Στο όνειρο μου σε είδα απόψε να μ'αγγιζεις

°

•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°

Ο ήχος τον ενόχλησε. Άνοιξε τα μάτια του και έβρισε σιγανα. Ήταν τρεις τα χαράματα. "Ξανθίππη; Το κινητό σου..." Τίποτα. Εκείνη είχε κουρνιάσει και κοιμόταν ήρεμη. Σηκώθηκε και πήγε στο σαλόνι. Ήξερε ποιος ήταν πριν καν κοιτάξει την οθόνη.

"Τι θες ρε μαλάκα νυχτιατικα;" είπε απαντώντας στη κλήση.

"Σε σένα είναι η Ξανθίππη;"

"Όχι. Μου άφησε το κινητό της και βγήκε να βρει έναν πιο νορμάλ γκόμενο"

"Δεν είναι ώρα για αστεία Άρη"

"Και ποιος σου είπε ότι κάνω αστεία;" άκουσε τον αδερφό του να ξεφυσαει ενοχλημένα "Κοιμάται. Τι θες;"

"Ανησύχησα. Ήρθα και δε τη βρήκα. Γιατί σηκώνεις το κινητό της;"

"Ρε πίνετε τίποτα από αυτά που μαζεύετε εκεί στο τμήμα; Ήταν αργά. Ο καιρός δεν ήταν καλός και κοιμήθηκε εδώ. Πρώτη φορά θα είναι;"

"Όχι. Δε θα είναι. Μήπως να κοπεί σιγά σιγά;"

"Φάνη;" ο Άρης ένιωσε την οργή να τον γεμίζει ολόκληρο "Κόψε τις μαλακίες. Είστε ζευγάρι. Το ξέρω. Αλλά μη μου λες εμένα αυτές τις παπαριές και καλα θα κανείς να μη λες και σε εκείνη τέτοια αν τη θες στη ζωή σου"

"Τι υπονοείς; Δεν είμαστε παιδιά να είστε σαν το ζευγαράκι της Αγίας Παρασκευής Άρη!"

"Ποιο είναι ακριβώς το πρόβλημα σου είπαμε;" απάντησε με υφακι "Αν την ήθελα, θα την είχα τόσα χρόνια. Εκεί το πας; Από παιδιά μου έχεις πρήξει τα συκωτια μαζί της. Σας τα έφτιαξα και ξέρεις καλά τη σχέση μας. Τι θες;"

"Τίποτα... Καμιά φορά απλά εκνευρίζομαι"

"Φρόντισε να μην εκνευρίζεσαι τότε γιατί αν εκνευριστω εγώ, δε σε σώζει ούτε τάμα στη Τήνο. Είναι η κολλητή μου. Κόψε τις μαλακίες γιατί δε θα τα πάμε καλά"

"Μια φορά έγινε. Θα μου το χτυπάς καιρό; Είχα πιει! Τη Ξανθίππη την αγαπάω..."

"Άκουσες τι σου είπα; Χέστηκα για το τι έγινε. Ζωή σου είναι. Αν τα σκατωσεις πρόβλημα σου. Στη σχέση μου όμως μαζί της θα κάνεις τουμπεκί"

"Δε καταλαβαίνω την έκρηξη σου!"

"Φάνη; Θα φας κανένα ψαλμό νυχτιατικα... Είναι εδώ, κοιμάται. Θέλεις κάτι άλλο ;"

"Τίποτα"

"Ωραία. Τράβα γαμήσου τώρα γιατί με συγχυσες..." του έκλεισε το τηλέφωνο και πήρε μερικές βαθιές ανάσες. Κάθισε στο σαλόνι και έπιασε το κεφάλι του. Έσυρε το μπουκάλι με το ουίσκι ως τα χείλη του και κατέβασε κάνα δυο καλές γουλιες. Ένιωθε περίεργα πλάι της τελευταία. Δεν ήθελε να της κρατάει μυστικά και ποτέ δε το έκανε. Μα ο Φάνης την είχε απατήσει και αυτό δε το άντεχε...
Έπιασε και έστριψε ένα τσιγάρο. Ανάθεμα με τόσα νεύρα αν κατάφερνε να κλείσει μάτι. Ήταν ξεκάθαρος μαζί του...

×××××××××××××××××××××××××××××××××××××

Δωδεκα χρόνια πριν....

"Πιωμενος είσαι;"

"Άρη άσε με..."

"Μαλάκα τι πίνεις σε αυτή την ηλικία; Να σε δει η μαμά και να έχουμε κι άλλα;"

"Πονάω ρε..."

"Πονάς,; Δεκαέξι χρονών σκατο και πονάς;"

"Άφησε με ήσυχο και κανε σωστά μαθηματικά. Δεκαεπτά είναι!"

"Φάνη θα φύγει κανένα χέρι και θα δεις πόσο είσαι. Τι διάολο έπαθες;"

"Τη θέλω..."

"Ποια θέλεις;"

"Κάνε πως δε καταλαβαίνεις τώρα!"

"Πάλι για την Ξανθίππη θα μου πεις;"

"Έπρεπε να έβλεπες το Βασίλη πως την πλησίαζε στην εκδρομή..."

"Φάνη μου έχεις ζαλίσει τη ψυχή ειλικρινά.."

"Τη θέλω σου λέω!"

"Πήγαινε να της το πεις τότε!"

"Θα με απορρίψει..."

"Γιατί; Μια χαρά παιδί είσαι; Λίγο μαλάκας ώρες ώρες αλλά καλός"

"Ρε Άρη!"

"Δεν κατάλαβα τι θες να κάνω εγώ; Ολόκληρη κοπέλα είναι. Ας αποφασίσει μόνη της. Και στη τελική, μικρά είστε ακόμα"

"Την αγαπάω"

"Και εγώ την αγαπάω. Και;"

"Όχι φιλικά ρε!"

"Και που ξες πως την αγαπάω εγώ;"

"Δεν είναι ώρα για αστεία Άρη!"

"Αυτό που όλοι νομίζετε ότι κάνω αστεία με ξεπερνάει!"

"Είστε κολλητοί. Ξέρω ότι η βλέπεις φιλικά. Και εκείνη το ίδιο..."

"Σοβαρά; Στο είπε;"

"Μη με ειρωνεύεσαι... Θέλω να είμαι μαζι της. Θα πεις καμιά καλή κουβέντα;το ξέρω ότι δε με βλέπει σαν φίλο..."

"Και εσύ πως το ξέρεις ρε σπίρτο;"

"Μου είπε ότι μαγαπαει"

"Φιλικά ίσως..."

"Μα με πιάνει και από το χέρι..."

"Και σε μένα κάθεται στην αγκαλιά μου! Και τι με αυτό;"

"Εσύ πηδάς όλη τη περιοχή Άρη! Λες να σε έβλεπε ποτέ αλλιώς; Σαν ρεμαλι κάνεις τελευταία!"

"Φάνη πρόσεχε τη γλώσσα σου γιατί θα γίνει της πουτάνας και δε θα σε σώσει κανένας..!"

"Συγνώμη..." είπε σαν βρεγμένη γάτα "Σε παρακαλώ. Σε ικετεύω... Μόνο εσύ μπορείς να της πεις μια καλή κουβέντα..."

"Δε τη χαραμίζω για τα μούτρα σου. Θα τη κάνεις τη μαλακία σου κάποια στιγμή"

"Πας καλά; Τη θέλω σαν τρελός..."

"Με κούρασες ρε Φάνη .."

"Για τον αδερφό σου ρε φίλε... Γιατί δε λες μια καλή κουβέντα;"

"Θα δω"

"Ευχαριστώ! Είσαι ο καλύτερος ειλικρινά!"

"Παράτα με τώρα..."

°°°°°°°°°°°°°

"Η καθηγήτρια ειλικρινά είναι ότι να ναι..."

"Μη της δίνεις σημασία μωρό μου"

"Ρε Άρη με έβγαλε έξω! Με απείλησε να μου κόψει βαθμούς"

"Καλά. Θα βρει τα λάστιχα της σκασμενα μετά και θα το ξανασκεφτεί"

"Είσαι βλάκας το ξέρεις;"

"Τι είμαι για σένα;"

"Τι εννοείς;"

"Τι είμαι ρε μικρό..."

"Ο κολλητός μου είσαι..."

"Ο Φάνης;"

"Τι ο Φάνης;"

"Τι είναι;"

"Φίλος μου είναι. Δε καταλαβαίνω..."

"Δε σου αρέσει καθόλου;"

"Ρε Άρη τι λες;"

"Σε γουστάρει ρε μωρό μου... Αυτό λέω"

"Τι πράγμα;" Η Ξανθίππη ξεκαρδιστηκε

"Αστείο είναι;"

"Ξέρω γω..." απάντησε κάπως περίεργα. "Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ..."

"Γιατί είχες σκεφτεί γενικά ποτέ τον έρωτα;" τη ρώτησε και εκείνη κοκκίνισε

"Ίσως..."

"Και ποιον μαλάκα διάλεξες δηλαδή;"

"Δε ξέρω..."

"Δεν ξέρεις αν η καρδιά σου ξεχώρισε κάποιον; Εγώ πως τα έχω με τη Σύλβια ας πούμε"

"Εσύ κάθε εβδομάδα αγαπάς και άλλη..."

"Καμιά δεν αγαπάω...μόνο εσένα αγαπάω..."

"Ναι αλλά είμαι φίλη σου, σωστά;"

"Ξανθίππη που το πας μωρό μου;"

"Απλά ρωτάω..."

"Ναι, είσαι φίλη μου..."

"Οκ..."

"Οκ; Τι είναι αυτό τώρα;"

"Τίποτα. Ίσως δώσω μια ευκαιρία τότε στο Φάνη..."

"Δε συμβαδίζω με τη σκέψη σου..."

"Τίποτα. Είπες ότι με γουστάρει. Ωραία. Θα του δώσω μια ευκαιρία ..Ίσως πάμε κανένα σινεμά..."

"Σαν μικρά παιδάκια αυτό να κάνετε"

"Ενώ εσύ ο μεγάλος τι κάνεις δηλαδή;" Ο Άρης την έπιασε από τη μέση και τη τράβηξε καλύτερα πάνω του.

"Κάνω πράγματα που δε θα άντεχε το κορμάκι σου μωρό μου..."

"Ιού σταμάτα!"

"Βλέπεις;" της χαμογέλασε. "Ένα σινεμά και πολύ σας είναι! Σε λίγα χρόνια που θα γίνεις δεκαοχτώ, μιλάμε ξανά..."

"Εγώ και εσύ;"

"Ξανθίππη τι θες;"

"Εσύ τι θες;"

Η σιωπή έσπασε από το Φάνη ο οποίος τους πλησίασε....

°°°°°°°°°°°°°°°°°°

"Άρη! Άρη!"

"Τι θες ρε; Έχω δουλειά δε βλέπεις;"

"Δε θα το πιστέψεις!"

"Τι να πιστέψω;"

"Τη φίλησα!"

"Ποια φίλησες;"

"Την Ξανθίππη ρε!! Είμαστε μαζί!"

"Τι λες ρε νιανιαρο;"

"Μια δυο τρεις στο σινεμά, σήμερα τη φίλησα!" Ο Άρης έκλεισε τα βιβλία του και σηκώθηκε από το γραφείο.

"Μη διανοηθείς να προχωρήσεις..."

"Γιατί; Κοπέλα μου είναι τώρα. Δε καταλαβαίνω"

"Κοπέλα σου; Ένα σινεμά είπαμε να πάτε..."

"Της ζήτησα σήμερα να γίνει το κορίτσι μου..."

"Καλά. Άντε τελείωνε και στριβε. Πρέπει να διαβάσω για τη σχολή"

"Σόρρυ. Ξέρω ότι σαν γιατρός έχεις πολύ διάβασμα. Απλά δεν μπορούσα να κρατηθώ!"

"Θα κρατηθείς. Και τα χέρια σου κακομοίρη μου θα κρατήσεις από πάνω της. Το κατάλαβες;"

"Γιατί;"

"Γιατί είστε ανήλικα. Για αυτό... Μια κοπέλα πρέπει να έχει το μυαλό να αποφασίσει σωστά. Όχι επειδή νομίζει ότι ερωτεύθηκε"

"Δεν καταλαβαίνω. Την αγαπάω... Θα έκανα τα πάντα για εκείνη. Δε θα την έβλεπα ποτέ μα ποτέ με το τρόπο που βλέπεις εσύ τις γυναίκες!"

"Φανη παρε δρόμο... Αν τη πληγώσεις με οποιονδήποτε τρόπο, θα γαμηθουμε να ξέρεις..."

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

"Άρη;"

"Τι είναι μωρό μου;"

"Έγινα ζευγάρι με το Φάνη"

"Το ξέρω"

"Και δε χαίρεσαι;"

"Θέλεις να χαίρομαι;" της είπε ήρεμος

"Εσύ το ήθελες..."

"Εγώ σου είπα να πας σινεμά..."

"Πήγαμε..."

"Ξανθίππη δεν έχω όρεξη σήμερα"

"Με φίλησε..."

"Μπράβο σας. Και εκεί να μείνετε..."

"Κάποια στιγμή θα πρέπει να..."

"Ξανθίππη από όλα τα θέματα αυτό θέλεις να συζητήσουμε;"

"Όχι. Ναι. Δε ξέρω..."

"Αν δε νιώσεις έτοιμη δε θα κάνεις τίποτα με κανένα. Κι αν κάποιος σε αγγίξει παρά τη θέληση σου θα τον γδαρω ζωντανό. Εντάξει;"

"Εσύ;"

"Τι εγώ;"

"Δε ξέρω... Είναι ωραίο;"

"Μωρό μου μπορούμε να μη κάνουμε τέτοια συζήτηση τα δύο μας;"

"Γιατί; Αν δε κάνω με σένα με ποιον θα κάνω; Πώς είναι;"

"Σαρκικό..." Είπε ξερά

"Δηλαδή;"

"Όταν έρθει η ώρα θα σου πω... Καλά;"

"Θα μου πεις ή θα μου δείξεις;"

"Ξανθίππη σοβαρεψου..."

"Φίλοι είμαστε... Δε μπορείς να μου δείξεις εσύ; Για να ξέρω..."

Ο Άρης την έπιασε από τη μέση και έτσι όπως καθοντουσαν στο κρεβάτι, την ανέβασε πάνω του. Η Ξανθίππη άλλαξε χίλια χρώματα

"Οι φίλοι δε τα κάνουν αυτά μεταξύ τους μωρό μου... Μη ζητάς κάτι τέτοιο από μένα..."

"Άρη τι είναι αυτό;"

Εκείνος γέλασε

"Αυτό μωρό μου είναι, η αντίδραση του κορμιού μου για πάρτη σου... Αν θέλεις να δοκιμάσεις, δε θα είμαστε φίλοι όμως μετά..."

"Μη λες βλακείες..." Η Ξανθίππη σηκώθηκε από πάνω του κατακόκκινη "Δε θα γινομουν ποτέ σαν εκείνες που έρχονται και φεύγουν από τη ζωή σου... Σε θέλω για πάντα εδώ..."

"Κλαίς;" απόρησε έκπληκτος

"Άσε με..."

"Τι έπαθες ρε μωρακι μου ; Πλάκα σου έκανα..."

"Δε θέλω ποτέ να σε χάσω... Τις βλέπω Άρη! Όλες έρχονται και φεύγουν... Καμιά δε μένει..."

"Τι είναι αυτό τώρα;"

"Σαγαπαω..."

"Και μωρό μου..."

"Σαν φίλη σου..."

"Μα είσαι..."

"Το ξέρω. Αυτό λέω!" Η Ξανθίππη πήρε τη τσάντα της και την έβαλε στον ώμο "Πάω σπίτι. Άργησα..."

"Ξανθίππη περίμενε!"

"Τα λέμε μετά"

°°°°°°°°°°°°°°°°°°

"Που είσαι χαμένος εσύ; Χθες δεν ήρθατε με τη Ξανθίππη στο καφέ..."
Ο Φάνης καθόταν περίεργα στο κρεβάτι.
"Τι έγινε; Ούτε εκείνη την είδα από το πρωί..."

"Το κάναμε" η γροθιά του εκτοξεύθηκε σε κλάσματα στο πρόσωπο του. Ο Φάνης έπεσε κάτω και ο Άρης τον έπιασε από το γιακά και τον σήκωσε

"Τι σου ρε μαλάκα;! ΤΙ ΣΟΥ ΕΙΠΑ;!" ούρλιαξε

"Δε φταίω! Πήγαμε στο πάρτυ της Αναστασίας. Ήπιαμε λίγο..." Ο Άρης τον χαστούκισε και ο Φάνης έπεσε κάτω

"Τι έκανες ρε μαλακισμενο; Λέγε! Σε ένα γαμημένο πάρτι δεν ήρθα γιατί έπρεπε να διαβάσω και εσύ τι πήγες και έκανες το διάολο σου μέσα!" Ήταν έξαλλος

"Μη με βαράς!!" Τσιριξε μα ο Άρης τον έπιασε ξανά και τον σήκωσε

"Λέγε τι έκανες που να σε πάρει ο διάολος!"

"Τίποτα. Μπήκαμε στο αμάξι. Είχα πιει και εγώ... Το ήθελε δε τη πίεσα!"

"Είχε πιεί ρε μαλακισμενο!! Είχε πιεί!"

"Δεν το ήθελα... Οι ορμές μου. Δε ξέρω!" ο Άρης του χάρισε ένα ακόμα χαστούκι και όταν η μύτη του Φάνη μάτωσε, τον άφησε στο κρεβάτι.

"Θα σου αλλάξω τα φώτα μα τη Παναγία... Εξαφανίσου! Φύγε πριν κάνω κάτι που θα μετανιώσω!"

°°°°°°°°°°°°°°°

"Θα τρελαθώ Φωτεινή μου! Μου ανακοίνωσε ότι σταματάει την ιατρική! Θα γίνει μηχανικός λέει! Αυτός που διάβαζε σαν το σκυλί!"

Η Ξανθίππη είχε στήσει αυτι στη κουζίνα

"Τι έγινε βρε Δάφνη μου;"

"Δε ξέρω... Έσπασε όλο το δωμάτιο του χθες. Τα πάντα. Τον υπολογιστή , το τηλέφωνο του όλα... Ρημαδιο το έκανε. Φώναζα και τίποτα. Όταν άνοιξε τη πόρτα, είχε βάλει σε μια σακούλα όλα τα βιβλία του. Τα έβγαλε στο κάδο και μου ανακοίνωσε ότι σταματάει..."

Η Ξανθίππη βγήκε τρέχοντας από το σπίτι και πήγε απέναντι.
Έκανε το γύρω της μονοκατοικίας τους και πήγε στο παράθυρο του. Σκαρφάλωσε και τον βρήκε στο κρεβάτι.

"Αποφάσισες να εμφανιστείς;" της είπε βλέποντας την

"Γιατί σταματάς την ιατρική;"

"Ξανθίππη φύγε"

"Άρη τι έπαθες;"

"Τι έπαθα;! ΤΙ ΈΠΑΘΑ; ΤΙ ΣΟΥ ΕΙΠΑ;" Την έπιασε από τα μπράτσα μα την άφησε αμέσως. "Συγνώμη..." ζήτησε ηττημένος και εκείνη κάθισε πλάι του.

"Άρη;"

"Ξέρω Ξανθίππη. Ξέρω. Δεν είναι ανάγκη να το ακούσω ξανά"

"Δε θυμάμαι καν πως έγινε... Θυμάμαι, απλά..."

"Το ξέρω σου είπα..." Έκεινη εβαλε τα κλάματα. "Μη κλαίς. Το ήθελες;"

"Εκείνη τη στιγμή ναι..."

"Ωραία. Άφησε το πίσω σου εντάξει;"

"Ξέρω ότι ήπιε και εκείνος. Ήρθε σήμερα και μου ζήτησε γονατιστός συγνώμη.. Μαλωσατε; Ήταν χτυπημένος..."

"Όχι Ξανθίππη μου. Όλα εντάξει..."

"Δεν ήρθες... Σε περίμενα. Ήταν και αυτή η Μαρία εκεί... Με είχε ζαλίσει για σένα... Ήπια λίγο παραπάνω... Δεν κατάλαβα πως φτάσαμε εκεί"

"Ξέχασε το μωρό μου. Εντάξει; Συγνώμη αν σου φώναξα"

"Γιατί μου φωναξες; Εσύ συνέχεια δε το κάνεις;"

"Όχι έτσι μάτια μου..." της είπε γλυκά. "Τώρα έγινε... Τελείωσε..."

"Η Μαρία χθες έλεγε ότι το κάνατε συνέχεια προχθές..."

"Και αυτό τι γαμημενη σχέση έχει με εμάς; Τι σχέση έχει με αυτό που κάνατε με το Φάνη;!"

"Δεν ήθελα να είμαι άλλο μωρό ρε Άρη! Θέλω να γίνω γυναίκα!" Φώναξε

"Είσαι γυναίκα ματια μου... Απο τη μέρα που γεννήθηκες είσαι..." Είπε τρυφερά

"Έτσι με βλέπεις;"

"Ξανθίππη είμαι σίγουρος ότι στο κεφαλάκι σου κάτι υπάρχει ... Μίλα μου. Πάντα να μου μιλάς διαολε!"

"Είμαστε φίλοι. Σωστά..."

"Ξανθίππη;"

"Πάντα θα είμαι ένα μωρό για σένα..."

"Έλα εδώ..." Την έπιασε μόλις εκείνη σηκώθηκε. "Τι σε έπιασε; Ξέρω ότι η εφηβεία είναι δύσκολη. Καταλαβαίνω... Μα φαιρεσαι διαφορετικά..."

"Δεν ξέρω" είπε λυπημένα. "Και ο Φάνης με αγαπάει πολύ. Μου το είπε σήμερα... Ζήτησε χίλιες φορές συγνώμη... Δε ξέρω τι το κακό κάναμε. Δε φταιει αλήθεια σου λέω..."

"Κρατάω τα λόγια σου... Αλλά ξέρω ότι δεν είναι αυτή η ρίζα..."

"Σαγαπαω..."

"Μου το λες κάθε μέρα..."

"Το ξέρω..."

"Τι θέλεις; Πες μου και θα κάνω ότι θέλεις"

"Σε θέλω στη ζωή μου..."

"Με έχεις μωρο μου..."

"Μόνο αυτό θέλω... Και να μη μαλώνεις με τον αδερφό σου. Δε φταίει... Παρασύρθηκα και εγώ. Δε θέλω να γίνω η αιτία να μαλώσετε ποτέ..."

"Σαγαπαει. Αυτό το ξέρω..." Της είπε σιγανα

"Εσύ;"

"Τι εγώ;"

"Μ'αγαπας;"

"Όσο τίποτα ρε βλάκα.."

"Δε θα γινομουν ποτέ για σένα μια γυναίκα της στιγμής..."

"Τι εννοείς;"

"Είσαι φίλος μου..."

"Ξανθίππη μου...;"

"Ξέρω Άρη. Πάντα θα είμαστε έτσι. Σωστά;"

"Είσαι μπερδεμένη .."

"Μπορεί..."

"Γιατί είσαι όμως;"

"Γιατί σε θέλω στη ζωή μου"

"Μαλάκα θα με πεθάνεις μια μέρα... Με έχεις! ΜΕ ΕΧΕΙΣ! ΚΑΙ ΘΑ ΜΕ ΕΧΕΙΣ!" Φώναξε λίγο δυνατά

"Μου το υποσχεσαι; Δε θέλω να σε χάσω.."

"Μάτια μου όμορφα... Θα είμαι εδώ. Στο ορκίζομαι. Ξεκαθάρισε το κεφαλάκι σου... Κάτι συμβαίνει εκεί μέσα.. σε νιώθω"

"Πολλά νιώθεις;" τον ρώτησε και εκείνος αναστεναξε.

"Μου ζήτησες υποσχέσεις που για να γίνουν, δεν έχω απάντηση σε όσα ζητάς αυτή τη στιγμή..."

"Δηλαδή;"

"Δηλαδή μωρό μου, θα είμαι εδώ. Πλάι σου. Φίλος σου. Αυτό... Τίποτα άλλο"

"Δε ζήτησα κάτι άλλο..." Είπε λυπημένα

"Το ξέρω..." είπε και την αγκάλιασε. "Θυμάσαι τι είπαμε εκείνο το καλοκαίρι;"

"Εννοείται..." του απάντησε χαμογελώντας δειλά δειλά

"Εσύ, μόνο εσύ αξίζεις για μένα..."

"Κι αν χαθώ;"

"Αν χαθείς εγώ θα σε ψάξω, θα σε βρω και θα σε φέρω πίσω .."

"Περάσαμε όμορφα εκείνο το καλοκαίρι..."

"Ήμασταν παιδάκια..."

"Ναι αλλά τότε ξεκίνησαν όλα..."

"Θέλω να θυμάσαι ότι ποτέ κανένας δε πρέπει να σε αναγκάζει να κάνεις κάτι στη ζωή σου..."

"Κι αν το κάνω γιατί ξέρω ότι κάποια από τα θέλω μου, είναι μονάχα όνειρα;"

"Μια στιγμή είναι μωρό μου... Να θυμάσαι ότι στη ζωή πριν κάνεις το λάθος, έχεις πάντα μια στιγμή να ζήσεις τα θέλω σου. Μια στιγμή για να τολμήσεις. Μια στιγμή για να διεκδικήσεις... Αν περάσει, θα σε τρώει. Πάει μετά... Χάθηκε..."

"Την έχασα;"

"Την ήθελες;"

"Σε θέλω στη ζωή μου..."

"Πάψε πια Ξανθίππη..." Ο Άρης σηκώθηκε "Το κατάλαβα αυτό. Μου το είπες χίλιες φορές... Εδώ είμαι. Δεν έφυγα..."

"Όλες φεύγουν..." είπε λυπημένα και σηκώθηκε

"Τι διάολο συγκρίνεις μου λες;! Τι σχέση έχεις εσύ με τις άλλες;! Γι αυτό πηδηχτηκες με τον αδερφό μου;! Τι θέλεις πια;!"

"Μη φωνάζεις!"

"Κουράστηκα Ξανθίππη..."

"Συγνώμη..." είπε δακρυσμένη

"Κι εγώ συγνώμη..."

"Φίλοι;" του είπε και τα χείλη της άρχισαν να τρέμουν

"Φίλοι μωρό μου... Φίλοι..."

°°°°°°°°°°°°°

Παρόν

"Τι κάνεις τέτοια ώρα ξύπνιος;" Η Ξανθίππη βγήκε από το δωμάτιο τρίβοντας τα μάτια της και τον έβγαλε από τις σκέψεις.

"Πήρε ο Φάνης"

"Πω ... Ξέχασα να του στείλω μήνυμα. Και το κεφάλι μου πάει να σπάσει .."

"Στο συρτάρι έχω ντεπον..."

"Δε θέλω. Πάμε να ξαπλώσουμε;"

"Πήγαινε. Θα αραξω στο καναπέ..."

"Γιατί;"

"Ξανθίππη σε ικετεύω... Αυτές οι ερωτήσεις σου από παιδάκι με τρυπάνε στα αυτιά..."

"Τι έχεις;"

"Τίποτα δεν έχω. Πήγαινε να ξαπλώσεις..."

"Μαλωσατε με το Φάνη;"

"Όχι μάτια μου δε μαλώσαμε... Εντάξει; Πήγαινε να ξαπλώσεις τώρα..."

Εκείνη τον πλησίασε και κάθισε πλάι του στο καναπέ.

"Έλα..." κάθισε οκλαδόν και τον τράβηξε στην αγκαλιά της. Ο Άρης ξάπλωσε πλάι της. "Είπαμε βλακείες σήμερα ...Ήπια και εγώ λίγο απότομα. Αν σου είπε κάτι ο Φάνης..."

"Τον Φάνη ξέρω να τον βάζω στη θέση του. Μπορούμε να μη μιλάμε άλλο για αυτά;'

"Θέλεις να μιλήσουμε για τη Λευκάδα;" του είπε χαμογελαστή.

"Α μπα; Αποφάσισες ότι σου αρέσει η ιδέα;"

"Ναι... Που θα με πας για μπάνιο;"

"Πουθενά δε θα σε πάω. Έφτασες είκοσι έξι χρονών γαϊδάρα και δε κολυμπάς καλά... Θα πλατσουριζεις στα ρηχά..."

"Δε πας καλά! Θα πάμε σε ένα τέτοιο μέρος και θα μείνω στα ρηχά;"

"Τα νερά εκεί είναι επικίνδυνα μωρό μου.."

"Εντάξει... Θα είμαστε μαζί άλλωστε"

"Σωστό και αυτό... Να σε πνίξω να τελειώνω επιτέλους!"

"Πνιξε με , να δω μετά τι θα κάνεις χωρίς εμένα!" Αστείευτηκε και έμπλεξε τα πόδια της με τα δικά του.

"Θα ηρεμήσω επιτέλους. Αυτό θα κάνω!"

"Μμμμμ"

"Κοιμήθηκες κι όλας;"

"Σιγά σιγά..." Η Ξανθίππη έκλεισε τα βλέφαρα της και εκείνος της χάιδεψε τα μαλλιά. Μόλις αποκοιμήθηκε ο Άρης αναστεναξε.

"Ένα αίνιγμα. Αυτό ήμασταν... Αυτό είμαστε και αυτό γίναμε .." Είπε σιγανα και φιλώντας τα μαλλιά της, τη γύρισε , την αγκάλιασε και κοιμήθηκε και εκείνος...

🥹