Έφτασε η μέρα του γάμου. Το ζευγάρι, πιο ευτυχισμένο από ποτέ και ντυμένο στα λευκά, υποδεχόταν τους καλεσμένους που κατέφθαναν. Η Βαλεντίνα φορούσε ένα πολύ μακρύ λευκό νυφικό με μετάξι και δαντέλα, ένα χρυσό κολιέ της θείας Νίτσας, ήταν βαμμένη άψογα και τα μαλλιά της πιασμένα ψηλά σε ένα εντυπωσιακό χτένισμα.

Πλησίασε την κόρη της, η οποία μόλις είχε φτάσει μαζί με το αγόρι της, έναν πανέμορφο ξανθό νεαρό. Την αγκάλιασε και της είπε:

"Αχ, Γεωργία μου... Είμαι τόσο συγκινημένη που σας έχω και πάλι στη ζωή μου... Μακάρι να ήταν εδώ και η θεία σήμερα. Ο αδελφός σου που είναι;"

"Λυπάμαι. Δεν κατάφερα να τον πείσω να έρθει. Απλά δεν μπορεί να δεχτεί ότι παντρεύεσαι πάλι τον μπαμπά μετά από όσα σου έκανε." Η Βαλεντίνα έσκυψε το κεφάλι απογοητευμένη.

"Δεν πειράζει." Είπε.

"Να σού συστήσω το αγόρι μου." Είπε έπειτα η Γεωργία σε εύθυμο τόνο. "Σιμο, από εδώ η μαμά μου."

"Γεια σου, Σίμο." Του είπε η Βαλεντίνα πιάνοντας το ζεστό του χέρι σε χειραψία.

"Γεια σας, κυρία Βαλεντίνα." Είπε εκείνος ελαφρώς αμήχανα.

"Βαλεντίνα σκέτο." Σχολίασε εκείνη. "Ελπίζω να προσέχεις την κόρη μου, αν και μάλλον εκείνη θα σε προσέχει εφόσον είσαι θνητός." Αστειεύτηκε και γέλασαν οι τρεις τους.

"Πάμε να σου γνωρίσω και τον πατέρα μου." Είπε η Γεωργία και τον έπιασε απ το χέρι για να πάνε να βρουν τον Τζέρι. Εκείνος ήταν λιγότερο θερμός απέναντι στον Σίμο. Είχε τις επιφυλάξεις του επειδή ήταν θνητός, και φοβόταν μήπως η κόρη του συναντήσει τα ίδια εμπόδια με τον ίδιο και τη μητέρα της. Όμως τον χαιρέτησε τυπικά.

Λίγη ώρα μετά, η Βαλεντίνα έλαβε μια ευχάριστη έκπληξη. Ο Κώστας ήρθε τελικά. Ήταν άψογα ντυμένος, με λευκό πουκάμισο, μαύρο γιλέκο και μαύρο παντελόνι. Πλησίασε κατευθείαν τη μητέρα του και αγκαλιάστηκαν χωρίς να πουν τίποτα. Της έφτανε το ότι ήταν κι εκείνος εδώ. Ήταν όλη η οικογένεια της εδώ. Και είχε αποκτήσει και δύο καινούργιους φίλους, τη Νατάσα και τον Κρις. Με την Ελίζα θα είχε λίγη δουλειά ακόμα, όμως κάποια στιγμή θα κατάφερνε να κερδίσει και τη δική της συμπάθεια.

Η Γεωργία είδε κι εκείνη τον αδελφό της και πλησίασε έκπληκτη.

"Ήρθες τελικά;" του είπε. Η Βαλεντίνα απομακρύνθηκε διακριτικά για να αφήσει τα δύο αδέλφια να τα πουν.

"Δεν μπορούσα να λείψω απ το γάμο των γονιών μας, έστω και αν ακόμα δεν θέλω τον Τζέρι. Απλά είμαι τόσο χαρούμενος που η μαμά γύρισε επιτέλους, που είναι ζωντανή, που αποφάσισα να τον ανεχτώ." Εκείνη τη στιγμή είδε με την άκρη του ματιού του τη Νατάσα να συνομιλεί με τον Κρις, τον Αλέξανδρο και την κοπέλα του. Να πάρει, ήταν τόσο όμορφη απόψε... Φορούσε ένα μαύρο κολλητό φόρεμα που άφηνε ακάλυπτη όλη την πλάτη της, την οποία κοσμούσε ένα τατουάζ κόκκινο τριαντάφυλλο που του θύμιζε εκείνες τις βραδιές που έκαναν έρωτα. Κατάλαβε πως δεν την είχε ξεπεράσει ακόμα, όμως δεν μπορούσε να τη συγχωρέσει που του έκρυψε κάτι τόσο σημαντικό. Άλλωστε, και να το έκανε, εκείνη τώρα ήταν με τον Κρις και φαίνονταν πολύ ερωτευμένοι.

"Είναι πατέρας μας, Κώστα." Διέκοψε τις σκέψεις του η Γεωργία, και μόνο τότε θυμήθηκε τι έλεγαν.

"Εγώ ποτέ δεν θα τον αποκαλέσω έτσι." Της είπε. "Μας εγκατέλειψε μετά από αυτό που έκανε στη μαμά και ήταν πάντα απών απ τη ζωή μας."

"Δεν έφταιγε αυτός. Η θεία τον κράτησε μακριά μας, ο Θεός να τη συγχωρέσει... Κι έπειτα έκανε προσπάθειες να μας βάλει ξανά στη ζωή του, όμως εσύ δεν ήθελες ούτε ζωγραφιστό να τον βλέπεις." Η Βαλεντίνα και ο Τζέρι πλησίασαν και η κουβέντα τους έληξε εκεί.

"Κοίτα, Τζέρι, πόσο αγαπημένα είναι τα παιδιά μας." Είπε εκείνη.

"Χαίρομαι πάρα πολύ που ήρθατε, παιδιά." Είπε ο Τζέρι κοιτάζοντας και τους δύο. Ο Κώστας απέφυγε το βλέμμα του.

"Λοιπόν, νομίζω πως ήρθε η ώρα για το γάμο." Είπε η Βαλεντίνα.

Κρατήθηκαν χέρι- χέρι και προχώρησαν στη γαμήλια αψίδα. Η Νατάσα πέρασε δίπλα από τον Κώστα σε πολύ κοντινή απόσταση και οι ματιές τους συναντήθηκαν φευγαλέα. Ο Τζέρι και η Βαλεντίνα πήραν θέση κάτω από τη στολισμένη με λουλούδια αψίδα και όλοι μαζεύτηκαν τριγύρω. Ήταν και η Ελίζα εκεί, με το ροζ μαλλί της ολόισιο, μαζεμένο ελαφρά με μια μαύρη στέκα, έντονο μακιγιάζ με φούξια κραγιόν και το φόρεμα της, ένα μακρύ, γυαλιστερό γαλάζιο προς γκρι, με αβυσσαλέο ντεκολτέ που αποκάλυπτε το πλούσιο στήθος της και στενό όσο πρέπει για να φαίνεται αυτό ακόμα μεγαλύτερο. Είχε φορέσει την ψεύτικη μάσκα του χαμόγελου, μιλούσε και γελούσε με όλους, χωρίς να δείχνει τον πόνο που πραγματικά ένιωθε. Είχε πανσέληνο απόψε, και μόλις νύχτωνε, ήξερε πως το δέρμα της θα γινόταν λευκό και θα ένιωθε αμέσως καλύτερα από τις ευεργετικές ιδιότητες του φεγγαριού.

Η Βαλεντίνα ξεκίνησε να λέει πρώτη τους όρκους της:

"Τζέρι Γκίντο. Ορκίζομαι να μείνω για μια αιωνιότητα μαζί σου, να μη φύγω ποτέ ξανά, να σ' αγαπώ και να σε σέβομαι για πάντα." Και του φόρεσε τη βέρα. Ο Τζέρι κρατώντας ακόμα τα χέρια της ανάμεσα στα δικά του συμπλήρωσε:

"Βαλεντίνα Γκίντου. Ορκίζομαι να σε προσέχω, να σ' αγαπώ και να σε σέβομαι, να μη σε πληγώσω ποτέ ξανά   και να μείνω μαζί σου για όλους τους αιώνες της αθανασίας μας." Και αφού της φόρεσε και αυτός τη βέρα της, αγκαλιάστηκαν και φιλήθηκαν,  γνωρίζοντας πως αυτή τη φορά, το για πάντα όντως θα ίσχυε. Όλοι χειροκρότησαν συγκινημένοι και οι δικοί τους ήταν πολύ χαρούμενοι γι' αυτούς: ο Κρις, τα παιδιά τους, η Νάνσυ που έλαμπε ολόκληρη στο πλάι του Αλέξανδρου, η Νατάσα που είχε ξεπεράσει τον Τζέρι και είχε διαγράψει όσα της είχε κάνει. Ο Αλέξανδρος, ωστόσο, δεν πίστευε πως ο πατέρας του θα άλλαζε. Συμπαθούσε πολύ τη μητριά του βέβαια, αλλά θεωρούσε αυτό το γάμο γελοίο, όχι επειδή τώρα πια ο πατέρας του θα τον είχε παραγκωνισμένο, αλλά επειδή ήξερε πολύ καλά πως η επιστροφή της Βαλεντίνας και η επανένωση μαζί της δεν ήταν αρκετά για να τον αλλάξουν. Και εννοείται πως αυτός δεν μπορούσε να ξεχάσει,  δεν μπορούσε να διαγράψει αυτό που είχε κάνει σε εκείνον.

Η Ελίζα δεν μπορούσε άλλο να συγκρατήσει τα δάκρυά της. Πριν από λίγες  μέρες, είχε μια ελπίδα ότι ο Τζέρι τελικά δεν θα παντρευόταν τη Βαλεντίνα, ότι εκείνη δεν θα τον συγχωρούσε και έτσι αυτός θα γυρνούσε σε εκείνη. Τίποτα δεν έγινε όμως από αυτά και η Ελίζα άρχισε να επιδίδεται σε άσεμνες πράξεις του σώματος και να πληρώνεται για αυτό. Ο Big Nick της είχε βρει αρκετούς πελάτες με τους οποίους έκανε σεξ επί πληρωμής. Της άρεσε ο καινούργιος εαυτός της, μπορεί να ήταν ντροπιαστική η δουλειά αυτή, όμως έβγαζε πολλά λεφτά και μπορούσε με αυτά να αγοράζει πανάκριβα ρούχα, κοσμήματα και καλλυντικά χωρίς να βασίζεται πια στο χαρτζιλίκι του πατέρα της. Νόμιζε πως έτσι θα ξεχνούσε τον Τζέρι, τώρα όμως που τον έβλεπε τόσο ευτυχισμένο ξανά με τη Βαλεντίνα, ένιωθε νεκρή μέσα της.

Όλα είχαν τελειώσει. Έτρεξε γρήγορα και κλείστηκε στο μπάνιο χωρίς κανένας να προλάβει να δει τα δάκρυα της.

************

Στο επόμενο κεφάλαιο: Μετά το γάμο του Τζέρι και της Βαλεντίνας, η Ελίζα είναι χάλια και ζητάει από τη Νάνσυ και τον Αλέξανδρο να περάσει τη νύχτα στη βίλα τους, όμως κάνει κατάχρηση της φιλοξενίας τους...

Ο Τζέρι παρακολουθεί κρυφά την Ελίζα για να μάθει ποια είναι η κρυφή της δουλειά, και όταν το ανακαλύπτει τα πράγματα ξεφεύγουν απ΄ τον έλεγχο...