Στο προηγούμενο κεφάλαιο:

"Όλα καλά. Πάμε να φύγουμε τώρα. Έχω αρκετή δουλειά να κάνω."

Με κοιτάει με ένα μπερδεμένο βλέμμα.

"Ο Βασιλιάς Τζον δεν θα πέσει τόσο εύκολα, χωρίς σχέδιο."

Με πλησιάζει δίνοντας μου ένα γρήγορο φιλί στα χείλη και προχωράμε μέσα στο αόρατο πέρασμα.

***

Black Kingdom

Ακούγονται έντονες φωνές από έξω από την πόρτα και η προσοχή του Βασιλιά πέφτει προς τα εκεί.

"Ποιος είναι;"

Η μεγάλη ξύλινη πόρτα ανοίγει και ένας ιππότης κάνει την εμφάνιση του παίρνοντας τον λόγο.

"Βασιλιά μου, λυπάμαι για την ενόχληση. Έχει έρθει ο μάντης και επιμένει να σας δει λέγοντας πως είναι επείγον. Θέλει να σας δει ακόμα και αν του εξήγησα πως δεν θέλετε να σας παρουσιαστεί κανένας σήμερα."

Σηκώνεται από τον θρόνο του απότομα.

"Ηλίθιε! Αφού σου είπα πως δεν θέλω να δω κανέναν, εκτός από τον μάντη. Πες του να περάσει." Διατάζει με μιας και ο ιππότης δεν τολμά να προσθέσει κάτι άλλο.

Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα η ξύλινη πόρτα έχει κλείσει με έναν δυνατό ήχο και ο μάντης περπατάει με γρήγορα βήματα προς τον Βασιλιά Τζον.

"Το βρήκες;"

"Μάλιστα, Βασιλιά μου." Απαντά ο μάντης.

Τα μάτια του Τζον παίρνουν το χρώμα του κίτρινου και ύστερα επανέρχονται στο κανονικό τους σκούρο καφέ από την ανακούφιση.

Με ένα κούνημα του χεριού του ο μάντης έρχεται δίπλα από το μικρό στρογγυλό τραπεζάκι και τοποθετεί ένα βιβλίο.

Από την δερμάτινη και ελαφρώς φθαρμένη όψη του, το βιβλίο μαρτυρά τα χρόνια που έχει περάσει κλεισμένο στην βιβλιοθήκη.

"Τι είναι αυτό, μάντη;"

"Αυτό.." Το κοιτάει ευχαριστημένος. "Είναι το βιβλίο που τόσο καιρό έψαχνα να βρω στην μεγάλη βιβλιοθήκη, το οποίο κατέχει την γνώση για το αντικείμενο της δύναμης που τόσο πολύ ποθείτε."

Ο λεπτός μαυρομάλλης Βασιλιάς στέκεται τώρα δίπλα από τον πιστό του υπηρέτη.

"Που ακριβώς βρίσκεται;"

Σαν απάντηση ο μάντης ξετυλίγει έναν μεγάλο χάρτη που βαστούσε και τον απλώνει σε σχεδόν όλο το τραπέζι.

"Εδώ."

Με το δάχτυλο του δείχνει ένα σημείο στον χάρτη που μεταφέρει στον Βασιλιά έντονη έκπληξη.

"Δεν είναι δυνατόν.." Αναφωνεί κοιτάζοντας την περιοχή που του έδειξε ο μάντης.

"Βρίσκεται στην κοιλάδα των σκιών; Είσαι απολύτως σίγουρος για αυτό;"
Προσθέτει έντονα αγχωμένος.

Σαν να παλεύει με τον εαυτό του προσπαθώντας να το αποδεχτεί.

"Απολύτως."

"Το γνωρίζεις πως θεωρείται ως ένα από τα πιο απαγορευμένα και επικίνδυνα μέρη στον κόσμο μας, σωστά;"

Παύση.

Ο Τζον τον πλησιάζει ώσπου που βρίσκεται μερικά εκατοστά πιο μπροστά του.

"Γιατί αν η πληροφορία αυτή δεν είναι σωστή, τότε θα πρέπει να γνωρίζεις. πως τόσο εσύ όσο και οι στρατιώτες που θα στείλω για να το βρουν δεν θα βρείτε καλή κατάληξη."

Απαντάει ψυχρά, χωρίς ένδειξη ψέματος.

Ο ηλικιωμένος γνέφει θετικά.

Ο Τζον παίρνει μια βαθιά ανάσα.

"Πως μοιάζει και τι μπορεί να μου προσφέρει ως δυνάμεις;"

Το βιβλίο ανοίγει με μιας και ο μάντης σταματάει σε μια από τις πολλές αρχαίες του σελίδες δείχνοντας κάτι.

Το Βασιλιάς σκύβει ελαφρά να δει και τα μάτια του μεγαλώνουν στο θέαμα αυτό.

"Το καταραμένο πετράδι των ψυχών."

Με το δάχτυλο του ακουμπάει επάνω στην ζωγραφιά του πετραδιού, όπου γύρω από αυτό μπορείς να διακρίνεις μαύρο καπνό.

"Ώστε είναι αληθινό..." Η φράση αυτή βγήκε σαν ψίθυρος από τα χείλη του.

"Όποιος έχει στην κατοχή του αυτό το πετράδι, η δύναμη του θα γίνει ίση με 10 άντρες, θα αποκτήσει μια νέα ικανότητα και θα μπορέσει να φέρει πίσω από τον θάνατο ένα δικό του άτομο."

Το βλέμμα του Βασιλιά ύστερα από αρκετά χρόνια μαλακώνει για μερικά μόλις δευτερόλεπτα, σκεπτόμενος το αγαπημένο του άτομο που λησμονεί κάθε μέρα. Την γυναίκα του.

Πυγολαμπίδα μου...

"Όμως.." Ο μάντης προσθέτει γρήγορα. "Υπάρχει μια παγίδα πίσω από αυτό. Θανατηφόρα αν δεν την προσέξετε."

Το βλέμμα του Βασιλιά Τζον στρέφεται προς τον ηλικιωμένο μάντη που εξαιτίας της ηλικίας του γέρνει λίγο πιο μπροστά.

"Η οποία είναι;"

"Δεν λέγεται τυχαία 'καταραμένο πετράδι'. Μπορεί να σου προσφέρει όλες αυτές τις ξεχωριστές ικανότητες όταν το έχεις δίπλα σου, αλλά όσο περισσότερο το χρησιμοποιείτε παίρνει και ένα κομμάτι της ψυχής σας."

Ο Βασιλιάς παρατηρεί πάλι την ζωγραφιά του μαύρου πετραδιού στο βιβλίο και σαν μαγεμένος το ακουμπάει με τα δάχτυλα του.

Δεν θα έχει καλή κατάληξη αυτό.

Ο μάντης σκέφτεται. Πάντα η φωνή στο κεφάλι του είχε δίκιο. Αν και ελπίζει αυτή την φορά να βγει λάθος.

"Βασιλιά μου, αν μου επιτρέπεται. Δεν νομίζω π-"

"Δεν νομίζεις τι;" Ο Τζον τον διακόπτει.

Ο ηλικιωμένος αναστενάζει.

Γνωρίζει ό,τι δεν μπορεί να του αλλάξει τώρα γνώμη.

"Ανοησία μου, Βασιλιά μου. Όμως πρέπει να σας προειδοποιήσω πως το πετράδι με το τρόπο του, όποιος το είχε στην κατοχή του ανά τους αιώνες τον καταράστηκε, παίρνοντας του την ψυχή."

Κατάρα.
Κατάρα.
Κατάρα.

Η λέξη αυτή έπαιζε στο κεφάλι του Βασιλιά ξανά και ξανά. Ήξερε πλέον τους κινδύνους. Αλλά...

Πρέπει να το αποκτήσει. Πρέπει να γίνει δικό του. Μόνο δικό του. Δεν θα άφηνε ένα χαζό νεαρό κοριτσάκι να του κατέστρεφε ό,τι με τόσο κόπο είχε φτιάξει.

"Βρείτε το και φέρτε μου το. Ενημέρωσε τους καλύτερους μου ιππότες. Όχι τον Λούσιαν όμως. Τον θέλω κοντά μου. Να μην το αγγίξει κάνεις με γυμνά χέρια.
Η δύναμη του είναι μόνο δική μου."

"Μάλιστα, Βασιλιά μου."

Το καταραμένο πετράδι των ψυχών. Ποιος θα το έλεγε πως είναι αληθινό. Τώρα όμως που έχει επιβεβαιωθεί και είναι γνωστή η τοποθεσία του, υπάρχει ελπίδα.

Ο Τζον δεν ήθελε να το παραδεχτεί σε κανέναν, αλλά φοβόταν την προφητεία. Τώρα όμως δεν υπήρχε αμφιβολία.

Με την δύναμη του πετραδιού θα μπορούσε να την νικήσει, ενώ θα μπορούσε να φέρει πίσω την πυγολαμπίδα του. Την γυναίκα της ζωής του ξανά μαζί του.

Με τόση δύναμη ίσως θα μπορούσε να κυριαρχήσει όχι μόνο το Moon Kingdom, αλλά και τα άλλα Βασίλεια.

Κατάρα...

Είχε ακούσει ιστορίες για έναν ισχυρό άντρα που πριν χρόνια είχε στην κατοχή του το πετράδι.

Δεν θα ξεχάσει ποτέ του το όνομα που του δόθηκε:

'Ο Καταραμένος Βασιλιάς'.