Αφιερωμένο με αγάπη στις αναγνώστριες που το αγκαλιασαν από το πρώτο κεφάλαιο για ακομη μια φορά.!
DianaRay1 @Rose_17 user38316600 fontana1981 KordadonopoulouElen elenitsentzou ❤️❤️❤️❤️

Το πλοίο λικνιζονταν απαλά στα αφρισμένα σκοτεινά νερά του Ατλαντικού Ωκεανού με προορισμό την πανέμορφη Χαβάη η οποία θα αποτελούσε την πρώτη στάση μας για διακοπές .

Έπειτα από το σαρωτικό σμίξιμο μας είχαμε αποκοιμηθεί ολογυμνοί μα αγκάλιασμενοι σφικτά δίχως να καταλαβουμε πως πέρασε η ώρα.

Πεταρισα ζαλισμενη τα βλέφαρα μου αναζητώντας ενστικτωδώς την πηγή των φωνών που έφθαναν στα αυτιά μου .
" Θέλω την συγκεκριμένη καμπίνα για να διαμεινω δεν μπορεί να την έχει νοικιάσει μια τυχάρπαστη ..!" Αναφώνουσε εξαγριωμένη μια γυναίκα έξω από την πόρτα μας χτυπώντας αλλεπάλληλες φορές την επιφάνεια της .

Στράφηκα προς την μεριά του Τόμας όπου κοιμόταν γαλήνιος και ικανοποιημένος δίχως να έχει αντιληφθεί τον πανικό που λάμβανε χώρα εξωτερικά.

"Έλα ανόητη παράτα τις ανέσεις και τις χλιδες της σουίτας και βρες αλλού να αραξεις το κουφάρι σου εμείς έχουμε πληρώσει την συγκεκριμένη καμπίνα..!" Συνέχιζε να στριγκλιζει έχοντας ξεσηκώσει ολόκληρο το πλήρωμα στο πόδι το οποίο προσπαθούσε να της εξηγήσει με κάθε ευγένεια την τρέχουσα κατάσταση.

"Αγάπη μου..ξυπνα κάτι πολύ περίεργο συμβαίνει..!" Ψιθύρισα ανήσυχη σκουντωντας απαλά τον δεξί ώμο του παρατηρώντας Με ανακούφιση πως είχε αρχίσει ήδη να αναδεύεται.

Στα χείλη του ζωγραφίστηκε ένα πλατύ χαμόγελο πληρότητας καθώς ατένισε το πρόσωπο μου μα σύντομα σαν διέκρινε την σκυθρωπή έκφραση μου συνοφρυωθηκε σκεπτικός.

"Τι συμβαίνει μωρό μου..ποια ηλίθια αναστάτωσε τον ύπνο σου..; Περίμενε με εδώ μισό λεπτό..!" Διέταξε αποφασιστικά τυλίγοντας με μια κίνηση το ολόλευκο σεντόνι γύρω από την μέση του δίχως να κάνει τον κόπο να φορέσει ρούχα λες και με κάποιον τρόπο απαξιωνε την παρουσία της .

Άνοιξε την πόρτα ημίγυμνος ακουμπώντας επιδεικτικά στο κούφωμα της απολαμβάνοντας την σοκαρισμένη ντροπιασμένη έκφραση της ξιπασμενης ηλικιωμένης με το πανάκριβο μώβ ταγέρ.

"Μπορώ να μάθω για ποιο λόγο χτυπάς την πόρτα ενώ παράλληλα ουρλιάζεις σαν να μην υπάρχει αύριο ;" Ρώτησε με περίσσια άνεση θεωροντας πως είχε το επάνω χέρι στην συζήτηση δίχως να επίδειξη ίχνος σεβασμού προς το μέρος της .

" Απαιτώ να μου αδειάσετε αμέσως την γωνία και εσύ και η άθλια βίζιτα σου διότι θέλω να ξεκουραστώ ! Δεν πλήρωσα τυχαία είκοσι χιλιάδες δολάρια για να κλείσω τούτη την σουίτα έλα δρόμο !" Συνέχιζε να φωνάζει προσβλητικά καταμεσής του διαδρόμου απ όπου έτυχε να περνάει όλως τυχαίως την ίδια ώρα και εκείνος ο ... Τζέιμς.

Με ύφος ειρωνικό κοντοστάθηκε στο κατώφλι της χλιδατης σουίτας παρατηρώντας με την άκρη του ματιού του το σώμα μου να είναι μαζεμένο κουβάρι στο κρεββάτι με την κουβέρτα τυλιγμένη ολόγυρα μου.

Το βλέμμα του διαπέρασε το σώμα μου ως ηλεκτρισμός προκαλώντας ένα αίσθημα ντροπής εσωτερικά λες και μπορούσε να διακρίνει το γυμνό σώμα μου πίσω από τα σκεπάσματα.

"Μάζεψε την κυρία Τζέιμς διότι δεν ξέρω τι είναι ικανός να κάνω σήμερα ! " Κραύγασε θυμωμένος για ακόμη μια φορά το Τόμας χτυπώντας με δύναμη την γροθιά του στο κούφωμα της ξύλινης βαριάς πόρτας.

" Άκου Μπράξτον ο εγγονός που είναι ένας εκ των ιδιοκτητών αυτού του σκάφους έχει κλείσει τούτη την σουίτα για εμένα για αυτό χάσου από τα μάτια μου που είχες το θράσος να εμφανιστείς ημιγυμνος ενώπιον μας !"

"Έλα γιαγιά αρκετά για σήμερα με το άσκοπο παραλληρημα ! Δεν πρόλαβα να σε ενημερώσω πως τελικά η σουίτα νοικιάστηκε από τον Τόμας για ολόκληρο το ταξίδι ! Άλλα μην ανησυχείς σου έχω ετοιμάσει ένα καλύτερο δωμάτιο με θέα το μαγευτικό ηλιοβασίλεμα..!" Επιτέλους επενεβει να κατευνάσει τα πνεύματα ο αμέτοχος μέχρι στιγμής εγγονός της που για κάποιο παράξενο λόγο παρίστανε τον ιδιόκτητη του πλοίου.

Η γυναίκα σαστισε κοιτάζοντας μια τον εγγονό της απορημένη και παράλληλα τον χαμογελαστό και ευδιάθετο Τόμας .

" Γιατί άλλαξε η συμφωνία παιδί μου ; Το είχες πληρώσει.."

"Δυστυχώς γιαγιά δεν διευθύνω εξ ολοκλήρου το πλοίο το ξέρεις ! Μονάχα σε όσους γνωρίζουν την ταυτότητα μου μπορώ να ηγούμαι προς το παρόν ! " Αποκρίθηκε για ακόμη μια φορά αινιγματικά δίχως να διευκρινιζει τι εννοούσε.

" Με όλο το σεβασμό παλιοφιλε άλλα αυτό το πλοίο ανήκει στον τεράστιο στόλο του Κρίστιαν Μπαλτον εσύ τι σχέση έχεις ;" Καγχασε με την σειρά του ο Τόμας σε μια προσπάθεια να τον φέρει σε δύσκολη θέση όπως ο ίδιος έπραξε με εμένα νωρίτερα .

Φυσικά δεν περίμενε την απάντηση που θα ξεστόμιζε μερικά λεπτά αργότερα ο πανέξυπνος άνδρας απολαςμβάνοντας ενδομυχα τον θρίαμβο του.

" Χα..έλειψες πολύ καιρό φαίνεται από τον κυκλο μας και δεν έχεις μάθει πώς ο Κρίστιαν είναι αδερφός μου ετεροθαλής μάλιστα ! Ο Ροδόλφος προτού πεθάνει με είχε αναγνωρίσει ως επίσημο κληρονόμο του ..!"

"Μα πως.. έχω συναναστραφεί τον Κρις είναι μοναχοπαίδι..μάλλον είσαι φαντασμένος..!" Κατέληξε κοροϊδευτικα για ακόμη μια φορά ο Τόμας γέρνοντας αργά την πόρτα προτού ο Τζέιμς τον εμποδίσει να την κλείσει.

" Έτσι νομίζει ο αδελφουλης μου ο Κρίστιαν ! Προς το παρόν κρύβω την ταυτότητα μου πολύ καλά έχοντας υιοθετήσει το επώνυμο Τζέφερσον για λίγο έως ότου αποκαλυφθεί επίσημα πως είμαι ένας γνήσιος Μπαλτον..! " Γρυλισε χαμηλόφωνα σχεδόν απειλητικα δίχως να παίρνει τα μάτια του για ακόμη μια φορά απο πάνω μου λες και αποτελούσα κάποιου είδους αξιοθέατο.

" Χα..τολμα και θα σε εξαφανίσει αν φανερωθεις ! Κανείς δεν τα βάζει μαζί του μην κάνεις όνειρα ! Άσε μας ήσυχους τώρα κι πάψε να κοιτάζεις επίμονα την κοπέλα μου !" Αναφώνησε θυμωμένος όσο ποτέ κλείνοντας με δύναμη την πόρτα της καμπίνας κατάμουτρα επιστρέφοντας οργισμένος στο κρεββάτι.

"Παράγινε ενοχλητικός..! Έχει απίστευτη έπαρση τόσο αυτός όσο και η θεοτρελη γιαγιά του που κατόρθωσε να μου χαλάσει την διάθεση..!" Διαμαρτυρήθηκε χώνοντας το κεφάλι του μαλακά στην αγκαλιά μου πασχίζοντας να κατευνάσει κάπως τα τεντωμένα νεύρα του.

"Ειλικρινά αυτός ο άνδρας είναι ένα ανεξερεύνητο αίνιγμα.." προφέρα ασυναίσθητα προδίδοντας τις βαθύτερες σκέψεις μου ενώ παράλληλα πυροδοτουσα μια ισχυρή έκρηξη ζήλειας.

Σαν εστρεψε το αγριεμενο πρόσωπο του προς το μέρος μου τα έχασα κυριολεκτικά καθώς τα πανέμορφα χαρακτηριστικά του είχαν άλλοιωθει από την ένταση και τα σπινθηροβόλα μάτια του είχαν μετατραπεί σε δύο μοχθηρες σχισμές.

"Μην μου πεις ότι σου έχει εξάψει το ενδιαφέρον ο άνδρας που μέχρι πρότινος σε προσέβαλε..; " Γρυλισε χαμηλόφωνα παίρνοντας θέση επιθετική απέναντι μου ξαφνικά .

"Τι λες αγάπη μου..πως μπόρεσες να σκεφτείς ένα τέτοιο πράγμα παραλογιζεσαι μου φαίνεται από την ζήλεια σου..!"

"Νταϊάνα δεν είμαι ανόητος παρατήρησα πως τον κοιτούσες κι εσύ κάθε τόσο όσο στεκόταν στο κατώφλι και μάλιστα είχες κοκκινίσει..! " Επέμεινε εγκαταλείποντας οργισμένος το κρεββάτι μας φορώντας βιαστικά το τζιν παντελόνι του .

Η καρδιά μου βουλιαξε στα πιο βαθειά νερά στο άκουσμα των όσων είχε να μου πει αφού μονάχα για εκείνον είχε χτυπήσει και δεν επρόκειτο να αλλάξει ποτέ αυτό .

"Αγάπη μου ..που πας ; Τι σε έχει πιάσει τώρα μου λες ; " Προφέρα μπερδεμένη μένοντας θεατής στον αναίτιο παραλογισμό του που έμελε να γιγαντωθεί .

Πλησίασε την πόρτα του δωματίου και την άνοιξε με φόρα εξαγριωμένος δίχως να ρίξει ούτε ένα βλέμμα προς το μέρος μου σαν να ήμουν κατά κάποιο τρόπο αόρατη πλέον.

"Έχω ανάγκη από αέρα ..θέλω να καθαρίσει ο νους μου..μην ανησυχείς θα είμαι στο κατάστρωμα.." πρόφερε με εμφανή απογοήτευση και προβληματισμό.

"Τόμας δεν είναι δυνατόν να φέρεσαι τόσο παιδιάστικα μονάχα εσένα αγαπάω..!" Φώναξα με την σειρά μου θεωροντας πως με άκουγε όμως εκείνος είχε ήδη τρέξει σαν κυνηγημένος να σωθεί απ' την φορτική παρουσία μου.

"Θεέ μου ...αυτή η κρουαζιέρα μόνο καλά δεν ξεκίνησε..!" Κατέληξα ξεφυσωντας δυνατά καθώς εισέβαλα φουριοζα στο περιποιημένο μπάνιο της καμπίνας .

Η πολυτέλεια οργίαζε σε κάθε χιλιοστό του μικροσκοπικου χώρου που διέθετε ακόμη και τζακουζι διακοσμημένο ολόγυρα με λευκά μεγάλα κοχύλια και μικρά ρεσο κεράκια αναμμένα.

"Δεν ανήκεις σε αυτό τον κόσμο Νταϊάνα ..όσο κι αν προσπαθείς να τον κατανοήσεις..όλη αυτή η χλιδή δεν αποτελεί κομμάτι σου.." αναλογιζομουν καθώς άφηνα το τρεχούμενο καυτό νερό να χαλαρώσει τους σφιγμένους μύες του σώματος μου.

Με είχε πικράνει η σημερινή στάση του Τόμας μα περισσότερο από όλα με πλήγωσε η αμφισβήτηση της αγάπης που του είχα προσφέρει απλόχερα εδώ και ένα μισή χρόνο με εμφανή αυταπάρνηση.

Δεν ήμουν πλασμένη για έρωτες κι όμως σε εκείνον είχα ανοίξει την καρδιά μου γνώριζε τα εσωψυχα και τις σκέψεις μου μονάχα το παρελθόν μου δεν είχα μοιραστεί ποτέ μαζί του άλλωστε δεν υπήρχε λόγος .

Ήταν τόσο σκοτεινό όσο ο νυχτερινός ουρανός έξωθεν από το παράθυρο της καμπίνας και δεν ήμουν σε θέση να το αντικρίσω κατάματα ποτέ ξανά μήτε να το διηγηθώ.

Οι πικρές αναμνήσεις είχαν χαράξει την ψυχή μου ανεξίτηλα σαν ματωμένο τατουάζ που δεν ήμουν σε θέση να σβήσω από την μνήμη μου .

Οι φωνές μου ως μικρο κορίτσι αβοήθητο και εγκαταλειμενο επέστρεφαν στα αυτιά μου πολλές φορές σε έντονες στιγμές της ζωής μου είτε στον ύπνο ακόμη κι όταν έκανα έρωτα με τον Τόμας.

Πολλές φορές κατά την διάρκεια της επαφής μας έκλαιγα σιωπηρά δίχως να επιτρέπω σε κανέναν να μάθει τι πραγματικά έκαιγε την ψυχή μου επιλέγοντας να το αγνοω επιδεικτικά για χρόνια .

"Πέρασαν τα άσχημα Νταϊάνα μου ..δεν έχει νόημα να τα αναμοχλευεις στο μυαλό σου και να πονάς χωρίς λόγο ! Ήρθες για να περάσεις καλά σε τούτη την κρουαζιέρα..!" Επεσήμανα αυστηρά στον εαυτό μου λες και ήμουν στρατιωτάκι κι θα έσβηνα μηχανικα τα συναισθήματα μου από τα κατάστιχα της καρδιάς και των αναμνήσεων.

Έκλεισα τα μάτια σφικτά ζωγραφίζοντας ένα αχνό χαμόγελο στα χείλη μου σαν υπενθύμισα πρόχειρα στον εαυτό μου πόσα είχα καταφέρει ολομόναχη να πετύχω στην ζωή μου .

Η σχέση μου με τον Τόμας αποτελούσε ένα από τα πιο παράδοξα επιτεύγματα μου αφού για χρόνια αδιαφορούσα για διάφορους άνδρες που διάβηκαν το μονοπάτι της ζωής μου άπρακτοι.

Δεν ήθελα να ερωτευτώ δεν πίστευα σε αυτό το συναίσθημα θεωρούσα πως υπήρχε μόναχα στις ρομαντικές κωμωδίες και την αριστουργηματική λογοτεχνία και ποίηση.

Όμως η εμφάνιση αυτού του ξεχωριστού άνδρα στην ζωή μου επέφερε λιακάδα σε έναν ατέρμονο χειμώνα μοναξιάς που δίχως να το καταλάβω είχε επιφέρει παγετό στην ψυχή μου καθιστώντας με ανίκανη να αγαπήσω.

Καθώς απολάμβανα σκεπτική την καυτή αγκαλιά του νερού ακούστηκαν δυνατά χτύπηματα στην ξύλινη πόρτα της καμπίνας για ακόμη μια φορά .

"Ω θεέ μου πάλι εκείνη η γυναίκα θα είναι ! " Ψέλλισα ανήσυχη τυλίγοντας μια λευκή βαμβακερή πετσέτα γύρω από το βρεγμένο σώμα μου που έτρεμε ανεπαίσθητα από την υγρασία .

"Ποιος είναι ..;" Ρώτησα δειλά πασχιζοντας να αποφύγω μια ενοχλητική συνάντηση μαζί της αν και φυσικά ήμουν βέβαιη πως η εκνευρίστηκη επιμονή της δεν θα μου άφηνε περιθώρια αντίστασης και τελικά θα ερχόμουν αντιμετωπη με την κακοτροπη κυρία.

" Τι έγινε Νταϊάνα φοβάσαι να ανοίξεις σε αγνώστους τώρα που είσαι μόνη στο δωμάτιο..;" Πρόφερε πονηρά η γνώριμη μπάσα φωνή του άνδρα που αποτέλεσε την πέτρα του σκάνδαλου μεταξύ μας νωρίτερα κι δεν επιθυμούσα σε καμία περίπτωση να αντικρίσω ξανά.

Παρόλα αυτά το σώμα μου με πρόδωσε καθώς η καρδιά μου ανεξήγητα σκιρτησε στο άκουσμα της σαγηνευτικής χροιάς του λες και με επισκέπτονταν κάποιος εχθρός αισθανόμουν ενδομυχα την ανάγκη να αμυνθώ παρά να επιτεθώ ώστε να τον απομακρύνω.

" Τι θέλεις τέτοια ώρα στο δωμάτιο μου εσύ..;" Σχολίασα ενοχλημένη καθώς στεκομουν ενώπιον του μοναχα με την πετσέτα τυλιγμένη γύρω από το λεπτό βρεγμένο σώμα μου.

Η άλλοτε κυνική έκφραση του σβήστηκε μονομιας από το όμορφο πρόσωπο του κι στην θέση της εμφανίστηκε ένα πονηρό μειδίαμα καθώς τα μάτια του ταξίδεψαν με αναιδεια σε ολόκληρο το κορμί μου .

Αισθανόμουν να αφαιρεί τα ρούχα μου μονάχα με το διεισδυτικό του βλέμμα που δημιουργούσε μια αλλόκοτη θέρμη στην επιδερμίδα μου λες και βρισκόμουν επί ώρες καθισμένη κάτω από τον καυτό ήλιο.

Δεν έπρεπε να αισθάνομαι όμορφα με το βλέμμα ενός άγνωστου αλαζόνα αριστοκράτη δεν ήταν επιτρεπτό για μια γυναίκα δεσμευμενη που αγαπαει τον σύντροφο της όσο εγώ τον Τόμας φάνταζε ο απαγορευμένος καρπός που θα μου στερούσε έναν υπέροχο παράδεισο.

Ο Τόμας..Ω θεέ μου για μερικά δέυτερολεπτα τον ξέχασα τελείως λες και εξασκούσε ένα είδος μαύρης μαγείας επάνω μου κι διέλυε μονομιάς τις σκέψεις και τις απόκρυφες επιθυμίες μου.

Τι θα γινόταν αν ερχόταν και με αντίκριζε μαζι του στο κατώφλι φορώντας μονάχα την πετσέτα μου ; Ούτε να το φανταστώ δεν άντεχα ..

"Λοιπόν από ότι βλέπω δεν έχεις και τίποτα σημαντικό να μου πεις οπότε σε χαιρετώ.." προφέρα αμήχανα και βιαστικά γέρνοντας αποτομα την πόρτα με σκοπό να την κλείσω .

"Περίμενε ..! Μην γίνεσαι αγενής !" Αναφώνησε τοποθετώντας το χέρι του ανάμεσα στο σώμα μου και την μισοκλειστη πόρτα.

" Φύγε σε παρακαλώ από το κατώφλι μου Τζέιμς δεν θέλω να δημιουργηθούν εσφαλμένες εντυπώσεις για εμάς τους δύο στο καράβι σε παρακαλώ...!" Ζήτησα επιτακτικά σπρώχνοντας ακόμη περισσότερο την πόρτα μα η δύναμη του τελικά κατόρθωσε να με παραγκωνίσει κερδίζοντας έδαφος για ακόμη μια φορά.

Το αινιγματικό μειδίαμα παρέμενε χαραγμένο στα χείλη του διχως να σου αφήνει περιθώρια να μαντέψεις τις απόκρυφες σκέψεις του αν και ήδη είχα πλάσει με την φαντασία ποικίλα σενάρια.

" Μην ανησυχείς γλυκιά μου για τον κόσμο ..χειρότερη γνώμη από αυτή που έχει σχηματίσει ήδη για το άτομο σου δεν πρόκειται να υπάρξει οπότε άδικα φοβάσαι..!" σχολίασε καυστικά γελώντας κοροϊδευτικα σαν να απολάμβανε να με ταπεινώνει δίχως καν να με γνωρίζει.

"Αρκετά ! Ξεπερασες τα όρια είσαι ένας άξεστος αλαζόνας που νομίζει πως ορίζει τον κόσμο άλλα σε γελάσανε ! Επειδή έχεις λεφτά κι δύναμη δεν σημαίνει πως εξουσιάζεις κι εμένα ! Φύγε από το δωμάτιο μου προτού γυρίσει ο Τόμας !" Ξέσπασα θυμωμένη σπρώχνοντας το στιβαρό σώμα του μακριά αν και φάνταζε ακατόρθωτο καθώς οι μύες του ήταν απίστευτα σκληροί σαν πέτρα.

Ο αναίσθητος συνεχίσε να γελάει ασταμάτητα σαν να παρακολουθούσε κωμωδία ενώπιον του αντί για μια γυναίκα θιγμένη που μόλις είχε εξοργίσει.

" Είσαι ζορική τελικά ε ; Δεν σου το είχα ..κι θαραλλεα παράλληλα δεν μασάς τα λόγια σου ..τελικά άρχισα να αλλάζω γνώμη για το άτομο σου .." σχολίασε με μια παράξενη ανεξήγητη έκφραση στο θελτικο πρόσωπο του.

"Αδιαφορώ για την γνώμη σου κράτα την για εσένα ! " Του αντιγυρισα την αναίτια επίθεση χάνοντας το έδαφος κάτω από τα πόδια μου σαν τράβηξε με φόρα το σώμα μου να κολλήσει στο δικό του.

"Τι κάνεις..; Εχεις βαλθεί να μας χωρίσεις ; Αν μας δει μαζί.." ψιθύριζα ταραγμένη τρεμοντας ανάμεσα στα χέρια του ενώ παράλληλα τα άκρα μου είχαν παραλύσει από φόβο .

" Τόσο πολύ σε τρομάζει να χάσεις τις ανέσεις που σου προσφέρει η ζωή σου πλάι του ; Αφησε με λοιπόν να σου αποδείξω πόσο αταίριαστοι είστε ..!" Μουρμουρισε με φωνή σβησμένη χαμηλή καθώς διεκδικούσε παράλληλα τα παγωμένα χείλη μου κατορθώνοντας να τα αιχμαλωτίσει έστω και για μερικά μαγικά δευτερόλεπτα.

Η αίσθηση ξένων χειλιών επάνω στα δικά μου ήταν αλλόκοτα ερεθιστική ενεργοποιώντας μονομιάς κάθε σπιθαμή ερωτισμού που υπήρχε κρυμμένη στο σώμα όμοιο με συναγερμό ηχηρό που συντάρασε την λογική.

Τα δάκτυλα του μπλεκτηκαν στα μαλλιά μου με ευκολία σπρώχνοντας το κεφάλι μου προς το μέρος του με σκοπό να βαθυνει το φιλί όσο η ίδια αντιστεκόμουν σθεναρά σφίγγοντας τα χείλη μου ώστε να μην παραδοθούν.

Μα έπειτα τα δικά του μαλάκωσαν και άρχισαν να κινούνται αργά .. βασανιστικά ξεκλειδώνοντας μια μια σταδιακά τις αδυναμίες της σάρκας μου.

Οι μύες αυτομάτως χαλάρωσαν με δική τους βούληση κι συνάμα τα σφιγμένα μου χείλη μισανοιξαν χαρίζοντας και στους δύο μας μια βαθειά καυτή περιπλάνηση ανάμεσα σε δύο ξένους.

"Μμ ...η γεύση σου είναι εθιστική.." μουρμουριζε ξεπνοος ανάμεσα σε κόφτες γρήγορες ανάσες κολλώντας εκ νέου τα χείλη του διψασμένος στο στόμα μου.

"Θεέ μου αρκετά ! Τι κάνουμε τι ..στο καλό θέλεις από εμένα ; Μόλις γνωριστήκαμε ...εγώ αγαπαω τον Τόμας και μόνον εκείνον κατάλαβες ! Φύγε .. ξέχασε ότι συνέβει.." ξέσπασα από το πουθενά ταραγμένη σπρώχνοντας το σώμα του με δύναμη μακριά απ' το δικό μου αγνοώντας τις έντονες σιωπηρες διαμαρτυρίες του .

Γύρισα την πλάτη μου βαδίζοντας αγχωμενη πάνω κάτω στο δωμάτιο πολεμώντας να αναπνεύσω φυσιολογικά κι να θέσω τις σκορπισμενεςβσκέψεις μου σε τάξη.

"Τι έκανες Νταϊάνα ; Προδώσες τον άνθρωπο που σε λατρεύει ; Που κοιτάζει τα μάτια σου κι λιώνει ; Πως μπόρεσες ; '' ήδη είχε ξεκινήσει το δριμύ κατηγορητήριο της συνειδήσεως μου να κατακρεουργεί κάθε όμορφο συναίσθημα που γεννήθηκε απ' εκείνο το φιλί.

Βρισκόταν ακόμη πίσω μου μπορούσα να αισθανθώ την αύρα του κι να αφουγκραστω την γοργή εξίσου ανάσα του ακριβώς στην βάση του λαιμού μου.

"Φύγε σε παρακαλώ.. ήταν ένα λάθος αυτό το φιλί ! " Ψέλλισα ντροπιασμένη δίχως να στραφω προς την μεριά του καθώς δεν εμπιστεύομουν πλέον τον εαυτό μου έπειτα από αυτή την απρόσμενη εισβολή στην ζώνη ασφάλειας που είχα χτίσει γύρω από τον εαυτό μου.

" Ανταποκρίθηκες ...όμως άρα ο Τόμας δεν σε ερεθίζει στο ελάχιστο με τα φιλιά και τα χάδια του γι αυτό ενδομυχα τα αναζητάς σε άλλους άνδρες ! Όσο για το λάθος..πίστεψε με πλέον γνωρίζω πως η αγάπη σου για εκείνον είναι ακριβώς αυτό ένα μοιραίο λάθος !"

" Πάψε δεν ξέρεις τι λες γαμώτο ! Είναι ο άνθρωπος μου δεν φαντάζομαι την ζωή μου χωρίς εκείνον πως τολμάς να εισβάλεις στην ζωή μου ;" Φώναξα χτυπώντας με δύναμη την γροθιά μου στον τοίχο πίσω μου δίχως να αντιλαμβάνομαι με πόση δύναμη το είχα πράξει.

Πλησίασε εκ νέου κοντά μου τοποθετώντας τα δύο του χέρια στους κυρτωμενους ώμους μου προκαλώντας μια ανατριχιλα που με διαπέρασε συγκορμη όμοια με ηλεκτρικό ρεύμα.

" Εσύ με άφησες να εισβάλω..όταν εχασες τα κλειδιά του οχυρού σου.." ψιθύρισε ερωτικά κοντά στο αυτί μου μαζί με έναν πνικτο βαθύ αναστεναγμό που ξεσήκωσε τις αισθήσεις μου για ακόμη μια φορά όπως ο άνεμος την άμμο.

Λίγο ακόμη κι θα τον άφηνα να με φιλήσει ξανά εκλιπαροντας σιωπηρά να μην σταματήσει ποτέ ακόμη κι αν μας έπιαναν στα πράσα όμως η οργισμένη λογική μου επικράτησε την δεδομένη στιγμή.

" Πολλά είπες ! Το μόνο σφάλμα που έπραξα ενάντια στον σύντροφό μου ήταν το αναθεμάτισμενο φιλί σου ..φύγε !" Γρυλισα χαμηλόφωνα τούτη την φορά δίχως να επιθυμώ κανένας να μάθει τις πομπές μας .

Έκλεισα τα μάτια μου σφικτά δίχως να επιθυμώ να ατενίσω ξανά το θελτικο πρόσωπο του που ίσως να με έπειθε νοερά πως ότι έπραξα ήταν ξεκάθαρα μια ένδειξη πως με τον Τόμας η σχέση δεν με ικανοποίουσε.

"Έννοια σου ..κι αυτό θα πράξω.." πρόφερε χαμογελώντας πονηρά καθώς αποχωρούσε δίχως να παίρνει τα μάτια του απο πάνω μου έως ότου έφθασε στον ανελκυστήρα.

Σαν έκλεισαν επιτέλους ξοπισω του οι συρόμενες πόρτες κατόρθωσα επιτέλους να ανασανω φυσιολογικά .

Η ένταση που μου δημιουργούσε η παρουσία αυτού του άνδρα ήταν ένα ανεξερεύνητο μυστήριο το οποίο δεν ήμουν σε θέση να επιλύσω και ούτε με ενδιέφερε έπεισα βίαια τον εαυτό μου .

"Ξέχασε το Νταϊάνα πες πως ήταν ένα κακό όνειρο..κι ας το απολαύσες.." πρόφερα ψιθυριστά πασχίζοντας να διαγράψω από το νου μου την εικόνα του .

Παίρνοντας μια βαθειά ανάσα αναζήτησα τα κατάλληλα ρούχα στην βαλίτσα μου ώστε να κατέβω το συντομότερο δυνατό στο καθιστικό του πλοίου αναζητώντας τον σύντροφο μου.

Είχε περάσει σχεδόν μια ώρα που έλειπε από το δωμάτιο και μια πικρή αγωνία είχε ξεκινήσει να τυλίγει σταδιακα την ψυχή μου όσο κυλούσε η ώρα μακριά του.

Αφού διάλεξα ένα μακρύ μεταξένιο πράσινο σκούρο φόρεμα με δέσιμο στον λαιμό άφηνε το πλούσιο μπούστο μου προκλητικά ακάλυπτο όπως πάντοτε του άρεσε να με βλέπει κάθισα ενώπιον του καθρέπτη να με σκοπό να στεγνώσω τα μαλλιά μου και να βαφτώ.

Σε μερικά λεπτά ήμουν παντελώς έτοιμη αφού επέλεξα να πιάσω σε έναν αυστηρό επίσημο κότσο τα κάστανα ατίθασα μακριά μαλλιά μου και να τονίσω με κόκκινο ματ κραγιόν τα καλοσχηματισμένα χείλη μου.

Ατενίζοντας για μερικά λεπτά το είδωλο μου στον μαρμάρινο ολόσωμο καθρέπτη της σουίτας δεν διέκρινα μια γυναίκα ακαταμάχητη και ποθητή όπως συνήθιζαν να με αποκαλούν οι άνδρες με περίσσιο θαυμασμό .

Εγώ στα σμαραγδένια μάτια μου διέκρινα θαμμένη μια ανέκφραστη θλίψη κι ένα παράπονο που κανείς δεν άφηνα να προσεγγίσει κι τους επέτρεπα να παραμένουν στην εξωτερική εμφάνιση.

Έκλεισα σταδιακά τα φώτα τυλίγοντας στους ώμους μου μια λευκή σατέν εσάρπα που μου είχε δωρίσει πρόσφατα εκείνος και του είχα υποσχεθεί να την φορέσω την πρώτη βραδιά της κρουαζιέρας μας.

Ένα δυνατό χτύπημα στην πόρτα έκοψε την ανάσα μου για ακόμη μια φορά καθώς ήμουν βέβαιη πως ήταν εκείνος ο άνδρας..κι είχε επιστρέψει ίσως με άγριες διαθέσεις.

Θυμωμένη άνοιξα την πόρτα δίχως να κοιτάω ποιος κρύβονταν πίσω από την επιφάνεια της "Επιτέλους Τζέιμς δεν καταλαβαίνεις πότε γίνεσαι κουραστικός ;" Ξέσπασα ξεφυσωντας αντικρίζοντας απέναντι μου έναν από τους καμαρωτους να μου χαμογελάει αμήχανα.

" Συγνώμη για την ενοχληση κυρία προφανώς περίμενατε κάποιον άλλο . Ομως ο κύριος Μπράξτον με έστειλε να σας συνοδεύσω στην κεντρική τραπεζαρία όπου σας περιμένει..!" Με ενημέρωσε βιαστικά ανοίγονταςε αργές κινήσεις την παλάμη του όπου κρύβονταν ένα μπλε βελούδινο κουτάκι.

" Δεν ενοχλείς καθόλου προς Θεού την δουλειά σου κάνεις..! Θα σε ακολουθήσω αμέσως κάτω είμαι έτοιμη άλλωστε..!" Σχολίασα αποφεύγοντας να ρωτήσω τι περιείχε το βελούδινο κουτάκι που μου πρότεινε σιωπηρά αφού ποτέ δεν μου άρεσαν τέτοιου είδους εκπλήξεις πόσο μάλλον τα άσκοπα μεγαλεία.

"Μισό λεπτό κυρία προτού σας οδηγήσω στην τραπεζαρία έχω σαφή εντολή να φορέσετε αυτά τα σμαραγδένια σκουλαρίκια ..!"

" Καλά θα τα ..φορέσω στο ασανσέρ όσο θα κατεβαίνουμε.." αποκρίθηκα αμήχανα κλείνοντας ξοπισω μου τη θύρα για να τον ακολουθήσω.

Αφού διανύσαμε βιαστικά διάφορα πολυσύχναστα μέρη του πλοίου όπου κυριολεκτικά έσφυζε από ζωή και πλούτο σε κάθε γωνιά του φθάσαμε τελικά έξωθεν μιας ξύλινης σφαλισμενης θύρας με ολόχρυσες μπορντουρες να την διακοσμούν .

"Έδω είμαστε κυρία ο σύζυγος σας αναμένει με αγωνία.." με ενημέρωσε ευγενικά ο νεαρός ανοίγοντας την θύρα ενώπιον μας όσο η ίδια πάλευα να συγκρατήσω το σφίξιμο στο στομάχι που σχεδόν μου είχε κόψει την ανάσα.

Φάνταζε ανούσιο να μπω στον κόπο να διευκρινίσω στον νεαρό πως ακόμη δεν είχαμε παντρευτεί με τον Τόμας μιας και η κατάμεστη αίθουσα φρόντισε να αποπροσανατολίσει παντελώς τις σκέψεις μου.

Μου εγνεψε να προχωρήσω στο εσωτερικό της αίθουσας όπου πλήθος κόσμου δειπνούσε απολαμβάνοντας γαστρονομικα αριστουργηματα υπό τους ήχους χαλαρωτικης τζαζ μουσικής από την τετραμελή ορχήστρα του πλοίου.

Μα για κάποιο ανεξηγητο λόγο σαν πάτησα το πόδι μου στον χώρο οι φωνές ολόγυρα σιώπησαν και διάφορα μοχθηρά βλέμματα ανδρών και γυναικών όπως το περίμενα εστίασαν επάνω μου.

Από κάπου μακριά ακούγονταν δυνατά γέλια σχεδόν υστερικα καθώς η ίδια βάδιζα αργά ανάμεσα στα τραπέζια χαμογελώντας πλατιά παρά τους ψιθύρους που άκουγα από κάθε γωνιά .

" Μα ποια νομίζει πως είναι επιτέλους ; Σιγά την γυναίκα που έκλεψε την καρδιά ενός Μπράξτον..!" Σχολιαζε με εμφανή φθόνο μια νεαρή κοπέλα στο διπλανό τραπέζι από το δικό μας .

Αναζητώντας το οικείο πρόσωπο του να ξεκουράσω το βλέμμα μου και παράλληλα να χαλαρωσω την ανεξέλεγκτη ταραχή και το ασυναίσθητα τρέμουλο που είχε κυριεύσει το κορμί τα μάτια μου συνάντησαν το ρωμαλέο πρόσωπο του Τζέιμς.

Βρισκόταν καθισμένος μερικά μέτρα μακριά μου στο μπαρ του καραβιού γεμίζοντας την βραδιά του με γυναικεία συντροφιά.

Σαν με αντίκρισε σταμάτησε επί τόπου να συζητάει με την ξανθιά αιθέρια σύνοδο του η οποία μάλιστα ακολουθώντας το περιπλανώμενο βλέμμα του σταμάτησε στην αμήχανη μορφή μου .

Τα σκούρα έντονα βαμμένα μάτια της εκτόξευαν κεραυνούς οργής και φθόνου προς πάσα κατεύθυνση μα κυρίως προς το μέρος μου αφού τόλμησα να κλέψω το ερωτικό ενδιαφέρον του.

"Τζέιμς τι το παράξενο έχει αυτή η άχαρη και την παρατηρείς τόση ώρα ; Με προσβάλει η στάση σου.." διαμαρτυρήθηκε έντονα πίνοντας μονορουφι το δυνατό κοκτέιλ της ζητώντας επιτακτικά από τον γοητευτικό μπάρμαν να της ετοιμάσει ένα άλλο.

" Σύνθια λυπάμαι αν σε προσέβαλα όμως δεν συνηθίζω να χάνω οπτική επαφή με τα πεπραγμένα που συμβαίνουν ολόγυρα για να εστιάσω σε μια και μόνο γυναίκα..!" Αποκρίθηκε με θράσος συνεχίζοντας να την αγνοεί επιδεικτικά ενώ παρακολουθούσε με εμφανές ενδιαφέρον και τον παραμικρό μορφασμό του πρόσωπο μου.

" Δεν το ανέχομαι αυτό καλέ μου ! Είμαι μεγαλωμένη στα μεγαλύτερα σαλόνια με σπουδές και αμέτρητα πτυχία που ούτε στο μικρό δακτυλακι της δεν μπορεί να φθάσει αυτό το γυναιο ! Καλύτερα να σε αφήσω να θαυμάζεις μια τιποτένια βίζιτα ανενόχλητος..!"

"Όπως ορίζεις καλή μου δεν θα μπω στον κόπο να σε κρατήσω ..όσο για το πόσο διαφορετικές είστε είναι πασιφανές..!" Σχολίασε καυστικά με τον γνώριμο βιτριολικο του τρόπο που έπαιζε εύκολα ακόμη και με τις λεπτές χορδές των νεύρων .

" Θα αναγκαστείς να πάρεις πίσω αυτές τις προσβολές σου όταν με χρειαστείς ..!" Αναφώνησε εξοργισμένη σπαζοντας στο διάβα της το κρυστάλλινο ποτήρι του ποτού της κεντρίζοντας άμεσα τα βλέμματα προς ανακούφιση μου.

Ούτε που κατάλαβα πως στεκομουν μπροστά από το ρομαντικα διακοσμημένο τραπέζι όπου εκείνος με περίμενε ντυμένος με ένα υπέροχο λευκό σμόκιν κοστούμι .

"Αγάπη μου ..μα πότε πρόλαβες να αλλάξεις ..;" Τραυλισα θαυμάζοντας την άγρια ομορφιά όπου εξέπεμπε προς τα έξω κι παράλληλα την αυτοπεποίθηση του που είχε χάσει παντελώς προτού τον γνωρίσω.

"Έννοια σου καρδιά μου και είχα την ευκαιρία να ντυθώ όση ώρα απολάμβανες το μπάνιο σου ..αν και δεν σου κρύβω πως επιθυμούσα σαν τρελός να εισβάλω στο ντους μαζί σου ..όμως η βραδιά απόψε είναι πολύ σημαντική και για τους δύο μας.." σχολίασε χαμογελώντας πλατιά καθώς μου τραβούσε την καρέκλα για να καθίσω.

" Όταν είμαι κοντά σου κάθε βραδιά είναι ξεχωριστή και γεμάτη μαγεία καρδιά μου.." αποκρίθηκα στοργικά καλύπτοντας το χέρι του με την ζέστη μου παλάμη παλεύοντας ακόμη με τους εσωτερικούς δαίμονες μου όπου ολοένα γιγαντώνονταν.

Αισθανόμουν εξαιρετικά άβολα καθώς κάθε κίνηση μου δεν περνούσε απαρατήρητη τόσο από τον άνδρα απέναντι μου όσο και από τους υπόλοιπους παρευρισκόμενους.

" Τόμας.. ήθελα να λύσουμε την παρεξηγηση μεταξύ μας προτού.."

" Σςς..δεν χρειάζεται να ανησυχείς πλέον γι αυτό ομορφιά μου μια ανούσια κρίση ζήλειας από μεριάς μου ήταν η όποια δεν θα επαναληφθεί . Άλλωστε είμαι τόσο υπερήφανος που σε έχω πλάι μου που τίποτα άλλο δεν μετράει για εμένα.." φρόντισε να με διακόψει μελισταλακτα γεμίζοντας το ποτήρι μου με κατακόκκινο ακριβό κρασί σε μια προσπάθεια να δεχθώ την ειλικρινή απολογία του.

"Πως να σου θυμώσω μου λες ; Όταν είσαι τόσο τρυφερός μαζί μου ..!" Αστειευτηκα γελωντας ανεπιτήδευτα δίχως να υπολογίζω πλέον το μαινόμενο πλήθος και τα κακεντρέχει σχόλια τους .

Εχανα την ουσία της ευτυχίας που βίωνα στο πλευρό του κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε όσο συνέχιζα να αγχώνομαι για τέτοιες μικρότητες.

Η λάμψη της αγάπης που διέκρινα στα σπινθηροβόλα λατρεμένα μάτια του αρκούσε για να διώξει μακριά κάθε σκιά του παρελθόντος που ίσως στοίχειωνε την ψυχή.

Για εκείνον άξιζε να ταξιδέψω έως την τελευταία στεριά της υδρογείου δίχως να μετανιώσω για όσα εγκατέλειψα ξοπισω.

Δεν υπήρχε άλλος άνδρας που με είχε κοιτάξει με τόση λατρεία να πηγάζει από κάθε κύτταρο του κορμιού και του πρόσωπου του η μήπως έσφαλα ;

Τινάχτηκα προς τα πίσω σοκαρισμένη μόλις διαπίστωσα πως η σκέψη μου τριγυρνούσε ξανά στον μυστηριώδη τύπο που συνέχιζε να με παρατηρεί επίμονα απ' την άλλη άκρη του δωματίου.

"Είσαι εντάξει μωρό μου εσύ έχεις χλωμιασει ;" Ρώτησε προσφέροντας μου ένα ποτήρι παγωμένο νερό τρομαγμένος.

" Ξέρεις..πως δεν είμαι συνηθισμένη σε τέτοιου είδους συναθροίσεις του κύκλου σου..όμως μην ανησυχείς.." τραυλισα φοβισμένη πως ίσως διάβαζε στα μάτια μου την αμφιβολία και θα τον πλήγωνε βαθύτατα.

Μα εκείνος αντίθετα χαμένος στην δίνη του έρωτα του για εμένα άπλωσε το χέρι του τρυφερά φερνώντας τα ακροδακτυλα μου στα χείλη του .

" Νταϊάνα απόψε δεν σου κρύβω πως η καρδιά μου χτυπάει με γοργούς ακανόνιστους χτύπους ..είναι κάτι που επιθυμώ που επιθυμώ να συζητήσουμε.." έκανε ένα μικρό πρόλογο που με προϊδεάζε για άσχημα πράγματα ξαφνικα.

Η όψη μου σκοτείνιασε στο δεύτερολεπτο καθώς ζοφερές σκέψεις βύθιζαν το μυαλό μου σε μια ατέρμονη προσμονή που σταδιακά θα με σκότωνε.

" Μην μιλάς με γρίφους πες μου λοιπόν Τόμας μήπως θέλεις να χωρίσουμε αυτό επιθυμείς να συζητήσουμε..;" Ρώτησα αγχωμενη κατεβάζοντας μονορουφι το κρασί μου ενώ προετοιμάζομουν για μια απόκριση που ίσως με σκότωνε.

" Καρδιά μου τι είναι αυτά που λες το αντίθετο θα έλεγα ! Απλώς μου είναι δύσκολο να σου ζητήσω να εισχωρήσεις στην ζωή μου ολοσχερώς για πάντα..!" Ψέλλισε διστακτικά εγκαταλείποντας την θέση του για να με πλησιάσει.

Γονατισε ενώπιον μου κόβοντας την ανάσα για πολλοστή φορά σαν διέκρινα στα χέρια του ενα πανέμορφο διαμάντενιο μονοπετρο .

" Τι κάνεις θεέ μου Τόμας ; Μας κοιτάζουν όλοι !" Ψιθύριζα έκπληκτη και συνάμα συγκίνημενη παρατηρώντας πως όλοι στην αίθουσα σιώπησαν ακόμη και η μουσική.

" Νταϊάνα αυτή είναι η στιγμή μας ! Από την ημέρα που εισήλθες στην ζωή μου η ευτυχία δεν έπαψε να αποτελεί καθημερινό αναπόσπαστο κομμάτι της ! Δεν αντέχω στην σκέψη να σε χάσω μήτε να ζήσω μέρα μακρια σου ! Δέχεσαι να γίνεις γυναίκα μου ;" Εκτόξευσε επιτέλους την βόμβα που έκρυβε ανάμεσα στα χείλη του γονατίζοντας ενώπιον μου σε μια αίθουσα κατάμεστη.

" Αγάπη μου..." Ψέλλισα δίχως οι φράσεις και τα γράμματα που γέμιζαν το μυαλό να κατορθώσουν να φτιάξουν μια κανονική ένιαια πρόταση .

Ασυναίσθητα τα μάτια μου γλιστρησαν και πάλι στο σκυθρωπό σοκαρισμένο πρόσωπο του Τζέιμς λίγα μέτρα μακριά αντί για το πλημμυρισμένο προσδοκία κι συγκίνηση του Τόμας.

Ύψωσε το φρύδι του γνεφοντας αρνητικά με ένα αινιγματικό χαμόγελο να κοσμεί για ακόμη μια φορά τα χείλη του σαν να μου υπενθύμιζε σιωπηρά το φιλί που αντάλλαξαμε.

" Νταϊάνα τι συμβαίνει ; Μήπως σκοπεύεις να αρνηθείς ;" Πρόφερε τρομαγμένος ο Τόμας αφήνοντας μετέωρη την απόκριση στα χείλη μου.. καθώς συνειδητοποιήσα πως δεν είχα ιδέα τι να απαντήσω...