Διάβασα προσεκτικά όλο το κείμενο ξανά και ξανά και αφού τελείωσα το άφησα πάνω στο γραφείο του.

"Είμαι έτοιμη να το υπογράψω." Είπα ατάραχη και τον κοίταξα απειλητικά,με σιγουριά στα μάτια.

Το βλέμμα του γέμισε έκπληξη και νομίζω πως είδα μια λάμψη να φαίνεται μέσα τους.Αυτος ο άντρας δημιουργούσε μέσα μου μια φωτιά που δεν ήξερα καν ότι υπήρχε.

"Είστε σίγουρη κυρία Καλιφάτη; Μπορείτε να ανταπεξέλθετε σε ότι σας ζητάει η εταιρία;" Η λάμψη εξαφανίστηκε και το αβέβαιο έκανε την εμφάνιση του ξανά στο βλέμμα του.

Άμα σε πνίξω με τα ίδια μου τα χέρια θα σου πω εγώ αν είμαι σίγουρη,ύπουλο πλάσμα.

"Νομίζω πως δεν μπορούσα να γίνω πιο σαφής,σε ένα χρόνο από τώρα θα φέρω τον όμιλο Αλεξίου πρώτο.Αυτο για μένα πλέον,είναι προσωπική υπόθεση." Του είπα ενώ το βλέμμα μου δεν ξεκόλλησε απ το δικό του.

"Εξάλλου το ρίσκο είναι όλο δικό μου,the winner takes it all κύριε Αλεξίου." Τελείωσα τη πρόταση μου και ένιωθα το αίμα μου να βράζει,δεν ήθελα να δείξω το θυμό μου,ήθελα να με φοβάται,να μείνει έκπληκτος όπως και έμεινε.

Το συμβόλαιο έλεγε πως αν μέσα στη διάρκεια ενός έτους δεν έκλεινα τις απαραίτητες δουλειές,για να φέρω τον όμιλο στη πρώτη θέση και να ανεβάσω στο διπλάσιο το τζίρο της εταιρίας,θα ήμουν υποχρεωμένη να επιστρέψω το είκοσι τις εκατό και το μόνο που θα μου απέμενε ήταν μερικές χιλιάδες ευρώ για τις υπηρεσίες μου.

Το κάθαρμα,ήξερε τι έκανε.Θα μπορούσα να πω πως σχεδόν σκέφτεται όσο έξυπνα σκέφτομαι εγώ.

Η αλήθεια είναι όμως πως δεν είχε ιδέα.Αν για κάτι ήμουν σίγουρη στη ζωή μου ήταν για τον εαυτό μου.Μια κοπέλα που στη ζωή της πέρασε τα πάντα στηριζόμενη στις πλάτες της και κατάφερε να φτάσει όπου έφτασε,είναι ικανή για όλα.

Βάλαμε τις υπογραφές με τον Άγγελο να με επεξεργάζεται έντονα,τεστάρωντας τα όρια μου.Οι κινήσεις του ήταν αμήχανες,κάθε σημείο του κορμιού του μου έστελνε σήματα πως με ζητάει.Το ένιωθα.

"Καλώς ήρθατε στον όμιλο Αλεξίου κυρία Καλιφάτη, ελπίζω να φέρετε εις πέρας τις υποχρεώσεις σας." Μου είπε με ένα μικρό λοξό χαμόγελο στα χείλη και μου άπλωσε το χέρι του.

"Θα φανεί στο πέρας του χρόνου Κύριε Αλεξίου,έχετε υπομονή." Απάντησα κλείνοντας το χέρι του με το δικό μου,το κορμί μου πήρε φωτιά  και μόνο που ακούμπησαν  οι παλάμες των  χεριών μας.Τον πλησίασα απειλητικά και τα χείλη μου είχαν απόσταση αναπνοής από το αφτί του. "Δεν ξέρετε που έχετε μπλέξει." Του είπα ψιθυριστά ώστε να μην ακούει ο δικηγόρος του και γύρισα τη πλάτη μου να βγω από το γραφείο του αφήνοντας τον άναυδο και κουνώντας ρυθμικά του τέλειους γοφούς μου,όπως πάντα.

Έκλεισα τη πόρτα και η ξανθιά με πλησίασε νιαουριζοντας ξανά.

"Είστε έτοιμη να σας δείξω το γραφείο σας; Εγώ είμαι η Τζένη και θα εκτελώ καθήκοντα και για εσάς μέχρι να βρείτε δική σας γραμματέα..." Πήγε να συνεχίσει και την έκοψα με το χέρι μου.

"Πολύ ωραία,εγώ όμως θα σε λέω Μάρθα,τώρα δείξε μου το γραφείο μου σε παρακαλώ γιατί δεν έχω και πολύ χρόνο." Της είπα και έμεινε να με κοιτάζει πάνω από τον ώμο της  έκπληκτη ενώ προχωρούσε να ανοίξει τη πόρτα που ήταν δίπλα στου Άγγελου.

Μπήκα μέσα και η διαρρύθμιση του χώρου με άφησε αρκετά ικανοποιημένη,ο χώρος ήταν σχεδόν ίδιος με τον δικό του,επίσης με δική μου τουαλέτα.

Είχε μεγάλες τζαμαρίες με μια υπέροχη θέα της πόλης που τόσο υπεραγαπώ.

Πήρα μια βαθιά ανάσα και κάθισα στη μεγάλη καρέκλα του δικού μου γραφείου, εξίσου μεγάλο και σκούρο όπως και το δικό του,το βλέμμα μου τράβηξε το μεγάλο χρυσό ταμπελακι επάνω του,το γύρισα ανάποδα και έμεινα να το κοιτάζω.Ελεγε με σκαλισμένα μεγάλα γράμματα ΔΙΔΩ ΚΑΛΙΦΑΤΗ.

Πώς μπορεί να ήταν σίγουρος εξ αρχής ότι θα δεχτώ;Πως ήξερε ότι θα υπογράψω;Μου αρέσει η σιγουριά του,είναι ένα στοιχείο του χαρακτήρα του που ταιριάζει απόλυτα με το δικό μου.

Κοιτούσα το χώρο και ένιωθα να αναπνέω ξανά,μου άρεσε η δουλειά μου,μου άρεσε να βλέπω τα αποτελέσματα της δουλειάς μου σε περιοδικά ή τηλεόραση,οι ιδέες μου με σάρκα και οστά,με έκανε να πορώνομαι περισσότερο για να καταφέρω περισσότερα.

Η ώρα περνούσε και άρχισα τη δουλειά,έκανα κάποια τηλέφωνα ενημερώνοντας τους πελάτες μου οτι πλέον ανήκω σε άλλο δυναμικό και έστειλα κάποιες προτάσεις σε νέους πελάτες απο το εργασιακό μου email.

Τσεκάρωντας τα email μου βρήκα και ένα απο τους πελάτες που είχα τη παρουσίαση εκείνη τη μαύρη μέρα,ήθελαν να ανανεωθεί το ραντεβού και ρωτούσαν αν ήταν καλά η υγεία μου μετά το ατύχημα.Μα πως;

Η Μάρθα.

Έστειλα ένα ευχαριστήριο μήνυμα και αφού ανανέωσα το ραντεβού μας για την επόμενη μέρα με προσευχές μη πέσει κανένας μετεωρίτης στο κεφάλι μου,έβγαλα το κινητό μου απο τη τσάντα μου και πληκτρολόγησα ένα γνώριμο νούμερο.

"Κυρία Καλιφάτη;" Ακούστηκε η σπαστική φωνή όλο απορία.

"Που είσαι;" Ρώτησα αυταρχικά.

"Που να είμαι κυρία Καλιφάτη;Μετά που φύγατε απο την εταιρία με απέλυσαν."Μου νιαούρισε η Μάρθα μυξοκλαίγοντας.

"Υπέροχα." Απάντησα ενώ ένα χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη μου.

"Υπέροχα;Κυρία Καλιφάτη τι είναι υπέροχο;Έμεινα χωρίς δουλειά και τι θα κάνω τώρα;" Άρχισε να κλαίει στο αφτί μου και απομάκρυνα το τηλέφωνο γρήγορα.

"Σταμάτα να κλαίς,αύριο το πρωί ξεκινάς να δουλεύεις πάλι για μένα,να είσαι στη διεύθυνση που θα σου στείλω στις 8 και μην αργήσεις λεπτό." Της είπα απηυδησμένα.

"Αχ Κυρία Καλιφάτη σας ευχ....." Την άκουσα να λεει καθώς της έκλεισα το τηλέφωνο στα μούτρα.

Της έκανα τη ζωή κόλαση εδώ και δύο χρόνια κάθε μέρα,για ποιό γαμημένο λόγο να θέλει ακόμα να δουλέψει για μένα δεν μπορώ να καταλάβω.

                                                                            ******

Η πόρτα χτύπησε και η Μάρθα νούμερο δύο μπήκε μέσα αφού της είπα εγώ να το κάνει.

"Κυρία Καλιφάτη ο Κύριος Αλέξιου μου ζήτησε να σας ενημερώσω οτι σας περιμένουν στην αίθουσα συνεδριάσεων στον κάτω όροφο για να γνωρίσετε και τους υπόλοιπους μετόχους."Μου είπε με το ψεύτικο χαμόγελο της και σηκώθηκα όρθια.

"Σε ευχαριστώ,μπορείς να πηγαίνεις Μάρθα." Είπα με ένα ακόμα πιο ψεύτικο και ειρωνικό χαμόγελο και τη προσπέρασα αφήνοντας τη φανερά τσιτωμένη πίσω μου.

Ευδιάθετη και ευτυχισμένη κατευθύνθηκα στο κάτω όροφο όπου υπήρχε ένα μεγάλο δωμάτιο όλο τζαμαρίες, με κουρτίνες που δεν σ άφηναν να δεις τι υπήρχε από πισω,χτύπησα τη πόρτα και αφού άκουσα την βραχνή φωνή του να με προσκαλεί,μπήκα μέσα.

Ο χώρος ήταν μεγάλος,υπήρχε ένα τεράστιο οβάλ τραπέζι με έξι καρέκλες και οι πέντε ήταν ήδη πιασμένες απο τέσσερις άντρες και τον Άγγελο ενώ η άδεια δική μου ήταν ακριβώς δίπλα του,ενώ απο την δεξιά μεριά ο ένας εκ των τεσσάρων με έγδυνε με το βλέμμα του καθώς προχωρούσα για να καθίσω.

Αφου τους καλημέρησα,πήρα θέση μπροστά απο τη καρέκλα μου και ο ξεροβηχας του άντρα δίπλα μου με έκανε να γυρίσω και να τον κοιτάξω.Αφού σηκώθηκε όρθιος δίπλα μου μου άπλωσε το χέρι του με ένα μεγάλο χαμόγελο με κάτασπρα δόντια να ζωγραφίζει το όμορφο πρόσωπο του.Τελικα είναι και όμορφος.

"Καλημέρα Κυρία Καλιφάτη,έχω ακούσει πολλά για εσάς αλλά η πραγματικότητα ξεπερνάει κατα πολύ τη φαντασία μου."Έδωσα το χέρι μου και το πήρε και το φίλησε. "Μα δεν συστήθηκα" Μου είπε ενώ δεν άφηνε το χέρι μου απο το δικό του. "Λαυρέντης Αλεξίου,χαίρομαι πολύ που επιτέλους σας γνωρίζω." Τελείωσε τη πρόταση του και ο Άγγελος πήρε το λόγο με ένα διάχυτο εκνευρισμό να πλανάται στο χώρο.

"Λαυρέντη εδώ είμαστε για δουλεια."Είπε κοφτά κοιτόντας τον άγρια."Να σας συστήσω και τους υπόλοιπους μετόχους" Με κοίταξε στα μάτια και μέσα τους είδα την ανησυχία,είχα αυτό το χάρισμα απο μικρή,να αισθάνομαι και να καταλαβαίνω κάθε συναίσθημα των ανθρώπων.Τα πόδια μου άρχισαν να τρέμουν καθώς με σύστηνε στους υπόλοιπους με τοση άνεση και αρρενωπότητα, έτσι αφού τελείωσε, κάθισα στη καρέκλα μου και η αίσθηση της ανακούφισης με κατέκλυσε.

Η σύσκεψη κράτησε γύρω στις δύο ώρες,αφού τους ενημέρωσα πλήρως για το πλάνο μου και τα ραντεβού που είχα κανονίσει για τις επόμενες μέρες τους αποχαιρέτησα και ξεκίνησα για το γραφείο μου,στο μυαλό μου είχα πολλά και προχωρούσα σκεπτόμενη, μπαίνοντας στο ασανσέρ είδα τον Λαυρέντη και τον Άγγελο να έρχονται προς το μέρος μου και να μπαίνουν μέσα και αυτοί.

"Είμαι πολύ εντυπωσιασμένος απο τις ικανότητες σας κυρία Καλιφάτη,ήσασταν επικίνδυνη αντίπαλος και χαίρομαι που γίνατε σύμμαχος.Η πρώτη έξυπνη κίνηση του μικρού μου αδερφού μου μετά απο καιρο." Μου είπε ο Λαυρέντης και για μια στιγμή χάθηκα.

Μα φυσικά Λαυρέντης Αλεξίου,αδερφός του λοιπόν...

"Ευχαριστώ κύριε Αλεξίου." Του είπα δίνοντας του ένα γλυκό χαμόγελο ενώ οι πόρτες άνοιξαν και συνεχίσαμε να προχωράμε μαζί προς το γραφείο μου.

"Νομίζω οτι πρέπει να αφήσουμε τους πλυθηντικούς,τι λες;" Μου είπε ενω ήρθε επικίνδυνα κοντά μου.

Με την άκρη του ματιού μου είδα τον Άγγελο να έχει κοκκαλώσει και να μας κοιτάζει με τους μύες στο λαιμό του να συσπώνται και τις παλάμες των χεριών του να έχουν γίνει δύο γροθιές.

"Όπως θέλεις...Λαυρέντη" Του είπα και αφου πήρα το βλέμμα μου απο τον Άγγελο το γύρισα σε εκείνον και του χαμογέλασα."Πρέπει να αφήσω την ωραία παρέα σου όμως γιατί έχω αρκετή δουλειά να κάνω ακόμα." Τελείωσα τη πρόταση ενώ άνοιξα τη πόρτα του δικού μου γραφείου.

"Τι λες μετά τη δουλειά να πάμε για δείπνο,να γνωριστούμε καλύτερα και να μιλήσουμε για τους νέους πελάτες που ανέφερες;" Χαμογέλασε και η σκέψη του εκνευρισμένου Άγγελου με έκανε να μην μπορέσω να αρνηθώ.

"Ωραία ιδέα,στις οχτώ πέρνα από το γραφείο μου." Απάντησα και χάθηκα μέσα στο γραφείο.

Στα χείλη μου υπήρχε ένα τεράστιο χαμόγελο,όχι γιατί θα έβγαινα για δείπνο με τον Λαυρέντη,αλλά γιατί ο Άγγελος έδειξε ζήλεια για το ενδιαφέρον του αδερφού του.Κανένα σημάδι δεν υπήρχε πλέον απο τον Μάρκο στη ψυχή μου,ήταν σαν να μην υπήρξε ποτέ,απο τη πρώτη στιγμή που αντίκρυσα τον Άγγελο η καρδιά μου χτύπησε με διαφορετικό χτύπο απο οτι πριν,δίπλα του ένιωθα μια φλόγα που δεν ένιωσα ποτέ δίπλα στον Μάρκο.

Μετά τη συνάντηση που είχαμε στο ξενοδοχείο,η περιέργεια μου χτύπησε κόκκινο και έψαξα παντού να μάθω για έκεινον,γενικά κρατούσε χαμήλο προφίλ αν και ο τύπος τον χαρακτήριζε ως 'σέξυ επιχειρηματία'.Υπήρχαν φωτογραφίες του απο δημόσιες εμφανίσεις και στο πλάι του υπήρχε πάντα μια συγκεκριμένη γυναίκα,εντυπωσιακή θα έλεγα,μέχρι και ένα χρόνο πρίν,μετά ήταν μόνος σε όλες.Πουθενά όμως δεν αναφερόταν η προσωπική του ζωή και εγω έσκαγα να μάθω.

Την προσοχή μου απέσπασε ο ήχος απο το email μου που με ειδοποιούσε οτι είχα μήνυμα.

13:43

Θεμα: Σας προειδοποιώ.

Μην πάτε απόψε.

Α.Α

Το χαμόγελο δεν μπορούσε να φύγει απο τα χείλη μου.Δεν θέλεις να παω λοιπόν ε;

13:45

Θεμα:Προς τι η προειδοποίηση;

Δεν θυμάμαι να ζήτησα την άδεια σας.

Με εκτίμηση,

Διδώ Καλιφάτη.

13:48

Θέμα:Μην παίζεις με τα όρια μου.

Μην πας.

Α.Α

Παίζω εγώ με τα όρια του;Εγώ; Τώρα θα δεις που νομίζεις οτι μπορείς να με ελέγχεις.

13:53

Θεμα:Αποφάσισε.

Πληθυντικός ή ενικός;

Με εκτίμηση,

Διδώ Καλιφάτη.

Περίμενα απάντηση ενώ χαζογελούσα μπροστά απο την οθόνη του υπολογιστή μου,αντί για απάντηση όμως ήρθε ένα απότομο άνοιγμα στη πόρτα μου που μ'έκανε να πεταχτώ πάνω απ την τρομάρα μου και ενα δυνατότερο κλείσιμο πίσω του.

Μπήκε μέσα και με γρήγορο διασκελισμό ήρθε προς το μέρος μου ενώ εγώ τον κοιτούσα σαν άγαλμα με ορθάνοιχτα μάτια καθώς ερχόταν κοντά μου,άρπαξε με τα δύο του χέρια το πρόσωπο μου και το έκλεισε ανάμεσα τους,με κοίταξε στα μάτια για δύο δευτερόλεπτα και τα χείλη του κούμπωσαν στα τα δικά μου,όπως ένα κομμάτι του παζλ κουμπώνει τέλεια στο διπλανό του.

Το σώμα μου πήρε φωτιά καθώς η γλώσσα του ζητούσε επίμονα την είσοδο μέσα στο στο στόμα μου,ενας ελαφρύς αναστεναγμός του έδωσε αυτό που ζητούσε και χωρίς να αντισταθώ στιγμή η γλώσσα μου άρχισε να παλεύει με τη δική του ενώ τα χέρια του πλέον με έσπρωχναν με δύναμη πάνω στο γυμνασμένο κορμί του.

Οι ανάσες μας ήταν γρήγορες και τα χείλη μας διψασμένα γι αυτό το φιλί, καίγανε σαν φωτιές αργά και με πάθος τα πρόσωπα μας,τραβήχτηκε απότομα και με κοίταξε στα μάτια,το βλέμμα του ήταν άγριο και τα χέρια του πάλι βρέθηκαν να κλειδώνουν το πρόσωπο μου ανάμεσα τους.Τα πρόσωπα μας σε απόσταση αναπνόης και τα μάτια μου δεν μπορούσαν να ξεκολλήσουν απο τα χείλη του.

"Μην πας."Μου είπε και τον κοίταξα στα μάτια.

"Θα παω." Του είπα και με μια κίνηση ξέφυγα απο τα χέρια του και κάθισα πάλι στη καρέκλα μου.

Σαν ανεμοστρόβιλος,έφυγε απο το γραφείο μου και ο ήχος της πόρτας που έκλεισε πίσω του ξανά με δύναμη με έκανε να τρανταχτώ.

Εγω σου είπα οτι δεν έχεις ιδέα που έμπλεξες...Σκέφτηκα και τα δάχτυλά μου ακούμπησαν τα χείλη μου που έκαιγαν ακόμη απο τη φωτιά του.

Α/Ν

Εμείς τον προειδοποιήσαμε,δεν ξέρει που μπλέκει, γιατί δεν ρωτάει τη καημένη τη Μάρθα;
Χαχαχα
Άλλο ένα κεφάλαιο είναι έτοιμο,ελπίζω να το απολαύσατε.

Τα λέμε σύντομα.
Δέσποινα.