Άρης

Απογοήτευση .....

Ένα δυσάρεστο συναίσθημα που σου τρυπάει την ψυχή ...

Εισέρχεται και στα πιο δυσπρόσιτα σημεία της καρδιάς σου και στην καταστρέφει ...

Και εγώ αυτό ένιωθα τώρα που την έβλεπα να φεύγει μακριά μου ....

Η όψη της διαλυμένη . Με πονάει που δεν ξέρω τι ακριβώς την έφερε σε αυτή την κατάσταση . Μπορεί στην αρχή να μην της φέρθηκα σωστά αλλά τώρα πλέον την νοιάζομαι . Θέλω να είναι καλά....

Έκανα πολλά λάθη . Το κυριότερο που έπαιξα μαζί της γιατί ήμουν δειλός.

Δειλός να αποδεχτώ την οικειότητα που ένιωθα μαζί της . Συναισθήματα που είχα να τα νιώσω από παιδί .

Δειλός γιατί έβλεπα την δύναμη μέσα της σαν φλόγα έτοιμη να κάψει τα πάντα στο πέρασμά της και μαζί και την καριέρα μου ....

Ήμουν τόσο λάθος και τώρα το πληρώνω.

Με βαριά βήματα άρχισα να περπατάω προς την έπαυλη . Πέρασα την ανοιχτή πόρτα και τους είδα όλους όρθιους και θορυβημένους με την εξέλιξη της βραδιάς . Μόλις με είδε ο Ορέστης έτρεξε δίπλα μου .

" Τι έγινε φίλε ; Πώς είναι η Αμέλια;"με ρώτησε αγχωμένος και μπορούσα να διακρίνω στο βλέμμα του την αγάπη που ένιωθε για εκείνη .Γιατί άλλωστε ποιος δεν θα μπορούσε να αγαπήσει ένα πλάσμα σαν αυτό;

" Έφυγε .... Έφυγε μακριά μου .... Αρνήθηκε την οποιαδήποτε βοήθεια από εμένα . Μου ζήτησε να μείνω μακριά της ."ψιθύρισα διαλυμένος και είδα την θλίψη στο βλέμμα του Ορέστη και της Εβελίνας . Ο Σταύρος ,αντίθετα , καθόταν ψύχραιμος στην τραπεζαρία και έπινε το κρασί του .

"Έτσι είναι οι γυναίκες Άρη αγόρι μου και ιδιαίτερα η συγκεκριμένη . Όλες θέλουν να μας κάνουν να τρέχουμε από πίσω τους μόνο και μόνο για να μας ταπεινώσουν.  Το ίδιο θέλει και αυτή . Άδικα χάνεις τον πολύτιμο σου χρόνο για ένα σκουπίδι σαν κι αυτό ."άκουσα τον Σταυρό να λέει ψυχρά και ένιωσα να παίρνω φωτιά . Δεν ήθελα να ακούω τον οποιοδήποτε να μιλάει έτσι για αυτήν .
Δεν της άξιζε....

Τον πλησίασα με γρήγορα βήματα και στάθηκα απέναντι του .

"Δεν ξέρεις τίποτα για αυτή Σταύρο. Σήμερα την γνώρισες για να έχεις διαμορφώσει άποψη . Οπότε θα σε παρακαλούσα να μην εκφράσεις ξανά την άποψη σου για αυτή γιατί θα ξεχάσω ότι με μεγάλωσες εσύ και θα γίνω εχθρός σου . Το κατάλαβες ;"τον ρώτησα κοφτά και είδα το βλέμμα του για μια στιγμή να αγριεύει, όμως σύντομα επέστρεψε στην ηρεμία.

"Ωωω την ξέρω καλύτερα από όσο φαντάζεσαι. "ψιθύρισε στο εαυτό του όμως εγώ τον άκουσα . Έκανα ένα βήμα πίσω μπερδεμένος όμως δεν το έδειξα. Δεν μπορούσα να καταλάβω την περίεργη συμπεριφορά και των δύο

Κάτι άλλο συνέβαινε ...

Και θα το μάθαινα...

Την κατάσταση έσωσε ο Ορέστης που έφτασε κοντά στον πατέρα του και τον κοίταξε θυμωμένος .

"Πατέρα δεν θα ανεχτώ να ξανακούσω να μιλάς έτσι για την Αμέλια . Δεν την ξέρεις και δεν χρειάζεται να έχεις άποψη για εκείνη . Το κατάλαβες ;"του είπε ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής του όμως δεν κάθισα παραπάνω εκεί . Έφυγα από την έπαυλη χωρίς να ακούσω την απάντηση του . Έπρεπε να μάθω την αλήθεια .

Και θα το έκανα .. .

Με κάθε κόστος....

Αμέλια

Μόλις γύρισα σπίτι μου έπεσα στην αγκαλιά της μαμάς μου κλαίγοντας . Εκείνη ξαφνιασμένη με έσφιξε πάνω της.  Καθίσαμε στον καναπέ και με ξάπλωσε στα πόδια της ενώ μου χάιδευε τα μαλλιά μέχρι να ηρεμήσω.

"Συγνώμη μαμά.  Συγνώμη που σας απομάκρυνα συνέχεια . Για όλα όσα συμβαίνουν στην ζωή μου φταίει αυτός και μόνο αυτός.... Με κατέστρεψε ..."φώναζα ενώ έκλαιγα ασταμάτητα και έβλεπα το ανήσυχο βλέμμα της μαμά μου. Εκείνη με έσφιγγε πάνω της όσο κι αν προσπαθούσα να ξεφύγω.

"Μωρό μου τι σε αναστάτωσε έτσι; Νόμιζα ότι το είχες ξεπεράσει τόσα χρόνια "είπε εκείνη ανήσυχα και εγώ την κοίταξα με τα δακρυσμένα μου μάτια.

"Επέστρεψε μαμά! Επέστρεψε για να μου κάνει ξανά την ζωή μου Κόλαση.... Και δε είναι μόνο αυτό. Μέσα σε δευτερόλεπτα από την στιγμή που τον είδα συνειδητοποίησα ότι ο Ορέστης από το νοσοκομείο είναι ο αδερφός μου και ο Άρης που τόσο με πόνεσε είναι ο Άρης που με προστάτευε από όποιον ήθελε να με πληγώσει . Και τελικά το έκανε ο ίδιος μαμά ... Το πιστεύεις ;"της είπα κλαίγοντας και εκείνη έβαλε το χέρι μπροστά από το στόμα της έκπληκτη. Αμέσως με έκλεισε ξανά στην αγκαλιά της .

"Εκείνοι το ξέρουν ;"με ρώτησε με ένα ανήσυχο βλέμμα και εγώ κούνησα το κεφάλι αρνητικά

"Όχι! δεν ξέρουν τίποτα για την ζωή μου.Ούτε για το παρελθόν μου. Μόνο εκείνος ..  Μόλις με είδε ήξερε ποια ήμουν.... Πώς θα τους ξανακοιτάξω στα μάτια μαμά, ενώ θα τους λέω ψέματα ; Πώς; "την ρώτησα απελπισμένη και εκείνη με κοίταξε διστακτικά .

"Κορίτσι μου ...μήπως θα έπρεπε να πεις την αλήθεια; Τουλάχιστον στον Άρη ; Αγαπιέστε από παιδιά . Μόλις μάθει θα καταλάβει ."μου είπε διστακτικά και εγώ σηκώθηκα πάνω αναστατωμένη . Περπατούσα σε όλο το σαλόνι ενώ προσπαθούσα να κατευνάσω τον πανικό μου.

"Όχι...όχι με τίποτα ..... Αν μάθει δεν θα με συγχωρέσει ποτέ ... Νομίζει ότι τότε τον παράτησα μαμά .... Να φανταστείς μου φέρθηκε έτσι στην αρχή γιατί ήθελε ενδόμυχα να εκδικηθεί το κοριτσάκι που αγάπησε παλιά  χωρίς να ξέρει ότι ήμουν πράγματι εγώ.  Ειρωνικό έτσι; "Την ρώτησα πικραμένη και κοίταξα έξω από το παράθυρο που έβρεχε .

Το μυαλό μου έτρεχε με ιλιγγιώδη ταχύτητα προσπαθώντας να βρει μια λύση....

Μάταια όμως ....

Όσο δύσκολο κι αν ήταν έπρεπε να το κάνω.....

Έπρεπε να απομακρυνθώ και από τους δύο πριν να είναι αργά.....

Γιατί τους αγαπώ ....
Και δεν θα τον αφήσω να τους κάνει κακο....

__________________

"Αμέλια εγώ δεν συμφωνώ με αυτό . Θα τους διαλύσεις . Σε αγαπάνε πολύ και οι δύο . Πρέπει να τους πεις την αλήθεια. "μου έλεγε η Εβελίνα όσο οδηγούσα προς την έπαυλη εκείνου. Το σπίτι που είχε στοιχειώσει τα παιδικά μου χρόνια και με  ανάγκασε να παρατήσω όλα όσα αγαπώ.

Η έκφραση μου σκληρή .. Ήμουν αποφασισμένη να μην επιτρέψω σε κανέναν να με τρομοκρατήσει . Πλέον υπήρχε μια άλλη Αμέλια και όχι το αδύναμο κοριτσάκι που έβλεπε παλιά και έπρεπε να το καταλάβει αυτό .

"Δεν καταλαβαίνεις Εβελίνα ...Πώς να πω στον Ορέστη ότι είμαι η Αδερφή του ; Πώς να πω στον Άρη ότι αυτή που τον πλήγωσε όταν ήταν μικρός ήμουν εγώ ;; Ε;;; Πες μου; Θα με μισήσει. "Της είπα απελπισμένη και εκείνη ξεφύσησε .

Τα γεγονότα έτρεχαν και εμείς αδυνατούσαμε να συμβαδίσουμε ......

" Ο Άρης σε αγαπάει . Μόλις του εξηγήσεις ότι δεν έφυγες με την θέληση σου θα σε συγχωρήσει . Και επιπλέον εγώ δεν συμφωνώ να πας σε αυτό το κάθαρμα . Μπορεί να σου κάνει κακό Αμέλια. Φοβάμαι για εσένα .... Σε παρακαλώ ."προσπάθησε για ακόμη μια φορά να με μεταπείσει όμως δεν το πέτυχε.  Ήμουν αποφασισμένη να δώσω ένα τέλος σε αυτή την παρωδία.

Ήρθε η στιγμή οι μαριονέτες να απελευθερωθούν και να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους ....

Και εγώ αυτό ακριβώς σκόπευα να κάνω τώρα !

Αποφασισμένη πάτησα λίγο το γκάζι . Μερικές στιγμές αργότερα είχα φτάσει . Κατέβηκα από το αυτοκίνητο και άρχισα να περπατώ με σταθερά βήματα προς την κατεύθυνση του . Τα τακούνια μου ηχούσαν αποφασιστικά στο δάπεδο .

Πρώτο βήμα ....

Από τον ήχο γύρισε και με κοίταξε .

Δεύτερο βήμα ....

Πράσινο ενάντια στο πράσινο....

Μίσος ενάντια στο μίσος ....

Γιατί ναι , μετά από όλα όσα έκανε με ανάγκασε να τον μισήσω ... Ακόμα κι αν είναι ο πατέρας μου ....

Τρίτο βήμα ....

Όλες οι φρικιαστικές αναμνήσεις που μου δημιούργησε περνάν σαν ταινία από τα μάτια μου και μου δίνουν ακόμη περισσότερη δύναμη για αυτό που πάω να κάνω τώρα.....

Λίγα βήματα ακόμα και έφτασα μπροστά του. Η διαφορά ύψους ήταν εμφανής, καθώς καθόταν στον καναπέ. Δίπλωσα τα χέρια μου στο στήθος και του χαμογέλασα ειρωνικά .

"Γεια σου Σταυρό ... Ή μήπως να πω μπαμπάκα; "τον ρώτησα ειρωνικά και για μία μόνο στιγμή τον είδα να σαστίζει . Έβλεπε έναν άλλο εαυτό που δεν είχε αντικρίσει ποτέ.

Τα χρόνια όμως πέρασαν ....

Ήρθε η στιγμή να δείξω την ομοιότητα μας.....

Ήρθε η στιγμή να φανώ αντάξια του πατέρα μου .....

Ήρθε η στιγμή να τον καταστρέψω.....

Συνέχιζεται......

Γεια σας !!
Τι μου κάνετε;
Ελπίζω να είστε όλοι καλά!!
Είδαμε την οπτική γωνία του Άρη.
Τι έχετε να πείτε;
Η Αμέλια προσπαθεί να τους απομακρύνει .
Συμφωνείτε με αυτή την άποψη;
Τι λέτε να γίνει στην συνάντηση της με τον Σταύρο ;

Φιλάκια !!