Η αγάπη είναι ζωή. Και αν δεν έχεις αγάπη, δεν έχεις ζωή.

Leo Buscaglia

"Ήθελες να με εκδικηθείς Αλεξίου,νιώθεις ωραία τώρα;Ήξερα πως θα έκανες τα πάντα για να το καταφέρεις και αυτή η ηλίθια σε πίστεψε,πίστεψε ότι την θέλεις." Ακούστηκε η φωνή του Μάρκου από πίσω μας και ο Άγγελος έκανε να του ξανά ορμήξει αλλά εγώ τον τράβηξα.

Ο Μάρκος μάζευε τα κομμάτια του,ενώ προσπαθούσε να σηκωθεί κρατώντας τη μύτη του,η οποία έτρεχε αίμα.

"Τι νομίζεις Διδώ; Πώς σε πλευρίζει τυχαία;Εμένα θέλει να εκδικηθεί." Συνέχισε ο Μάρκος κοιτώντας εμένα με το χειρότερο του ύφος.

"Μάρκο βούλωσε το." Του έλεγε ο Άγγελος ενώ πλέον ήταν ασυγκράτητος για να του ορμήξει ξανά,ενω ο Μάρκος δεν του έδινε σημασία και συνέχιζε να μιλάει κοιτώντας με.

"Θέλει να με εκδικηθεί επειδή του πήδηξα την αρραβωνιαστικιά. Όλες μεταχειρισμένες από εμένα θα τις παίρνεις Αλεξίου." Τελείωσε τη πρόταση του και κοίταξε εκείνον.

Τα χέρια μου άφησαν το μπράτσο του Άγγελου και έμειναν μετέωρα με εμένα να κοιτάζω που πλησίαζε το Μάρκο και τον έπιασε από το λαιμό.
Ένιωθα το πόδια μου να τρέμουν και παρακολουθούσα σαν θεατής.

Ο Μάρκος προσπαθώντας να απελευθερωθεί από τον κλοιό του,τον χτύπησε στο πρόσωπο και ο Άγγελος έκανε πίσω κρατώντας το μάτι του.

Ήμουν κενή από συναισθήματα,δεν ένιωθα το παραμικρό. Ήταν αλήθεια άραγε τα λόγια του Μάρκου; Δεν μπορεί να ήταν αλήθεια. Δεν μπορεί να με εκμεταλλεύτηκε συναισθηματικά για δικούς του λόγους.

"Εσύ, διαζύγιο δεν θα δεις,θα πάμε στα δικαστήρια και δε θα σε αφήσω ήσυχη μέχρι να ματώσεις. Δεν έχεις αποδείξεις για τίποτα και θα κατηγορηθείς για εγκατάλειψη συζυγικής στέγης." Μου είπε ο Μάρκος δείχνοντας με, με τον δείκτη του και μπαίνοντας στο αυτοκίνητο του,έβαλε μπρος και εξαφανίστηκε.

Δεν μίλησα.
Τα μάτια μου ταξίδεψαν στον Άγγελο που ερχόταν κοντά μου. Μάζεψα τα κλειδιά από κάτω και άνοιξα βιαστικά τη πόρτα κρατώντας τη για να μπει μέσα. Δεν με ένοιαζε οτιδήποτε είχε να κάνει με τον Μάρκο,το μόνο που σκεφτόμουν ήταν αν υπήρχε έστω και μια μικρή πιθανότητα όσα είπε,να είναι αλήθεια.

Ανεβήκαμε στο διαμέρισμα χωρίς να μιλάει κανείς. Μπήκαμε στο σπίτι και κατευθύνθηκα στη κουζίνα για να τυλίξω πάγο σε μια πετσέτα,αφού το έκανα έβαλα και σε δύο ποτήρια πάγο και τα γέμισα ουίσκι.

Μπήκα στο σαλόνι και εκείνος ήταν καθισμένος στο καναπέ ενώ είχε βγάλει το σακάκι του και είχε μείνει με το πουκάμισο. Κάθισα δίπλα του και του έδωσα το ένα ποτήρι,το οποίο έπιασε και κατέβασε το περιεχόμενο μονομιάς. Ξαφνιάστηκα με αυτή του τη κίνηση και ήπια μια γουλιά από το δικό μου για να μην φανεί η ανάγκη μου να ξεροκαταπιώ.

"Ξέρω πως θέλεις να μάθεις,θα σου τα πω όλα." Έσπασε τη σιωπή και με κοίταξε στα μάτια.Απλωσε το χέρι του και μου χάιδεψε απαλά τα μαλλιά.Η φωνή μου είχε εξαφανιστεί.Δεν ήθελα να μιλήσω,απλά έγνεψα καταφατικά.
Μόλις ξεκίνησε την ιστορία του κοίταξε τα χέρια του.

"Η Βαλέρια και εγώ μεγαλώσαμε σχεδόν μαζί,οι πατεράδες μας είναι φίλοι επίσης από μικροί και ήλπιζαν πάντα πως θα γίνουν μια μέρα συμπέθεροι. Τον Μάρκο τον γνωρίζαμε και οι δύο καθώς και οι τρεις έχουμε την ίδια ηλικία και ήμασταν συμμαθητές,πηγαίναμε στο ίδιο ιδιωτικό κολέγιο. Ήμασταν αχώριστοι φίλοι όμως εγώ είχα κουραστεί με τη στάση του απέναντι στις γυναίκες και τον τρόπο που τις προσέγγιζε.Δεν είχαμε τα ίδια γούστα όσο φτάναμε κοντά στην ενηλικίωση και έτσι αποφάσισα να απομακρυνθώ."

Τον κοιτούσα που μου μιλούσε σιγά και σταθερά,με τη βαθιά και βραχνή φωνή του να αγκαλιάζει κάθε περιέργεια που είχε γεννηθεί μέσα μου από τα λόγια του Μάρκου.

"Έριξα όλο το βάρος στις σπουδές μου και στην Βαλέρια,η οποία είχε γίνει πέρα από φίλη και σύντροφος μου,την είχα ερωτευτεί τόσο παράφορα που δεν έβλεπα μπροστά μου πόσο ίδια με τον Μάρκο ήταν τελικά. Ήταν καιροσκόπος σαν και εκείνον που παρόλη την απομάκρυνση μου ποτέ δεν έψαξε το γιατί και πότε δεν ρώτησε. Όταν έμαθε πως θα αναλάμβανα την εταιρεία του πατέρα μου και θα συνέχιζα ότι εκείνος,άλλαξε πορεία,άφησε το στρωμένο μέλλον του δίπλα στον δικό του πατέρα και έστρεψε το ενδιαφέρον του στο μάρκετινγκ. Για να γίνει καλύτερος από μένα,για να με κατατροπώσει. Δεν ήξερα που του γεννήθηκε αυτός ο θυμός,όμως έμαθα πολύ αργότερα."

Σταμάτησε να μιλάει και με κοίταξε στα μάτια ξανά.Το χέρι του χάιδεψε απαλά το δικό μου.

"Ο Μάρκος ήταν ερωτευμένος με την Βαλέρια και εκείνη ήθελε εμένα. Μπορούσε να έχει όποια θέλει εκτός από εκείνη,αυτό τον πονούσε,ήθελε να με καταστρέψει για να νιώσει καλά. Εκείνος ξεκίνησε την εκδίκηση σε εμένα Διδώ,μια εκδίκηση για την οποία δεν είχα ιδέα.Δεν σταμάτησε ποτέ να την πολιορκεί ποτέ όμως,πίσω από τη πλάτη μου,ακόμα και όταν έμαθε για τον αρραβώνα μας,εκείνος συνέχισε να την φλερτάρει και να της κάνει ακριβά δώρα,ως που πριν ένα χρόνο περίπου το κατάφερε. Σε ένα σεμινάριο που είχε γίνει στο Λονδίνο,είχε πάρει μέρος και αυτός,εγώ είχα την ιδέα να πάρω τη Βαλέρια μαζί μου για να κάνουμε ένα ταξίδι και να ξεφύγουμε για λίγο στις ελεύθερες μου ώρες,όμως η ιδέα μου αυτή έφερε και το τέλος της σχέσης μου μαζί της."

"Το θυμάμαι αυτό,ήταν πέρυσι τον Φεβρουάριο.Ηθελα να συμμετάσχω και εγώ όμως ο Μάρκος επέμενε πολύ να πάει μόνος του, λέγοντας μου πως έπρεπε να μείνω πίσω για να ασχοληθώ με τους πελάτες." Τον διέκοψα αυτή τη φορά καθώς το μυαλό μου άρχισε να παίρνει στροφές ξανά.

"Και δεν επέμενε χωρίς λόγο,είχε σχέδιο Διδώ. Ένα απόγευμα το σεμινάριο κράτησε λιγότερο γιατί ένας από τους ομιλητές είχε ακυρώσει, γύρισα στο ξενοδοχείο και τους έπιασα μαζί. Εκεί κατάλαβα ότι τόσες μέρες ο Μάρκος διέμενε στο ίδιο ξενοδοχείο με εμάς καθώς στα σεμινάρια δεν είχε εμφανιστεί ποτέ."

Τελείωσε τη κουβέντα του και σηκώθηκε όρθιος.Περασε το χέρι του μέσα από τα μαλλιά του και άρχισε να πηγαίνει πάνω κάτω στο σαλόνι.

Εγώ είχα αρχίσει να ανεβάζω παλμούς συνειδητοποιώντας πως για το Μάρκο ήμουν ένα πιόνι όλα αυτά τα χρόνια. Πώς πίστεψα ότι αυτός ο άνθρωπος μπορούσε να με αγαπήσει;Πως είχα πέσει τόσο έξω; Έχασα τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής μου,δίπλα στο πιο άθλιο άντρα του κόσμου.

Εκείνος ήρθε δίπλα μου,γονάτισε μπροστά μου και μου έκλεισε το πρόσωπο μέσα στις παλάμες του.

"Διδώ ποτέ δεν σε πλησίασα ερωτικά για να εκδικηθώ. Σε θέλω πιο πολύ από όλα οσα θέλησα στη ζωή μου. Από τη μέρα που σε είδα,εκείνη τη πρώτη φορά μέσα στο αυτοκίνητο σου,ήξερα πως εμείς δεν θα τελειώναμε εκεί,σαν δυο άγνωστοι,ήξερα πως θα σε ξανά έβλεπα,μέχρι που μου έδωσες τη κάρτα σου και έχασα τον κόσμο. Δεν πίστευα στη τύχη μου και ένιωσα ανίκητο θυμό, που ξέσπασα πάνω σου αδικαιολόγητα."

Του έβαλα το χέρι στο στόμα για να μην πει τίποτα άλλο. Το μυαλό μου απόψε δεν χωρούσε άλλες κουβέντες.

"Μην πεις άλλα,νομίζω πως θα καταρρεύσω Άγγελε." Του είπα και η φωνή μου έβγαινε χαμηλή και αδύναμη.

"Καταλαβαίνω,πήγαινε να ξαπλώσεις,εγώ θα φύγω για να ηρεμήσεις."
Μου είπε και σηκώθηκε αλλά εγώ του κράτησα το χέρι.

"Μείνε." Του είπα παρακλητικά και απότομα ταυτόχρονα. Δεν ήθελα να φύγει,μόνο δίπλα του ένιωθα ασφάλεια,κοντά του ένιωθα σιγουριά.

"Θα μείνω κορίτσι μου." Μου είπε και σηκώθηκα και εγώ ενώ εκείνος με έκλεισε στην αγκαλιά του.

"Πόσο μου αρέσει όταν το λες αυτό."

"Ποιο; Το κορίτσι μου;" Ρώτησε και το πρόσωπο μου βρέθηκε ξανά μέσα στα δυό του χέρια,ενώ τα χείλη του με φίλησαν απαλά στο μέτωπο.

"Ναι, αυτό." Του απάντησα δειλά δαγκώνοντας το κάτω χείλος μου.

"Με τρελαίνεις κορίτσι μου,ακόμα και με μια σου ματιά,χωρίς να κουνήσεις ούτε το δάχτυλο σου. Έλα πάμε μέσα να ξαπλώσουμε." Έιπε και αφού μου φίλησε απαλά τα χείλη με πήρε από το χέρι και με κατεύθυνε με αργό βήμα στη κρεβατοκάμαρα.

Έφερε το κορμί του πίσω από το δικό μου και άρχισε να κατεβάζει αργά το φερμουάρ του φορέματος μου από το πλάι,ενώ με το άλλο χέρι,απομάκρυνε τα μαλλιά από το αφτί μου.

"Όταν σε είδα απόψε έκανα πολύ πονηρές σκέψεις για το πώς θα βγάλω αυτό το φόρεμα,μα ύστερα από αυτά που είδα και τον τρόπο που σου συμπεριφέρθηκε εκείνος..." Είπε και έσφιξε τα δόντια του,ενώ εγώ ακούμπησα το κεφάλι μου πίσω στον ώμο του και έκλεισα τα μάτια σφιχτά.

"Θα τον σκοτώσω αν σε ξανά αγγίξει Διδώ." Γύρισα και τα πρόσωπα μας ήταν σε απόσταση αναπνοής,το μάτι του είχε μελανιάσει ελαφρά και είχε πρηστεί ελάχιστα. Το φίλησα απαλά και τον αγκάλιασα ξανά σφιχτά.

"Άγγελε αν δεν ήσουν τη κατάλληλη ωρα εδώ, αυτή τη στιγμή θα είχα καταλήξει βιασμένη το μόνο σίγουρο. Έσωσες εμένα αλλά έσωσες και εκείνον από το διασυρμό,θα τον τελείωνα μια και καλή μετά." Του έλεγα σχεδόν ψιθυριστά και του φίλησα τα χείλη κάνοντας μια μικρή παύση."Σ ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της ψυχής μου." Του ξανά φίλησα τα χείλη απαλά.

"Δεν το κάνω για να με ευχαριστείς,είναι μια δύναμη που με σπρώχνει κοντά σου! Μια δύναμη που δεν μπορώ να της αντισταθώ,θέλω να είμαι κοντά σου, συνέχεια! " Μου είπε και τα χείλη μας ενώθηκαν με ένα μοναδικό τρόπο για αρκετά λεπτά.

Έπειτα από αρκετή ώρα ξεκολλήσαμε τα κορμιά μας και ξαπλώσαμε στο κρεβάτι αγκαλιά. Σε μια αγκαλιά γεμάτη πάθος που όμως δεν είχε τίποτα το πρόστυχο ούτε το παραμικρό σημάδι της γεμάτης πάθος βραδιάς που είχαμε περάσει μαζί το προηγούμενο βράδυ,μα είχε το άγγιγμα του έρωτα,του έρωτα που νιώθαμε ο ένας για τον άλλο.

Αυτό το αμετάκλητο συναίσθημα που νιώθεις ότι θα διαρκέσει τόσο λίγο,όσο αντέχεις να κρατήσεις μιαν ανάσα.

"Αύριο θα σε πάω αυτή την εκδρομή που σου έταξα,θα σου πω τα υπόλοιπα,ότι κρατάω μέσα στη ψυχή μου." Μου είπε και σφραγίσαμε τα μάτια μας.

Πιστή στο ραντεβού μου σας αφήνω άλλο ένα κεφάλαιο λοιπόν και επειδή ξεκουράστηκα αρκετά, αυτή την εβδομάδα θα ανέβουν τρία με τέσσερα κεφάλαια!

Σας φιλώ
Δέσποινα