Στο προηγούμενο κεφάλαιο:

Ο Λούσιαν χτυπάει την γροθιά του στην πανοπλία πάνω στο στέρνο του και γυρνάει να φύγει κατευθυνόμενος στην μεγάλη ξύλινη πόρτα.

Εύχεται μόνο να ήξερε πως μοιάζει το κορίτσι και να το είχε μπροστά του.

Τα βασανιστήρια που θα πέρναγε θα ήταν το κάτι 'μαγικό'.

Ενώ οι κραυγές της θα αντιχούσαν σαν μουσική στα αυτιά του.

Μόνο να την είχε μπροστά του...

***

Moon Kingdom

Ένα λευκό περιστέρι προσγειώνεται πάνω στο μαρμάρινο εντυπωσιακό συντριβάνι και στέκεται καμαρωτό δίπλα από τον ψηλό άντρα.

Με το χέρι του χαϊδεύει απαλά το μικρό πουπουλένιο κεφάλι του πτηνού και χαμογελάει θλιμμένα.

"Αχ, Πίπερ. Να είχα την ελευθερία σου."

Παίρνει στα χέρια του το μικρό κομμάτι χαρτί που ήταν δεμένο με ένα λεπτό σκοινάκι
γύρω από το λαιμό του και το ξετυλίγει.

Μήνυμα:

~ Μέσα από κρυφές έρευνες που διεξάχθηκαν, οι στρατιώτες που βρίσκονται στην φρουρά του Βασιλιά Μπλακ, ανακάλυψαν ό,τι ετοιμάζει κάτι πολύ μεγάλο. Έχοντας πλέον τον φόβο οδηγό, εξαιτίας της προφητείας που έχει πλέον γνωστοποιηθεί στο μεγαλύτερο μέρος τόσο του δικού σας Βασιλείου όσο και του Μπλακ, σκοπεύει να κάνει τα πάντα προκειμένου να την αποτρέψει από το να πραγματοποιηθεί. Θα είμαστε σε διαρκή επικοινωνία για οποιαδήποτε νέα πληροφορία.

Σερ Νίκολας. ~

Τέλος μηνύματος

Όχι...

Τι ετοιμάζει πάλι;

Μου στέρησε ήδη την γυναίκα μου και την μονάκριβη κορούλα μου..
Τι άλλο επιζητά από εμένα;

Αναρωτήθηκε ο Βασιλιάς Στέφαν και αφήνει έναν αναστεναγμό.

"Μπορείς να φύγεις τώρα, Πίπερ."

Το λευκό περιστέρι του ρίχνει μια τελευταία λυπημένη ματιά πριν χαθεί στο απέραντο γαλάζιο.

Χάντερ POV

Οι μέρες περνούσαν και τίποτα.

Είχα χάσει πλέον την ελπίδα μου. Πίστευα ότι θα ήμουν από τους άτυχους που η Θεά του Φεγγαριού δεν του χάρισε ταίρι.

Αλλά τώρα.. την έχω μπροστά μου.

Με σάρκα και οστά.. και γούνα.

Από την πρώτη φορά που την είχα δει, ήξερα ότι είχε κάτι το διαφορετικό πάνω της.

Εκτός τα λευκά μαλλιά. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι, αλλά μέχρι και η μυρωδιά της ήταν εθιστική.

Σαν ένα ναρκωτικό.
Το ναρκωτικό μου.

Η ίδια με είχε δει πρώτη φορά στην τάξη, αλλά εγώ την είχα παρατηρήσει από μακριά μέσα στο δάσος. Την ώρα που ήταν στο λεωφορείο προς το σχολείο.

Όταν ήμουν μακριά της ένιωθα πως μου λείπει ένα κομμάτι και αναρωτιόμουν το γιατί.

Τώρα όμως γνωρίζω.

Η Θεά του Φεγγαριού μου χάρισε ένα πανέμορφο και δυνατό ταίρι.

Δεν θα μπορούσα να ήμουν πιο τυχερός.

Μπορεί στο Βασίλειο μου να μην πιστεύουν ή να σέβονται την Θεά, αλλά από μεριά μου πάντα την λάτρευα.

Δεν είναι μόνο η εξουσία και η δύναμη. Υπάρχει και κάτι πιο ανώτερο, κάτι που μερικοί νιώθουν το κάλεσμα από πολύ νωρίς.

Άλις POV

Το βλέμμα μου ακολουθεί μια κόκκινη πασχαλίτσα που περπατάει πάνω σε ένα λεπτό κλαδί του δέντρου και ύστερα τα μάτια μου συναντούν ξανά έναν σαστισμένο Χάντερ.

Ο πόνος έχει εγκαταλείψει το σώμα μου και νιώθω πιο δυνατή από ποτέ.

Ταίρι.

Βρήκα το ταίρι μου!

Η Μίριαμ μου είχε πει μερικά πράγματα για αυτό.

Όπως ότι το ταίρι αποτελεί το άλλο σου μισό και όταν είστε μαζί στον ίδιο χώρο, η δύναμη και των δύο είναι πολύ αυξημένη.

Το να έχεις βρει την αδελφή ψυχή σου θεωρείται πολύ σημαντικό για τους λυκανθρώπους, ενώ μου έχει πει μερικές ιστορίες που κάποιοι δεν απέκτησαν ποτέ τους ταίρι ή το άλλο τους μισό απεβίωσε.

Αυτό είναι κάτι πολύ επίπονο.

Καθώς η Θεά του Φεγγαριού σου χαρίζει μόνο ένα ταίρι.
Για αυτό, πολλοί αποφασίζουν να αφαιρέσουν την ζωή τους. Θεωρούν πως δεν υπάρχει πλέον νόημα στο να συνεχίσουν.

Μιας και νιώθεις πως έχασες ένα μέρος του εαυτού σου, αλλά από την στιγμή που έχεις ολοκληρώσει την διαδικασία του ζευγαρώματος, χάνεις και ένα μέρος της δύναμης σου.

Ζευγάρωμα..

Δεν θέλω καν να το σκέφτομαι αυτή την στιγμή.

Όπως μου το περιέγραψε η Μάντισσα με τρομάζει αρκετά.

Όμως άλλο με απασχολεί τώρα.
Γνωρίζει ο Χάντερ ότι γνωρίζομασταν από παλιά;

"Άλις."

Ο Χάντερ αναφωνεί και λυγίζει τα γόνατα ακουμπώντας τα χέρια του στο υγρό χώμα.

Τα βλέφαρα του κλείνουν και σε κλάσματα δευτερολέπτου με κοιτάει πίσω με λαμπερά κίτρινα μάτια, ενώ η ανθρώπινη μορφή του αρχίζει και εξαφανίζεται παίρνοντας την θέση του, ένας μεγάλος μαύρος λύκος.

Πρώτη μου φορά τον βλέπω να αλλάζει και μου κάνει τρομερή εντύπωση, αν και ήταν λογικό.

"Τρέξε μαζί μου." Ακούω την φωνή του Χάντερ μέσα στο μυαλό μου και σαστίζω, αλλά γρήγορα ξυπνάω και γνέφω θετικά.

"Μην απομακρυνθείτε πολύ!" Η Μίριαμ μας φωνάζει από μακριά και χαμογελάει.

Γνέφουμε και οι δυο θετικά και ακολουθώ τον Χάντερ που κατευθύνεται με ταχύτατα έξω από το αόρατο πλέγμα.

Τρέχουμε ζιγκ ζαγκ ανάμεσα από τα δέντρα και τον νιώθω παρόλο που είναι αρκετά μπροστά μου, να χαμογελάει.

Νιώθω ελεύθερη.

Λες και μπορώ να κάνω τα πάντα. Είμαι τόσο χαρούμενη που αυξάνω ταχύτητα προσπερνώντας τον Χάντερ και βγάζοντας του παιχνιδιάρικα την γλώσσα.

"Πιάσε με αν μπορείς, αγάπη."

Του απάντησα τηλεπαθητικά αντιγράφοντας τον και ξαφνιάζεται στην αρχή, όμως στην συνέχεια χαμογελάει στραβά και αποφασίζει να μπει στο παιχνίδι.

Εκεί που πάει να με ακουμπήσει στρίβω απότομα αριστερά με αποτέλεσμα να σταματήσει γρήγορα πριν πέσει μέσα σε μια μικρή λίμνη.

Γελάω και σταματάω λίγο πιο μακριά.

Με κοιτάει και το ύφος του μου λέει ένα πράγμα: Τρέξε!

Πριν προλάβει να κάνει κάτι τρέχω πιο γρήγορα αφήνοντας τον πίσω.

Μετά από περίπου τρία λεπτά κοιτάω να δω πόσο πίσω μου βρίσκεται και δεν τον βλέπω καθόλου.

Ούτε ίχνος του ή μυρωδιά του.

Σταματάω σε ένα σημείο στο δάσος που περιτριγυρίζεται από πολλούς και μεγάλους πράσινους θάμνους με άσπρα και φούξια λουλούδια.

Ξανακοιτάω από όλες τις κατευθύνσεις.

Τίποτα.

"Χάντερ;"

Προσπαθώ να του μιλήσω τηλεπαθητικά αλλά δεν παίρνω απάντηση πίσω.

"Χάντερ, έτσι και μου κάνεις πλάκα θα σε πλακώσω. Το έκανα μία, μπορώ να το ξανακάνω!"

Τίποτα.

Καμία απάντηση, καμία ακρόαση.

Μήπως του συνέβη κάτι;

Αρχίζω και να ανησυχώ.

Ακούω μια ελαφριά κίνηση από έναν θάμνο και στρέφομαι προς τα εκεί.

Προσπαθώ να οσφριστώ μήπως είναι κάποιος που γνωρίζω ή όχι, αλλά δεν μπορώ να πιάσω τίποτα.

Τι συμβαίνει;

Με μικρά βήματα πηγαίνω πιο κοντά του προκειμένου να δω και ξάφνου νιώθω τον εαυτό μου να έχει πέσει πίσω και να το κρατάει κάποιος με δύναμη.

"Σε έπιασα, αγάπη."

Ο μαύρος λύκος μου λέει με αυτοπεποίθηση και σκύβει γλύφοντας την γούνα γύρω από τον λαιμό μου που είχε καλυφθεί από την λάσπη που μοιάζει λες και έκανε μπάνιο.

"Χάντερ!"

Γέλασα και προσθέτοντας περισσότερη δύναμη βρίσκομαι τώρα εγώ από πάνω του, χαμογελώντας πλαγίως με αυτόν να μου ανταποδίδει κλείνοντας μου το μάτι.