Ο Κρις μαζί με τη Νάνσυ βρίσκονταν στο δωμάτιο της Ελίζας, η οποία κοιμόταν ακόμα μετά την επίθεση που δέχτηκε από τη Νατάσα το προηγούμενο βράδυ. Ο Κρις είχε συγκρατήσει την οργή του όλη τη νύχτα για να είναι στο πλευρό της κόρης του, καθώς εκείνη παραμιλούσε και ξυπνούσε συνεχώς από εφιάλτες, ώσπου ξημέρωσε και πήρε τηλέφωνο η Νάνσυ. Μόλις της είπε τι έγινε, εκείνη ήρθε κατευθείαν.

"Θα γίνει καλά;" Ρώτησε η Νάνσυ με αγωνία.

"Ναι." Της απάντησε. "Εκτός απ' το πρόσωπο, την έχει χτυπήσει και στο σώμα της, στα πλευρά κυρίως. Αλλά ευτυχώς δεν έσπασε τίποτα. Πάμε τώρα, ας την αφήσουμε να ξεκουραστεί. Έκανε πολύ ανήσυχο ύπνο όλη νύχτα."

Βγήκαν απ' το δωμάτιο στον μεγάλο φωτισμένο χώρο του δεύτερου ορόφου.

"Πήγαινε στο δωμάτιο μου και περίμενε με." Είπε ο Κρις. "Πρέπει να πω δυο λόγια στην πρώην μου."

"Κρις, μην κάνεις καμιά τρέλα." Του είπε η Νάνσυ ανήσυχη.

"Μην ανησυχείς." Την καθησύχασε. "Απλά θα της πω δυο κουβέντες και μετά θα πάρει δρόμο από εδώ μέσα. Κι αν θέλει ο Τζέρι ας πάει μαζί της. Κάνεις δεν πειράζει την κόρη μου."

Βρήκε τη Νατάσα να ζωγραφίζει στον πρώτο όροφο. Ένιωσε ένα απέραντο μίσος για αυτήν και αναρωτιόταν πως την ερωτεύθηκε κάποτε. Πήγε πίσω της και τη γύρισε τραβώντας την προς το μέρος του.

"Τι έκανες στην κόρη μου;!" Της φώναξε. "Το ξέρεις ότι θα μπορούσες να τη σκοτώσεις;!"

"Αυτό ήθελα να κάνω, μα συγκρατήθηκα!" Του απάντησε στον ίδιο τόνο. "Η Ελίζα τα 'θελε και τα 'πάθε, όμως εγώ ως Καθαρή έχω μια αρχή: δεν σκοτώνω κατώτερους!"

"Η κόρη μου δεν έφτιαξε σε τίποτα για να τη σπάσεις στο ξύλο!" Συνέχισε φωνάζοντας ο Κρις.

"Η κόρη σου είναι ένα τσουλάκι του κερατά! Δεν της έφτανε ο γιος μου, τώρα ήθελε να ξελογιάσει και τον άντρα μου!"

"Δεν έφταιγε αυτή! Ο Τζέρι την παρέσυρε!"

"Με τη θέληση της του κάθισε, ανόητε! Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε πήγε μαζί του στο Σάνκο! Τους άκουσα που κανόνιζαν!"

"Αποκλείεται!" Ο Κρις ακόμα και τώρα αρνιόταν να το πιστέψει, εκνευρίζοντας ακόμα περισσότερο τη Νατάσα. "Η Ελίζα ήταν με τους Πετρίδηδες στα Τροπικά Νησιά." Της είπε.

"Ψέματα σου είπε, ηλίθιε! Το ίδιο και ο Τζέρι! Για να βγάλουν τα μάτια τους πήγαν εκεί! Γιατί νομίζεις είχαν τα κινητά τους κλειστά;!" Ο Κρις προσπάθησε να ηρεμήσει και να σκεφτεί λογικά, όσο μπορούσε βέβαια μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση. Απ' ότι φαίνεται, αυτό που του είπε η Νατάσα ήταν αλήθεια, όμως και πάλι δεν είχε δίκιο που άσκησε βία επάνω στην Ελίζα.

"Όπως και να 'χει, οφείλω να προστατεύσω την κόρη μου ακόμα και τώρα. Και θα το κάνω με όποιο κόστος από εδώ και πέρα. Για αυτό δεν θέλω να την ξαναπλησιάσεις!" Της είπε κοιτάζοντας την με ένταση. "Θέλω να φύγεις από εδώ μέσα!"

"Φυσικά και θα φύγω!" Φώναξε η Νατάσα. "Θα πάρω διαζύγιο απ' τον Τζέρι! Ως εδώ! Αρκετά τον ανέχτηκα!"

"Νομίζω πως αυτό θα είναι το καλύτερο για όλους μας." Συμφώνησε για μια φορά μαζί της ο Κρις. Ήξερε πολύ καλά πως ο ίδιος δεν μπορούσε να πάρει την Ελίζα και να φύγουν από εκεί. Ο Τζέρι θα τους κυνηγούσε και θα τους σκότωνε, το είχε κάνει να φανεί ξεκάθαρα αυτό. Και δεν τον ένοιαζε τόσο για τον εαυτό του όσο για την κόρη του.

Στράφηκε για να φύγει, όμως την ίδια στιγμή είδαν τον Αλέξανδρο να ανεβαίνει τρέχοντας τη σκάλα. Έτρεξε και γονάτισε μπροστά στη Νατάσα.

"Μητέρα... Σε παρακαλώ, συγχώρεσε με." Της είπε με ανάσα κόφτη. Η Νατάσα έπιασε τα χέρια του και τα κράτησε σφιχτά φοβισμένη.

"Τι συμβαίνει, Αλέξανδρε...; Τι έπαθες, παιδί μου;!" Αναφώνησε.

"Έκανα... κάτι τρομερό... Ο Τζέρι με έβαλε. Μου είπε να μη σας πω τίποτα, όμως...όμως διψάω πάλι και χρειάζομαι βοήθεια. Θέλω να πιω ανθρώπινο αίμα." Η Νατάσα τον κοίταξε έντρομη όσο ο Κρις παρακολουθούσε αμέτοχος αλλά με μεγάλη αγωνία. Είχε γίνει αυτό που φανταζόταν.

"Τι σ' έβαλε και έκανες, Αλέξανδρε;!" Ο γιος της την κοίταξε με περίεργο βλέμμα.

"Σκότωσα μια γυναίκα. Της ήπια το αίμα. Και τώρα θέλω να πιω ξανά." Είπε. Η Νατάσα κάλυψε με τα χέρια το στόμα της σοκαρισμένη. Ο Κρις δεν έμεινε λεπτό παραπάνω να ακούσει τη συνέχεια. Έφυγε τρέχοντας για το δωμάτιο του.

Μπήκε και κλείδωσε. Η Νάνσυ σηκώθηκε αμέσως ανήσυχη.

"Θέλω να μιλήσουμε." Της είπε.

"Σε ακούω, μωρό μου." Ο Κρις κοίταξε κάπου απροσδιόριστα στο κενό, έπειτα στα μάτια της και ξεκίνησε να λέει:

"Κοίτα, Νάνσυ... Το ξέρω ένιωσες πολλά και δέθηκες μαζί μου, όμως...δεν μπορούμε να συνεχίσουμε."

"Τι εννοείς; Θα χωρίσουμε;" Τον ρώτησε με θλίψη στο βλέμμα της.

"Ναι. Όχι ότι είχαμε και τίποτα, δηλαδή..." Πόνεσε αφάνταστα όσο της έλεγε αυτά τα λόγια.

"Μα...δεν καταλαβαίνω... Γιατί;" Είπε η Νάνσυ καθώς πάλευε να συγκρατήσει τα δάκρυα της. Ο Κρις έμεινε για μερικά βασανιστικά δευτερόλεπτα σιωπηλός, προσπαθώντας να βρει τα σωστά λόγια για να της εξηγήσει.

"Έχουν αρχίσει τρομερά πράγματα μεταξύ των ατόμων που ζουν σε αυτό το σπίτι και αυτά είναι μόνο η αρχή. Πρέπει να σε απομακρύνω απ' τους κινδύνους που αισθάνομαι ότι έρχονται. Και ο μόνος τρόπος είναι να χωρίσουμε."

"Μα... Σ' αγαπάω..." Είπε η κοπέλα και άφησε τα δάκρυα επιτέλους να τρέξουν. Ο Κρις την αγκάλιασε στοργικά. Δεν ήθελε να την αφήσει, όμως έπρεπε.

"Κι εγώ σ' αγαπώ." Της είπε και οι λέξεις αυτές βγήκαν τόσο αληθινές απ' τα χείλη του. "Γι' αυτό σου ζητώ να μείνεις μακριά μου. Για να σε προστατέψω."

"Λες ψέματα!" Φώναξε ξαφνικά η Νάνσυ και τον έσπρωξε μακριά της. "Με ήθελες μόνο για σεξ! Ελεύθερη σχέση και μαλακίες! Μόνο να περάσεις καλά ήθελες!"

"Κάνεις λάθος!" Φώναξε και ο Κρις. "Κάνεις πολύ μεγάλο λάθος, Νάνσυ! Δεν σε ήθελα μόνο για αυτό, σου το ορκίζομαι." Και πήγε να την αγκαλιάσει πάλι, μα εκείνη τραβήχτηκε.

"Άφησε με!" Φώναξε. Κρατώντας μια σεβαστή απόσταση ανάμεσα τους, ο Κρις της είπε τελικά για ποιο λόγο φοβόταν περισσότερο:

"Αγάπησα κάποτε μια θνητή. Κάναμε μια κόρη μαζί και ζήσαμε μια ζωή που δεν φανταζόμουν ούτε όταν ήμουν θνητός. Όμως η Γιάννα πέθανε άδικα και με πολύ περίεργο τρόπο. Υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να τη σκότωσε ο Τζέρι. Δεν ξέρω γιατί θα μπορούσε να το κάνει αυτό, εφόσον δεν της ήπιε το αίμα. Όμως δεν θέλω να σου συμβεί κι εσένα το ίδιο. Δεν θα αντέξω να σε χάσω."

"Εντάξει, κατάλαβα." Είπε η Νάνσυ, και η φωνή της αυτή τη φορά ήταν ψυχρή.

"Θα σε πάω σπίτι σου." Της είπε ο Κρις.

Ευτυχώς κανένας δεν ήταν πια στον πρώτο όροφο όταν κατέβηκαν προς τα κάτω. Απ' την κρεβατοκάμαρα του ισογείου άκουγε τον Τζέρι και τη Νατάσα να λογομαχούν πολύ άσχημα. Ο Αλέξανδρος απ' ότι φαινόταν είχε φύγει από το σπίτι...

Μπήκαν στο αυτοκίνητο του Κρις και εκείνος οδήγησε με μια παγερή σιωπή ανάμεσα τους, ως την άλλη μεριά της γέφυρας, στη δεκαόροφη πολυκατοικία όπου βρισκόταν το διαμέρισμα της Νάνση. Ήταν σίγουρος πως, όσο και αν πονούσε μακριά της, όσο ο Τζέρι ήξερε πως δεν υπήρχε τίποτα πλέον μεταξύ τους δεν θα έμπαινε καν σε πειρασμό να την πειράξει. Το ίδιο και ο νέος εαυτός του Αλέξανδρου, που τελικά είτε το ήθελε είτε όχι είχε γίνει ένα τέρας σαν τον πατέρα του και δεν ήξερε αν θα κατάφερνε ποτέ να αλλάξει.

Ο Κρις πάρκαρε και βγήκε μαζί της ως την είσοδο. Είχε λίγη ώρα μέχρι το φως του ήλιου να αρχίσει να τον καίει.

"Μπορώ τουλάχιστον να έχω ένα τελευταίο φιλί;" Τον ρώτησε τότε η Νάνσυ. Εκείνος την πήρε στην αγκαλιά του και τη φίλησε βαθιά αποχαιρετώντας την. Μακάρι να ήταν όλα φυσιολογικά στη ζωή του και να μην αναγκαζόταν να την αφήσει τώρα.

"Να προσέχεις." Της είπε έπειτα, κοιτάζοντας για μια ακόμα φορά τα μεγάλα καστανά μάτια της. Η Νάνσυ έφυγε από την αγκαλιά του και κατευθύνθηκε προς την είσοδο της πολυκατοικίας. Ο Κρις την κοιτούσε μέχρι η πόρτα πίσω της να κλείσει. Μια αδέσποτη γάτα τον πλησίασε και τρίφτηκε στο πόδι του. Έσκυψε και τη χάιδεψε πίσω από τα αυτιά, καθώς το βλέμμα του ήταν ακόμα προς το μέρος της κλειστής πλέον σιδερένιας πόρτας.

"Γιατί την αγάπησα, γαμώτο;" Αναρωτήθηκε. "Γιατί;"

******

ΤΕΛΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΥ ΜΕΡΟΥΣ