Ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι και με κοιτούσε στα μάτια όλο απορία,οι λέξεις δεν μπορούσαν να βγούν με ευκολία απο το στόμα μου καθώς τον κοιτούσα γυμνό,να είναι σε ελάχιστη απόσταση απο μένα.Το μυαλό μου σκεφτόταν να βάλω το χέρι μου στο στήθος του και να χαιδέψω το γυμνό,σκληρό του σώμα.

"Θέλω και εγω να σου μιλήσω..." Δεν τον άφησα να συνεχίσει,ότι και να είχε να μου πει έπρεπε να μάθει πρώτα αυτά που σκεφτόμουν.

"Άγγελε,αυτό που έγινε μεταξύ μας,δεν πρέπει να ξανα γίνει.Ήταν για μια φορά και τέλος." Του είπα και έκανα μια τζούρα απο το τσιγάρο μου.

Πήρε το τσιγάρο απο το χέρι μου και αφου έγυρε το σώμα του απο πάνω μου,το έσβησε στο τασάκι και έμεινε εκεί.Τα πρόσωπα μας σε απόσταση αναπνοής.

"Μου λες οτι δεν θέλεις να με ξανα δείς;" Τα χείλη του χιλιοστά μακριά απο τα δικά μου.

"Ν ν ναι." Ψέλλισα με δυσκολία.

Το στόμα του κόλλησε στο δικό μου και το φιλί του ήταν πιο παθιασμένο απο ποτέ.Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά μέσα στο στήθος μου και πρόδιδε τα συναισθήματα μου.Δεν μπορούσα να αντισταθώ στο φιλί του και για ακόμα μια φορά το σώμα μου με πρόδοσε.Τα χέρια μου ταξίδεψαν στο λαιμό του και χάιδεψαν απαλά τους μύες στη πλάτη του.

Τραβήχτηκε πίσω και με κοίταξε με ένα μειδίαμα στα χείλη."Δεν μου φαίνεσαι και τόσο αποφασισμένη γι' αυτά που λες." Μου είπε και έφυγε απο πάνω μου και ξάπλωσε δίπλα μου ξανά."Δεν μπορώ να σε καταλάβω Διδώ και αυτό με τρελαίνει."

Οι παλμοί στο λαιμό μου χτυπούσαν δυνατά,η αναπνοή μου ήταν ακανόνιστη."Δεν χρειάζεται να με καταλάβεις,ήταν ένα βράδυ.Είναι απλό." Η φωνή μου είχε ένα τόνο νευρικό.Με θύμωσε που μ έπαιζε έτσι.

"Ένα βράδυ λοιπόν ε;" Είπε και σηκώθηκε απότομα απ το κρεβάτι.Ο θυμός του ήταν ολοφάνερος.Τον είχα θυμώσει τόσο που οι φλέβες στο σώμα του είχαν τσιτωθεί.Είχε αρχίσει και ντυνόταν και μου είχε γυρίσει τη πλάτη του.

"Είναι καλύτερα έτσι και για τους δυό μας." Είπα και ανασηκώθηκα στο κρεβάτι.

"Είναι καλύτερα για σένα.Για εμένα όχι."Είπε και γύρισε προς το μέρος μου καθώς κούμπωνε το πουκάμισο του.

"Και για τους δύο.Μην κάνεις πως δεν βλέπεις Άγγελε.Ήμουν παντρεμένη με τον ανταγωνιστή σου,αυτή τη στιγμή παίρνω διαζύγιο και η ζωή μου είναι μπερ..."Με έκοψε.

"Κράτησε τις δικαιολογίες σου για εσένα,πες μου μόνο τι σου χρωστάω γι αυτό το ΕΝΑ βράδυ." Μου είπε και πέτρωσα.

"Φύγε."Του πρόσταξα.Και έφυγε.Έφυγε κλείνοντας πίσω του την πόρτα με δύναμη.

Έμεινα ακίνητη ενώ τα δάκρυα απο τα μάτια μου έπεφταν στο πρόσωπο μου και η επιφάνεια που έβρισκαν ήταν σκληρή.Όπως είχε γίνει και η ψυχή μου.Πέτρα.

Πες μου μόνο τι σου χρωστάω για ένα βράδυ...

Τα λόγια του ηχούσαν στα αφτιά μου και ένιωθα σαν κάποιος να μου καρφώνει ένα μαχαίρι στη καρδιά απο τον πόνο.Τα είχα κάνει σκατά αλλά και εκείνος μας αποτελείωσε.Δεν μπορούσε να με καταλάβει,δεν μπορούσε να δεί οτι εμείς οι δύο δεν μπορούσαμε να είμαστε μαζί.Όλοι θα με θεωρούσαν χρυσοθήρα,πως έφυγα απο τον ένα και πιάστηκα στον άλλο.Δεν μπορούσα να επιτρέψω τη γελοιοποίηση της εικόνας μου κι άλλο.Αρκετά με γελοιοποίησε ο Μάρκος.

Και εκείνος,πίστεψε πως απλά ήθελα σεξ,πως δεν ένιωσα τίποτα.Δεν με έχουν πονέσει περισσότερο λόγια ανθρώπου στη ζωή μου.Τα είπε σε εμένα,που ένας άντρας με άγγιξε όταν παντρεύτηκα.Δεν είχα ζήσει τίποτα μέχρι σήμερα,η νύχτα μαζί του μου το επιβεβαίωσε,δεν είχα ζήσει τίποτα μέχρι που με άγγιξε αυτός.Η έκρηξη που ένιωσα μαζί του ήταν το πιο έντονο συναίσθημα που είχα στη ζωή μου.

"Σε είπε πουτάνα Διδώ." η φωνή μου βγήκε για να ακούσει τα λόγια και η καρδιά μου.

"Πουτάνα." Επανέλαβα και ξάπλωσα στο κρεβάτι.Τα δάκρυα έγιναν λυγμός και πνίγηκα μέσα τους εκείνο το βράδυ.Έκλαψα ως που με πήρε ο ύπνος το ξημέρωμα.

                                                        ***********

Ο ήχος απο το τηλέφωνο που χτυπούσε με ξύπνησε και άρχισα να ψάχνω μηχανικά το κομοδίνο για να το βρώ.Το έπιασα και το σήκωσα αυτόματα χωρίς να προλάβω να πω κουβέντα.

"Θέλω να μου τα πείς όλα με λεπτομέρειες." Μου είπε η Ράνια και στο μυαλό μου άρχισαν πάλι να γυρνάνε τα χθεσυνοβραδινά γεγονότα.

"Δεν θα σου αρέσουν αυτά που θα ακούσεις." Της απάντησα και η φωνή μου ήταν παγωμένη.

"Έρχομαι απο κεί και φέρνω πρωινό." Μου φώναξε και κλείσαμε το τηλέφωνο.

Σηκώθηκα απο το κρεβάτι και με δυσκολία μπήκα μέσα στο ντούζ.Άφησα το νερό να τρέξει με ορμή στο κορμί μου μήπως και ξεπλύνει τα σημάδια του.Τα σημάδια της ψυχής μου ήταν άλλο θέμα.Εκείνα δεν μπορούσε να τα ξεπλύνει κανείς και τίποτα.

Βγήκα απο το ντούζ και μέχρι να ντυθώ πρόχειρα η Ράνια είχε φτάσει και μου χτυπούσε το κουδούνι.Της άνοιξα και μόλις είδε τα μάτια μου δεν χρειάστηκε να πω τίποτα,με κοιτούσε με ανοιχτό στόμα κρατώντας στο ένα χέρι της καφέδες και στο άλλο κουτιά με πρωινό.

"Τι έγινε κορίτσι μου;Τι σου έκανε;" Μου είπε καθώς προχωρούσαμε και οι δύο προς τη κουζίνα.

Καθίσαμε στο τραπέζι και ενώ παίρναμε το πρωινό μας,το οποίο έφαγα μετά από πίεση της Ράνιας,της είπα τι είχε γίνει το προηγούμενο βράδυ,από την ώρα που την αφήσαμε και μετά.Είχε μείνει ακίνητη και με παρακολουθούσε να μιλάω,ήξερα οτι δεν θα μου χάιδευε τα αφτιά.

"Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί φοβάσαι τόσο πολύ τη κριτική του κόσμου.Το μερίδιο ευθύνης είναι στη μέση κατά τη γνώμη μου.Φυσικά και δεν έπρεπε να σου μιλήσει έτσι,αλλά και εσύ ακούστηκες σαν να τον χρησιμοποιείς για να περάσεις καλά ένα βράδυ." Το ύφος της ήταν αυστηρό και τα λόγια της η πικρή αλήθεια.

"Το ξέρω,αλλά δεν πρόλαβα να του πω όσα ήθελα,δεν με άφησε." Της είπα με παραπονεμένο ύφος.

"Το θέμα Διδώ είναι αν όντως ήταν αυτό που ήθελες." Μου απάντησε και τη κοίταξα χωρίς να μιλήσω.

Δεν ήξερα τι να πω.Το ήθελα;Δεν ήξερα και εγω η ίδια τι ήταν αυτό που ήθελα.Η αντίδραση μου χθές ήταν αμυντική.Είχε δίκιο η Ράνια.Απλά φοβόμουν.Φοβόμουν να δώσω,φοβόμουν μην ξανά πάθω τα ίδια,ήθελα να το πω εγώ για να μην το πει εκείνος.Όμως ήμουν λάθος.

Σηκώθηκα πάνω και κοίταξα το ρολόι,η Ράνια με κοιτούσε χωρίς να καταλαβαίνει.Η ώρα ήταν μία και στις εννέα έπρεπε να είμαστε στο ξενοδοχείο που θα γινόταν ο χορός.Έπρεπε να βγώ να ψωνίσω.Ήθελα να είμαι εκθαμβωτική απόψε,να μην μπορεί να πάρει τα μάτια του απο πάνω μου.

Θα έριχνα εγώ τα μούτρα μου,για πρώτη και τελευταία φορά θα έριχνα τα μούτρα μου και θα του έλεγα την αλήθεια.

Είπα στη Ράνια τις σκέψεις μου και πήγα στο δωμάτιο να ετοιμαστώ,ενώ εκείνη συμφώνησε να έρθει μαζί μου για βοήθεια.Ξεχυθήκαμε στα μαγαζιά και δεν μπορούσα να βρώ τίποτα που να μου αρέσει,δύο ώρες μετά και αφού είχαμε εξαντλήσει κάθε επιλογή,κατευθυνθήκαμε στη τελευταία μας επιλογή και με μια ματιά βρήκα αυτό που έψαχνα.

Αφού το δοκίμασα και έμεινα ευχαριστημένη από το στρώσιμο πάνω στο σώμα μου,πλήρωσα και τελειώσαμε τις αγορές με τα απαραίτητα παπούτσια και αξεσουάρ.Τότε η Ράνια μου είπε πως έπρεπε να κάνουμε ένα σπα για να χαλαρώσουμε και φυσικά δεν έφερα καμιά αντίρρηση γιατί το χρειαζόμουν.

Πέντε ώρες μετά,ανανεωμένες και αρκετά χαλαρωμένες αποφασίσαμε να ετοιμαστούμε μαζί και πήραμε το δρόμο για το σπίτι μου.Η διάθεση μου είχε αλλάξει και αφού φτάσαμε φτιάξαμε κάτι πρόχειρο να φάμε και αφού γεμίσαμε τις κοιλιές μας,έφτιαξα δυο καταπληκτικά κοκτέιλ,βάλαμε δυνατή μουσική και αρχίσαμε να ετοιμαζόμαστε.

Αυτό ήταν μια συνήθεια που είχαμε πάντα με τη Ράνια πριν απο κάθε έξοδο μας.Γελούσαμε και ετοιμαζόμασταν και σχεδόν είχα βγάλει απο το μυαλό μου όσα είχαν διαδραματιστεί το προηγούμενο βράδυ.Όταν πλέον ήμασταν έτοιμες,κλείσαμε το μάτι στο καθρέφτη,πήραμε τις τσάντες μας και ξεκινήσαμε για το αυτοκίνητο.Ήμουν σίγουρη πως με αυτή την επιλογή,δεν θα έπαιρνε τα μάτια του απο πάνω μου.

Η μαύρη τουαλέτα που είχα επιλέξει αναδύκνειε τέλεια τα πόδια μου αλλά και την πλάτη μου,αφου ήταν ανοιχτή ως τη μέση μου.Τα μαλλιά μου ίσια,τραβηγμένα προς τα πίσω και το μακιγιάζ μου σε σκούρες σκιές που έδινε πιο άγριο βλέμμα.

Η Ράνια προτίμησε το λευκό χρώμα και έτσι φόρεσε ένα φόρεσε ένα άσπρο φόρεμα σε αυστηρή γραμμή κοντό με διάφανες λεπτομέριες.

           (Τη Ράνια τη φαντάζομαι όπως τη Troian Bellisario και ναι για όσες έχετε δει PLL είμαι φαν και κολημένη με αυτή τη σειρά).

Όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο,δώσαμε τα κλειδιά στον παρκαδόρο και μπήκαμε μέσα.Όταν φτάσαμε στη μεγάλη αίθουσα μας άνοιξαν την πόρτα και μπροστά μας βρήκαμε πολύ κόσμο,όλοι καλοντυμένοι,πίνανε και μιλούσαν σε διάφορα πηγαδάκια και εμείς κατευθυνθήκαμε προς το μπάρ και καθίσαμε.

Έψαξα με το Μάτι μου για τον Άγγελο,όμως δεν φαινόταν πουθενά.Ανταυτού βρέθηκε δίπλα μας ο Λαυρέντης μετά απο λίγα λεπτά.

"Οι πιο όμορφες παρουσίες του αποψινού μας χορού.Έχετε τραβήξει όλα τα βλέμματα και όχι αδίκως." Είπε και γύρισε το βλέμμα του προς τη Ράνια ενώ της έπιασε το χέρι και το φίλησε. "Λαυρέντης Αλεξίου,χαίρομαι πολύ που σας γνωρίζω."

"Ράνια Αναγνώστου,παρομοίως." Είπε εκείνη και του χαμογέλασε ενώ εγω παρακολουθούσα το φλέρτ που διαδραματιζόταν μπροστά μου.Απο τον Λαυρέντη το περίμενα έτσι κι αλλιώς,απο τη Ράνια όμως όχι,καθώς ήξερα πως δεν είναι ο τύπος της.

(Eric winter ως Λαυρέντης Αλεξίου).

"Ράνια." Είπε εκείνος με μια μικρή παύση "ωραίο όνομα,απο που βγαίνει;" Τελείωσε τη πρόταση του και ένα μικρό γέλιο μου ξέφυγε κάνοντας τη Ράνια να με κοιτάξει αγριεμένα.Ήξερα οτι το βφτιστικό της όνομα δεν της άρεσε καθόλου και σιχαινόταν να το λέει.

"Ουρανία,όπως καταλαβαίνεις το Ράνια ήταν μονόδρομος." Είπε κοιτόντας τον με ένα βλέμμα που είχα μάθει καλά πια.Η Ράνια ενδιαφερόταν.Έπρεπε να την ενημερώσω για το πόσο γύπας είναι και άμεσα.

"Μα γιατί είναι ένα πολύ ωραίο όνομα που προδίδει και το εμφανές άλλωστε,το πόσο Ουράνια ύπαρξη είσαι." Της απάντησε και άρχισε να γελάει δυνατά.

"Λαυρέντη νομίζω πως αυτές τις ατάκες τις έχεις γραμμένες κάπου,δεν γίνεται αλλιώς." Πήρα το λόγο εγώ ενώ δεν μπορούσα να κρατήσω τα γέλια μου.

"Νομίζω οτι έχετε παρεξηγήσει τα κοπλιμέντα μου." Είπε εκείνος και για πρώτη φορά είδα ένα αναψοκοκκίνισμα ντροπής στα μάγουλα του.

"Νομίζω πως όποιος σε γνωρίζει δεν μπορεί να το παρεξηγήσει" Μίλησα εγώ " Εμένα με συγχωρείτε λίγο,πρέπει να πάω λίγο να φρεσκαριστώ." Τους είπα και κατευθύνθηκα προς τη τουαλέτα. 

Προχωρούσα με αργό και σταθερό βήμα και περνούσα μέσα απο τον κόσμο ψάχνοντας με τα μάτια μου τον Άγγελο.Μόλις έφτασα κοντά στο μεγάλο μπουφέ τον είδα να μπαίνει και μου κόπηκε η ανάσα.Φορούσε ένα μαύρο κοστούμι με μια μαύρη γραββάτα,είχε ξυριστεί τελείως και τα μαλλιά του ήταν στην εντέλεια,όπως πάντα.Αυτό που μου έκοψε την ανάσα όως ήταν η ξανθιά παρουσία που τον κρατούσε απο το μπράτσο και χαμογελούσε στο πλάι του.

Το βλέμμα του γύρισε προς το μέρος μου και για λίγο τα μάτια μας συναντήθηκαν.Το ύφος και των δυό μας σοβαρό και αγέροχο δεν πρόδιδε κανένα συναίσθημα.Γύρισα τη πλάτη μου και χάθηκα μες το κόσμο,ώσπου μπήκα στη τουαλέτα και στηρίχτηκα με τη πλάτη στη πόρτα.

Έκλεισα τα μάτια μου και άφησα την ανάσα που κρατούσα να βγεί.

Αυτό με πόνεσε πιο πολύ απο τα λόγια που είχα ακούσει το προηγούμενο βράδυ.Αυτό μου ξύπνησε μνήμες,μα πάνω απ όλα με επιβεβαίωσε.

Α/Ν

Σας ευχαριστώ πολύ πολύ που αφιερώνετε χρόνο στην ιστορία μου και μου δίνετε ακόμη περισσότερη ώθηση στο να γράψω,ξέροντας πως σας αρέσει.

Τα λέμε σύντομα.

Σας φιλώ,Δέσποινα.