Έβγαλα χαρτί και μολύβι και άρχισα να βγάζω τα εσώψυχα μου. Ίσως να έμοιαζε περισσότερο με ποίημα, παρά με σχολική έκθεση. Αλλά το θέμα ''έρωτας'' είναι κάτι ιδιαίτερο. Ο καθένας γράφει ότι νιώθει χωρίς να τον νοιάζει τίποτα. Έτσι και εγώ έγραψα 4 σελίδες. Το ξέρω, υπερβολή αλλά δεν μπορούσα να μην τα βγάλω απο μέσα μου. Πέρασε η ώρα και έγραψα και την τελευταία μου πρόταση.

Στο τέλος της έκθεσης, έγραψα ακριβώς αυτό:

''Και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι.

Και δεν παίρνει τίποτα ο ένας απο τον άλλο.

Γιατι.. ο ερωτας είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν.

                                                                                                                                Τ.Λειβαδίτης''

Έβαλα το χαρτί μέσα στην σχολική μου τσάντα, και την έκλεισα.

Καθ'όλη τη διάρκεια σκεφτόμουν τον Χαρρυ. Μπορεί να είναι ένας εφηβικός έρωτας, και δύσκολα οι εφηβικοί έρωτες κρατάνε πολύ, αλλά... Τον αγαπάω πολύ.

Μετά απο λίγη ώρα που ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου αναπολώντας τις υπέροχες στιγμές που έχω περάσει με τον Χαρρυ και το αληθινό του χαμόγελο καθώς με κοιτάει, είπα να σηκωθώ και να κατέβω κάτω έτσι ώστε να δω τον Ρούλη. 

Όμως πριν καλά καλά προλάβω να βγω απο το δωμάτιο, ένα μήνυμα ήρθε στο κινητό μου.

''Αν νομιζεις οτι θα συνεχίσω να είμαι καλός μαζι σου, είσαι γελασμένη. Είσαι αρκετά χαζή και πιστεύω θα καταφέρω να σε κάνω ότι θελω κάποια στιγμή. Υ.γ μην ψάξεις να μάθεις ποιος είμαι, γιατί θα το καταλάβεις σύντομα''

Δεν καταλαβαίνω. 

Ίσως είναι κάποια φάρσα.(ναι σιγουρα)

Ε ναι μωρέ φάρσα....

Ε λοιπόν δεν θα δώσω σημασία...

''Ντιν-ντοοοοοοον'' 

Το κουδούνι.

Η μαμά έχει δουλειά, ο Χαρρυ είχε πει πως δεν μπορεί να κατέβει... Μήπως είναι αυτός που μου έστειλε το μήνυμα? Μπορεί να είναι και ο μπαμπάς μου, αλλά θα είχε κλειδιά.

Πάω να δω.

''ΛΥΔΙΑ ΑΝΟΙΞΕ ΜΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ''

Ο Άκης.

Καιρό είχε να με ενοχλήσει.

Φοβάμαι να ανοίξω, αλλά αν δεν το κάνω θα ξεσηκώσει όλη τη γειτονιά μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.

Έπιασα το πόμολο και με αργές κινήσεις άνοιξα την πόρτα, κοιτώντας απο την γωνία.

Φοβόμουν αρκετά. Μια χαρά ήμουν, τι θέλει ξαφνικά?

''Δεν θα μου προτείνεις να περάσω?'' Το βλέμα του ήταν σκοτεινό όπως πάντα. Δεν είχε αλλάξει καθόλου. Η ίδια αηδιαστική έκφραση στο πρόσωπο του.

''Τι θες πια απο εμένα? Γιατί ήρθες?'' ήμουν έτοιμη να κλάψω. 

Πήγα να του κλείσω την πόρτα στα μούτρα πριν προλάβει να μου κάνει κακό. 

''Νομίζεις οτι ήρθα για κακό είμαι σίγουρος, αλλά Λυδία δώσε μου μια ευκαιρία να σου εξηγήσω. Δεν ήμουν σωστός απέναντι σου, σου φέρθηκα απαίσια το ξέρω, αλλά μου λείπουν οι μέρες που περνούσαμε ωραία. Θυμάσαι? Λυδία δεν αντέχω μακρυά σου. Φαίρομαι άσχημα σε όποιον μου μιλάει, έχω συνεχώς νεύρα. Δεν μπορώ να ζω άλλο έτσι. Να κάνουμε μια προσπάθεια ακόμα?''

''Χαχαχα τι λέει. Μπράβο ρε Άκη με έκανες να γελάσω. Δεν πιστεύω πια σε τίποτα απο όσα λες. Μακρυα σου είμαι χαρούμενη. Αν δεν είχα  καταφέρει να ξεφύγω τότε τι θα είχε γίνει μου λες? Θα με είχες σκοτώσει? Θα είχα φωτογραφηθεί γυμνή? Θα με είχαν βιάσει οι φίλοι σου μήπως? Τι απο όλα αυτά θα είχε συμβεί? Μόνο πόνο μου έδωσες. Οι καλές στιγμές έχουν διαγραφεί απο την μνήμη μου. ''

Καθώς μιλούσα, ο Άκης έπεσε στα γόνατα μου. άρχισε να κλαίει.

Καλό θέατρο ξέρει να παίζει.

Συμφωνείτε?

Ξαφνικά έβγαλε απο την τσέπη του κάποιο αντικείμενο. όμως μόλις αντιλήφθηκα τι ήταν, η ανάσα μου έγινε κοφτή, η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει τόσο δυνατά απο τον φόβο και γούρλωσα τα μάτια μου.

''Άκη πέτα το μαχαίρι σε παρακαλώ. Άσ'το κάτω θα χτυπήσουμε.''  τον παρακάλεσα με δάκρυα στα μάτια.

''Δεν έχει νόημα όλο αυτό'' είπε και σήκωσε το μαχαίρι στον αέρα, λίγο πιο πάνω απο την καρδιά του.

Μπορεί να μην τον αγαπάω, αλλά δεν θέλω κάποιος να πεθάνει εξαιτίας μου. Δεν θέλω να γίνω δολοφόνος.

Άκη's pov

Το έχει πιστέψει. Είναι τόσο τρομοκρατημένη που σε λίγο θα μου φωνάξει να μην το κάνω. Ήταν ένα απο τα καλύτερα σχέδια που έκανα πραγματικότητα. Βέβαια την ιδέα αυτή μου την έδωσε ο γιος μου. Ευτυχώς που μου έμοιασε. Δεν μου πολύ μιλάει γενικά αλλά όταν έχει να κάνει σχέση με κατάστρωση σχεδίου, με βοηθάει πάντα. Τέλος πάντων. Προσπαθω να βγάλω και άλλα δάκρυα. Αν και  δεν χρειάζεται. Μετά θα την έχω του χεριού μου. 

Ορκίζομαι πως είναι η πιο χαζή κοπέλα που έχω γνωρίσει.

..............................................................................................................................................

''ΆΚΗ ΣΤΑΜΑΤΑ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ'' του είπα αγχωμένη. Δεν θέλω να κάνει καμία βλακεία. 

''Με αγαπάς καθόλου?''

''Όχι, αλλά δεν θέλω να πάθεις κανένα κακό. Δεν αξίζει σε κανέναν αυτό.'' 

'' Εντάξει. Ακόμα και αυτό μου φτάνει. Αλλά μην μου ξαναμιλήσεις άσχημα.. Τόσο καιρό δεν εμφανίστηκα γιατί σκεφτόμουν. Και άλλαξα πραγματικά. Τώρα πρέπει να φύγω όμως. Σε ευχαριστώ που δεν ήθελες να με δεις πεθαμένο. Καληνύχτα Λυδία.....'' χαμογέλασε, έκλεισε την πόρτα και έφυγε. 

Δεν μπορώ να συνέλθω.

Τι ακριβως ήταν αυτό?

Έτσι πήγα στην κουζίνα και ήπια λίγο νερό.

Έπειτα ανέβηκα στο δωμάτιο μου και είδα άλλο ένα μήνυμα στο κινητό μου.

''Πρέπει να χωρίσεις με τον χαρρυ. Άκουσε με, αυτή η σχέση δεν θα βγει σε καλό.''

Αυτό είναι σίγουρα φάρσα.

Αν δεν είναι όμως, όλα σιγά σιγά γίνονται α΄σχημα και πάλι...