Μια ολοκαίνουργια ιστορία που εμπνεύστηκα και σκοπεύω να γράφω παράλληλα με την Belladonna ! Αφιερωμένη με αγάπη σε όσους αγάπησαν τον ήρωα μου Κρίστιαν Μπαλτον κι ελπίζω να αγκαλιάσουν εξίσου κι την ιστορία του αδερφού του !

Ιδιαίτερες αφιερώσεις φυσικα χρωστώ στις αγαπημένες μου φίλες DianaRay1 @Rose_17 user38316600 fontana1981 όπως επίσης κι σε όλους εσάς που θα ταξιδέψετε και μαζί τους ! ❤️🌹🌹🌹🌹🌹❣️

Ο λαμπερός ανοιξιάτικος ήλιος και οι ολόλευκοι γλάροι που έσκιζαν τον ουρανό στα δύο με τις χαρούμενες κραυγές τους συνέθεταν το σκηνικό της απόλυτης ευδαιμονίας ολόγυρα μου .

Στεκομουν στην προβλήτα του κεντρικού λιμανιού της Νέας Υόρκης αναμένοντας εναγωνίως την εμφάνιση του άνδρα που με ένα του βλεμμα είχε κατορθώσει να κερδίσει την απόρθητη καρδιά μου .

Ποτέ δεν έδινα σημασία στην προσωπική μου ζωή αφήνοντας σχέσεις και ανθρώπους να παρέλθουν απ' την ζωή μου ανεπιστρεπτί όσο η ίδια παρέμενα αφοσιωμένη στην δουλειά μου.

Ήμουν φυσιοθεραπευτρια ενώ παράλληλα εργαζόμουν και ως επάγγελματιας βιολόγος σε ένα μικρό εργαστήριο για ανθρώπους που έπασχαν από καρκίνο παλεύοντας να συνεισφέρω στον άνισο αγώνα έναντιον του με κάθε πιθανό τρόπο.

Η δουλειά για εμένα σήμαινε το παν και μόνο στην ιδέα πως καθημερινά βοηθούσα εκατοντάδες ανθρώπους να επανέλθουν από σοβαρούς τραυματισμούς στην καθημερινότητα τους η ψυχή μου αγαλλιάζε.

Ήδη στο ταξίδι των δύο χρόνων που είχα διανύσει στην εργασία είχα βοηθήσει ποικίλους ανθρωπους να σταθούν ξανά στα πόδια τους έπειτα από θανατηφόρα τροχαία κι άλλοτε εργατικά ατυχήματα .

Μου χρωστούσαν την ζωή τους έλεγαν όμως η ίδια το μόνο που επιζητούσα απο εκείνους ήταν να διακρίνω ξανά εκείνο το σβησμένο χαμόγελο της αισιοδοξίας να ακτινοβολεί ξανά στα πρόσωπα τους.

Ένιωθα μια μικρή ηρωίδα κάθε φορά που ένας ασθενής μου κατορθωνε να κάνει εστω κι ένα μικρό βήμα την φορά προς την ελευθερία του.

Κάπως έτσι γνώρισα και τον σύντροφό μου Τόμας Μπράξτον σαν με προσκάλεσε απογοήτευμενος στην χαοτική έπαυλη του στα νότια του Μανχάταν με σκοπό να τον βοηθήσω να επανέλθει ξανά η κίνηση στα χέρια του που είχαν παραλύσει κυριολεκτικά.

Σαν τον αντίκρισα καθισμένο στον υπέροχο ολάνθιστο κήπο του σπιτιού χλωμό κι πικραμένο με κεφάλι σκυμμενο κι βλέμμα κενό η καρδιά μου σκιρτησε πρωτόγνωρα.

Ήταν τόσο νέος και όμορφος τα δύο του μαύρα μάτια εκλιπαρουσαν σιωπηρά να ανακτήσουν την ζωή που έχασαν αξαφνα ένα μεθυσμένο βράδυ σε μια στροφή ενός βρεγμένου οδοστρώματος που έμελε να του στερήσει την κίνηση και συνάμα την κοινωνική ζωή για χρόνια.

"Καλημέρα ..είμαι ..η .."

"Η μοναδική μου σωτηρία ..η τελευταία ελπίδα να κινήσω ποτέ τα χέρια μου που παραμένουν κρεμασμένα στο πλάι σαν άψυχα ξερόκλαδα.." με διέκοψε σαν χείμαρρος προδίδοντας πόσο αγχωμενος και αβοήθητος αισθανόταν.

Ένα πλατύ χαμόγελο σίγουριας χαράχθηκε στα χείλη μου στιγμιαία δίνοντας την υπόσχεση πρωτίστως στον εαυτό μου να τραβήξω σταδιακά από τον βούρκο όπου βουλιαζε αργά εκείνον τον γοητευτικό άνδρα.

"Δώσε μου μονάχα ένα μήνα κι αν έκτοτε αν δεν έχεις ανακτήσει τουλάχιστον το πενήντα της εκατό της κινητικότητας σου μπορείς ελεύθερα να με διώξεις..!" Προφέρα απαλά ξεκινώντας αμέσως δουλειά δίχως να χάσω χρόνο και πράγματι μέσα ήδη σε διάστημα δύο εβδομάδων τα νεκρά σχεδόν δάκτυλα του άρχισαν να κινούνται ξανά.

"Είσαι ένα θαύμα στην ζωή μου Νταϊάνα ο θεός σε έστειλε στο δρόμο μου για να με γιατρέψεις.." συνήθιζε να λέει ψιθυριστά στο αυτί μου τα βράδια που αποκοιμομουν στην αναπαυτική αγκαλιά του.

Άρχισε να με φλερτάρει διακριτικά από τις πρώτες ημέρες που με γνώρισε και σύντομα καταλήξαμε να γευτούμε για πρώτη φορά τον έρωτα πλάι στην ακροθαλασσιά όπου είχαμε βγεί για περπάτημα έπειτα από άλλη μια σκληρή εξάσκηση.

Έκτοτε ο έρωτας συντρόφευε τις νύχτες και τις ημέρες μας εδώ και έξι ολόκληρους μήνες που βιώνω καθημερινά στο πλευρό του όλες τις αθέατες εκφάνσεις της ζωής μας που ποτέ δεν είχα εξερευνήσει έκτοτε.

Ήμουν ευτυχισμένη το δήλωνα απερίφραστα δίχως φόβο πως ίσως ότι βίωνα καταρρευσει ως άλλος χάρτινος πύργος καθότι πίστευα ακράδαντα στον άνδρα που είχα πλάι μου .

Με λάτρευε και παράλληλα ήταν ο μεγαλύτερος θαυμαστής που μπορούσα να έχω ποτέ πως να τολμήσω να αμφιβάλλω πως παρά την εξωστρέφεια και τον πλούτο που τον περιέβαλε εκείνος θα επέλεγε ποτέ να με προδοσει .

Μπορεί να μην ανήκα στην αριστοκρατική τάξη από την οποία ο ίδιος προερχόταν όμως παρέμενα μια γυναίκα μορφωμένη και τρυφερή που τον είχα αγκάλιασει στοργικά θυσιάζοντας για χάρη του ακόμη κι την δουλειά μου.

"Αγάπη μου κάνε μου την χαρη θέλω να ταξιδέψουμε αντάμα σε εκείνη την κρουαζιέρα ! Σου έχω ετοιμασει μια έκπληξη που θα μας αλλάξει την ζωή.." προσπαθούσε να με πείσει πεισματικά τις τελευταίες εβδομάδες να σαλπάρουμε .

Το υπερπολυτελές κρουαζιερόπλοιο Liberty ένα από τα νεοαποκτηθεντα πλοία του στόλου της πασίγνωστης εταιρείας Μπαλτον είχε προαναγγείλει σε διάφορες διαφημίσεις πενθήμερη κρουαζιέρα σε διάφορα εξωτικά νησιά και την πανέμορφη Χαβάη.

Η ευκαιρία φάνταζε πολύ δελεαστική για να τολμήσω να αρνηθώ άλλωστε ήδη είχα φροντίσει να ρυθμίσω τις βασικές εκκρεμότητες της εργασίας ώστε να έχω τις συγκεκριμένες ημερες έλευθερες.

Η καρδιά μου νόμιζα πως θα σπάσει απο προσμονή σαν αντίκρισα το μεγαθηριο με τα τέσσερα καταστρώματα δεμένο στην προβλήτα να καρτερει τους εκατοντάδες ταξιδιώτες.

Ήταν το πρώτο μας ταξίδι κι επιθυμούσα να το ζήσω στο έπακρο βυθισμένη στην βελούδινη αγκαλιά του με συντροφιά τα άπειρα άστρα και τους ρυθμικούς παφλασμους των κυμάτων καθώς θα διασχίζουμε τον βαθύ ωκεανό.

"Πάλι ονειροπολεί το κοριτσάκι μου ;" Ψιθύρισε απρόσμενα στο αυτί μου αιφνιδιαστικά τυλίγοντας τα δύο του χέρια τρυφερά γύρω από την μέση μου με ευκολία πλέον.

"Καρδιά μου ! Με κατάτρομαξες το ξέρεις ; Σε περίμενα θαυμάζοντας το υπερσύγχρονο πλοίο με το οποίο θα ταξιδέψουμε..! Είμαι τόσο ενθουσιασμένη..! Νιώθω πως πρωταγωνιστώ σε ασπρόμαυρη ταινία εποχής !" Αναφώνησα πνίγοντας τα λόγια μου στα φλογισμένα φιλιά του που μου έπαιρναν τα μυαλά πάντοτε.

Έπειτα σαν τα χείλη μας χώρισαν τα μάτια μου περιεργάστηκαν με θαυμασμό την προσεγμένη εμφάνιση του που παντοτε κατόρθωνε να τραβάει τα βλέμματα των γυναικών .

Τα μαύρα στιλπνά μαλλιά του γυαλιζαν υπό το εκτυφλωτικο φως του ήλιου τα πανέμορφα εκφραστικά αμυγδαλωτα του μάτια καθρεπτιζαν μονάχα το δικό μου είδωλο και τα έντονα ζυγωματικά του παρέμεναν τραβηγμένα καθώς χαμογελούσε πλατιά βαστώντας σφικτά το χέρι μου.

" Σε ευχαριστώ που θυσιάσες την πολύτιμη δουλειά σου για να με συντροφεύσεις στην κρουαζιέρα αγάπη μου ! Έχω βάλει σκοπό της ζωής μου να σου μείνει αξέχαστη..!" Με διαβεβαίωσε αινιγματικά αρπάζοντας αποφασιστικά την βαριά βαλίτσα μου από τα δικά μου χέρια καθώς με τραβούσε απαλά να ανέβουμε στο σκάφος.

"Δεν κάνει να σηκώνεις βάρη καρδιά μου τα άκρα σου παραμένουν ακόμη αδύναμα.." τον μάλωσα μαλακά μα δεν κατόρθωσα να  υπερνίκησω το πείσμα που τον διακατειχε θέλοντας να αποδείξει για πρώτη φορά ίσως στον κόσμο πως επέστρεψε δυνατός κοντά τους .

Σε κάθε σκαλί που ανεβαίναμε συναντούσε κι έναν παλιό του γνώριμο ο οποίος επαινούσε τον θρίαμβο του να ανατρέψει την ολική παράλυση όπου είχαν ανακοινώσει παγερά οι γιατροί ένα παγερό χειμωνιάτικο πρωινό μόλις είχε πεταρισει τα βλέφαρα του ζαλισμενος.

"Δεν τα κατάφερα μοναχος ! Ο θεός μου έστειλε την Νταϊάνα το απίστευτο πλάσμα που στέκεται πλάι μου τούτη την στιγμή..!" Αποκρίνονταν στον καθένα ξεχωριστά σαν ηχογραφημένο μήνυμα σε κασέτα ξεχειλιζοντας  υπερηφάνια κάθε του ματιά .

Καθώς προχωρούσαμε αγερωχοι με τα χέρια μας ενωμένα στο διακοσμημένο με λευκές κορδέλες κατάστρωμα του πλοίου διέκρινα κι κάποια αλλοκοτα βλέμματα να μας κεντρίζουν.

Καλοντυμένες κυρίες με πανάκριβα σύνολα της αγοράς  σιγοψιθυριζαν μεταξύ τους το όνομα του κοιτώντας υποτιμητικά προς το μέρος μου άλλοτε μορφαζοντας απαξιωτικά κι άλλοτε γελώντας επιδεικτικά.

Ηταν η μοναδική στιγμή που αισθάνθηκα άβολα στο πλευρό του ρίχνοντας μια φευγαλέα ματιά στο κίτρινο μακρύ μεταξωτό φόρεμα που είχα επιλέξει να φορέσω για το ταξίδι μας διαπιστωνόντας πως δεν συγκρίνονταν με τα δικά τους φορέματα και ρούχα.

Οι λευκές γόβες μου φάνταζαν φθηνές και άχρωμες μπροστά στα φανταχτερα δικά τους παπούτσια όπως επίσης και τα ατίθασα μαλλιά μου που τα ανέμιζε ο δυνατός θαλασσινός αέρας ήταν παντελώς ατιμελητα σε σύγκριση με τα δικά τους καλοχτενισμενα.

"Μωρό μου τι σου συμβαίνει..σε ανησυχεί κάτι..;" Ρώτησε από το πουθενά διακόπτοντας απότομα την συνομιλία του με έναν παλιό του φίλο για χάρη μου καθώς διέκρινε στο λεπτό τον δισταγμό και την ανησυχία που με διακατείχε.

"Συνέχισε την κουβέντα σου γλυκέ μου μην ανησυχείς.." ψέλλισα χαμηλόφωνα δίχως να ρίξω ούτε βλέμμα στον όμορφο νεαρό που συνομιλούσε μαζί του.

Αντιλαμβανόμενη την απρέπεια μου χαμογέλασα έστω και καθυστερημένα στον ενοχλημένο άνδρα απέναντι μου αμήχανα κι μηχανικά παρατηρώντας για μερικά λεπτά το έντονο βλέμμα του που με περιεργάζοταν εξεταστικα από την κορυφή έως τα νύχια.

"Δεν θα με συστήσεις στην όμορφη σύνοδο σου Τόμας ; Δεν σε θυμάμαι τόσο αγενη .." σχολίασε προτού προλάβω να απαντήσω στο ερώτημα που μου έθεσε αφού το βλέμμα αυτού του μυστηριώδη άνδρα με είχε κυριολεκτικά μαγνητίσει.

"Με συγχωρείς Τζέιμς παρατήρησα πως η Νταϊάνα δεν αισθάνεται πολύ καλά κι εσπευσα να βοηθήσω..! Είναι η μέλλουσα γυναίκα μου γνωστή βιολόγος κι .."

"Μην συνεχίζεις..δεν ανήκει στον κυκλο σου αυτό είναι εμφανές όμως δεν με εκπλήσσει που σε..τύλιξε τελικά η ομορφιά της είναι πράγματι αξιοθαύμαστη..!" Σχολίασε ειρωνικά φιλώντας απαλά την αναστροφή του χεριού μου με ύφος κοροϊδευτικο .

Ξεροκαταπια απότομα με αποτέλεσμα να πνιγώ κι να ξεσπάσω σε δυνατό βήχα που τρανταζε ολόκληρο το κορμί μου μαγνητίζοντας φυσικά για ακόμη μια φορά τα αδιάκριτα βλέμματα .

" Αγάπη μου τι στο καλό έχεις πάθει φέρεσαι πολύ νευρικά για πρώτη φορά ..εσύ μια λαμπρή επιστημων έπρεπε να έχεις συνηθίσει τις ευγενικές φιλοφρονήσεις.." συνέχισε να με παινεύει ενώπιον του πλήθους διατυμπανίζοντας επιδεικτικά σαν να έβγαζε λόγο την ειδικότητα μου λες και προσπαθούσε να τους πείσει αθόρυβα να με αποδεχθούν.

"Κα..λα είμαι.. κατάπια κάπως ατσαλα.." τραυλισα ξεπνοη και συνάμα ντροπιασμένη σκουπίζοντας παράλληλα φευγαλέα το ιδρωμενο μέτωπο μου καθώς ένωνα ξανά ασυναίσθητα το βλέμμα μου με αυτό του νεαρού αλαζόνα.

Τα καταπράσινα μάτια του όμοια με απέραντα πολύχρωμα λιβάδια που σε προσκαλούσαν να βαδίσεις στα άγνωστα μονοπάτια τους  είχαν καρφωθεί στα άχρωμα χειλη μου ενοχλητικά έντονα προκαλώντας ένα ανεπαίσθητο χτυποκάρδι ξαφνικά .

Τα μάγουλα του είχαν αναψοκοκκινισει εμφανώς ενώ παράλληλα στα χείλη του που κρύβονταν πίσω από το πυκνό περιποιημένο μούσι του διέκρινα ένα πονηρό πλάγιο μειδίαμα.

" Είναι λογικό να τα έχει χάσει το κορίτσι σου Τόμας ..! Δεν είναι συνηθισμένη να σχολιάζετε τόσο απροκάλυπτα από ολόκληρο καταστρωμα..! Όμως ..αν τελικά επιλέξει να σε παντρευτεί πρέπει να μάθει να συμφιλιώνεται με την κοινωνική κατακραυγή του κύκλου μας .." καγχασε εκ νέου γνεφοντας προς το μέρος μου με αποστροφή λες και ήμουν καμία παρείσακτη ανάμεσα σε κύκλο ευγενών.

"Αρκετά Τζέιμς ! Το παρακανες είναι η επιλογή μου κι δεν επιτρέπω σε κανέναν να την κρίνει..!" Ξέσπασε εξαγριωμένος ο σύντροφός μου έπειτα από μερικά λεπτά περισυλλογής όπου ατενιζε το πλήθος ολόγυρα σαστισμένος.

" Μην θυμώνεις αγάπη μου ο κύριος προφανώς έχει την άποψη όλων των ξιπασμενων πλουσίων πως εκείνοι είναι γεννημένοι ηγεμόνες κι εμείς οι απλοί λαϊκοί οφείλουμε να είμαστε αυτομάτως και αυλικοί ! Αποχωρώ πρώτη ώστε να μην ενοχλώ..!" Βρήκα το θάρρος να ξεστόμισω αφήνοντας το χέρι του επιδεικτικά διασχίζοντας το συγκεντρωμένο πλήθος μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα.

Το ειρωνικό χαμόγελο εκείνου του άνδρα είχε χαραχθεί για μερικά λεπτά στην μνήμη μου προσκαλώντας ένα αλλόκοτο συναίσθημα που δεν ήμουν σε θέση να μεταφράσω.

Καθώς διέσχιζα το χαοτικό ξύλινο κατάστρωμα με τα διάσπαρτα λευκά τραπέζια όπου οι ταξιδιώτες απολάμβαναν τον καφέ και το πρωϊνό που σερβίραν τρέχοντας τα μέλη του προσωπικού.

" Από ποιον τρέχεις να ξεφύγεις ; Από την κοινωνία η από τον ίδιο σου τον εαυτό ;" Η μπάσα ειρωνική φωνή του με ανάγκασε να στραφω απότομα προς τα πίσω αντικρίζοντας εκείνον .

Σαν να είχε μόλις ξεπηδήσει από τις πιο σκοτεινές μου σκέψεις εμφανίστηκε μπροστά μου λες και επιζητούσε να απολαύσει την ταπείνωση και την ντροπή μου .

Στράφηκα προς το μέρος του με ύφος επιθετικό που σαν τον ενώθηκαν τα βλέμματα μας μεταλλάχθηκε σε ένα αλλόκοτο συναίσθημα.

Ο θυμός μου εξανεμίστηκε στο δεύτερολεπτο σαν ατενισα τα πράσινα αθώα μάτια του που έμοιαζαν με μικρού παιδιού κι εκείνο το σκανταλιαρικο χαμόγελο που κοσμούσε τα χείλη του.

" Γιατί με ακολούθησες ; " Απάντησα με ερώτηση αποφεύγοντας να ξεφυμνωσω τα συναισθήματα μου μπροστά σε έναν άγνωστο.

" Υπεκφευγεις λοιπόν ..είναι γνωστή τακτική των γυναικών η συγκεκριμένη..! Πάντως η αλήθεια είναι φαίνεσαι πολύ τρομαγμένη κι έξω από τα νερά σου..! Ενώ ο Τόμας ένας γνήσιος αριστοκράτης έχει μάθει να ζει μονάχα για τον κόσμο..! Είστε τελείως αταίριαστοι .." σχολίαζε με θράσος την ερωτική μου ζωή λες και του έπεφτε λόγος για τον άνδρα που η ίδια είχα επιλέξει να συμβιώνω.

"Είσαι κυνικός ! Τι το παίζεις μήπως ο υπερασπιστής των αθώων ; Ο Τόμας είναι ο άνδρας που λατρεύω κι δεν ανέχομαι κουβέντα για εκείνον η την σχέση μας !" Επιτέθηκα εξαγριωμένη γυρίζοντας επίτηδες την πλάτη μου με σκοπό να συνεχίσω την διαδρομή μου αδιαφορώντας για τον ενοχλητικό μυστηριώδη άνδρα.

Ακούμπησα για μερικά δευτερόλεπτα στην λευκή κουπαστη λίγα μετρα μακριά τόσο από εκείνον όσο κι από τα αδιάκριτα βλέμματα εισπνέοντας βαθειά .

Ο θαλασσινός καθαρός αέρας πλημμύρισε τα ρουθούνια μου ανακουφιστικα δίχως όμως να μπορέσει να σβήσει την έντονη μυρωδιά του αρώματος του .

Έφερνε αυτομάτως και πάλι στο νου μου την προσεγμένη εικόνα του που ομολογουμένως δεν άφηνε μια γυναίκα ασυγκίνητη.

Ήταν νέος γύρω στα τριάντα όπως πρόλαβα να υπολογίσω με  αυτοπεποίθηση και θράσος που παραδόξως εξέπεμπε μια γοητεία που σε σαγηνευε .

Το σώμα του ήταν επίσης πολυ γυμνασμενο και σφικτο όσο μπόρεσα τουλάχιστον να διακρίνω πίσω από το πανάκριβο μαύρο κοστούμι που φορούσε λες και θα παρευρίσκονταν σε δεξίωση .

Φυσικά η μόνη που επέλεξε να ντυθεί ανοιξιάτικα λες και πήγαινε διακοπές πραγματικά ήμουν εγώ δίχως να πιστεύω στα μάτια μου σαν αντίκρισα όλες εκείνες τις καλοντυμένες γυναίκες να με πλαισιώνουν ακόμη και μικρά εφηβα κορίτσια.

Δύο ζεστές παλάμες ακούμπησαν δεξιά κι αριστερά επάνω ακριβώς στα δικά μου στην κουπαστή χαράσσοντας ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη μου .

"Αγάπη μου με συγχωρείς για πριν δεν είχα σκοπό να σε εκθέσω.." προφέρα αφηρημένη τυλίγοντας τα χερια μου γύρω από τον λαιμό του λάθος άνδρα .

" Λυπάμαι γλυκια μου όμως δεν είμαι ο Τόμας ! Σε πλησίασα εκ νέου για να σε συμβουλεύσω να είσαι ο εαυτός σου ανάμεσα τους ! Ότι κι αν λένε ..! " Πρόφερε με την γνώριμη μπάσα χροιά του ο Τζέιμς καθώς τα πρόσωπα μας βρισκόντας σε απόσταση αναπνοής με κίνδυνο να μας δουν μαζί.

Μονομιάς τράβηξα τα χερια μου μακριά σαν να με χτυπούσε ηλεκτρικό ρεύμα με υψηλή τάση κοιτάζοντας αμήχανα προς την μεριά της θάλασσας ντροπιασμένη.

"Ευχαριστώ για την συμβουλή..! Κι τώρα άφησε με μόνη παρακαλώ..! " Προφέρα κοφτά φοβούμενη πως ίσως η φωνή μου που έτρεμε πρόδιδε πόσο ταραγμένη αισθανόμουν.

Χαμογέλασε για ακόμη μια φορά πλατιά στρέφοντας με τον αντίχειρα του το πρόσωπο μου προς το μέρος του .
" Άκουσε με ..γνωρίζω καλά τον Τόμας σε προβάλει σε όλους σαν τρόπαιο επειδή απλώς είσαι όμορφη κι όταν βαρεθεί.."

"Πάψε αρκετά ! " Αναφώνησα θυμωμένη καλύπτοντας με τις παλάμες τα αυτιά μου τρέχοντας για άλλη μια φορά προς το εσωτερικό .

Η ανάσα μετά βίας έβγαινε από τα πνευμόνια μου καθώς το στομάχι μου ήταν πιο σφιγμένο από ποτέ έπειτα από τα λόγια εκείνου του άνδρα που φανερά με είχαν προβληματίσει.

Το πλήθος γελούσε εις βάρος μου όσο η ίδια έτρεχα να κρυφτώ σαν να βρίσκομουν υπόλογη σε εκείνους εξαιτίας της καταγωγής μου .

"Μου λέτε σας παρακαλώ που είναι η καμπίνα του κυρίου Μπράξτον ; " Ζήτησα ευγενικά άπο έναν καμαρωτο ο οποίος με ένα αχνό χαμόγελο οδήγησε στην πολυτελή καμπίνα όπου είχε νοικιάσει στον τελευταίο όροφο του σκάφους με θέα τον απέραντο ωκεανό και το επιβλητικό άγαλμα της ελευθερίας.

Αφου προσέφερα στον νεαρό ένα γενναίο φιλοδώρημα έκλεισα την πόρτα πίσω μου σκεπτική το σκηνικό στο κατάστρωμα με είχε ταράξει εμφανώς όσο και τα λόγια εκείνου του άνδρα που για κάποιο παράλογο λόγο με είχαν επηρεάσει τόσο ώστε να προσβάλλω δημόσια τον σύντροφό μου.

Ένιωθα πολύ άσχημα που ενώ εκείνος με εκθείαζε με κάθε πιθανό τρόπο ενώπιον των γνωστών του η ίδια εξαιτίας ενός ξιπασμενου τον εγκατέλειψα συξυλο δίχως εξήγηση.

Άραγε θα δεχόταν την ειλικρινή μου συγνώμη η ήδη θα είχε αποφασίσει πως δεν έχω θέση στην ζωή του έπειτα από αυτό το ρεζίλικι ; Αναρωτιομουν βηματιζοντας νευρικά πάνω κάτω στην κατακόκκινη πανάκριβη μοκέτα που κοσμούσε το δάπεδο.

Άναψα βιάστηκα ένα τσιγάρο ρουφωντας μια γερή τζούρα νικοτίνης ελπίζοντας να μπορέσει να κατευνάσει τα τεντωμένα νεύρα μου στο ελάχιστο προτού έρθουμε αντιμέτωποι.

Αισθανόμουν πως ο χώρος και γενικά η απαράμιλλη χλιδή κι ο πλούτος που με πλαισίωνε δεν μου ανήκαν μήτε θα μπορούσα ποτέ να αφομοιώθω από μια κοινωνία τόσο δήθεν όπως αυτή όπου αντίκρισα προ ολίγου.

Απ' την άλλη η αγάπη μου για τον Τόμας μπορούσε να παραβλέψει τα άπειρα κοινωνικά εμπόδια που η ίδια θα βίωνα αν τελικά ένωνα την ζωή μου μαζί του αν και ποτέ δεν μου το είχε ζητήσει επίσημα.

Αφουγκραστηκα δυνατά ποδοβολητα στον αδειανό διάδρομο αναγνωρίζοντας τον βηματισμό του κι η ανάσα μου πάγωσε στα στήθια προτού καν βγει απ' τα πνευμόνια.

Η πόρτα άνοιξε διάπλατα κι μέσα σε δευτερόλεπτα εκλεισε με έναν βαρύ κρότο που συντάραξε την σιωπή που μας πλαισίωνε.

Στάθηκε ενώπιον μου οργισμένος χαλαρώνοντας το σφικτό λευκό πουκάμισο του που τον έπνιγε παρατηρώντας με σκεπτικός.

" Θέλω εξηγήσεις Νταϊάνα..! Τι σε έπιασε εκεί κάτω ; Σε ενόχλησαν τόσο οι ανοησίες του Τζέιμς ώστε να τρέξεις σαν κυνηγημένη να κρυφτείς ;" Καγχασε κυνικά βηματιζοντας εξίσου στο δωμάτιο μπερδεμένος.

" Μα δεν άκουσες πώς μου μίλησε ..! Αυτός ο άνθρωπος βάλθηκε να με ταπεινώσει έπρεπε με κάποιο τρόπο να αμυνθώ !"

"Σωστά δεν αντιλέγω ! Να τον βάλεις στην θέση του όχι εκθέτοντας εμένα στον περίγυρο μου ..! " Φρόντισε να με εξοργίσει περισσότερο με τα προκλητικά λεγόμενα του αναγκάζοντας με να υπερβω τα δυσδιάκριτα όρια που είχα θέσει στον εαυτό μου.

Έριξα το αναμμένο μου τσιγάρο δίχως δισταγμό στην πανάκριβη κοκκινη μοκέτα ποδοπατωντας το με την γόβα μου με απίστευτο μένος παλεύοντας να κρύψω τα δάκρυα της οργής που ανέβαιναν με γοργούς ρυθμούς στα μάτια μου.

"Βλέπεις τι κάνω ; Δεν έχω καθόλου τρόπους έτσι ; Καταστρέφω ένα πανάκριβο πολυτελές δωμάτιο με τα φθηνά τσιγάρα μου κι όμως δεν πρόκειται να αλλάξω αυτό που είμαι για κανέναν ! Είδα με πόσο κόπο προσπαθούσες να με αναδείξεις κοινωνικά ώστε να πάψεις να ντρέπεσαι που στεκομουν πλάι σου !" Κραυγασα αντικρίζοντας το πρόσωπο του απέναντι μου να έχει χάσει το χρώμα του και την σπιρτάδα του .

Κάτι προσπάθησε να ψελλισει μα του εγνεψα να σταματήσει με την παλάμη μου καθώς δεν ήμουν σε θέση να ακούσω λόγια αποχαιρετισμού από τα χείλη του όχι..ακόμη τουλάχιστον.

Εσκυψα το κεφάλι μου πικραμένη πασχίζοντας να ξεστομίσω με δυσκολία το θλιβερό συμπέρασμα μου .

"Δυστυχώς Τόμας..δεν έχεις ιδέα πως αισθάνομαι..! Είμαι μια απλή φυσικοθεραπευτρια κι εσύ ένας τρανός επιχειρηματίας ..οι δρόμοι μας δεν συναντιούνται πουθενά..!" Άφησα τις λέξεις να πλανηθουν στην ατμόσφαιρα ανάμεσα μας όμοια με κοφτερές λεπίδες που έκοβαν την αγάπη μας στα δύο αθόρυβα.

Από τα μάτια του έτρεξε ένα δάκρυ μα παρέμενε ακίνητος απέναντι μου δεν έφερνε αντίρρηση σε όσα του είπα μήτε προσπάθησε πάντοτε προφανώς διέκρινε τις διαφορές μα δεν είχε την πυγμή να τα αντιμετωπίσει κατάματα.

"Καλύτερα να φύγω..! " Προφέρα αρπαζοντας αργά την καφέ δερμάτινη τσάντα μου από το κρεββάτι βιαστικά όσο προλάβαινα προτού το καράβι σαλπάρει.

Καθώς βάδιζα σκυθρωπή προς την πόρτα ένιωσα το απαλο άγγιγμα του στον αυχένα μου να παραλύει τις αντιστάσεις αυτομάτως.

Στράφηκα προς το μέρος του δίχως ίχνος θυμού παρατηρώντας το πρόσωπο του με συγκατάβαση και απέραντη κατανόηση.

" Σε αγαπάω Νταϊάνα δεν με ενδιέφερε ποτέ ποια είσαι κι από που κατάγεσαι απλώς θύμωσα με τον εαυτό μου περισσότερο που σε εξέθεσα κατά λάθος σε έναν κόσμο παγερό κι αδιάκριτο..!" Πρόφερε συντετριμμένος βαστώντας την πόρτα με το αριστερό του χέρι ώστε να μην την ανοίξω κι διαβώ.

Η τρυφερότητα του πάντοτε είχε έναν τρόπο μαγικό να διαλύει τον θυμό και οποιαδήποτε ανασφάλεια κι αν έκρυβα εσωτερικά δρώντας ανακουφιστικα στην ψυχή μου .

Στράφηκα συγκινημένη προς το μέρος του χαϊδεύοντας το αυλακωμενο χλωμό πρόσωπο του με στοργή .

" Ξέχασε το ! Φέρθηκα κι εγώ παιδιάστικα αυτός ο άνδρας με θύμωσε πολύ ! Έλα αγκάλιασε τώρα με το έχω ανάγκη .." προφέρα μελισταλακτα κρύβοντας τους φόβους κι τους ενδοιασμους μου στην πανέμορφη βελούδινη αγκαλια που με τύλιξε σαν πέπλο οδηγώντας με στο κρεββάτι.

Το σώμα μου ακούμπησε απαλά στο στρώμα νιώθοντας τα χέρια του να εξερευνούν κάθε σπιθαμή του αχόρταγα και κτητικα.

Κατέβασε με φόρα τις τιράντες του φορέματος μου αφαιροντας το με γρήγορες κινήσεις θαυμάζοντας για ακόμη μια φορά όπως συνήθιζε το σφικτό χυμώδες κορμί μου που λάτρευε.

"Είσαι πάνερμορφη..!" Ψιθύρισε στο αυτί μου καθώς αφαιρούσε αργά το σουτιέν μου αφήνοντας τα στήθη μου εκτεθειμένα στο πεινασμένο βλέμμα του .

Τα χείλη του κάλυψαν απευθείας τις ρώγες μου ανάβοντας σταδιακά την φλόγα που τύλιξε ολόκληρο το κορμί μου σαν σπίρτο.

Τα χέρια του ήδη είχαν αφαιρέσει και το εσώρουχο μου ενω παράλληλα κι εγώ ξεκουμπωνα βιαστικά τα κουμπιά του πουκάμισου του βογγωντας άχνα.

"Μην σταματάς.." προφέρα ζαλισμενη από τα επιδέξια χείλη του που τρυγουσαν την σάρκα μου με απίστευτη δεξιοτεχνία.

Σαν η γλώσσα του ακούμπησε το κέντρο της θηλυκότητας μου η κραυγή μου αντηχησε σε ολόκληρη την καμπίνα αφού η έξαψη είχε χτυπήσει κόκκινο πλέον.

Τα νύχια μου μπηγονταν στην πλάτη του αργά καθώς η αποπλάνηση μας παρέσυρε στα δικά της αβυσσαλεα μονοπάτια πληρότητας .

Δίχως καθυστέρηση μπήκε μέσα μου στενάζοντας βαθειά ανακουφισμένος καθώς τον ταλάνιζε η ίδια προσμονή που βασάνιζε κι εμένα.

Τα σώματα μας λικνιζονταν γοργά όπως οι παφλασμοι τον κυμάτων που σκανε στην ακτή και οι κραυγές ενώνονταν σε κάθε ώθηση .

Τα δάκτυλα μας πλέκονταν ερωτικά δημιουργώντας μια αδιάσπαστη ένωση που κανένας κι τίποτα δεν μπόρουσε να χωρίσει μήτε καν ο θάνατος .

Ανέβηκα με μια απότομη κίνηση επάνω του ανταλλάσσοντας ματιές ερωτισμού καθώς έδινα κι έπαιρνα βαδίζοντας στα αθέατα μονοπάτια του κορμίου του .

"Δωστά μου όλα ! Αφεσου ..!" Κραύγαζε λαχανιασμενος καθώς φθάναμε μαζί στην κορύφωση με μια δυνατή ώθηση που μας εκτόξευσε σε ουρανούς ευδαιμονίας.

"Είσαι η γυναικα της ζωής μου Νταϊάνα πρέπει να το πιστέψεις .." ψιθύρισε τρυφερά κρύβοντας το πρόσωπο του στην αγκαλιά μου ξεπνοος μα ευτυχισμένος όσο ποτέ .

Η κόρνα του καραβιού σφύριξε δυνατά τρείς φορές έξωθεν της καμπίνας καθώς σαλπαραμε για ένα ταξίδι δίχως επιστροφή που κανείς μας δεν θα μπορούσε τότε να προβλέψει...