Φτάσαμε στο πατρικό του σπίτι και αφού βοήθησα τη μητέρα του να ξαπλώσει και να ξεκουραστεί,καθώς ένιωθε καταβεβλημένη,πήγα στο σαλόνι να βρω τον Άγγελο που καθόταν με τον Λαυρέντη και συζητούσαν.

"Αχ,ότι σε ήθελα Διδώ." Είπε ο Λαυρέντης την ώρα που εγώ καθόμουν απέναντι από τον Άγγελο, κοιτώντας τον στα μάτια με νόημα!

"Τι με ήθελες Λαυρέντη;" Ρώτησα ενώ εξακολουθούσα να κοιτώ τον Άγγελο.

"Θέλω να μου δώσεις κάποιες πληροφορίες για τη φίλη σου." Έστρεψα το βλέμμα μου πάνω του.

"Κοίταξε Λαυρέντη," του μιλούσα σοβαρή,"ευχαρίστως να σου δώσω ότι πληροφορία μπορώ,αλλά πρόσεχε,αν για οποιοδήποτε λόγο, πληγωθεί η Ράνια,θα λογοδοτήσεις σε εμένα."

"Έλα βρε Διδώ,όλα όσα έχεις ακούσει για εμένα είναι φήμες." Μου είπε και έξυσε το μάγουλο του αμήχανα. "Άλλωστε ενδιαφέρομαι πολύ για εκείνη." Συμπλήρωσε κοιτώντας με στα μάτια.

"Την αλήθεια λέει,μου έφαγε τα αφτιά από την ώρα που έφυγες από το γραφείο,αν δεν γινόταν αυτό με τον πατέρα μας,ακόμα θα μου γέμιζε το κεφάλι." Πετάχτηκε ο Άγγελος πιο ευδιάθετος πλέον.

Γύρισα το βλέμμα μου προς τον Άγγελο που χαμογελούσε ελαφρά.
"Τι σου είπε ο γιατρός Λαυρέντη;" Ξανά έστρεψα τη προσοχή μου στον αδερφό του, αγνοώντας το σχόλιο του και αλλάζοντας θέμα,κάτι που μάλλον δεν του άρεσε,καθώς σηκώθηκε και γέμισε ένα ποτήρι με ουίσκι.

"Δεν μου είπε κάτι άσχημο,δεν είναι επικίνδυνη η κατάσταση του. Απλώς με καθησύχασε, λέγοντας μου ότι ακόμα και χειρουργείο να χρειαστεί θα είναι εντάξει." Μου είπε και ένα ελαφρύ χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο του.

"Χαίρομαι." Απάντησα και γύρισα προς τη μεριά του Άγγελου που τώρα καθόταν πάλι απέναντι μου και έπινε το ποτό του,ενώ τα μάτια του με περνούσαν σαν ακτίνες Χ.

"Τελοσπαντων,είμαι τρομερά εξαντλημένος,πάω να ξεκουραστώ γιατί αύριο θα είναι δύσκολη μέρα." Μας κοίταξε και σηκώθηκε όρθιος."Καλό βράδυ και Διδώ,χαίρομαι που κατάφερες να κάνεις τον μικρό μου αδερφό να χαμογελάσει ξανά." Μου χτύπησε απαλά τον ώμο και μου έκλεισε το μάτι ενώ ο Άγγελος δυσανασχέτησε.

"Καληνύχτα Λαυρέντη και όπως είπαμε." Του απάντησα και έβαλα το δείκτη μου και το μέσο μπροστά στα μάτια μου δείχνοντας του ότι θα τον παρακολουθώ.

Σήκωσε τα χέρια ψηλά και γέλασε καθώς προχωρούσε προς το χωλ.
"Θα δεις πως δεν υπάρχει λόγος." Άκουσα την φωνή του ενώ η φιγούρα του είχε χαθεί από το οπτικό μου πεδίο και χαμογέλασα.

"Είσαι πολύ όμορφη όταν χαμογελάς."
Μου είπε ο Άγγελος ενώ τώρα είχε ανακαθησει έχοντας τους αγκώνες του στηριγμένους πάνω στα γόνατα του και κουνώντας το σχεδόν άδειο ποτήρι του.

Τον κοίταξα σοβαρά και σηκώθηκα πάνω,πέρασα από μπροστά του και έβαλα ενα ποτήρι ουίσκι και για μένα,ενώ εκείνος άπλωσε το χέρι του να του ξανά γεμίσω το δικό του.Τον παρακολούθησα για μια στιγμή διστακτικά,όμως το έκανα. Έπειτα κάθησα πάλι απέναντι του και τον κοίταξα έντονα στα μάτια,ενώ ήπια μια γουλιά και έγλυψα το κάτω χείλος μου.

Εκείνος όταν το είδε,ακούμπησε τη πλάτη του πάλι πίσω στον καναπέ και έβαλε το χέρι του στη κοιλιά του.

"Πες μου σε τι φταίω και είσαι έτσι απόψε. Με τρελαίνει." Η φωνή του βγήκε βραχνή και σταθερή.

"Το θέμα δεν είναι τι έκανες,μα τι έπρεπε να κάνεις." Του απάντησα και ήπια μια πιο μεγάλη γουλιά κάνοντας τα πόδια μου σταυροπόδι.

Απολάμβανα να παίζω μαζί του με τη γλώσσα του σώματος πιο πολύ από ότι με τις λέξεις. Ήθελα να τον τρομάξω λίγο απόψε και το πετύχαινα με μαθηματική ακρίβεια.

"Διδώ,σου το ξανά είπα,για μένα είσαι μόνο εσύ. Εκείνη ήρθε να μου συμπαρασταθεί,τι μπορούσα να κάνω; Να τη διώξω; " Με ρώτησε με το πιο γλυκό,κουταβίσιο βλέμμα που έχω δει.

Σηκώθηκα όρθια και πήγα κοντά του,εκείνος άνοιξε τα χέρια του και εγώ κάθησα πάνω του και χώθηκα στην αγκαλιά του."Ξέρω πως κάνεις ήδη πολλά για εμένα. Σε θέλω πολύ Άγγελε..." Του είπα ενώ είχα πιάσει το πρόσωπο του και τα χείλη μας ήταν σε απόσταση αναπνοής.

Εκείνος με μια απότομη κίνηση,άφησε το ποτήρι του πάνω στο τραπέζι και σηκώθηκε όρθιος,με εμένα στην αγκαλιά του.

"Εεε που με πας;" Ρώτησα προσπαθώντας να μη φωνάξω.

"Σσσσ,θα πληρώσεις την αδικαιολόγητη συμπεριφορά σου." Μου απάντησε και με φίλησε στο πρόσωπο μου ενώ χαμογελούσε ελαφρά.

"Άσε με κάτω." Ψιθύριζα όσο πιο δυνατά μπορούσα και χτυπιόμουν,όσο εκείνος είχε ανοίξει με μια κίνηση τη πόρτα του δωματίου και με έριξε στο κρεβάτι.

Έπεσε από πάνω μου και μου έκλεισε το στόμα με το δικό του. Το χέρι του πέρασε κάτω από τη πουκαμίσα μου και ταξίδεψε απαλά ως το στήθος μου,ενώ το χούφτωνε και οι θηλές μου άρχισαν να σκληραίνουν.Δεν μπορούσα να κουνηθώ,ξαφνικά είχα μείνει άγαλμα αφημένη στο άγγιγμα του.

"Χωρίς σουτιέν μωρό μου; Μμμμ μου αρέσει." Η ζεστή φωνή του αγκάλιασε το είναι μου.

"Μμμ." Μόνο μουγκρητά μπορούσα να βγάλω ενώ τα χέρια μου χάιδευαν τη πλάτη του.

Άρχισε να τσιμπάει δυνατά τις θηλές μου και να τις τρίβει με τα δάχτυλα του και σχεδόν μου κόβεται η αναπνοή καθώς τρίβω του γλουτούς μου πάνω του, επιζητώντας περισσότερη επαφή.

"Είσαι ανυπόμονη κορίτσι μου." Μου λέει και το χέρι του κατεβαίνει πιο χαμηλά ψάχνοντας τη κλειτορίδα μου και τη θέση στις θηλές μου παίρνουν τα χείλη του που τις ρουφάνε αδίστακτα και γλύφουν τα στήθη μου.

Το χέρι του βρίσκει το ευαίσθητο μου σημείο και με κυκλικές κινήσεις μου δίνει δονήσεις στο κορμί που χάνω τον έλεγχο και αρχίζω να βογκαω δυνατά.Τα χείλη του ορμάνε με μανία στα δικά μου και τα βογκητά μου καταλήγουν στο δικό του στόμα.

"Πιο σιγά μωρό μου,δεν θέλω να τελειώσεις ακόμα." Μου ψιθυρίζει ενώ το δάχτυλο του εισχωρεί μέσα μου βαθιά και ακόμα ένα βογκητό μου ξεφεύγει,πιο ήσυχα αυτή τη φορά.
"Μμμ είναι έτοιμο το κορίτσι μου." Ψιθυρίζει και το δάχτυλο του μπαινοβγαίνει μέσα μου γρήγορα.

"Μην με παιδεύεις άλλο,σε θέλω μέσα μου,θέλω να σε νιώσω.." του λέω μέσα στα βογκητά μου και τον ακούω που μουγκρίζει,ξέρω ότι τον τρελαίνει να του λέω τι να μου κάνει.

Ανασηκώνεται απαλά και βγάζει το πουκάμισο του, πετώντας το στο πάτωμα.Τα χέρια μου πιάνουν ταυτόχρονα τη ζώνη του και τη ξεκουμπώνουν,ενώ εκείνος με σταματάει και ξαπλώνει ξανά από πάνω μου.

"Όχι τόσο εύκολα μωρό μου." Η φωνή του απαλή δίπλα από το αφτί μου.
Τον νιώθω να τρίβει το στήθος του στο δικό μου,οι θηλές μου έχουν σκληρύνει και ερεθίζομαι περισσότερο από την επαφή μας αυτή.

Ξανά σηκώνεται και με αργές κινήσεις ελευθερώνει τον ανδρισμό του από το παντελόνι και το εσώρουχο και με κοιτάζει προκλητικά,ενώ εγώ ακολουθώ τις κινήσεις του και εξαφανιζω με γρήγορες κινήσεις τα ρούχα μου από πάνω μου.
"Σε θέλω μέσα μου." Του λέω ξεπνοη.

"Πες τις μαγικές λέξεις." Μου λέει με ένα μειδίαμα στα χείλη.

"Σ σ σε παρακαλώ." Του απαντώ ανήμπορη να ελέγξω το κορμί και το μυαλό μου,καθώς τον κοιτώ όρθιο,με το γυμνασμένο σκληρό κορμί του και τον ακόμη πιο σκληρό ανδρισμό του.

Μπαίνει μέσα μου βαθιά και βίαια,και δαγκώνει το κάτω χείλος μου ενώ τα κορμιά μας πάλλονται και βογκαμε ταυτόχρονα από ηδονή.Νιωθω την έκρηξη να φτάνει και εκείνος σταματάει απότομα πριν προλάβει να ολοκληρωθεί αυτή η γλυκιά αίσθηση.

Βγαίνει και μπαίνει μέσα μου με δύναμη ξανά και ξανά και εγώ σχεδόν φωνάζω ενώ εκείνος έχει βάλει το χέρι του και μου έχει κλείσει το στόμα.

"Θέλω να τελειώσουμε μαζί." Μου λέει και αρχίζει πάλι να κινείται γρήγορα και να ρουφάει τη σκληρή θηλή μου,ενώ έχει κλειδώσει τα χέρια μου πάνω από το κεφάλι μου,με τα δάχτυλα του ανάμεσα στα δικά μου.

"Έτσι μωρό μου.." ακούω τη βραχνή φωνή του καθώς κουνιέται μέσα μου με ορμή και σε μια στιγμή τα βογκητά μας ενώνονται και οι αναπνοές μας ακανόνιστες ενώ φωνάζει το όνομα μου καθώς τελειώνει μέσα μου και τελειώνω και εγώ.

Καταρρέει δίπλα μου και πιάνει με τη παλάμη του το πρόσωπο μου.

"Είμαι πολύ ερωτευμένος μαζί σου."
Μου λέει και έχω κλείσει τα μάτια αποτυπώνοντας αυτή τη στιγμή που νιώθω ολοκλήρωση και ευτυχία για πάντα στο μυαλό μου,μα πιο πολύ στη καρδιά μου.

"Άγγελε.." ψελλίζω και νιώθω τα δάχτυλα του να ακουμπούν τα χείλη μου.

"Σσσσ." Με ησυχάζει και με κλείνει στην αγκαλιά του πριν προλάβω να μιλήσω. "Έλα να κοιμηθούμε,ήταν δύσκολη μέρα και είμαστε κουρασμένοι και οι δύο." Μου λέει και ανοίγω τα μάτια να τον κοιτάξω,ενώ εκείνος τα έχει σφραγίσει.

Το στήθος μου ακόμη κουνιέται ακανόνιστα.Αφηνομαι στην αγκαλιά του και ο ύπνος με βρίσκει εκεί,ανάμεσα στα δυο αυτά χέρια,που θέλω να με κρατούν σφιχτά για όσο αναπνέω.Για πάντα.

*******

Είχε αρχίσει να χαράζει όταν άρχισαν να ακούγονται χτυπήματα στη πόρτα και τιναχτήκαμε απότομα και οι δύο από το κρεβάτι.

"Άγγελε." Η φωνή του Λαυρέντη ακούστηκε απ' έξω.

Ο Άγγελος φόρεσε γρήγορα το εσώρουχο του και άνοιξε τη πόρτα και βγήκε έξω. Ψιθύριζαν και δεν μπορούσα να ακούσω τι έλεγαν μα από τον ήχο μπορούσα να καταλάβω ότι κάτι δεν ήταν καλό.

Μπήκε μέσα πανικόβλητος και άρχισε να ντύνεται μηχανικά.

"Τι έγινε;" Τον ρώτησα γεμάτη αγωνία.

"Ο πατέρας μου,είχε μια επιπλοκή το ξημέρωμα και τον έβαλαν στο χειρουργείο." Μου απάντησε και σηκώθηκα και εγώ ενώ τον μιμήθηκα, φορώντας τα ρούχα μου.

"Τι ώρα; Στο χειρουργείο είναι ακόμη;" Ρώτησα έντρομη και πήγα κοντά του φυλακίζοντας το χέρι του μέσα στ δικά μου.

"Δεν ξέρω,πρέπει να φύγουμε. Θέλω να μείνεις με τη μητέρα μου και να την καθησυχάσεις.Πες της ότι έπρεπε να πάμε στην εταιρία. Θα σε ενημερώσω για ότι νεότερο." Μου είπε με μια ανάσα και με φίλησε πεταχτά στα χείλη,ενώ έπιασε το πόμολο της πόρτας και κοντοσταθηκε.

Με κοίταξε με λυπημένο ύφος και ένιωσα μέσα μου κομμάτια να σπάνε.

"Σε χρειάζομαι Διδώ,βγάλε από το μυαλό σου κάθε αρνητική σκέψη,μέσα στο χάος της ζωής μου είσαι ότι πιο όμορφο μου έχει συμβεί." Μου είπε και άνοιξε τη πόρτα και εξαφανίστηκε.

Έμεινα για λίγα δευτερόλεπτα εκεί, σκεπτόμενη τα λόγια του και όλα όσα μου είπε το προηγούμενο βράδυ. Δεν ξέρω ποια δύναμη μας ένωσε,όμως πλέον είμαι σίγουρη πως το έκανε γιατι ήξερε πως είχε ανάγκη ο ένας τον άλλο. Δεν ήθελα να τον πληγώνω,μα η ανασφάλεια μου με οδηγούσε εκεί,μια ανασφάλεια που είχε γεννηθεί μαζί με τον καινούργιο μου εαυτό όταν τον γνώρισα.

Έτρεμα στη σκέψη πως μια μέρα θα τον χάσω. Γιατί από την πρώτη στιγμή ο δρόμος μας ήταν γεμάτος εμπόδια, τίποτα δεν έμοιαζε στρωμένο με ροδοπέταλα όσο και αν το θέλαμε,μα εγώ κοντά του νιώθω έστω και για λίγο τη γεύση που έχει ο παράδεισος.

Ο ήχος που το κινητό μου με έκανε να στρέψω τη προσοχή μου στο κομοδίνο.

"Ελα Ανδρέα. Καλημέρα πως και τόσο πρωί;." Είπα στο δικηγόρο μου γεμάτη περιέργεια.

"Καλημέρα Διδώ,χθες επικοινώνησε μαζί μου ο δικηγόρος του Άγγελου. Δέχεται το συναινετικό διαζύγιο. Ξεκινάμε τις διαδικασίες και σε δύο βδομάδες θα επικοινωνήσουμε για τη μέρα και ώρα που θα μπουν οι υπογραφές." Μου μιλούσε και τα μάτια μου είχαν γεμίσει δάκρυα,δάκρυα ανακούφισης που ο Μάρκος με ένιωσε για μια φορά και δεχόταν τα θέλω μου. "Διδώ είσαι εκεί;" Η φωνή του με έβγαλε από τις σκέψεις μου.

"Ναι ναι,σε ακούω Ανδρέα. Απλά δεν το περίμενα." Του είπα χωρίς ακόμα να έχω συνειδητοποιήσει όσο άκουσα.

"Ωραία,θα αναμένεις νέα μου. Καλή συνέχεια Διδώ." Μου απάντησε και κλείσαμε το τηλέφωνο.

Τη μια στιγμή ένιωθα πόνο και την αμέσως επόμενη ανακούφιση. Ένα κεφάλαιο της ζωής μου θα έκλεινε οριστικά και δεν ήμουν ποτέ πιο σίγουρη για κάτι που ήθελα τόσο.
Η συνάντηση μου μαζί του είχε αυτό το αποτέλεσμα,να με βοηθήσει να σιγουρευτώ για όσα νιώθω.

Βγήκα από το δωμάτιο προσπαθώντας να βάλω σε τάξη τις σκέψεις μου και να μετριασω τον ενθουσιασμό μου,γιατί ήρθε στο μυαλό μου και πάλι η κατάσταση του πατέρα του Άγγελου.Προσευχομουν να πάνε όλα καλά και να χαμογελάσει ξανά αυτή η όμορφη οικογένεια.

Μπήκα στη κουζίνα και αφού ετοίμασα καφέ,έφτιαξα ένα πρόχειρο πρωινό και μόλις το έβαλα στο τραπέζι,εμφανίστηκε η Κάτια πιο ξεκούραστη και ντυμένη όπως πάντα στη τρίχα.

"Καλημέρα." Της είπα και της χάρισα ένα γλυκό χαμόγελο.
Αυτή η γυναίκα,στα μάτια μου ήταν η μάνα που θα ήθελα να έχω. Η μάνα που μου στέρησε η ζωή.

"Καλημέρα Διδώ μου,δεν έπρεπε να μπεις σε κόπο,άλλωστε θέλω να πάω στον Ιάκωβο όσο πιο γρήγορα γίνεται. Οι γιοι μου ακόμα κοιμούνται;" Με ρώτησε και κάθησε απέναντι μου πίνοντας μια γουλιά καφέ.

"Οι γιοι σου είχαν μια δουλειά στην εταιρία και μου είπαν πως θ περάσουν να μας πάρουν μόλις τελειώσουν για να πάμε όλοι μαζί,άλλωστε είναι ακόμα πολύ νωρίς,φάε κάτι να σε κρατήσει,πρέπει να έχεις δυνάμεις." Τη παρακάλεσα και συνέχισα να τη κοιτάζω με ενα ζεστό χαμόγελο.

Εκείνη δεν μου χάλασε χατίρι και πήρε μπροστά της μια φρυγανιά με βούτυρο και μέλι και τη δάγκωσε ανορεκτα.

Το βλέμμα της στράφηκε προς το κήπο,για μια στιγμή το ένιωσα να χάνεται αν να βρισκόταν μέσα σε όνειρο. Δεν μίλησα,ένιωθα την αγωνία και τον πόνο της, άλλωστε φαινόταν πολύ αγαπημένο ζευγάρι.

"Ξέρεις Διδώ τον γνώρισα όταν ήμουν κοριτσάκι,μαζί του έμαθα τη ζωή,με τα δύσκολα και τα εύκολα. Πίστεψε με,περάσαμε πολλές δυσκολίες για να έρθουν οι όμορφες μέρες,όμως ποτέ δεν το βάλαμε κάτω,ούτε αφήναμε τη σχέση μας να φθαρεί,παλεύαμε μαζί,κρατημενοι χέρι χέρι, απέναντι σε όλα. Φοβάμαι μήπως μου φύγει,είναι τόσο νωρίς για να μου φύγει Διδώ." Μου είπε ενώ είχε αρχίσει να κλαίει και όσο μιλούσε δεν έπαιρνα ανάσα ξαφνικά,ο πόνος της είχε γίνει δικός μου και για κάποιο περίεργο λόγο ένιωθα στο πετσί μου όλο τον πόνο της,σαν να το ζούσα και εγώ.

Πήγα κοντά της και κάθισα δίπλα της ενώ της κράτησα το χέρι.

"Μην το λες αυτό Κάτια,ο κύριος Ιάκωβος δεν θα σ αφήσει μόνη,είναι πολύ νωρίς όπως είπες και εσύ.Ολα θα πάνε καλά θα το δεις." Της χάιδεψα απαλά τη πλάτη και προσπάθησα να σκουπίσω ένα δάκρυ μου που δραπέτευσε χωρίς να με δει.

"Διδώ,ξέρω πως δεν είναι η ώρα." Μου είπε και με κοίταξε στα μάτια, προσπαθώντας να κρατήσει τα δάκρυα της. "Μην μου πληγώσεις και εσύ το παιδί μου,το βλέπω πως σε κοιτάζει,το νιώθω πως είσαι ξεχωριστή για εκείνον,δεν θέλω να τον δω όπως τότε. Είναι ευτυχισμένος μετά από καιρό και σε νοιάζεται. Μην με παρεξηγήσεις κορίτσι μου, είμαι μανα,όταν γίνεις με το καλό και εσύ θα με καταλάβεις."

"Δεν θα το έκανα αυτό Κάτια μου,ο Άγγελος είναι σημαντικός για εμένα. Ήρθε σαν πραγματικός Άγγελος στη ζωή μου και με γέμισε ελπίδα για ζωή και πάλι. Σου υπόσχομαι πως δεν θα τον πληγώσω." Της είπα και μου χάρισε ένα αχνό χαμόγελο,τη στιγμή που άκουσα από πίσω μου ένα ξεροβηχα γνωστό.

"Καλημέρα μαμά,εισαι έτοιμη να σε πάω να δεις τον άντρα σου;" Ρώτησε ο Άγγελος και εγώ έμεινα να χαζεύω τα υπέροχα μάτια του ενώ η μυρωδιά του είχε κατακλύσει το χώρο.

"Ναι γιέ μου,μιλήσατε με τον γιατρό; Πώς είναι;" Τον ρώτησε και έκανε να σηκωθεί,όμως εκείνο με το χέρι του της έδειξε να καθήσει και τη μιμήθηκε.

"Πρέπει να σου πω κάτι και θέλω να φανείς ψύχραιμη μαμά." Της είπε και η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει δυνατά,και ς το χέρι της Κάτιας έσφιξε με όλη της τη δύναμη το δικό μου.

Τι κάνετε αγαπημένες μου; Συγνώμη που άργησα λίγο να ανεβάσω κεφάλαιο αλλά είχα πολύ τρέξιμο και θα έχω.
Το έκανα λίγο μεγαλύτερο για να με συγχωρήσετε 😉

Καλή συνέχεια και ελπίζω να καταφέρω να τα ξανά πούμε σύντομα.

Φιλιά
Δέσποινα