*Harry's pov*

Ακούω την Λυδία στο τηλέφωνο να φωνάζει και να κλαίει και νιώθω ένα σφύξιμο στην καρδιά. Νιώθω επίσης υπεύθυνος που έφυγα και την άφησα μόνη της μετά απο όλες αυτές τις απειλές του Άκη. 

Αν ο ηλίθιος την πειράξει θα τον σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια. Αν την πονέσει, αν της κάνει κάτι δεν θα κρατηθώ. Ας είμαι μικρός. Ας γίνω δολοφόνος. Η Λυδία μου αυτή τη στιγμή υποφέρει και εγω κάθομαι εδώ χωρίς να κάνω τίποτα. Καταρχην δεν ξέρω που είναι, δεν ξέρω καν τι αυτοκίνητο έχει αυτος, δεν ξέρω που θα την πάει, δεν ξέρω τίποτα! 

Μήπως να παω στους γονείς της?

Μαλλον όχι θα καλέσω την αστυνομία.

Αυτοί θα τα καταφέρουν.

''Ξέρω οτι έχεις ανοιχτό το τηλέφωνο καλή μου, κλείστο. Και πες στο αγοράκι να μην πάρει την αστυνομία, γιατί θα σε σκοτώσω πριν προλάβουν να έρθουν.''

''Χαρρυ σοβαρολογεί σε παρακαλώ μην κάνεις τίποτα απλά περίμενε με και θα έρθω! Ούτε στην μαμά μου. Θα στεναχωρηθεί. Αν τηλεφωνήσει πες της οτι είμαστε μαζί. Θα τα καταφέρω μην ανησυχεις. Σαγαπαω. Σε λιγ θα είμαστε πάλι μαζί.''

Αφού άκουσα τον Άκη να λέει οτι θα την σκοτώσει άρχισα να κλαίω.

Πως θα ζήσω εγώ μετά? 

Δηλαδή τι? Να μην πάρω κανέναν?

Ούτε αστυνομία, ούτε την μαμά της λοιπον.

Απλά θα κάθομαι εδω περιμένοντας να την βιάσει? 

Θεε μου τι στο καλο να κάνω?

*Lydia's pov*

Είμαι ακόμα δεμένη και τα χέρια μου έχουν κοκκινίσει. Με έχει δέσει πολύ δυνατά και πονάω αρκετά. 

Όταν φτάσουμε στο σπίτι θα ανοίξω την πόρτα και θα βγω τρέχοντας έξω. 

Και ενώ σκεφτόμουν πως να αποδράσω, ένιωσα το βλέμα του Άκη πάνω μου. Γύρισα και με κοιτούσε με νεύρα.

''Αν του πεις να πάει στην Αστυνομία......''

Ξαφνικά έβγαλε ένα μαχαίρι και με απείλησε λέγοντας μου ότι θα με σκοτώσει . 

''Σκασε δεν θα πάει''

Άκης- Σου αρέσουν τα ταξίδια;

Λυδία- ...

Άκης- Μίλα!

Μου ξαναέδειξε το μαχαίρι και αυτή τη φορά με κοιτούσε πολύ νευριασμένος.

Λυδία- Όχι.

Άκης- Αυτό είμαι σίγουρος ότι θα σου αρέσει!

Άρχισα να κοπανιέμαι προσπαθώντας να ξεφύγω από τα δόντια του λύκου... Άδικος κόπος... Τι θα κάνω τώρα;

Άκης- Κοιμήσου αν θες. Έχουμε μεγάλο ταξίδι. Θα μπούμε και σε δύο καράβια και αναγκαστικά θα κάτσεις εδώ.

Λυδία- Που πάμε; Εγώ νόμιζα.....

Άκης- Έκπληξη!!

Λυδία- Αν μπορούσα θα σε σκότωνα. Το ορκίζομαι.

Άκης- Κρίμα που δεν μπορείς. Λυπάμαι. Τέλος πάντων, κοιμήσου δεν μπορώ να σε ακούω άλλο.

Λυδία- άντε γαμήσου.

Άκης- Εμένα μικρή θα μου μιλάς καλύτερα, δεν ξέρεις τι είμαι ικανός να κάνω.

Με φίλησε στον λαιμό και με δάγκωσε. 

''ΑΟΥΤΣ.'' είπα και μαζεύτηκα.

Σιγά που θα κοιμόμουν. Δεν μπορώ να καταλάβω που με πάει. Φοβάμαι... Στο βάθος του μυαλού μου υπήρχε η σκέψη να τον σκοτώσω εγώ εδώ και τώρα. Αλλα μετά από λίγο αυτή η σκέψη έφυγε και έτσι επανήρθα στην πραγματικότητα. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο εκτός από το να κάθομαι εδ΄ω και να περιμένω. Το θέμα είναι τι περιμένω... Να με πάει κάπου πολύ μακριά και άγνωστα ίσως... Κάπου άγρια και ξένα. Χαζή Λύδια... Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω. Απλά πρέπει να αντιμετωπίσω το παρόν ως κάποιο εμπόδιο. Κάτι που δεν μπορώ να ξεφύγω. Η ζωή μου αυτή την στιγμή είναι σαν μια μπόρα... Μια μπόρα που κανείς δεν μπορεί να την σταματήσει και να την εμποδίσει να τα καταστρέψει όλα.

Άκης- Σε πάω κάπου και κανείς δεν θα με σταματήσει.

Τα λόγια που ξεστόμισε μου φάνηκαν σαν ένα μαχαίρι το οποίο μπαίνει με δύναμη στην καρδιά μου. Τα δάκρια δεν σταματούσαν να κυλούν στο πρόσωπο μου και το μυαλό μου είχε σταματήσει πια να λειτουργεί. Δεν μπορούσα να διανοηθώ τι γινόταν. Προσπάθησα να πειστώ ότι όλα ήταν ένας κακός εφιάλτης και ότι σε λίγο θα ξυπνήσω και θα τρέξω στην μαμά μου, στον μπαμπά μου και στις κολλητές μου. Η σκέψη αυτή με έκανε λίγο καλύτερα αλλά δεν νομίζω να υπάρχει περίπτωση να γίνει αυτό. Η μπόρα που ξεσπάει στη ζωή μου, δεν θα τελειώσει ποτέ και πάντα θα δημιουργεί καταστροφές.

Λυδία- Άκη μην με σκοτώσεις.

Άκης- Δεν θα σε σκοτώσω εγώ.

Λυδία- Αλλά ποιος ;

Άκης- Θα δεις...

Λυδία- Σε παρακαλώ θα κάνω ότι θέλεις..

Ο Άκης σταμάτησε το αυτοκίνητο και βγήκε έξω από το φορτηγάκι. Δεν μπόρεσα να δώ που πήγε. Δεν μπορώ να ξεφύγω με τίποτα από αυτό τον λαβύρινθο. Πάω συνεχώς από λάθος μεριά και βρίσκομαι μπροστά από μια αδιέξοδο. Έχω πάρει μια απολύτως ξεκάθαρη εικόνα της πραγματικότητας αυτή τη στιγμή. Μμ δεν ήθελε και πολύ σκέψη. Αυτή είναι η μοίρα μου τελικά. Θα με σκοτώσει. Όλα τα όνειρα που έκανα μικρή καταστράφηκαν μέσα σε μια στιγμή. Δεν πρόλαβα να αποχαιρετήσω κανέναν. Η μαμά μου θα μείνει μόνη χωρίς να ξέρει πως πέθανα.

  Μια φωνή στο κεφάλι μου άρχισε πάλι τα δικά της.

''Οι άνθρωποι που υπάρχουν στη ζωή σου θα ήταν πολύ καλύτερα χωρίς εσένα. Όλος ο κόσμος θα ήταν καλύτερος χωρίς εσένα. Δεν αξίζει τίποτα από όσα κάνεις και λες. Τίποτα δεν έχει αξία, το μόνο που έχει σημασία είναι πόσο χάλια είσαι. Είσαι απαίσια, απαίσια... το ακούς;  Πίστεψες ένας άγνωστο, μόνο και μόνο επειδή μιλήσατε λίγες φορές με μηνύματα. Καλά να πάθεις. Σου αξίζουν τα χειρότερα.

Αβέβαιο το μέλλον μου. Όσο περνουν τα λεπτά μέσα σε αυτό το φορτηγάκι, τόσο πιο κοντά είμαι στον θάνατο.

Οτι και αν κάνεις, έχει και συνέπειες.

Άρα..;