"Τα περισσότερα από τα λάθη μας είναι πιο συγχωρητέα από τα μέσα που χρησιμοποιούμε για να τα συγκαλύψουμε."

Λα Ροσφουκώ

Το βράδυ πέρασε απελπιστικά αργά, στριφογύριζα στο κρεβάτι,δίχως να μπορώ να κοιμηθώ ή να ησυχάσω. Ήταν όλα τόσο θολά μέσα στο μυαλό μου, όσο οι πληροφορίες που έπρεπε να επεξεργαστώ. Ο ύπνος με πήρε μετά από κόπο και το ξυπνητήρι άρχισε να χτυπάει κάνοντας με να νιώθω ότι είχαν περάσει μόλις δέκα λεπτά,από την ώρα που είχα κλείσει τα μάτια μου.

Σήμερα ήταν η τελική συνάντηση με τους μετόχους για να ενημερωθούν,έπειτα θα συναντούσαμε με τον Άγγελο τους πελάτες,καθώς είχα τελειώσει με τη παρουσίαση και όλα όσα είχανε ζητήσει και ήμουν έτοιμη να τους δείξω την ολοκληρωμένη δουλειά μου.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι με δυσκολία και μπήκα μέσα στη κουζίνα να φτιάξω τον καφέ μου,αφού ήπια λίγο,έκανα μπάνιο και ετοιμάστηκα για το γραφείο. Την ώρα που έβαζα τα τελευταία πράγματα μέσα στον χαρτοφύλακα μου,άκουσα τον ήχο από το κινητό μου,που είχε αρχίσει να χτυπάει.

"Καλημέρα Άγγελε." Τα χείλη μου από μια ευθεία γραμμή,δημιούργησαν μια τέλεια καμπύλη.

"Καλημέρα κορίτσι μου,σε περιμένω από κάτω." Ακούστηκε η βραχνή φωνή του.

"Εντάξει, κατεβαίνω αμέσως." Του απάντησα και έριξα το κινητό μέσα στο χαρτοφύλακα και αφού τον έκλεισα,βγήκα απ' το σπίτι.

Βγήκα στον δρόμο και τον κοιτούσα απο μακριά που χάζευε την οθόνη απο το κινητό του,ενώ ένας κόμπος στο στήθος δεν με άφηνε να ανασάνω.Στις πέντε είχα το πολυπόθητο ραντεβού,όμως τα λεπτά είχαν σταματήσει να κυλούν.

Άνοιξα τη πόρτα και με κοίταξε με το πιο όμορφο βλέμμα που έχω δει στη ζωή μου.Πόσο ερωτευμένη ήμουν με αυτόν τον άντρα.

"Είσαι έτοιμη για σήμερα;" Η ερώτηση του,έφερε ξανά στην επιφάνεια το άγχος.

"Σχεδόν,ναι.Απλώς φοβάμαι λίγο μη πάει κάτι στραβά." Του απάντησα και χαμογέλασα αμυδρά,ενώ είχα γύρει το κεφάλι μου και τον κοιτούσα.

"Μη φοβάσαι τίποτα,εγώ είμαι σίγουρος για σένα." Μου είπε και αφού με φίλησε γλυκά στο μέτωπο,έβαλε μπροστά τη μηχανή και ξεκινήσαμε.

Στο γραφείο μου με περίμενε η Μάρθα,η οποία έδειχνε πιο όμορφη απο ποτέ.Τη κοιτούσα και δεν μπορούσα να συνδέσω πως αυτή η όμορφη,ξανθιά γυναίκα,πάνω στα ψηλά τακούνια,ήταν το άλλωτε σεμνό,κακόγουστο κορίτσι.

"Καλημέρα Κυρία Καλιφάτη,ο καφές σας είναι έτοιμος,καθώς και η παρουσίαση έχει διπλοτσεκαριστεί και έχει ετοιμαστεί πλήρως ο χώρος για τους πελάτες." Μου είπε και έκανε ασυναίσθητα τη κίνηση να σηκώσει τα γυαλιά της,που πλέον δεν υπήρχαν,καθώς φορούσε φακούς επαφής.

"Σ ευχαριστώ Μάρθα,μπορείς να πηγαίνεις,ενημέρωσε με μόνο,όταν έρθει η ώρα για το meeting." Της απάντησα και εκείνη μου χαμογέλασε.

"Μάλιστα Κυρία Καλιφάτη." Την άκουσα να λέει καθώς έφευγε και εγώ γύρισα με τη περιστρεφόμενη καρέκλα μου,να θαυμάσω τη θέα απο πίσω μου.

Η πόλη είχε αρχίσει να ξυπνάει και να κινείται με τους γρήγορους ρυθμούς της,όπως και το μυαλό μου,που δεν έλεγε να ξεκολλήσει απο αυτό που θα έκανα σήμερα. Κοίταξα το ρολόι μου και η ώρα ήταν εννέα και μισή. Στις πέντε.Στις πέντε θα μάθαινα για όλα όσα με τρέλαιναν τον τελευταίο μήνα.

Ο Άγγελος έπρεπε να μείνει έξω απο όλο αυτό,άλλωστε δεν θα ενέκρινε ποτέ τη κίνηση μου αυτή και ξέρω πολύ καλά,πως κάτι τέτοιο θα με έφερνε σε ρήξη μαζί του. 

Η ώρα πέρασε και το ραντεβού με τους μετόχους,αποδείχθηκε όσο βαρετό το περίμενα,ενώ η παρουσίαση στους πελάτες λίγο αργότερα,πήγε εξαιρετικά καλά και η συμφωνία είχε κλείσει με την εταιρία να έχει πολύ καλές απολαβές. Το πρώτο βήμα είχε γίνει και ήμουν πολύ ικανοποιημένη με αυτό.Μπορεί η σχέση μου με τον Άγγελο να είχε εξελιχθεί αλλιώς,όμως η συμφωνία ήταν συμφωνία και είχα σκοπό να την τηρήσω ως το τέλος.

Χτύπησα τη πόρτα στο γραφείο του Άγγελου και αφού άκουσα τη βραχνή φωνή του,χώθηκα μέσα και έτρεξα στην αγκαλιά του.

"Μπράβο σου κορίτσι μου." Μου είπε και κόλλησε το πρόσωπο του στα μαλλιά μου μυρίζοντας τα."Είδες που όλα πήγαν εξαίσια;"

"Είμαι πολύ χαρούμενη που έκλεισε αυτή η συμφωνία Άγγελε,σου υπόσχομαι είναι μόνο η αρχή." Μύρισα και εγώ εκείνον,ενώ τον έσφιξα περισσότερο στην αγκαλιά μου.

"Είμαι σίγουρος κορίτσι μου,είμαι σίγουρος." Είπε σχεδόν ψιθυριστά και η ανάσα του χάιδεψε τον λαιμό μου. 

"Λέω να λείψω για την υπόλοιπη μέρα,δεν έχω να κάνω άλλη δουλειά και υποσχέθηκα στη Ράνια να βρεθούμε." Του χαμογέλασα γλυκά.

"Να πας καρδιά μου,εγώ πρέπει να μείνω ως αργά σήμερα,μετά λέω να έρθω απο το σπίτι σου." Μου είπε και εγώ χάρηκα που το απόγευμα θα ήταν απασχολημένος.

"Να έρθεις,θα ετοιμάσω δείπνο." Του απάντησα και σηκώθηκα απ' την αγκαλιά του για να φύγω,ενώ εκείνη τη στιγμή μπήκε στο γραφείο ο Λαυρέντης,ευδιάθετος και χαμογελαστός σιγοτραγουδώντας.

"Πολλά χαμόγελα σήμερα Λαυρέντη.Χαίρομαι που σε βλέπω έτσι." Απευθύνθηκα σε εκείνον και του έκλεισα το μάτι,ενώ συνέχισα να προχωράω.

"Έχω ευχάριστες εκπλήξεις στη ζωή μου τελευταία,γι αυτό." Τον άκουσα να λέει ενώ έκλεινα πίσω μου την πόρτα.

Άγγελος λίγες μέρες πριν.

Άνοιξα τα μάτια μου και ο πόνος στο κορμί μου με έκανε να ανασηκωθώ και να επεξεργαστώ το χώρο γύρω μου. Το κεφάλι μου ήταν βαρύ,ενώ το μπουκάλι δίπλα μου μισοτελειωμένο. Το μυαλό μου γύρισε στη προηγούμενη μέρα και στο παθιασμένο σεξ,που είχα κάνει με τη Διδώ.

Πόσο τη ζητούσε το κορμί μου και πόσο με πείραξαν τα λόγια της εχθές το βράδυ. Μετά από ότι είχαμε κάνει,εκείνη ήθελε να τελειώσουμε τόσο απλά,ενώ εγώ θέλησα να της ανοίξω τη καρδιά μου και να της εκμυστηρευτώ όλα όσα ήξερα για το Μάρκο.

Τόσος ήταν ο θυμός μου,που ο μαλάκας της είπα να τη πληρώσω,κάνοντας τη να νιώσει άσχημα.Πως θα μπορέσω να μαζέψω τα κομμάτια μου,μα πόσο μάλλον αυτά τα λόγια μου,που σίγουρα τη τσάκισαν πολύ.

Σηκώθηκα από το πάτωμα και αφού έμεινα έκπληκτος βλέποντας την ώρα που είχε ήδη πάει τέσσερις, πήγα στο μπάνιο και μπήκα κάτω από τη ντουζιέρα, ξεπλένοντας κάθε ίχνος από τη μυρωδιά της,που με μαγνήτισε από τη πρώτη στιγμή.

Αφού τελείωσα,πήρα κάτι για τον πονοκέφαλο και πήγα στο γυμναστήριο,για να απασχολήσω το κορμί μου και το μυαλό μου,που τόσο ήθελαν να πάνε κοντά της.

Όταν έφτασε η ώρα για να πάω στο χορό,δεν ήξερα αν θα τη βρω εκεί,ενώ παρακαλούσα μέσα μου καθώς έφτανα και πάρκαρα το αυτοκίνητο μου,να έχει έρθει για να της μιλήσω.

Αγνόησα μια ακόμα κλήση από τη Βαλέρια και συνέχισα τη πορεία μου βάζοντας το κινητό πάλι στη τσέπη μου,όταν έφτασα στην είσοδο του ξενοδοχείου και την είδα να στέκεται εκεί και να μου χαμογελάει.

Δεν είχα καμία όρεξη να τη βλέπω,πόσο μάλλον να την ακούσω.
Ήρθε κοντά μου και άρχισε πάλι να με παρακαλάει,ενώ είχε το θράσος να με πιάσει από το μπράτσο και να μου λέει πόσο της έχω λείψει.

Όταν άνοιξα τη πόρτα και είδα τη Διδώ μπροστά μου,ήθελα να ανοίξει η γη και να με καταπιεί. Ήταν απίστευτα σέξυ με το φόρεμα που φορούσε,που αν ήταν εφικτό,θα της έκανα έρωτα εκεί,ανάμεσα σε όλο αυτό το κόσμο.

Με κοίταξε στα μάτια για λιγο και προσπέρασε,ενώ εγώ δεν σταμάτησα να την ακολουθώ λεπτό με το βλέμμα μου,όταν θυμήθηκα πως δίπλα μου στεκόταν η Βαλέρια. Γαμωτο.

Η Διδώ θα φαντάστηκε πως τρέχει κάτι μεταξύ μας,ήταν η πρώτη μου σκέψη και όντως έτσι έγινε. Όταν ήρθε κοντά μας μετά από πολύ ώρα,το ύφος της και τα μάτια της μου είπαν όλα όσα ήθελα να ξέρω.

Μείναμε μόνοι μας και της ζήτησα συγνώμη,ενώ εκείνη με ειρωνεύτηκε με το γνωστό τρόπο,που ήξερε πόσο με εκνευρίζει,όμως κατάφερα να κρατήσω τον αυτοέλεγχο μου ώσπου ξανά ήρθε η Βαλέρια και προσπάθησε να με αγκαλιάσει.

Της μίλησα πολύ άσχημα,όμως της άξιζε ακριβώς για το λόγο που ήθελε να το κάνει. Είχε καταλάβει σίγουρα πως κάτι τρέχει ανάμεσα σε μένα και τη Διδώ και ήθελε να μπει ανάμεσα και να μου το χαλάσει.

Δεν θα άφηνα τίποτα άλλο να μπει στη μέση,την άρπαξα και πήγαμε στη πίστα για ένα χορό. Είχα πολύ ανάγκη να τη μυρίσω και να την κρατήσω στην αγκαλιά μου,που δεν κατάλαβα πότε τελείωσε το τραγούδι και χωριστήκαμε από μια εξαγριωμένη Βαλέρια.

"Αν νομίζεις ότι θα σε παραδώσω τόσο εύκολα στα χέρια αυτής της γυναίκας,είσαι γελασμένος Άγγελε.Θα σε ξανά κάνω δικό μου και πολύ σύντομα" μου είπε με θράσος και την πήγα σε ένα απόμερο μέρος χωρίς φασαρία για να της πω δυό λόγια.

Αφού μαλώσαμε άσχημα,έφυγα για να βρω τη Διδώ και δεν την έβρισκα πουθενά. Είχε πάρει τα πράγματα της και ήμουν απόλυτα σίγουρος πως στεναχωρήθηκε και έφυγε. Τελείως μηχανικά βγήκα από την αίθουσα και κατευθύνθηκα στο αυτοκίνητο μου με προορισμό το σπίτι της.

Όταν έφτασα από κάτω, αντίκρισα τη χειρότερη δυνατή εικόνα. Αυτό το κάθαρμα δεν ήξερε τα όρια του και την κρατούσε από τα μαλλιά τραβώντας τα πίσω. Το μυαλό μου άρχισε να θολώνει όσο προχωρούσα προς το μέρος τους.Ήθελα να τον σκοτώσω για αυτό που της έκανε,έβγαλα όλη την οργή μου πάνω του και τον χτύπησα άσχημα,όμως ο άτιμος ήταν ασυγκράτητος και άρχισε να λέει διάφορα.

Εκείνη έστεκε κενή απο συναισθήματα,μπορούσα να το καταλάβω απ τον τρόπο που κοίταζε μια εκείνον και μια εμένα.Ήταν αδύνατο να επικεντρωθώ σε οτιδήποτε άλλο πέρα απο αυτή.Έμεινα μαζί της όλο το βράδυ,σχεδόν δεν κοιμήθηκα απο το να τη μυρίζω και να τη χαιδεύω. Μου δημιουργούσε συναισθήματα που ίσως και να μην ένιωσα ποτέ.

Ήθελα να γίνει δική μου και μόνο.Να την έχω κοντά μου συνέχεια και να της δώσω την αγάπη που στερήθηκε όλα αυτά τα χρόνια.Με την Βαλέρια ποτέ δεν ήταν έτσι,δεν ένιωσα στιγμή την ανάγκη να της κάνω έρωτα,το μόνο που μπορούσε να μου προσφέρει ήταν παθιασμένο σεξ,όμως όταν ακούμπησα τη Διδώ,συνειδητοποίησα πως δύο σώματα ενώνονται τέλεια,δημιουργώντας την έκρηξη του πάθους.

Κοιμόταν τόσο γαλήνια στην αγκαλιά μου,άγγιζα το κορμί της και τεντώνονταν οι μύες μου στη σκέψη πως την ακουμπούσε εκείνος τόσα χρόνια.

Την επόμενη μέρα πήγαμε μια μικρή εκδρομή στο αγαπημένο μου μέρος,τη πήγα για φαγητό και πέρασα πολύ όμορφα μαζί της,όταν της είπα πως ήθελα να την γνωρίσω στους γονείς μου έπαθε αμόκ. Όλα πήγαιναν τόσο καλά μέχρι τη στιγμή που ο πατέρας μου αποφάσισε να πετάξει τη σπόντα για τη Βαλέρια.Δεν έλεγε να καταλάβει πως με εκείνη είχα τελειώσει μια για πάντα.

Πλέον στο μυαλό και στη καρδιά μου κυριαρχούσε ένα όνομα και μόνο. 

Η Διδώ Καλιφάτη. 

Διδώ,ξανά στο τώρα.

"Δεν μπορεί να σοβαρολογείς αυτή τη στιγμή." Γούρλωσα τα μάτια και κοίταξα τη φίλη μου,που έπινε με το καλαμάκι τον καφέ της και χαζογελούσε.

"Τι να κάνω;Ήταν πάνω απο τις δυνάμεις μου να αντισταθώ." Μου απάντησε εκείνη.

Μόλις με είχε πληροφορήσει πως τη βραδιά του χορού,είχε καταλήξει με τον Λαυρέντη σε ένα δωμάτιο του ξενοδοχείου να κάνουν τα ασυμμάζευτα.Την επόμενη μέρα και ενώ ακόμη και η ίδια είχε καταλάβει πόσο γυπαετός ήταν,δεν περίμενε οτι θα τη πάρει τηλέφωνο να της ζητήσει να βγουν ένα αξιοπρεπές ραντεβού.

"Δεν ξέρω τι να πω,μόνο πρόσεχε τον,γιατί φαίνεται πολύ άστατος." Της είπα με σοβαρό ύφος,καθώς ήταν η τελευταία επιλογή άντρα,που αν ήταν στο χέρι μου θα διάλεγα για τη φίλη μου.

"Διδώ,είδαμε και τον Μάρκο,που πίσω απο τη πλάτη σου σε είχε κάνει τάρανδο." Μου απάντησε συνεχίζοντας να χαμογελάει.

"Δεν είναι αστείο."της είπα και της πέταξα το πακέτο με τα τσιγάρα μου."Έχω να σου πω και εγώ κάποια πράγματα." Και της εξιστόρησα όλα όσα είχα μάθει για τον Μάρκο και τη Βαλέρια απο τον Άγγελο καθώς και το τι έγινε εκείνο το βράδυ.

"Μα τον θεό,αν τον δω θα τον σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια.Συγνώμη που δεν ήμουν εκεί για σένα,αν δεν είχα παει με τον Λαυρ..." Μου είπε καθώς ήταν σειρά της να με κοιτάξει με γουρλωμένα μάτια.

"Δεν θέλω να λες ανοησίες,δεν φταις για τίποτα εσύ.Σταμάτα." Της είπα και κοίταξα το ρολόι μου. Η ώρα είχε πάει τέσσερις και μισή. "Πρέπει να φύγω." Σηκώθηκα και ήπια βιαστικά μια γουλιά απο τον καφέ μου." Με περιμένουν στο γραφείο." της είπα ψέμματα και πήρα τη τσάντα μου.

"Πρέπει και εγω να επιστρέψω στο μαγαζί,έχω να κάνω απογραφή." Μου είπε και στριφογύρισε τα μάτια της. "Να προσέχεις και κανόνισε να βγούμε για φαγητό σύντομα." Μου είπε και ένιωσα άσχημα που δεν της έλεγα την αλήθεια.

Χαιρετηθήκαμε και μπήκα βιαστικά στο αυτοκίνητο μου,ξεκίνησα να οδηγώ μηχανικά,καθώς το μυαλό μου μόνο εκεί δεν ήταν. Οι παλμοί στο σώμα μου είχαν ανέβει επικίνδυνα που σχεδόν έτρεμα. Πάρκαρα το αυτοκίνητο στο άδειο πάρκινγκ και κοίταξα το μοναδικό αυτοκίνητο που υπήρχε εκεί πέρα απο το δικό μου. Είχε έρθει λοιπόν.

Κατέβηκα και αφού κλείδωσα το αμάξι,κοίταξα γύρω μου προσεκτικά και πήρα το μονοπάτι για τη παραλία. Όταν έφτανα στο τέλος,άρχισε πίσω απο τα πυκνή βλάστηση να ξεπροβάλει η φιγούρα του. 

Ήταν πλάτη και αγνάντευε την ήρεμη θάλασσα. 

"Άργησες." Μου είπε καθώς πλησίαζα.

Κοίταξα το ρολόι μου και ήταν πέντε και δέκα. 

"Ήρθα όμως." Του απάντησα και εκείνος γύρισε και με κοίταξε στα μάτια με το παγωμένο του βλέμμα. "Γεια σου και εσένα Μάρκο." Του είπα με θάρρος και τον κοίταξα αποφασιστικά.

(Drew van Acker)Κορίτσια απο δω ο Μάρκος,Μάρκο απο δω τα κορίτσια... (Δεν σε χωνεύουν αν θες να ξέρεις!) :D 

Sorry που άργησα μια μέρα,σας αφήνω γιατί θέλω να ξεκινήσω το επόμενο.

Μη περιμένετε πολύ.

Δέσποινα.