Κι αν δεν έχω καταλάβει την αγάπη, σε τι χρησιμεύει που έχω καταλάβει τα υπόλοιπα;

Μισέλ Ουελμπέκ

Έμεινα εκεί για μερικά λεπτά και δεν μπορούσα να ηρεμήσω από το άγχος που με κυρίεψε.Εγω που δεν είχα νιώσει άγχος στη ζωή μου ποτέ,για δεύτερη φορά,εξαιτίας αυτού του άντρα,βίωνα ξανά.

Άνοιξα τη πόρτα και πήγα μπροστά στο νιπτήρα. Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και η δυναμική γυναίκα που συνήθιζα να βλέπω,είχε δώσει τη θέση της σε μια αδύναμη,πιο ευαίσθητη και ευάλωτη γυναίκα.

Μάζεψε όσο κουράγιο μπορείς και βγες,έλεγα στον εαυτό μου.Μην του κάνεις τη χάρη,σε κανέναν δεν το έκανες ως τώρα.

Άνοιξα τη πόρτα και περνούσα μέσα από τον κόσμο χωρίς να κοιτάω τριγύρω πλέον,δεν ήθελα να δω αυτό που είχα δει πιο πριν. Η ζωή μου βέβαια έπρεπε να γίνει δυσκολότερη καθώς όσο πλησίαζα στο μπαρ,είδα τον Άγγελο με την ξανθιά να μιλάνε και να γελάνε με τον Λαυρέντη και την Ράνια.

"Ότι θα ερχόμουν να σε ψάξω." Μου είπε η Ράνια και το κλίμα στην παρέα έγινε πιο ψυχρό και από το Σιβηρικό.

Της χαμογέλασα και εκείνη με κοίταξε στα μάτια για να πούμε με βλέμματα ότι δεν μπορούσαμε να πούμε μπροστά στους υπόλοιπους.Της κούνησα το κεφάλι για να καταλάβει πως ήμουν καλα.Ομως δεν ήμουν.

"Βαλέρια,να σου γνωρίσω τη Διδώ Καλιφάτη.
Είναι η νέα προσθήκη στην εταιρία μας και μέτοχος πλέον. Φαντάζομαι θα σου έχει μιλήσει ο Άγγελος.Διδώ απο δώ η Βαλέρια,στενή οικογενειακή φίλη." Είπε ο Λαυρέντης και η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά μέσα στο στήθος μου,καθώς όλα τα βλέμματα στράφηκαν επάνω μου,μα πιο πολύ τα δικά του.

"Όχι,δεν έτυχε"είπε εκείνη και άπλωσε το χέρι της για χηραψία "Βαλέρια Γκριν."
Της έδωσα το χέρι μου και μουρμούρισα ένα χαίρω πολύ που πήγαινε ασορτί με το πιο ψεύτικο μου χαμόγελο.

Ο Άγγελος στεκόταν ακόμα δίπλα της ατάραχος και αμίλητος.Τι να πει άλλωστε; Τα είχε πει όλα χθές.

"Μέτοχος ε;Δεν ήξερα ότι πωλούνται μετοχές στην εταιρία." Έστρεψε το κεφάλι της και κοίταξε τον Άγγελο.

"Γιατί δεν πωλούνταν. Έγινε μια μικρή εξαίρεση για την κυρία Καλιφάτη." Απάντησε εκείνος και ήπιε μια γουλιά από το ποτό του.

Να τα και τα Κυρία Καλιφάτη, ξανά γυρίσαμε στα επίσημα.

"Όχι μικρή,είκοσι τις εκατό δεν λέγεται μικρή εξαίρεση." Πήρα το λόγο εγώ και χαμογέλασα ειρωνικά κι στους δύο ενώ η ξανθιά με κοιτούσε με δυό γουρλωμενα μπλε μάτια.

Ήταν πανέμορφη γυναίκα,εγώ που πάντα ήμουν σίγουρη για τον εαυτό μου,δίπλα της ένιωσα τσιμπήματα ζήλειας στο στήθος και συγκεκριμένα στη καρδιά.Δεν ήθελα να δείξω όμως κάτι,δεν ήθελα να καταλάβει εκείνος πως κέρδισε τη μάχη.

"Τι λες να μου χαρίσεις τον επόμενο χορό Ράνια;" Άλλαξε θέμα ο Λαυρέντης μιλώντας στη φίλη μου και εκείνη άπλωσε το χέρι της,ενώ εκείνος το έκλεισε στο δικό του και χάθηκαν μέσα στο κόσμο που ήδη χόρευε σε μπλουζ ρυθμούς.

"Νομίζω πως είδα τον πατέρα μου." Είπε στον Άγγελο εκείνη και συμπλήρωσε κάτι που δεν μπόρεσα να ακούσω και εξαφανίστηκε.

Είχα στρέψει τη προσοχή μου στο κινητό μου, κοιτώντας από τη μεριά του μπαρ, ενώ έπινα αργά το κρασί μου, προσπαθώντας να κρατήσω την αναπνοή μου σταθερή και να τον αγνοήσω.Ήταν όμως ακατόρθωτο.Μόνο που ένιωθα την παρουσία του δίπλα μου,η καρδιά μου τον ζητούσε.

Εκείνος είχε ακουμπήσει τη πλάτη του στο μπαρ και κοιτούσε τον κόσμο που χόρευε ενώ συνέχιζε να πίνει ατάραχα το ποτό του.

"Συγνώμη." Άκουσα τη βραχνή φωνή του να μου λέει.

"Σε εμένα μιλάτε Κύριε Αλεξίου;" Απάντησα ειρωνικά.

"Σε εσένα μιλάω Διδώ,συγνώμη για όλα όσα είπα.Δεν τα εννοούσα." Μου επανέλαβε εκείνος και άφησε το ποτήρι που κρατούσε στα χέρια του πάνω στο μπαρ,ενώ γύρισε προς το μέρος μου.

"Είναι περιττό να το συζητάμε άλλο.Όσα ήταν να ειπωθούν,ειπώθηκαν." Τον κοίταξα στα μάτια και διέκρινα ενα ψήγμα μετάνοιας."Άλλωστε βρήκες γρήγορα αλλού παρηγοριά." Οι λέξεις βγήκανε χωρίς να το θέλω απο το στόμα μου και θύμωσα με τον εαυτό μου.

Έκεινος ξαφνικά χαμογέλασε και με κοίταξε με ένα αλαζονικό ύφος.Απο πίσω εμφανίστηκε η Βαλέρια και τον αγκάλιασε ελαφρά και σαν να του έκανε ηλεκτροσόκ της έσπρωξε τα χέρια και έπιασε το ποτό του.Τότε τη παρατήρησα καλά.Απο την ώρα που την είχα δεί ένιωθα ότι την είχα δει κάπου,ήταν τότε που έψαχνα στο ίντερνετ για εκείνον και ήταν σε πολλές φωτογραφίες μαζί του.Μόνο που τότε ήταν καστανομάλλα και τώρα ξανθιά.

Η καρδιά μου σταμάτησε για λίγο.Δεν μπορεί να είχε σχέση και να μη το ήξερα,ο Λαυρέντης μου τη σύστησε ως οικογενειακή φίλη,όμως εκείνα τα δημοσιεύματα τους θέλανε μαζί.Μια απότομη ζάλη με έπιασε και ακούμπησα στο σκαμπό.Εκείνη τη στιγμή ήρθε και η Ράνια με τον Λαυρέντη.

"Είσαι καλά Διδώ;Είσαι χλωμή" Άκουσα τη φωνή της Ράνιας και τη κοίταξα.

"Όχι δεν είμαι" της ψιθύρισα και είδα τον Άγγελο να κοιτάζει προς το μέρος μας ενώ μιλούσε με την Βαλέρια.

Δεν μπορεί να είναι μαζί και ενώ ξέρει τι βίωσα να πέρασε ένα βράδυ μαζι μου. Δεν μπορεί.
Δεν ξέρω τι με ενοχλούσε πιο πολύ,το αν ήταν με άλλη και εξαιτίας μου τη κεράτωσε ή το ότι θα τον είχε δικό της άλλη γυναίκα.

"Θέλεις να φύγουμε;" Μου είπε η Ράνια και της έγνεψα αρνητικά.

Ήθελα να μάθω και δεν μπορούσα να περιμένω.Ο Άγγελος μιλούσε με τον Λαυρέντη και τη Βαλέρια και φαινόταν εκνευρισμένος.Γυρισε και κοίταξε προς το μέρος μας ενώ εκείνη την ώρα την αίθουσα είχε κατακλύσει η φωνη του Ed Sheeran με το Thinking out loud.

Ήρθε κοντά μου και μου άπλωσε το χέρι,για λίγα δευτερόλεπτα δεν μπορούσα να καταλάβω τι ήθελε,όμως με ένα σπρώξιμο της Ράνιας άπλωσα τα χέρια μου και αυτόματα εκείνος με έπιασε.Γύρισα και την αγριοκοίταξα και εκείνος με τράβηξε προς την πίστα που όλα τα ζευγάρια χόρευαν και με έκλεισε απαλά στην αγκαλιά του.

...And I'm thinking 'bout how people fall in love in mysterious ways
Maybe just the touch of a hand
Oh me I fall in love with you every single day...

Τα λόγια του τραγουδιού ηχούσαν στα αφτιά μου με την συνοδεία της όμορφης μουσικής και τα μάτια μου είχαν μείνει κολλημένα στα δικά του.
Γιατί να ήταν τόσο περίπλοκο και να μην είχα γνωρίσει εκείνον αντί για τον Μάρκο; Γιατί να έρθει απόψε μαζί με εκείνη,που ήμουν αποφασισμένη να του ανοίξω τη καρδιά μου;

"Είσαι πανέμορφη απόψε...Δύσκολα μπορώ να πάρω τα μάτια μου από πάνω σου." Μου είπε με την υπέροχη βραχνή φωνή του και η καρδιά μου άρχισε να βαράει περίεργα.

Που να ήξερες ότι αυτό ήθελα να πετύχω εξ αρχής.

"Σ' ευχαριστώ,αλλά νομίζω πως είναι αγένεια ενώ συνοδεύεις μια άλλη γυναίκα να χορεύεις μαζί μου.Εξάλλου εσύ δεν χορεύεις μου είπες." Του απάντησα προσπαθώντας να κρύψω την ζήλεια μου.

"Δεν συνοδεύω καμία κορίτσι μου,αν κάποια θα ήθελα να συνοδεύω απόψε αυτή είσαι εσύ.Με τη Βαλέρια συναντηθήκαμε στην είσοδο και μου ζήτησε να τη συνοδεύσω μέσα." Μου είπε με το πιο όμορφο χαμόγελο που έχω δει ποτέ και αυθόρμητα ένα χαμόγελο σχηματίστηκε και στα δικά μου χείλη.

"Μα στο ίντερνετ κυκλοφορούν φωτογραφίες σου μαζί της και δημοσιεύματα σας παρουσίαζαν ως ζευγάρι." Του είπα χωρίς να το σκεφτώ καθόλου,η περιέργεια μου ήταν μεγάλη.

"Θέλω να σου μιλήσω γι αυτό,αλλά όχι εδώ,τώρα θέλω να απολαύσω τη μυρωδιά σου." Μου είπε στο αφτί καθώς είχε φέρει το κεφάλι του κοντά στο δικό μου και έχωσε τη μύτη του στα μαλλιά μου.

"Σου ζητώ συγνώμη για χθές,δεν είμαι αυτή που σου παρουσίασα." Του είπα ενώ εκείνος ήταν ακόμη με το πρόσωπο χωμένο στα μαλλιά μου.

"Σσσσ μη πεις τίποτα άλλο τώρα." Μου απάντησε και τον αγκάλιασα πιο σφιχτά κοντά μου.

Ο Ed Sheeran συνέχιζε να μας ταξιδεύει με τη φανταστική φωνή του και ένιωθα τη καρδιά μου να χτυπάει με ένα ρυθμό,που δεν είχε χτυπήσει ποτέ ξανά για κανέναν.

...So baby now
Take me into your loving arms
Kiss me under the light of a thousand stars
Oh darling, place your head on my beating heart
I'm thinking out loud
That maybe we found love right where we are...

Δεν ξέρω αν ήταν τα λόγια ή η στιγμή που βρισκόμουν στην αγκαλιά του,αλλά ήθελα να φιλήσω τα δύο του χείλη όπως δεν θέλησα ποτέ να φιλήσω άλλα.Πράγματα και καταστάσεις που είχα ξανά κάνει,μαζί του έμοιαζαν πρώτα.

Είχα μετανιώσει για αυτό που ξεστόμισα το προηγούμενο βράδυ,δεν ήθελα μόνο ένα βράδυ,ήθελα πολλά βράδια,πολλά πρωινά,πολλές μέρες και ώρες μ'αυτον τον άντρα,που όσο μυστήριος έμοιαζε,τόσο ένιωθα να ερωτεύομαι περισσότερο.

Το τραγούδι τελείωσε και έκανα να φύγω από την αγκαλιά του αλλά δεν με άφησε,με κράτησε κοντά στο σώμα του και με κοίταξε μέσα στα μάτια.

"Αύριο θα έρθω να σε πάρω το πρωί στις οκτώ.Θελω να πάμε μια εκδρομή μαζί,να σου πω τα πάντα." Μου είπε και του χαμογέλασα.

"Θα σε περιμένω." Του απάντησα και χαμογελούσα σαν μαθήτρια που είχε ερωτευτεί τον καθηγητή.

Μου κράτησε το χέρι και ξεκινήσαμε για το μπαρ,όταν ξαφνικά ήρθε η Βαλέρια και του ζήτησε να μιλήσουν. Άφησα το χέρι του και συνέχισα ώσπου έφτασα στο μπάρ. Πήρα το κρασί μου και ήπια μονορούφι ότι υπήρχε μέσα.Δεν πίστευα και εγώ η ίδια στην υπομονή μου,αυτή η γυναίκα δεν ήξερε τα όρια της και αν συνέχιζε έτσι θα της τα μάθαινα εγώ.

Έψαξα με το βλέμμα μου τη Ράνια τριγύρω,έπρεπε να φύγω από δω μέσα και άμεσα. Ένιωθα τρομοκρατημένη και μόνη ξαφνικά. Γύρω μου έβλεπα μόνο εχθρούς. Δεν μπόρεσα να τη βρω πουθενά και είχα χάσει και τον Άγγελο από το οπτικό μου πεδίο.

Θα έφευγα μόνη μου. Πήρα τα πράγματα μου και ξεκίνησα για την έξοδο,μπήκα στο αυτοκίνητο και ξεκίνησα για το σπίτι μου. Μέσα στο αμάξι σκεφτόμουν την αυριανή μέρα και μετρούσα τις ώρες για να έρθει. Ήλπιζα να μην θυμώσει ο Άγγελος που εξαφανίστηκα έτσι,αλλά δεν μπορούσα να μείνω εκεί ούτε λεπτό.

Αυτά που ζούσα μαζί του,ο έρωτας που έβλεπα στα μάτια του,με τρόμαζαν,φοβόμουν να τα αγγίξω. Ένιωθα πως αν το κάνω,θα το καταστρέψω. Όπως ό,τι έχω αγγίξει σε αυτή τη ζωή καταστράφηκε.

Πάρκαρα το αυτοκίνητο και έψαχνα τα κλειδιά να ανοίξω τη πόρτα μέσα στην τσάντα μου,όταν ένιωσα ένα χέρι να με τραβάει από το μπράτσο και να με κολλάει στο τοίχο δίπλα από τα θυροτηλέφωνα.

"Πιστεύεις πως είμαι ηλίθιος Διδώ;Πιστεύεις ότι θα σε αφήσω να με καταστρέψεις;" Η φωνή που ήθελα να ξεχάσω μου μιλούσε και είχα πάθει σοκ.

"Είσαι τρελός Μάρκο; Με τρόμαξες." Του απάντησα μη μπορώντας να συνέλθω.

"Δεν είμαι τρελός,λέγε πόσο καιρό τα έχεις με τον Αλεξίου. Πηδιώσουν τόσο καιρό πίσω από τη πλάτη μου μαζί του και εγώ σου χάρισα τη τέλεια ευκαιρία να με καταστρέψετε παρέα." Μου φώναζε με το πρόσωπο του να βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το δικό μου.

"Είσαι τρελός,άφησε με." Του ούρλιαξα.

Το χέρι του βρέθηκε με δύναμη στο μάγουλο μου και έμεινα ακίνητη,να τον κοιτάζω. Δεν πίστευα αυτό που βίωνα και δεν είχα ξανά δει ποτέ έτσι τον Μάρκο.

"Θα σε σκοτώσω πουτάνα. Αν νομίζεις πως θα σου περάσει και θα μου πάρεις τα πάντα είσαι γελασμένη." Συνέχιζε να φωνάζει εκείνος.

"Άσε με, βοήθεια." Φώναζα με όλη τη δύναμη της ψυχής μου αλλά κανείς δεν εμφανιζόταν.

Τα δάκρυα μου κυλούσαν στα μάτια μου,όσο ο Μάρκος είχε αρχίσει να με πιάνει σε όλο μου το σώμα.

"Θα σε γαμήσω βρώμα,γιατί για αυτό είσαι,εγώ ο μαλάκας σε παντρεύτηκα και σε έκανα άνθρωπο παλιό μπάσταρδη." Έλεγε δυνατά και με είχε γυρίσει πλάτη ενώ με κρατούσε από τα μαλλιά και προσπαθούσε να βάλει το κλειδί στη τρύπα για να μπει μέσα.

Είχε αρχίσει να βρέχει και οι σταγόνες της βροχής έπεφταν στο πρόσωπο μου, ξεπλένοντας τα δάκρυα που δεν μπορούσα να σταματήσω.Ειχα γύρει πίσω από την δύναμη που ασκούσε στα μαλλιά μου και είχα κλείσει τα μάτια αφήνοντας τη βροχή να πέφτει με μανία στο πρόσωπο μου.

Φοβόμουν.Από παιδί είχα να νιώσω φόβο,μα πιο πολύ με τρόμαζε που φοβόμουν το Μάρκο. Τον άνθρωπο που για χρόνια μοιραζόμουν τα όνειρα και τις φιλοδοξίες μου,τη ζωή μου,το κρεβάτι μου και τη καρδιά μου.Δεν μπορούσα πλέον να βρω ούτε ένα λόγο που αγάπησα αυτόν τον άνθρωπο.Μα ούτε και μια στάλα αγάπης στη καρδιά μου.

Ώσπου ένιωσα τα μαλλιά μου να ελευθερώνονται,και άκουσα σώματα να παλεύουν. Γύρισα το κεφάλι μου δίχως συναίσθημα στη καρδιά μου,παγωμένη και εξαντλημένη και είδα τον Μάρκο ξαπλωμένο κάτω και από πάνω του τον Άγγελο να τον χτυπάει με λύσσα μπουνιές στο πρόσωπο. Τον είχε αφήσει αναίσθητο και αιμόφυρτο και όταν σηκώθηκε τον κλότσισε δυνατά στα πλευρά.

Γύρισε προς το μέρος μου και με κοίταξε με πόνο στα μάτια και για δευτερόλεπτα μείναμε ακίνητοι,μέσα στη βροχή να κοιταζόμαστε,οι ουρανοί είχαν κυριολεκτικά ανοίξει και έβρεχε καταρρακτωδώς. Έτρεξα στην αγκαλιά του και αυτός με έκλεισε μέσα της με όλη του τη δύναμη.

Το κλάμα μου έβγαινε με ουρλιαχτό, καθώς ένιωσα ασφάλεια μέσα στα δυό του χέρια. Ο Άγγελος μου,που για δεύτερη φορά ήρθε σαν τη βροχή και με έσωσε από τον ίδιο άνθρωπο. Ο δικός μου Άγγελος.

"Σ ευχαριστώ. " Του είπα με δυσκολία ενώ τον αγκάλιαζα σφιχτά.

"Σσσσ,δεν μου είπες καληνύχτα και ήρθα για να σου πω εγώ. Ευτυχώς..." Μου είπε ψιθυριστά και με έσφιξε περισσότερο.

Α/Ν

Ε και λίγο ξύλο έχει φάει αυτός ο Μάρκος.

Σας ευχαριστώ μέσα από τη καρδιά μου. Εύχομαι να σας άρεσε το κεφάλαιο.

Τα λέμε σύντομα.
Δέσποινα