''Καλημέρα πριγκίπισσα μου''  μου ψυθίρισε ο μπαμπάς μου καθως έμπαινε στο δωμάτιο.

''Άλλο λίγο μπαμπάαααα'' είπα με παραπονιάρικο ύφος, αλλά έκανε πως δεν με άκουσε και έκατσε στο κρεβάτι.

''Έχεις σχολείο και θέλω να μην σέρνεσαι'' 

''καλάααα'' έτσι αποφάσισα να σηκωθώ απο το κρεβάτι και να πάω στο μπάνιο.

Έπειτα κατέβηκα να φάω πρωινό.

''Ντιιιιιιν-ντον''

Το κουδούνιιι. Θα είναι ο Χαρρυ μου.

''Πηγαίνωωωωω'' φώναξα.

''Καλό μάθημα αγάπη μου'' χαμογέλασε ο μπαμπάς μου.

Έτσι αρχίσαμε να κατευθυνόμαστε προς το σχολείο. Σήμερα είχε συννεφιά.

Σας το έχω πει οτι μ'αρέσει πολύ όταν είναι έτσι ο καιρός?

Δεν ξέρω απλά μου μεταδίδει μια περίεργη μελαγχολία. 

Και δυστυχώς μετά απο πέντε λεπτά φτάσαμε στο απαίσιο αυτό κτήριο που ονομάζουμε σχολείο. Και ναι θυμάμαι οτι χθες είπα πως μαρέσει πολύ που ξεκίνησαν τα σχολεία αλλά μετά το σημερινό ξύπνημα άλλαξα γνώμη.

Σήμερα θα μας βάλουν σε τμήματα.

Πο.

Ελπίζω να είμαι με τον Χαρρυ ή με τις κοπέλες.

ώρα για προσευχή.

''Πάτερ ημών.....''

μπλα μπλα μπλα.

Προσευχες και κουταμάρες.

Λες και όταν κάνουμε προσευχή στο σχολείο ακούει κανείς.

Ελάχιστα είναι τα άτομα που προσεύχονται στα αλήθεια.

Τέλος πάντων.

''Λοιπόν παιδιά ήρθε η ώρα να σας χωρίσουμε σε τμήματα'' είπε ο Λυκειάρχης με σοβαρό ύφος.

Περίμενα να ακούσω το όνομα μου. Η Αγγελική ήταν Α1. Γαμώτο.

Μόλις είπε το όνομα μου. Ωχ ας μην είμαι μόνη μου.

''Μετά την Λυδία λοιπον.... Χάρρυ Πετράλης''

ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ

ΟΥΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ

ΕΥΤΥΧΩΣ.

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΝΑΝΑΝΝΑΑΝΑΝΑΝΑΝΑΝΑΝΑ.

Ο χαρρυ με κοιταξε και αυτος αρκετά χαρούμενος.

''Μαζί θα κάτσουμε'' μου είπε γεμάτος ενθουσιασμό.

''Μα φυσικα!'' αχχχ

Ανεβήκαμε που λέτε στις τάξεις μας.

Έκατσα δεύτερο θρανίο, αν και ο Χαρρυ δεν ήθελε να κάτσει μπροστά. Αλλά δεν μπορώ πίσω.

Και εκεί που ήμασταν χαρουμενοι επειδή κάτσαμε μαζί.....

''Καλημέρα παιδιά. Ονομάζομαι Αλεξιου και μαζί θα κάνουμε το μάθημα της Χημείας φέτος. Όμως πριν ξεκινήσω να σας μιλάω σχετικά με το μάθημα θέλω να σας χωρίσω. Δεν θέλω να μείνετε έτσι όπως κάθεστε τώρα, γιατί είμαι σίγουρη πως έχουν δημιουργηθεί κλίκες. Λοιπον σηκωθείτε όλοι πάνω.''

Μας έδωσε στον καθένα απο ένα χαρτάκι με έναν αριθμό πάνω.

''1 και 18, 2 και 20, 3 και 5, 4 και 16,..........,8 και 11.''

Ήμουν το 3. Το 5 ήταν ένα αγόρι το οποίο δεν το ξέρω. Επίσης ο Χαρρυ θα κάθεται με έναν γνωστό του άρα όλα καλά.

Γιατί με κοιτάει  έτσι όμως? Ζηλεύει σίγουρα.

''Χαρρυ τι έγινε?'' έκανα την ανήξερη. 

''Ζηλεύω που θα κάτσεις με αυτόν και όχι με εμένα.'' Μα γιατί να ζηλεύει σιγά.

''Σιγά δεν πειράζει'' προσποιούμουν οτι ήμουν χαλαρή αλλά ούτε εγω ήθελα να κάτσω με έναν άγνωστο.

''Με λένε Άγγελο''  μου χαμογέλασε. Μπορώ να πω οτι είναι πολυ όμορφος.

Έχει καστανά μάτια, καστανόξανθο μαλλί, γαμάτο χαμόγελο.

ΛΥΔΙΑ ΕΧΕΙΣ ΑΓΟΡΙ ΜΗΝ ΠΕΦΤΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ

''Λυδία, χάρηκα.'' έριξα και ένα χαμόγελο για να φανώ ευγενική.

Ο Χαρρυ έχει καρφωμένο το βλέμμα του πάνω μου. 

Του στέλνω ένα φιλάκι στον αέρα. Χαμογελάει. 

Εντάξει ηρέμισε. 

''Είσαι πανέμορφη ρε'' μου είπε κοιτώντας με.

''Ευχαριστώ πολύ'' κοίταξα κάτω.

''Έχεις αγόρι?'' απόρησε

''Έχει φίλε, εμένα'' γύρισε ο Χαρρυ νευριασμένος.

'' Αα μάλιστα.'' έριξε ένα γελάκι

''Γιατί γελάς ρε?'' 

''Κάτι θυμήθηκα'' ξαναγέλασε.

Ουπσιιι θα τσακωθούνε.

όχι.

''Κανόνισε φλώρε, δεν ξέρεις με ποιον μπλέκεις'' είπε ο Χαρρυ ενώ είχε κοκκινίσει απο τα νεύρα.

''Ηρέμισε δεν σου την πήρα. Ακόμα''

Ο Χαρρυ σηκώθηκε πάνω.

''Χαρρυ μωρο μου σε παρακαλώ κάτσε κάτω.

Ξεφυσηξε και έκανε αυτό που του είπα. 

''Ησυχία παιδιά'' είπε η καθ της χημείας, αν θυμάμαι καλά.

τι θέλει και αυτή τώρα?

''Θέλω να σηκώνεται ένας ένας και να μας μιλάει για τον εαυτό του, την οικογένεια του, τα ενδιαφέροντα του''

Ποοοοο βαριέμαιιιιιιιιιιι.

Αφού πέρασαν δέκα λεπτά, έφτασε η σειρά μου. Επειτα η σειρά του Άγγελου.

''Εγώ δεν είμαι απο εδώ. Μετακομίσαμε πρόσφατα με τον μπαμπά μου. Η μητέρα μου έχει πεθάνει και έτσι ζω με αυτόν. Δεν έχουμε και τις καλύτερες σχέσεις αλλά είναι πατέρας μου και πρέπει να τον ανέχομαι. Παίζω ποδόσφαιρο και είμαι πολύ καλός στα μαθηματικά.'' Τον καημένο. 

''Λυπάμαι για την μητέρα σου...'' έιπα χαιδεύοντας του το χέρι.

''Εγω κυρία ξέρετε τι είμαι? Πολύ νευριασμένος, και θέλω να σπάσω τα μούτρα κάποιου'' είπε ο Χαρρυ σφύγγοντας τις γροθιές του.

''Ηρέμισε παιδάκι μου, και αν θες κάτι πες το μου''

Περίμενα πως και πως να περάσουν οι ώρες, γιατί το κάθε λεπτό γινόταν και χειρότερο όσον αφορά τον Χαρρυ και τον Άγγελο. Πφ. Δεν θα μας βγει σε καλό.

''Λοιπόν μωράκι, τα λέμε αύριο, φιλιά'' τον φίλησα και πήγα σπίτι.

τι μέρα και αυτή. 

Τώρα έχω να γράψω μια έκθεση με θέμα ''Έρωτας''

Απο την πρώτη μέρα. 

ΕΛΕΟΣ

Αυτο ηταν το κεφφφ ελπίζω να σας άρεσε. 

Παιδια ξεκινάμε και εμείς σε λίγες μέρες. Πως πέρασε έτσι το καλοκαιρακιιιι?? Γρρρρρρρρ

Φιλακια πολλα να προσεχετε <3