"Θέλω να σε ρωτήσω κάτι "
"Ρώτα με ό,τι θες!! "
"Πώς να στο πω κιόλας; Δεν θέλω να σε κάνω να νιώσεις περίεργα!"
"Κωνσταντίνε πες μου αυτό που θέλεις, έλα τώρα!"
"Θα στο πω αμέσως! Με τον Αλέξη είστε καλοί φίλοι;"
Η Σελίν πήγε να απαντήσει και ξαφνικά ήρθε η Ζωή
"Α! Συγγνώμη παιδιά. Αλλά ξέχασα το κινητό μου."  τους διέκοψε και πήρε το κινητό της πάνω από το τραπεζάκι της ταράτσας,  και κατέβηκε κάτω γρήγορα.
"Ωχ!!  Τώρα η Ζωή μας είδε  μαζί. Και θα γίνουμε το κουτσομπολιό της πολυκατοικίας. Τι θα κάνουμε τώρα; "
"Και;  Νομίζεις πώς αυτό είναι κακό;" ρώτησε ο Κωνσταντίνος κάπως ντροπιασμένος.

Η Σελίν δεν απάντησε τίποτα αλλά τον κοίταξε ντροπιασμένη μες στα μάτια.
"Που είχαμε μείνει Κωνσταντίνε;"
"Εε στον φίλο σου τον Αλέξη, τον συμφοιτητή σου, είστε καλοί φίλοι;"
"Ναι είμαστε καλοί φίλοι.  Ήταν από τα πρώτα άτομα που είχα γνωρίσει οταν είχα έρθει εδώ στην Αθήνα, τον γνώρισα στο Πανεπιστήμιο. Μου έμαθε πολλά πράγματα σχετικά με την περιοχή, μου είχε βρει το πρώτο μου σπίτι, μου έμαθε τι θα πει πραγματικός φίλος. Σχετικά κάνουμε καλή παρέα"
"Ααααα ωραία. Α τον Αλέξη!!! "
"Κωνσταντίνε. Εγώ λέω να φύγω, θέλω να πάω να ξαπλώσω λίγο γιατί είμαι κουρασμένη. "
"Καλά τότε,ας πηγαίνω και εγώ τότε, γιατί θα πάω λίγο στην Χριστίνα και στον Λούκα  για επίσκεψη"
"Εντάξει λοιπόν. Τα λέμε μετά! "
"Γεια σου Σελίν καλό απόγευμα! " είπε ο Κωνσταντίνος και έφυγαν μαζί από την ταράτσα.

Στο σπίτι της Ζωής. Η Ζωή έφτιαχνε το αγαπημένο γλυκό της κόρης της και η Ραφαέλα ήρθε για να την βοηθήσει.
"Αδερφούλα ώστε είδες τον Κωνσταντίνο με την Σελίν; Τι γίνεται με αυτούς τους δύο;" ρώτησε η Ραφαέλα.
"Μα πόση ώρα αυτό σου λέω! Τους είδα μαζί! "
"Μήπως δεν είδες καλά; "
"Τους είδα. Μιλούσαν, Ραφαέλα τρελή θα με βγάλεις; "
"Η Σελίν με τον Κωνσταντίνο; Τι να έλεγαν;  Τι θα φορεθεί τον φετινό χειμώνα; " ρώτησε η Ραφαέλα γελώντας.
"Από όσο τους είδα. Δεν αιφνιδιάστηκαν όταν ήρθα.  Αλλά μόνοι στην ταράτσα. Αδερφούλα μου, τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια; "
"Είσαι τρελή; Θεωρείς πως τα έχουν;  Μα ο Κωνσταντίνος αξίζει για πιο  όμορφες κοπέλες! Ας γελάσω!"
"Ραφαέλα μήπως συμβαίνει κάτι; Σου αρέσει ο Κωνσταντίνος;"
Αμέσως άνοιξε η πόρτα του σπιτιού της και ήταν ο Δημήτρης μαζί με την μικρή Εβελίνα.
"Γεια σας!! " είπε ο εκείνος
"Γεια σου γαμπρέ μου!! " φώναξε η Ραφαέλα ειρωνικά.
"Μαμά!! Σήμερα ο μπαμπούκος μου με πήρε στο σχολείο, μετά όταν σχόλασα πήγαμε και φάγαμε σουβλάκια και μετά πήγαμε στην παιδική χαρά. " φώναξε  η μικρή Εβελίνα και έτρεξε στην μαμά της.
"Αχ τι ωραία αγάπη μου!! Όμως τώρα θα πας να κάνεις ένα μπανάκι και μετά να ξεκουραστείς "
"Εντάξει μαμα!! " φώναξε η μικρή και έφυγε μέσα.
"Ρε πως μπουκάρεις έτσι στο σπίτι μου; Και δεν ειδοποιείς ποτέ θα φέρεις το παιδί; " τον ρώτησε η Ζωή θυμωμένη.
"Πρώτον, αυτό είναι και δικό μου σπίτι,  και δεύτερον έχω το δικαίωμα να βλέπω την κόρη μου οπότε θέλω!"
"Αυτό είναι το πρώην σπίτι σου.  Γιατί σε έχω διώξει αν  ξέχασες." του είπε η Ζωή νευριασμένη και ανέβασε τον τόνο της φωνής της.
"Αδερφούλα ηρέμησε!! " φώναξε η Ραφαελα στην Ζωή.
"Εντάξει λοιπόν. Αφού εσύ έχεις όρεξη για καβγά. Φεύγω!" απάντησε ο Δημήτρης και έφυγε.
Μετά από λίγο χτύπησε το κουδούνι της πόρτας.
"Ποιός είναι; Αν είσαι ο Δημήτρης να φύγεις , αν είσαι ο Κωνσταντίνος το ίδιο επίσης! " φώναξε η Ζωή και άνοιξε την πόρτα.
"Συγγνώμη που ενοχλώ ,  αλλά άκουσα φωνές, είδα τον Δημήτρη να φεύγει, και νόμιζα ότι έπαθες κάτι Ζωούλα μου! " είπε η κυρία Μαρία
"Όχι κυρία Μαρία! Μια χαρά είμαι!" 
"Εντάξει κορίτσι μου πάω πάνω! " είπε διστακτικά η κυρία Μαρία και έφυγε.
"Μα τι κουτσομπόλα θεέ μου;  Σίγουρα κρυφάκουγε! " είπε η Ραφαέλα.

Μετά από λίγη ώρα, αφού ο Κωνσταντίνος κατέβηκε βγήκε προς τα έξω και κάθισε στο παγκάκι της πολυκατοικίας και είδε τον Δημήτρη να κάθεται και ήταν στενοχωρημένος.
"Τι έγινε φίλε μου Δημήτρη; Τι συμβαίνει; " τον ρώτησε ο Κωνσταντίνος και κάθισε δίπλα του.

"Από πότε γίναμε φίλοι εμείς οι δυο και δεν το ξέρω;"
"Πάντα με τον καλό λόγο στο στόμα είσαι! "
"Μην μου το παίζεις φίλος φύγε, εσύ φταίς!"
"Ρε τι λες; Εντάξει είπαμε πέντε κουβέντες παραπάνω αλλά δεν έχω κάτι μαζί σου!"
"Με δουλεύεις;"
"Δημήτρη θέλω να μου πείς τι έχει γίνει, και να μπορώ να σε βοηθήσω!"
"Κάθισε. Αχ! Δεν ειναι εύκολο να χωρίζεις μετά απο δέκα χρόνια γάμου"
"Κάτι πήρε το αυτί μου. Και έμαθα ότι σε έδιωξε από το σπίτι η Ζωή και σου πέταξε τα πράγματα από το μπαλκόνι. Πάντως στενοχωρήθηκα που το έμαθα"
"Πας γυρεύοντας το ξέρεις; "
" Γιατί; "
"Εσύ φταις για όλα ρε!!  Εξαιτίας σου χωρίσαμε με την Ζωή! "
"Ρε βλάκα πας καλά; " τον ρώτησε ο Κωνσταντίνος και σηκώθηκε πάνω
"Μην κάνεις πως δεν ξέρεις!  Τότε που η γυναίκα μου σου έπιανε τα μάγουλάκια σου ρε!! " του φώναξε ο Δημήτρης και σηκώθηκε πάνω και αυτός.
"Τι να κάνουμε; Είμαι και ωραίος και έρχονται οι γυναίκες σε μένα "
"Εσύ θα το πληρώσεις ακριβά!" φώναξε ο Δημητρης νευριασμένος και πήγε να ορμήξει πάνω στον Κωνσταντίνο.
"Κωνσταντίνε,  Κωνσταντίνε!! " φώναξε η Σελίν χαρούμενη βγαίνοντας από την πολυκατοικία.