''Δεν το πιστεύω οτι σε βλέπω εδω!'' είπα με δάκρυα στα μάτια.

''Σε παρακαλώ μην ξαναφύγεις'' λύγισα.

''Σαγαπάω μικρό μου'' μου είπε χαμογελώντας.

''Εγω να δεις μπαμπάκα μουυυυυυυυ''

Δεν το πιστεύω οτι ήρθε. Μου είχε λείψει τόσο πολύ. Δεν άντεχα αλλο να μην βλέπω τον μπαμπά μου.

Δεν θέλω να ξαναφύγει. Θέλω να είνα στο πλευρό μου.

ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ!

Τον αγκάλιασα μετά από τόσο καιρό και ένιωσα πάλι το άγγιγμα του. Την ανάσα του. Με έσφιξε τόσο δυνατά και μπορώ να πω οτι δυσκολευόμουν να αναπνεύσω!! Η αλήθεια είναι πως το σπίτι ήταν πολύ άδειο χωρίς αυτόν και κάθε μέρα σκεφτόμουν την στιγμή που θα ξαναερχόταν. Πήγαμε όλοι μαζί στην κουζίνα για να πούμε όλα αυτά που συνέβησαν όλον αυτόν τον καιρό. Ο μπαμπάς μου μας είχε πάρει κάτι δωράκια. Πρώτα έδωσε στην μαμά μου μια σακουλίτσα με χρώμα κόκκινο και με διάφορα γεωμετρικά σχέδια. Ήταν ένα υπέροχο ρολόι. Της μαμάς μου της άρεσε τόσο πολύ που δεν έβγαλε λέξη, απλά του ψιθύρισε ευχαριστώ και τον φίλησε. Επιτέλους ήρθε η σειρά μου! Το δικό μου ήταν ένα κουτάκι άσπρο με μία ροζ κορδέλα γύρω του. Το άνοιξα με μεγάλο ενθουσιασμό και ανακάλυψα πως ήταν ένα βραχιόλι με μία κρεμαστή καρδούλα σε χρώμα κόκκινο! Το πιο ωραίο δώρο που μου έχουν κάνει ποτέ! Τον αγκάλιασα ζητώντας του συγνώμη για όλα. Αναρωτήθηκε γιατί ζητάω συγνώμη. Ήθελα να πω για τον Άκη να το βγάλω από μέσα μου. Αφού κοκάλωσα για μια στιγμή του είπα πως λυπάμαι επειδή δεν του πήρα δώρο. Αυτός με δικαιολόγησε λέγοντας πως δεν ήξερα πότε γυρνάει και πως το καλύτερο δώρο του το έχω δώσει ήδη αφού στέκομαι δίπλα του και υπάρχω.

Μπαμπάς- Επειδή είχα ένα πολύ κουραστικό ταξίδι θα πάω να ξαπλώσω. Νιώθω εξαντλημένος...

Λυδία- Εντάξει μπαμπά μου καληνύχτα!

Μαμά- Οκ αγάπη μου θα έρθω και εγώ τώρα..

Μπαμπάς- Οκευ!

Έτσι τους καληνύχτισα και εγώ και πήγα στο δωμάτιο μου. Είχα και εγώ μια πολύ δύσκολη μέρα και καλό θα ήταν να ξεκουραστώ. Ξεκίνησαν και τα σχολεία και πρέπει να τα πηγαίνω καλά.

Φέτος θα διαβάσω. 

Ναι καλά ακούσατε.

χα:(

Παρόλο που προσπαθούσα τόσο έτσι ώστε να κοιμηθώ, αδυνατούσα. Φτου σου. Και δεν μου αρέσει να έχω μαύρους κύκλους. Δεν νομίζω να αρέσουν και σε κάποιον. Αλλά αν δεν κοιμηθώ εγκαίρως για κακή μου τύχη το πρωί θα έχω δύο μαύρες σακούλες κάτω από τα μάτια μου. Με αυτά και με αυτά άρχισα ξανά να σκέφτομαι τον Άκη. Πόσο αφελής ήμουν και πόσο εύκολα έπεσα στην παγίδα του. Νιώθω σαν ένα ποντίκι που είδε ένα λαχταριστό κομμάτι τυρί, πήγε να το πάρει, αλλά χωρίς να το καταλάβει πιάστηκε στην φάκα. Αφέλεια. Ο τέλειος ορισμός του εαυτού μου.  Αυτή η αγάπη με κέρασε πόνο. Το μαχαίρι κατάφερε να σκίσει το δέρμα μου και να γδάρει τις φλέβες μου. Αλλά δεν με σκότωσε. Απλά με πόνεσε. Εντάξει ώρα να διώξω αυτές τις σκέψεις.Τώρα έχω κοντά μου τον Χαρρυ που μου συμπαραστέκεται σε όλα και εν πρόκειται να με κοροιδέψει. Ένα κατάλαβα από όλη αυτή την ιστορία... Πρέπει να αποστασιοποιούμαστε από αυτό που φοβούνται αυτοί που μας αγαπάνε ότι θα μας κάνει κακό. Χίλιες φορές μου το είπαν οι φίλες μου να προσέχω αυτόν τον τύπο. Χίλιες φορές και εγώ δεν τις άκουσα. Ζηλεύουν. Σκέφτηκα. Αλλά....

Δεν ξέρω τι με έπιασε σήμερα κι ξανασέφτηκα αυτή την ιστορία. 

Ο Χαρρυ πάντως ποτέ δεν θα μου κάνει κάτι τέτοιο. 

Ποτέ δεν θα γελάσει μαζί μου. Κοντεύουμε να κλείσουμε 2 μήνες.

το ξέρω πως δεν είναι και πολύς καιρός αλλά πιστέψτε με έχουμε δεθεί πάρα πολύ. 

Και η όλη κατάσταση με τον Άκη σίγουρα μας βοήθησε σε αυτό.

Τέλος πάντων. 

ώρα για νανιιιι.

Αύριο σχολείο πάλι.