Αυτό το πάρτι ήταν μεγάλη ευκαιρία για τον Τζέρι. Εδώ και καιρό του είχε μπει στο μυαλό η ιδέα να μεταμορφώσει την Ελίζα, από εκείνη τη νύχτα της σφαγής στο κλαμπ. Από τότε που την ξανάκανε δικιά του και εκείνη γεύτηκε λίγο από το αίμα των θνητών που είχε πιει από τα χείλη του, ήθελε σαν τρελός να την κάνει τη ματωμένη του βασίλισσα, να την μετατρέψει σε μια απίστευτα όμορφη, Ανθρωποφάγο βρικόλακα. Και αν δεν τα κατάφερνε να συγκρατηθεί και τη σκότωνε , πάλι κερδισμένος θα έβγαινε, γιατί θα έπινε το νόστιμο αίμα της. Ακόμα και τώρα, που ήταν εννέα μηνών έγκυος, αυτή η ιδέα τον τρέλαινε και δεν τον άφηνε να ησυχάσει, ειδικά οπότε βρισκόταν κοντά της. Για το μωρό της καθόλου δεν τον ένοιαζε αν θα πάθαινε κακό, είτε ήταν δικό του είτε όχι.

Την είχε πλησιάσει άπειρες φορές και είχε προσπαθήσει να τη γοητεύσει κι έπειτα να τη δαγκώσει, όμως πάντα εκείνη κατάφερνε να τον αποφύγει . Είχε καταλάβει τι ήθελε να της κάνει και φοβόταν, όχι τόσο για τον εαυτό της άλλα κυρίως για το παιδί της. Δεν ήξερε τι να κάνει και φοβόταν να μιλήσει στον πατέρα της. Θα αντιδρούσε βίαια, θα πάλευε με τον Τζέρι και δεν ήταν καθόλου σίγουρη ότι θα μπορούσε να τον νικήσει. Άσε που κατά βάθος, κανένας απ τους δύο δεν θα ήθελε να σκοτωθεί. Είχε ακόμα κρυφά αισθήματα για τον Τζέρι και ήλπιζε πάντα ότι θα μπορούσε να αλλάξει.

Όλοι τους οι φίλοι  είχαν μαζευτεί εκείνο το βράδυ στο σπίτι, καθώς και τα παιδιά του Τζέρι και της Βαλεντίνας. Δεν γιόρταζαν κάτι το ιδιαίτερο, αλλά ο Τζέρι το διοργάνωσε ως μια μικρή μάζωξη στην αρχή, μια συγκέντρωση φίλων. Όμως τώρα όλοι σχεδόν χόρευαν, έπιναν και γλεντούσαν.

Ο Τζέρι διέκρινε την Ελίζα, στην άκρη του σαλονιού, να κοιτάει τον κόσμο κρατώντας ένα ποτήρι με χυμό στο χέρι της και κουνώντας το κεφάλι της στο ρυθμό αφηρημένα. Ήταν μόνη της, μπορούσε άνετα να την παρασύρει στο υπόγειο η σε κάποιο άλλο μέρος και να τη δαγκώσει.

Τώρα είναι η ευκαιρία μου. Τώρα είναι η καλύτερη στιγμή για να κάνω αυτό που θέλω. Είπε μέσα του. Επιτέλους!

Την πλησίασε αργά, με το δικό του ποτό στο χέρι, δήθεν για να της πιάσει την κουβέντα, χωρίς κανένας να καταλάβει τίποτα. Εκείνη τη στιγμή όμως, κοντοστάθηκε. Το ποτήρι της έπεσε απ τα χέρια κι έπιασε τη φουσκωμένη κοιλιά της βγάζοντας μια κραυγή. Ο Κρις έτρεξε αμέσως κοντά της σε ένα δέκατο και την κράτησε.

"Ελίζα;"

"Μπαμπά... Νομίζω πως γεννάω!" Αναφώνησε με αγωνία και άρχισε να ιδρώνει. Την ίδια στιγμή βρέθηκε και η Βαλεντίνα δίπλα της.

"Έλα. Πρέπει να σε πάμε στο νοσοκομείο. Πέρνε βαθιές ανάσες." Προσπάθησε να την καθησυχάσει και τη στήριξε στα χέρια της.

"Μπορείς να την πας εσύ; Εγώ θα έρθω σε λίγο. Έχω μια δουλειά να τακτοποιήσω." Της είπε ο Κρις, ρίχνοντας μια δολοφονική μάτια προς το μέρος όπου στεκόταν άπραγος ο Τζέρι. Είχε δει τι πήγε να κάνει και έπρεπε να πει δύο κουβέντες μαζί του. Η Βαλεντίνα συμφώνησε και αφού σήκωσε την ετοιμόγεννη με μεγάλη ευκολία στην αγκαλιά της, κατευθύνθηκε προς τα έξω.

"Περίμενε!" Την πρόλαβε η Νατάσα, η οποία ήδη κρατούσε το παλτό της Ελίζας. Το έριξε πάνω της και είπε:

"Χιονίζει έξω. Θα παγώσει. Δεν είναι σαν εμάς που αντέχουμε." Και τις ακολούθησε μέχρι το αυτοκίνητο της Βαλεντίνας.

Έβαλαν την Ελίζα στο πίσω κάθισμα. Εκείνη φοβόταν πάρα πολύ, προσπαθούσε όμως να φαίνεται ψύχραιμη και να κάνει όπως της είπε η Βαλεντίνα.

"Θα έρθω μαζί σας." Είπε η Νατάσα. Κάθισε δίπλα στην κοπέλα και της κράτησε το χέρι. "Μη φοβάσαι. Όλα καλά θα πάνε. Εμείς είμαστε εδώ και ο πατέρας σου θα έρθει σύντομα να μας βρει στο νοσοκομείο, εντάξει;" Η Ελίζα ένευσε ξεφυσώντας βαριά. Η Βαλεντίνα κάθισε στη θέση του οδηγού και ξεκίνησε με μεγάλη ταχύτητα.

Ο Κρις πλησίασε τον Τζέρι. Αυτός  ήξερε ήδη για ποιο λόγο τον ήθελε.

"Έλα μαζί μου στο υπόγειο, Τζέρι. Πρέπει να κάνουμε μια σοβαρή συζήτηση." Του είπε αυστηρά, αλλά και ανέκφραστα για να μην καταλάβουν τίποτα οι υπόλοιποι που βρίσκονταν τριγύρω.

Κατέβηκαν στο υπόγειο, ενώ το πάρτι είχε ηρεμήσει κατά πολύ απ τη στιγμή που έφυγε η Βαλεντίνα με τη Νατάσα και την Ελίζα για το νοσοκομείο.

"Τι άλλο θες απ την κόρη μου, Τζέρι;!" Ξέσπασε ο Κρις. "Ήμουν σίγουρος ότι πήγαινες να της κάνεις κακό την ώρα που την έπιασαν οι πόνοι! Το διαισθάνθηκα! Γιατί ασχολείσαι ακόμα με την κόρη μου;"

"Θέλει και τα παθαίνει." Απάντησε ατάραχος ο Τζέρι, χωρίς να παραδεχτεί την αλήθεια.

"Τι θέλει και τα παθαίνει, ρε;!" Φώναξε πάλι ο Κρις. "Έχω παρατηρήσει κι άλλες φορές πως την παρακολουθείς και την τριγυρίζεις συνεχώς για να της πεις το αίμα!"

"Κανείς λάθος." Είπε ο Τζέρι, δήθεν αμυνόμενος.  "Πότε δεν θα έκανα κακό στην Ελίζα και το ξέρεις."

"Λες  ψέματα." Του είπε πλησιάζοντας απειλητικά το πρόσωπο του στο δικό του. Τα μάτια του γυάλιζαν από οργή.

"Είσαι ένας ψεύτης και απατεώνας." Οι δύο βρικόλακες κοιτάχτηκαν με μίσος για λίγα δευτερόλεπτα, έπειτα ο Τζέρι του είπε κοιτάζοντας τον υποτιμητικά:

"Και που σου μιλάω, πολύ σου είναι. Κανονικά θα έπρεπε να σε είχα σκοτώσει. Μας πούλησες."

"Απλά πήρα το σωστό δρόμο. Τουλάχιστον με τον εαυτό μου νιώθω εντάξει."

"Έτσι νομίζεις." Γέλασε κοροϊδευτικά ο Τζέρι. "Νομίζεις πως η ψυχή σου είναι αθώα επειδή μετανόησες, ενώ στην πραγματικότητα οι αμαρτίες που έχεις κάνει ως Ανθρωποφάγος δεν διαγράφονται, Κρις. Δεν έχεις ιδέα τι σε περιμένει αν πεθάνεις κάποτε και βρεθείς στην Κόλαση."

"Τα ξέρω όλα αυτά και δεν φοβάμαι." Είπε ο Κρις, εξακολουθώντας να τον κοιτάζει με μίσος. "Και ούτε θα διστάσω να στείλω εσένα στην Κόλαση πρώτο έτσι και ακουμπήσεις ξανά τα βρόμικα χέρια σου επάνω στην Ελίζα." Και ρίχνοντας του μια τελευταία μάτια, γύρισε να απομακρυνθεί για να φύγει για το νοσοκομείο. Ο Τζέρι θα μπορούσε να του επιτεθεί πισώπλατα αυτή τη στιγμή, δεν το έκανε όμως.

Όλα στην ώρα τους... Είπε. Καλύτερα να περιμένω λίγο ακόμα και να αναβάλλω για λίγο τα σχέδια μου. Θα συγκρατήσω τις ορμές μου για λίγο καιρό, μέχρι να πειστεί ο Κρις ότι όντως δεν σκοπεύω να κάνω κάτι κακό. Και εκεί που δεν θα το περιμένει, η αγαπημένη του κορούλα θα μεταμορφωθεί σε μια αιμοδιψή δολοφόνο και θα στραφεί εναντίον του. Μόνο να μην καταλάβει τίποτα η Βαλεντίνα...

********************

Επιτέλους! Έτοιμο το Κεφάλαιο ! Μέσα στις επόμενες μέρες ευελπιστώ να ανεβάσω και το επόμενο. Μην νομίζετε ότι σας ξεχνάω! Απλώς δεν έχω τόση έμπνευση για το Αργά τη Νύχτα όσο είχα παλιότερα και πλέον συνεχίζω πιο πολύ το "Μυστικά του Μέλλοντος".

Και περνάμε στα σποιλερ του επόμενου κεφαλαίου τώρα: Έχουν περάσει μερικοί μήνες και έχει γεννηθεί και το μωρό της Νατάσας. Την κόρη της Ελίζας που κάνεις δεν ξέρει ποιος είναι ο πατέρας της τη βάφτισαν Χριστιάνα και είναι ημίαιμη βρικόλακας, λόγω της περισσότερο θνητής μητέρας της. Ο γιος της Νατάσας και του Κρις που όμως εμείς ξέρουμε ότι είναι του Τζέρι (τραγική ειρωνεία), είναι φυσικά καθαρόαιμος βρικόλακας και οι γονείς του θα τον αναθρέψουν ως Καθαρό. Αυτόν θα τον βαφτίσουν Νίκο. Τα μωρά θα αργήσουμε να τα δούμε στο βιβλίο, αλλά τα έγραψα από τώρα για να τα θυμόμαστε.

Μετά τη γέννηση του γιου τους, ο Κρις και η Νατάσα αποφασίζουν επιτέλους να παντρευτούν και οι δικοί τους διοργανώνουν 2 διαφορετικά μπατσελορ πάρτι, στα οποία πολλά απρόοπτα συμβαίνουν: Η Ελίζα φεύγει ξαφνικά από το πάρτι  της νύφης, το ίδιο και ο Αλέξανδρος απ το πάρτι του γαμπρού. Άραγε αυτό είναι σύμπτωση η θα συναντηθούν οι δύο τους; Στο πάρτι του Κρις, έρχονται δύο χορεύτριες και οι βρικόλακες μας χορεύουν μαζί τους. Την ίδια στιγμή η Νατάσα  φοβάται μήπως ο Κρις την απατήσει και χαλάει η διάθεση της. Θα βγουν αληθινές οι υποψίες της η όχι; Ποιος θα απατήσει ποιον τελικά; Μήπως η Βαλεντίνα θα έπρεπε να ανησυχεί στην πραγματικότητα;