Ρίξε μια αλήθεια, να σου πω δυο ψέματα...
Κι αν τα ψέματα δεν είναι πιστευτά, θα ζήσω στην αλήθεια σου ξανά ...

°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°°•°•°•°•°•°•°•°••°

Θεσσαλονίκη
Μια μέρα αργότερα...

Μύριζε όλος ο τόπος γιασεμί.
Κρατούσε στα χέρια της ένα καφεδάκι και προχωρούσε ευτυχισμένη. Δεν ήθελε να πάρει ταξί. Είχε ανάγκη να περπατήσει. Ήθελε να κάνει εκείνη τη διαδρομή διαφορετικά.
Είχαν μια μέρα σχεδόν που επέστρεψαν γιατί έφτασαν απόγευμα αλλά δεν είχαν βρεθεί ακόμα.

Η Ξανθίππη έλαβε ένα mail από τη καθηγήτρια της ότι η εργασία της ήταν εξαιρετική. Έλαμπε ολόκληρη.
Ο Άρης της είχε πει ότι θα μιλήσει με το Φάνη σύντομα και όλα έπαιρναν επιτέλους το δρόμο τους.

Έφτασε στο διαμέρισμα του και χτύπησε ανυπόμονα. Τίποτα. Ο Άρης δεν άνοιξε.
Δεν την ένοιαξε όμως. Σήκωσε το δεξί γλαστρακι, έβγαλε το δεύτερο κλειδί και άνοιξε. Μέχρι και η μυρωδιά του της φάνηκε διαφορετική τώρα. Σαν να είχε δικαιώματα να ζήσει και να μυρίσει το άρωμα του στο σπίτι αλλιώς. Άφησε το καφέ και τη τσάντα της στη κουζίνα και πηγαίνοντας στο σαλόνι, πλησίασε το ραφακι πάνω απ' τη τηλεόραση. Σήκωσε το ουίσκι και το κοίταξε... Δίπλα από αυτό που του έγραψε υπήρχε μια καρδούλα ζωγραφισμένη.

Τα μέσα της σκιρτησαν.
Το σπίτι του ήταν πάντα τακτοποιημένο.
Πήρε τον καφέ της και πήγε στη κρεβατοκάμαρα. Ήθελε να βγάλει τα ρούχα της, να χωθεί στα σεντόνια και να μείνει για πάντα εκεί.

"Που γυρνάς πρωί πρωί .." Σκέφτηκε σέρνοντας το σεντόνι ως το πρόσωπο της μα πριν του στείλει κάποιο μήνυμα άκουσε το αμάξι. Έτρεξε στο παράθυρο και τον είδε με τη Μάγδα.
"Σκατά!" ψέλλισε κοιτώντας πανικόβλητη γύρω της. Πήρε τη τσάντα της, ετρεξε και χώθηκε κάτω από το κρεβάτι.

Σε λίγα λεπτά η πόρτα άνοιξε.
Το σπίτι ήταν μικρό. Ένα δωμάτιο μόνο και το σαλόνι.

"Κάνεις σαν να μη χάρηκες που ήρθα να σου κάνω έκπληξη μωρέ αγάπη μου..."

"Ρε Μάγδα, τόσες μέρες ήμασταν μαζί. Ήθελα λίγο να τακτοποιήσω τα πράγματα στο μαγαζί και μετά να βγω με το Φάνη"

"Να βγεις με το Φάνη;"

"Ναι, γιατί απαγορεύεται; Αδέρφια είμαστε... Πρώτη φορά θα είναι;"

"Μαζί με τη Ξανθίππη;"

"Τι σχέση έχει η Ξανθίππη τώρα;"

"Απλά ρώτησα..."

"Αν ήταν να έρθει η Ξανθίππη θα σε έπαιρνα και εσένα μαζί"

"Α... Οκ"

"Τι ήθελες όμως; Φαγωθηκες να μείνουμε μόνοι"

"Μου έλειψες ρε Άρη. Αυτό είναι όλο"

"Από χθες;"

"Είσαι ψυχρός μαζί μου;"

"Όχι ρε Μάγδα... Τέλος πάντων. Μισό να αλλάξω μια μπλούζα γιατί τη λερωσα αυτή και έρχομαι. Θα σε πάω σπίτι και μετά θα πάω στου Φάνη"

Ο Άρης μπήκε μέσα στη κρεβατοκάμαρα μα η Μάγδα τον ακολούθησε. Η Ξανθίππη κρατούσε την ανάσα της και η καρδιά της ήταν έτοιμη να σπάσει.

"Άρη;" είδε τα πόδια της Μαγδας να πλησιάζουν τα δικά του "Δεν έχουμε κάνει έρωτα μέρες τώρα... Μου έλειψες .."

"Δεν προλαβαίνω. Θα αργήσω για το Φάνη"

"Ρε αγάπη μου... Λίγο μόνο ... Να, τόσο δα..." Η Μάγδα άρχισε να τον χαϊδεύει και να τον φιλάει και η Ξανθίππη έφριξε. Ήταν έτοιμη να βγει κάτω από το κρεβάτι και να τη διαλύσει.

"Μάγδα πάρε τα χέρια σου..."

"Αφού σου αρέσει... Έλα.." είδε τη μπλούζα της να πέφτει κάτω και ύστερα άκουσε το φερμουάρ από το παντελόνι Άρη.

"Ρε Μάγδα!" της φώναξε

"Άφησε με να σε κάνω χαρούμενο αγάπη μου... Τώρα που θα μείνουμε και μαζί κάθε μέρα θέλω να σε νιώθω" η Ξανθίππη την είδε να γονατίζει μπροστά του. Δεν ήξερε αν ήθελε να κλάψει ή να βγει και να τα κάνει όλα πουτάνα.
Η Μάγδα έσπρωξε τον Άρη στο κρεβάτι και χώθηκε ανάμεσα στα πόδια του.
"Να... Λίγο μόνο. Όπως παλιά..." του είπε παθιασμένα και εκεί που ήταν έτοιμη, να βάλει τα κλάματα, ο Άρης σηκώθηκε και κούμπωσε το παντελόνι του.

"Μάγδα φύγε"

"Ρε μωρό μου τι έπαθες;"

"Σου είπα να μη με λες έτσι!"

"Ρε Άρη... Δε σε καταλαβαίνω! Μου είπες ότι θέλεις να είμαστε μαζί! Σε αγγίζω και φεύγεις. Τι διάολο;!"

"Έχω δουλειές. Αν είναι να μη το καταλαβαίνεις και να έχεις το μυαλό σου στο σεξ, άκρη δε θα βγάλουμε να το ξέρεις. Δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες!"

"Δε μου τα λες καλά!" του αντιγυρισε εκνευρισμένη

"Θέλεις να μείνουμε μαζί;" της είπε ήρεμα

"Όσο τίποτα..."

"Ωραία. Τότε κάνε ότι λέω. Έχω και υποχρεώσεις. Τι νομίζεις ότι θα είμαστε; Σεξ και αγαπούλες όλη μέρα;"

Η Μάγδα άρχισε να κλαίει

"Δεν καταλαβαίνω τις αλλαγές στη διάθεση σου..."

"Θα τις καταλάβεις σύντομα..." είπε σιγανα

"Τι είπες;"

"Τίποτα. Λέω σύντομα όλα θα φτιάξουν. Συγνώμη αν είμαι απότομος. Ο Φάνης όμως έχει κάτι πολύ σημαντικό να μου πει. Νομίζω έχει να κάνει με το σώμα. Θέλει να φύγει. Το εννοεί. Θέλω να πάω στον αδερφό μου ρε Μάγδα. Δε μπορώ να έχω το μυαλό μου στο σεξ!"

"Σταμάτα να το λες σεξ... Έρωτα κάνουμε" του είπε μα εκείνος δεν απάντησε.

"Τέλος πάντων. Δεν θέλω να μαλώσουμε. Πήγαινε αν είναι και θα σε πάρω το απόγευμα να πάμε για καφέ εντάξει; "

"Εντάξει... Σαγαπαω πολύ. Και με έκανες πολύ ευτυχισμένη που θέλεις να κάνουμε οικογένεια..."

"Πρέπει να μπούνε κανόνες για να λειτουργήσει Μάγδα..."

"Το ξέρω. Και από τις δύο μεριές..." του είπε σοβαρή

"Τι εννοείς;"

"Νιώθω περίεργα που ξέρω ότι έκανες σεξ με τη Ξανθίππη. Νομίζω σε θέλει ρε Άρη... Δε γουστάρω να βρισκόμαστε όλοι μαζί"

"Μάγδα κόψε τις μαλακίες!"

"Τη πηδηξες!"

"Και σου είπα ήμουν μεθυσμένος. Δε σου αρκεί;"

"Όχι... Θέλω λίγο να απομακρυνθεί από σένα..."

"Είναι κολλητή μου! Μίλησα μαζί της. Δεν ήταν τίποτα για εκείνη. Τελείωσε το θέμα εδώ"

"Ο Φάνης θα τρελαθεί αν το μάθει..." του είπε περίεργα

"Και από ποιον θα το μάθει;" Τη ρώτησε πλησιάζοντας την

"Από κανένα. Λέω απλά... Την αγαπάει σαν τρελός"

"Μη σπας το κεφάλι σου εσύ για το Φάνη... Εσύ το μόνο που πρέπει να σκέφτεσαι είναι ένα..." της είπε χαμηλά

"Και ποιο είναι αυτό;"

"Η διακόσμηση του σπιτιού... Τώρα που θα μείνουμε μαζί θέλει αλλαγές.."

"Άρη το εννοείς;!" τσιριξε η Μάγδα.

"Εννοείται. Πήγαινε καμιά βόλτα στα μαγαζιά. Διάλεξε κάτι όμορφο. Καμιά κουρτίνα.. δε ξέρω..."

"Άφησε το πάνω μου αγάπη μου!" ήταν ενθουσιασμένη

"Σε εμπιστεύομαι. Έχεις τρομερό γούστο. Άντε ομως τώρα πήγαινε εντάξει; Και μην σπας το κεφάλι σου για κανένα και για τίποτα. Με τη Ξανθίππη είμαστε φίλοι. Το λύσαμε αυτό. Εκτός αυτού, είναι ερωτευμένη με το Φάνη. Μου το είπε. Ένα λάθος ήταν της στιγμής..."

"Εντάξει... Λοιπόν, λέω να πάρω μπλε. Σου αρέσει το μπλε;"

"Πάρε και κόκκινες. Ότι σου αρέσει εσένα..."

Η Μάγδα χοροπηδησε.

"Πάω! Θα μου στείλεις μετά για καφέ;"

"Εννοείται αγάπη μου... "

Την ξεπροβόδισε και μόλις έμεινε μόνος μπήκε στη κρεβατοκάμαρα και ξεντυθηκε.

"Παλιό πατσαβούρα..." ψέλλισε έξαλλος "Εννοια σου και οι μέρες σου είναι μετρημένες..." Συνέχισε τσατισμενος και κάθισε στο κρεβάτι. "Βοήθα με θεέ μου να τελειώσουν όλα χωρίς εντάσεις..." Αποκρίθηκε χαμηλά και ξεφυσησε.
Πήρε το κινητό του και πληκτρολόγησε τον αριθμό του Φάνη.
"Έλα αδερφέ ... Όχι. Δε το ξέχασα. Ήρθα σπίτι και μου κόλλησε η Μάγδα. Με βρήκε στο μαγαζί και με καθυστέρησε. Σε καμία ώρα θα είμαι στο κέντρο. Και εγώ θέλω να μιλήσουμε εντάξει; Όχι δε ξέρω που είναι η Ξανθίππη. Δεν μιλήσαμε σήμερα...Έγινε. Θα βρεθούμε σε λίγο. Κάνω ένα μπάνιο και έρχομαι" έκλεισε και πετώντας το κινητό στο κρεβάτι άρπαξε μια πετσέτα και πήγε στο μπάνιο. Μόλις η Ξανθίππη άκουσε το νερό να τρέχει βγήκε κάτω από το κρεβάτι σιγανα.

Έκαιγαν τα μέσα της.
Δεν ήξερε αν είχε νεύρα αν ήταν χαρούμενη. Όλα τα ένιωθε μαζί. Πάντως η αντίδραση του Άρη, ήταν λύτρωση για εκείνη...

Πλησίασε τη πόρτα του μπάνιου και χαμογέλασε ελαφρώς. Σκέφτηκε να κάτσει να τον περιμένει στο κρεβάτι αλλά δεν άντεξε. Έβγαλε τα ρούχα της, άνοιξε σιγανα τη πόρτα και μπαινοντας τον είδε μέσα στη ντουζιέρα. Το νερό έκλεισε αμέσως.

"Ρε Μάγδα πόσες γαμημενες φορές σου είπα να μην χρησιμοποιείς το εφεδρικό κλειδί τη τρέλα μου μέσα;!" φώναξε μα ανοίγοντας τη τζαμαρία πάγωσε...

"Καλημέρα..." Η Ξανθίππη ήταν ολόγυμνη και κατακόκκινη. Έκανε δύο βήματα, μπήκε μέσα και εκείνος τη κοίταξε άναυδος.
"Σου έφαγε η γάτα τη γλώσσα;" του είπε κλείνοντας τη τζαμαρία. Άπλωσε τα χέρια της στο νερό, το άνοιξε και ύστερα τον χάιδεψε στο στήθος.
"Τι με κοιτάς έτσι;"

"Θες να με τρελάνεις... Ελα πες το μου να το ακούσω..." Τα χέρια του βρέθηκαν πάνω στο κορμί της αμέσως.

"Μπορεί..."

"Ξανθίππη παίζεις άσχημα..."

"Κάτι χρωστάς..." είπε δαγκώνοντας τα χείλη της.

"Τι χρωστάω πάλι;" απάντησε έτοιμος να ορμήσει στα χείλη της.

"Ένα γκολακι..." η Ξανθίππη του χαμογέλασε πονηρά και εκείνος την έσπρωξε πάνω στα πλακάκια, τη πήρε αγκαλιά και τη σήκωσε κόντρα πάνω τους. Τα πόδια της κλείδωσαν αμέσως στο κορμί του.

Δεν χρειάστηκε τίποτα άλλο για να ενωθούν... Έκαναν έρωτα στο ντουζ και ύστερα ο Άρης την έβγαλε ως το κρεβάτι και έκαναν έρωτα ξανά και ξανά...

°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°

"Συγνώμη που άργησα..." Ο Άρης κάθισε ενω ο Φάνης ειχε ήδη παραγγείλει καφέ.

"Δε πειράζει. Πώς είσαι;"

"Την αλήθεια;" είπε στρίβοντας ένα τσιγάρο.

"Ναι ρε Άρη. Δε θα παίξουμε τη κολοκυθιά. Είσαι καλά; Με τη Μάγδα;"

Ο Άρης πήρε μια βαθιά ανάσα. Ήταν αποφασισμένος να του τα πει όλα.
Το εννοούσε όταν είπε στη Ξανθίππη ότι σύντομα θα ξεκαθάριζε τα πάντα.

"Με τη Μάγδα έτοιμος είμαι..." του είπε ανάβοντας το τσιγάρο.

"Το ξέρω. Με τη Ξανθίππη;" ρώτησε και ο Άρης έσμιξε τα φρύδια του. Δεν ξέχασε άλλωστε και το προβληματισμό της πίσω στη Λευκάδα ότι ο Φάνης το κατάλαβε.

"Ερωτευμένος" Είπε ο Άρης παίζοντας όλη τη παρτίδα και τη ζωή τους στον άσσο και ο Φάνης τα έχασε.

"Τι;"

"Πρέπει να μιλήσουμε Φάνη..." Είδε τον αδερφό του να πιάνει το καπνό και να στρίβει ένα τσιγάρο ήρεμος. Ο Άρης δεν ήθελε και πολύ για να επιβεβαιωθεί. Η Ξανθίππη είχε απόλυτο δίκιο για άλλη μια φορά. Ο Φάνης ήξερε.

"Από παιδί ήξερα ότι έχετε ένα δέσιμο μεταξύ σας αλλιωτικο από τα άλλα..." Ο Φάνης άναψε το τσιγάρο και κοίταξε τη θάλασσα "Αρνιομουν να το δεχτώ. Αρνιομουν να την αφήσω. Όταν έκανα έρωτα μαζί της για πρώτη φορά, ήξερα ότι εκείνη δεν ήταν ερωτευμένη μαζί μου και το έκανα ο μαλάκας..." είπε και ο Άρης κράτησε την αναπνοή του. Τελικά δεν ήξερε απλά... Απέκτησε και αυτογνωσία για όλα.
"Ίσως να σε ζηλεψα. Όχι μία, αλλά αρκετές φορές... Ξέρεις πως είναι να λατρεύεις μια γυναίκα και να ξέρεις καταβαθος ότι η καρδιά της είναι αλλού;"

"Εσύ ξέρεις πως είναι να λατρεύεις μια γυναίκα και να ξέρεις ότι είναι αλλού όχι μόνο η καρδιά αλλά και το κορμί της;" του αντιγυρισε ο Άρης και ο Φάνης χαμηλωσε το βλέμμα.

"Την αγαπούσες από πάντα έτσι δεν είναι; Άφησες την ιατρική τη νύχτα που έκανα σεξ μαζί της... Διέλυσες ένα μέλλον γιατί ήσουν πληγωμένος... Χιλιόμετρα κάνατε ο ένας για τον άλλο χωρίς να σας ενδιαφέρει και όταν έπρεπε να πάω μέχρι την Αθήνα για μια βδομάδα εκείνη ούτε ήρθε..." Ο Άρης τον άκουγε σιωπηλός. Ήθελε να τον αφήσει να τελειώσει "Άργησα πολύ. Ίσως δεν ήθελα να το πιστέψω. Σας άκουσα στο σπιτάκι όταν γύρισα. Ήμουν ήδη προετοιμασμένος να το προσπαθήσω άλλη μια φορά μα έπειτα από αυτό, είδα τον εαυτό μου σαν ένα εμπόδιο ετών ανάμεσα σας.. σαν τη φακή μέσα στο ρύζι, όπως έλεγε και η μαμά..." αστείευτηκε ελαφρά. "Έκανα πολλά λάθη Άρη... Τώρα όμως βλέπω καθαρά. Ίσως πιο καθαρά από ποτέ. Ούτε θύμωσα... Ίσως πληγώθηκα λίγο αλλά σαγαπαω..."

Ο Φάνης τον διέλυσε ψυχικά. Ο Άρης δεν ήταν προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο.
Δεν πρόλαβε όμως να μιλήσει.

"Από ότι βλέπω όμως, εσύ με αγαπάς χίλιες φορές περισσότερο για να βάλεις τη ζωή σου σε παύση είκοσι ολόκληρα χρόνια..." είπε και ολόκληρος άντρας δάκρυσε. "Δε θα άντεχα ούτε μήνα στη θέση σου... Αυτό στο αναγνωρίζω"

"Όλοι κάναμε λάθη..." είπε ο Άρης ήρεμος. "Ποτέ δε τη διεκδίκησα όπως της έπρεπε..."

"Γιατί ήξερες ότι θα αυτοκτονουσα. Έτσι δεν είναι; Δε το βλέπεις ρε; Πάντα στεκομουν ένα εμπόδιο..." απάντησε λυπημένα ο Φάνης.

"Δεν είναι έτσι..."

"Έτσι είναι και το ξέρεις..."

"Δε μπορώ αλλά μακριά της Φάνη .." Του είπε ξεκάθαρα

"Το ξέρω. Το βλέπω. Για αυτό και αποφάσισα να την αφήσω. Δεν υπάρχει λόγος να είμαστε μαζί. Τη θέλω όμως στη ζωή μου... Και ξέρεις κάτι; Είμαι σίγουρος ότι θα την έχω... Σαν φίλη. Εμένα μου αρκεί. Ίσως τελικά αυτό να ήθελα πάντα από εκείνη Άρη... Τη φιλία που σας εδενε και όχι τον έρωτα της. Ίσως αυτό να ήταν από την αρχή το λάθος και η άσχημη αντιμετώπιση μου στη κατάσταση..."

"Ήρθα εδώ σήμερα αποφασισμένος να σου μιλήσω... Μα βλεπω ότι δεν χρειάζεται να πω λέξη παραπάνω..."

"Πράγματι... Έχω πλήρη συναίσθηση όλων. Των πράξεών μου, των δικών σου, των δικών της... Όλων. Πέρα όμως από αυτό υπάρχει κάτι άλλο πιο σοβαρό. Για αυτό και επέμενα να σε δω..."

"Πιο σοβαρό από αυτό;"

"Ναι αδερφέ... Η Μάγδα"

"Η Μάγδα; Αφού ξέρεις δεν έχω λόγο να τη κρατήσω μέρα παραπάνω στη ζωή μας Φάνη..."

"Έχεις..." είπε σοβαρός και έπιασε να στρίψει ένα ακόμα τσιγάρο.

"Δε σε καταλαβαίνω..."

"Η απιστία μου. Αυτός είναι ο λόγος. Ένα ακόμα λάθος μου που ίσως σου στοιχήσει..."

Ο Άρης παραξενεύτηκε.

"Τι σχέση έχει αυτό; Δε πρόκειται να το πω στη Ξανθίππη Φάνη..."

"Εσύ όχι. Εκείνη όμως θα το κάνει..."

"Θα μιλήσω εγώ στη Ξανθίππη..."

"Δε το καταλαβαίνεις ακόμα έτσι δεν είναι;" Ο Άρης προβληματίστηκε αρκετά. Μα ο Φάνης δε πρόλαβε να του εξηγήσει. Το κινητό του χτύπησε και είδε κλήση από τη μάνα του. "Μαμά;"

"Φάνη! Είσαι μαζί με τη Ξανθίππη;!"

"Όχι ρε μάνα τι έγινε;"

"Ελάτε γρήγορα. Η Φωτεινή. Ήρθα για καφέ και κάτι έπαθε. Φώναξα ασθενοφόρο. Την πήγαν στο Γεννηματά"

"Τι είπες;!" Ο Φάνης τρελάθηκε

"Κάντε γρήγορα. Πήρα τη Ξανθίππη αλλά δε τη βρήκα. Δεν είχε σημα. Δε ξέρω..."

"Κλείσε μάνα, ερχόμαστε!"

"Τι έγινε;"

"Άρη σήκω! Που είναι η Ξανθίππη;"

"Θα πήγαινε στο πανεπιστήμιο..."

"Η μάνα της. Είναι στο νοσοκομείο..." Ο Άρης σηκώθηκε αμέσως.

"Πήγαινε και πάρε με τηλέφωνο. Πάω στη σχολή να τη βρω. Το τηλέφωνο της δεν είχε μπαταρία.." Είπε σιγανα και μέσα στη στιγμή ο Φάνης του χαμογέλασε γλυκά. Ήταν μαζί νωρίτερα. Αντάλλαξαν ένα βλέμμα όλο νόημα μεταξύ τους και αγκαλιάστηκαν...

"Μη πεις τίποτα στη Μάγδα. Θα σου εξηγήσω. Τώρα πάμε, εντάξει;"

"Ρε Φάνη, μη μιλάς με γρίφους!"

"Δεν έχουμε ώρα ρε Άρη! Πήγαινε φέρε τη Ξανθίππη. Θα μιλήσουμε στο νοσοκομείο"

°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°°•°•°•°

"Που είναι;" Η Ξανθίππη μπήκε τρελαμενη στο νοσοκομείο μαζί με τον Άρη και έφτασαν αμέσως στα επείγοντα

"Ηρέμησε κορίτσι μου. Ένα ελαφρύ εγκεφαλικό είπαν οι γιατροί... Κοιμάται.." την ενημέρωσε η Δάφνη και η Ξανθίππη έβαλε τα κλάματα
"Μη κλαίς. Συμβαίνουν καμιά φορά σε πιο μικρή ηλικία και αυτά... Θα γίνει καλά. Μόλις μίλησα με το γιατρό..."

Ο Φάνης την αγκάλιασε.

"Όλα θα πάνε καλά Ξανθίππη μου... Ηρέμησε"

"Μπορώ να τη δω;" ρώτησε

"Όχι κορίτσι μου. Ούτε εμένα άφησαν. Σε λίγες ώρες ... Πηγαίνετε κάτω αν θέλετε και θα σας φωνάξω να μην είστε και εσείς εδώ"

"Πάμε μάτια μου..." Ο Άρης τη κράτησε ελαφρά από το μπράτσο

"Έλα Ξανθίππη μου... Πάμε να πιούμε ένα καφέ και όλα θα πάνε καλά εντάξει;" της είπε και ο Φάνης και προχώρησαν προς την έξοδο. Φτάνοντας κάτω στο κυλικείο βρήκαν ένα κενό τραπέζι και κάθισαν οι τρεις τους.

"Μη στεναχωριέσαι. Είπαν είναι ελαφρυ. Είναι σκληρό καρύδι η Φωτεινή, Ξανθίππη μου..." ο Φάνης αναστεναξε.

"Πρώτη φορά συμβαίνει κάτι τέτοιο..." ψέλλισε λυπημένη

"Όλα θα πάνε καλά μωρό μου. Θα το δεις..." Ο Άρης έσκυψε τη φίλησε στα χείλη πεταχτά και σηκώθηκε με την Ξανθίππη να παγώνει.
"Σε αφήνω σε καλά χέρια..." της είπε και ο Φάνης της χαμογέλασε. "Έρχομαι σε λίγο. Πάω να αφήσω το μαγαζί στο Γρηγόρη και να του δώσω τα κλειδιά.." Μπορούσε να μη φύγει... Δεν ήταν επείγον. Παρόλα αυτά επέλεξε μια τελευταία φυγή έτσι ώστε ο Φάνης να έχει την ευκαιρία να μιλήσει μαζί της. Ένιωθε ότι το είχαν ανάγκη και οι δύο. Τώρα που τα πράγματα έστρωσαν έπρεπε να  ξεκαθαρίσουν και εκείνοι.

Ο Άρης έφυγε και η Ξανθίππη κατάλαβε ότι μίλησαν μεταξύ τους. Δακρυσε κοιτώντας τον Φάνη.

"Τι μούτρα είναι αυτά τώρα;" της είπε γλυκά. "Ευτυχία θέλω στα μάτια σου, μόνο αυτό Ξανθίππη μου... Ευτυχία και συγχώρεση..." είπε και τραβώντας τη σε μια αγκαλιά ξεκίνησε να της μιλάει για όλα...

°•°•°•°•°••°•°•°°•°•°•°•°•°•°•°•°°•°•°•°•°•°•°•°•°•°°•°

"Ηρθες! Γιατί δε σηκώνεις το τηλέφωνο ρε Άρη;" Η Μάγδα ήταν στο μαγαζί όταν έφτασε. "Είπες θα πάμε για καφέ. Τελείωσα και σε έπαιρνα..." Κρατούσε στα χέρια ένα σωρό σακούλες. Ο Άρης ήταν αηδιασμένος μαζί της. Και μόνο που του είπε με ύφος στο σπίτι ότι ο Φάνης θα μάθαινε ήταν σαν να τον απειλούσε.

"Έκανες ψώνια;" τη ρώτησε σοβαρός

"Δε βλέπεις;"

"Ωραία. Τώρα μπορείς να τα πάρεις , να πάρεις και το πούλο σου και τέλος..."

"Τι είναι αυτά που λες; Ήπιες τίποτα;"

"Ναι, ένα μπλε ουίσκι συλλεκτικό..." της πέταξε και εκείνη απόρησε

"Τι ουίσκι; Δε καταλαβαίνω;"

"Που να καταλάβεις! Δεν είχα αμφιβολία ότι θα θυμίζουν κι όλας!"

"Το δώρο μου ..." είπε ξαφνικά η Μάγδα.

"Όχι. Το δικό της δώρο..."

"Άρη δε καταλαβαίνω..."

"Τελειώσαμε" είπε ψυχρά.

"Μα ... Πριν λίγες ώρες..."

Ο Άρης έκανε ένα βήμα και έκλεισε την απόσταση ανάμεσα τους "Τελειώσαμε... Δε σε αγάπησα ποτέ. Δεν σε λάτρεψα. Δεν ήπια από το ποτήρι σου και έκανα σεξ μαζί σου μόνο για να περνάω την ώρα μου..." Η Μάγδα δακρυσε. "Προσπάθησες να γεμίσεις το μυαλό μου με ψέματα στη Λευκάδα. Μέχρι ότι ήταν έγκυος μου είπες για να κάνω πίσω! Πόσο φθηνή είσαι;"

"ΤΟ ΗΞΕΡΑ ΟΤΙ ΗΣΟΥΝ ΕΡΩΤΕΥΜΈΝΟΣ ΜΑΖΙ ΤΗΣ!" Είπε και κάνοντας ένα βήμα πίσω τον χαστούκισε. Ο Άρης την έπιασε αυτόματα από το λαιμό και τη κολλησε στη πόρτα "ΟΛΑ ΘΑ ΤΑ ΠΩ ΣΤΟ ΦΑΝΗ! ΘΑ ΣΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΩ! ΑΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΘΑ ΖΗΣΕΙΣ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΣΟΥ ΕΙΣΑΙ ΓΕΛΑΣΜΕΝΟΣ!"τσιριξε και εκείνος τη πίεσε και τη κοίταξε εξαγριωμένος

"Στα αρχιδια μου σε γράφω. Πες ότι σκατά θες... Πολύ σε ανέχτηκα! Πρόσεχε ποιον απειλείς όμως... Δεν με ξέρεις από την ανάποδη... Να εύχεσαι να μη με δεις!" είπε σοβαρός και τρανταζοντας τη ελαφρώς προς τα πίσω, την απελευθέρωσε "Σήκω και φύγε. Τελειώσαμε!"

Η Μάγδα μάζεψε τα κομμάτια της και πριν φύγει γύρισε και τον κοίταξε άγρια

"Δε με ξέρεις ούτε εσύ από την ανάποδη!" του είπε και έφυγε...

🖤