαλώ μην μου κάνεις άλλο κακό . Δεν το αντέχω κάθε φορά ..  Άσε με να φύγω μ-"πήγε να πει κλαίγοντας η μορφή μου όμως την διέκοψε ένα δυνατό χαστούκι που έκανε το πρόσωπο της να γυρίσει προς την αντίθετη κατεύθυνση.

"Μην με ξαναπείς έτσι . ΣΟΥ ΕΧΩ ΠΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕ ΛΕΣ  ΕΤΣΙ. ΜΑΘΕ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΜΕ ΥΠΑΚΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΙΝΕ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΓΟΡΙΑ .... ΤΑ ΜΟΛΥΝΕΙΣ" φώναξε εξαγριωμένος μπροστά στο πρόσωπο της και είδα την μορφή μου να κουνάει καταφατικά το κεφάλι κλαίγοντας. 

Με μιας το σκηνικό άλλαξε ξανά . Είδα το πιο αγαπημένο μου πρόσωπο . Τον κοιτούσα  συγκινημένη όσο αυτός με κοιτούσε με χαμόγελο . Με χαιρέτησε και έκανα το ίδιο . Τον πλησίασα και κλείστηκα στην αγκαλιά του . Εκείνος γέλασε και με έσφιξε πάνω του .

"Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ ."είπε γελώντας ενώ με έσφιξε ακόμα περισσότερο πάνω του.

"Τ-τι κάνεις εσύ εδώ; Γιατί σε βλέπω ;"τον ρώτησα σαστισμένη και εκείνος με κοίταξε με κατανόηση. Μου χάιδεψε τα μαλλιά .

"Ηρέμησε Αμέλια ,απλά κοιμάσαι . Ήθελα να σε δω και να σε προειδοποιήσω . Πρέπει να γίνεις δυνατή κορίτσι μου χωρίς όμως να χάσεις τον εαυτό σου . Μην τον φοβηθείς. Δεν μπορεί να σου κάνει τίποτα πλέον . Η στιγμή που όλα θα αποκαλυφθούν έφτασε.  Έχεις τον Άρη δίπλα σου και δεν πρέπει να φοβάσαι τίποτα . Εγώ σε προσέχω από εδώ . Μην επιτρέψεις σε κανέναν να σε καταστρέψει ξανά και ιδιαίτερα αυτόν.  Δώσε την ευκαιρία Αμέλια στα άτομα που σε αγαπάνε να σε πλησιάσουν . Όπως έκανες και σε εμένα "μου μίλησε τρυφερά και τον κοίταξα μπερδεμένη .

" Μα ..δεν τα απομακρύνω "είπα εγώ χωρίς όμως να τον κοιτάω στα μάτια γιατί ήξερα ότι θα μπορούσε να διαβάσει μέσα τους την αλήθεια . Έπιασε το πηγούνι μου και με ανάγκασε να τον κοιτάξω .

" Το κάνεις Αμέλια και το ξέρεις . Το κάνεις γιατί φοβάσαι ...  Φοβάσαι να δεθείς .. Δεν αφήνεις του γονείς σου να σε πλησιάσουν . Δεν αφήνεις την Εβελίνα, τον Ορέστη... Και σε λίγο δεν θα αφήνεις ούτε τον Άρη!  Όλοι όμως σε νοιάζονται και σε αγαπάνε . Μην τους εγκαταλείπεις λοιπόν .."μου είπε με αυστηρό και ταυτόχρονα τρυφερό ύφος και εγώ χαμήλωσα το βλέμμα μου μετανοιωμένη.

" Πρέπει να φύγω σε λίγο . Πρέπει να θυμάσαι . Πολλά μυστικά θα αποκαλυφθούν που δεν τα ήξερες ούτε εσύ . Πρέπει όμως να τα αντιμετωπίσεις και να μην αποκλίσεις άτομα από την ζωή  σου . Ούτε εκείνα φταίνε.  Είναι θύματα ,όπως και εσύ . Θέλω λοιπόν να προσέχεις και να ξέρεις ότι σε αγαπώ και σε προσέχω από εκεί που είμαι .. Αντίο!"μου ψιθύρισε στο αυτί και αφού με φίλησε στο μάγουλο έφυγε μακριά μου .

Εγώ έμεινα εκεί να κοιτάω προς την κατεύθυνση που έφυγε και ψιθύρισα στον αέρα.
" Θα το κάνω . Και εγώ σ' αγαπάω! "και έκλεισα τα μάτια μου προκειμένου να επιστρέψω στην πραγματικότητα.

Σταδιακά άρχισα να ακούω κάτι φωνές να έρχονται από μακριά . Εστίασα την προσοχή μου και μπόρεσα να διακρίνω την φωνή του Άρη.

"Ξύπνα γαμώτο . Εξαιτίας μου το έπαθες; Καταστρέφεσαι για έναν μαλάκα  σαν κι εμένα ; Δεν το αξίζω γαμώτο . Εγώ δεν σου αξίζω . Σε παρακαλώ.   Ξύπνα "ψιθύριζε απελπισμένος και εγώ θέλοντας να τον αποτρέψω από τον πόνο που ένιωθε άρχιζα να ανοίγω τα μάτια μου .

Το φως με τύφλωσε και με ανάγκασε να τα ξανακλείσω όμως γρήγορα το συνήθισα . Είδα τον Άρη να κάθεται σε μια πολυθρόνα δίπλα μου και να έχει σκυμμένο το κεφάλι .

"Α-Άρη "ψιθύρισα με βραχνή φωνή και αμέσως πετάχτηκε από την θέση του . Το βλέμμα του θλιμμένο και ταλαιπωρημένο. Με πλησίασε και μου έπιασε το χέρι.

" Αμέλια; Ω θεέ μου ευτυχώς είσαι καλά . Με τρόμαξες τόσο πολύ . Μην το ξανακάνεις αυτό. "μου είπε με αυστηρό βλέμμα και εγώ γέλασα ελαφριά.

"Βλέπω τις διαταγές δεν τις εγκαταλείπεις ποτέ . Τι έπαθα;" Ρώτησα βραχνά καθώς ένιωθα μια ενόχληση στον λαιμό . Εκείνος ξεφύσησε και κάθισε δίπλα μου στο κρεβάτι.

" Λιποθύμησες. Η Εβελίνα είπε ότι είχες εστιάσει κάπου το βλέμμα σου και ήσουν χλωμή . Δεν αντιδρούσες στις φωνές της και μας φώναξε . Μόλις σε πλησίασα έχασες τις αισθήσεις σου και ευτυχώς πρόλαβα να σε πιάσω . Σου κάναμε εξετάσεις και ευτυχώς είσαι καλά . " Μου εξήγησε συνοπτικά και εγώ κούνησα το κεφάλι καταφατικά. Ωστόσο εκείνος με κοιτούσε με ένα διαπεραστικό βλέμμα .

"Ποιον είδες Αμέλια και σε τάραξε τόσο ;"με ρώτησε με σοβαρό βλέμμα ξαφνιάζοντας με .

" Κανέναν. Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς.  Απλά ένιωσα μια ξαφνική αδιαθεσία . Από την κούραση θα είναι ."προσπάθησα να φανώ πειστική όμως είδα στο βλέμμα του ότι δεν με πίστεψες.

" Αμέλια,.μην μου λες ψέματα. Μπορεί να έκανα πολλές μαλακίες όμως ....σε νοιάζομαι.  Δεν θέλω να πάθεις κάτι . Οπότε πες μου σε παρακαλώ.  Ποιον είδες και λιποθύμησες από την ταραχή ;"με ρώτησε επιμονή με μια παράκληση φανερή στο βλέμμα του . Πήρα μια βαθιά ανάσα αναζητώντας την κατάλληλη απάντηση, όμως με διέκοψε το άνοιγμα της πόρτας.

Ανακούφιση με κατέκλυσε. Έστρεψα το βλέμμα μου στην είσοδο του δωματίου και είδα τον Ορέστη με την Εβελίνα να μου χαμογελούν . Αμέσως έπεσαν πάνω μου και με αγκάλιασαν. Εγώ τους έσφιξα πάνω μου και έκλεισα τα μάτια μου αφού μου ήρθαν στο μυαλό τα λόγια του .

Μην τους απομακρύνεις. Σε νοιάζονται !

Αμέσως κοίταξα τον Άρη.  Το ανήσυχο βλέμμα του ήταν ακόμα πάνω μου. Με συγκινούσε το ενδιαφέρον του όμως δεν ήξερα αν μπορούσα να σβήσω όσα έγιναν μεταξύ μας και να αρχίσω ξανά.....

"Συγνώμη που αργήσαμε, αλλά ήρθε ο πατέρας μου και τον γνώρισα στην Εβελίνα.  Κρίμα που δεν μπόρεσε να γνωρίσει και εσένα.  Του έχει πει τόσα πολλά ο Άρης που ανυπομονούσε να σε γνωρίσει ."μου είπε ο Ορέστης, ενώ μου χάιδεψε τα μαλλιά . Στα λόγια του ένιωσα ένα σφίξιμο στο στήθος χωρίς όμως να γνωρίζω την αιτία.  Δεν έδωσα παραπάνω σημασία και χαμογέλασα σφιγμένα, ενώ έριξα το  βλέμμα μου στον Άρη που με κοιτούσε αμήχανος .

"Και εγώ θα ήθελα πολύ να τον γνωρίσω όμως δεν έγινε .Κάποια άλλη φορά "του είπα σφιγμένα ενώ ένιωθα ότι έλεγα ψέματα.

Η μοίρα κοιτούσε τα άτομα που βρίσκονταν στο δωμάτιο  και γέλασε ειρωνικά .
Γιατί μόνο αυτή ήξερε τι ακολουθούσε ...
Γιατί μόνο αυτή ήξερε πόσο εύκολα μπορούν να μπλεχτούν οι ζωές κάποιων ανθρώπων χωρίς να το γνωρίζουν οι ίδιοι....

Έμελλε όμως να το μάθουν αργότερα....

Η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε !!!
Πολλές αποκαλύψεις θα ακολουθήσουν....
Είσαστε έτοιμοι ;
Ποιον είδε άραγε η Αμέλια και ταράχτηκε;
Ποιος ήταν αυτός που της φώναζε;
Ποιος την επισκέφτηκε στο όνειρο της;
Τι πιστεύετε ότι θα γίνει από εδώ και πέρα;
Ελπίζω να σας άρεσε !