Σημείωση: Η λέξη "βρικοφιλία" είναι δικής μου επινόησης, κάτι σαν λογοπαίγνιο ανάμεσα στις λέξεις "βρικόλακας" και "φιλία". Κανονικά η λέξη που θα χρησιμοποιούσα είναι "λυκοφιλία" (=το λεγόμενο frienemies, πρόκειται για φίλους που είναι και εχθροί συγχρόνως, όπως ο Κρις με τον Τζέρι), όμως επειδή εκείνη παραπέμπει σε λύκους/λυκανθρώπους, είπα να την αλλάξω για να ταιριάζει με τους βρικόλακες μας και να μη νομίζετε ότι θα δούμε λυκανθρώπους στην ιστορία. Όχι παιδιά, όσο και αν λατρεύω τους λυκάνθρωπους, αυτή η ιστορία αφορά μόνο βρικόλακες. Λυκάνθρωπους θα δούμε σε άλλη ιστορία!!

***********************************************

Ήταν ένα συνηθισμένο βράδυ στο Γεφυρολίμανο. Ο Κρις και ο Τζέρι δεν δούλευαν και κάθονταν στο σαλόνι του κάτω ορόφου. Οι κοπέλες τους είχαν πάει βόλτα στο κέντρο. Είχαν γίνει πολύ καλές φίλες, αν και ο Τζέρι δεν συμπαθούσε καθόλου τη Νατάσα. Δεν ήξερε γιατί, όμως κάτι σε αυτή τον εκνεύριζε αφάνταστα. Σαν να ήθελε πάντα να του πάει κόντρα και να τον σνομπάρει. Κατά βάθος όμως τον εξίταρε αυτή η συμπεριφορά της και του είχε κινήσει την περιέργεια για το άτομο της.

"Λοιπόν, ποια είναι η ιστορία της Νατάσας;" Ρώτησε τον Κρις.

"Όπως σου έχω ξαναπεί, η Νατάσα δεν έχει γευτεί ποτέ της ανθρώπινο αίμα." Του είπε εκείνος. "Προέρχεται από μια φυλή ζωοφάγων βρικολάκων, οι οποίοι ανατρέφουν τα παιδιά τους αυστηρά σύμφωνα με τις αρχές της ζωοφαγίας. Ονομάζονται Καθαροί, επειδή δεν πίνουν ποτέ ανθρώπινο αίμα.

Η Νατάσα γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια τέτοια οικογένεια. Οι γονείς της, ο Ιάκωβος και η Ελισάβετ, ήταν επίσης Καθαροί ζωοφάγοι, γεννημένοι, όχι μεταμορφωμένοι. Είχαν κάνει άλλα τέσσερα παιδιά: τον Αντρέα, τον Δημήτρη, τη Βάσια και τη Μοργκάνα. Η Νατάσα, η μικρότερη, ήταν μόλις δεκαπέντε ετών όταν έγινε το μοιραίο."

"Και ποιο ήταν αυτό, ξέρεις;"

"Φυσικά. Μου έχει πει τα πάντα. Λοιπόν, τη δεκαετία του '70, η οικογένεια Οικονομίδη μετακόμισε σε ένα όμορφο, γοτθικό σπίτι στην αγροτική πόλη Απαλούσα. Οι περισσότεροι Ανθρωποφάγοι όμως μισούν τους Καθαρούς και τους εξοντώνουν. Έτσι λοιπόν, μια νύχτα, μια ομάδα ανθρωποφάγων βρικολάκων εισέβαλαν στο σπίτι τους, πάλεψαν μαζί τους και τους σκότωσαν. Η Νατάσα πρόλαβε και κρύφτηκε στην αποθήκη, έτσι γλίτωσε. Τους εξόντωσαν όλους, έναν προς έναν.

Όταν η Νατάσα βγήκε απ' την κρυψώνα της την άλλη μέρα το πρωί, το μόνο που βρήκε ήταν οι στάχτες τους. Απογοητευμένη και μετανιωμένη με τον εαυτό της, που δεν έμεινε να παλέψει και να πεθάνει ηρωικά μαζί τους, η Νατάσα το έσκασε απ' την Απαλούσα και γύρισε σχεδόν όλο τον κόσμο κυνηγώντας άγρια ζώα.

Είκοσι χρόνια μετά, κατέληξε στην Ηλιόλουστη Κοιλάδα και γνώρισε εμένα. Είχαμε πάει για κυνήγι στο ίδιο μέρος και μετά από μια μεγάλη διαμάχη για τα θηράματα, αποφασίσαμε να κυνηγήσουμε μαζί. Μετά το κυνήγι, πήγαμε σπίτι μου και φαντάζεσαι πως έγιναν τα υπόλοιπα."

Ο Κρις παρέμεινε σιωπηλός όταν τελείωσε την αφήγηση.

"Απίστευτη η ιστορία της." Σχολίασε ο Τζέρι.

"Όλη αυτή η περιπέτεια της έχει αφήσει ανεξίτηλα σημάδια στη μνήμη της." Είπε ο Κρις. "Είναι δύσκολος χαρακτήρας. Μαζί μου δημιούργησε νέες αναμνήσεις, όμορφες κυρίως. Παρόλα αυτά, νιώθω πως δεν είναι ο έρωτας της ζωής μου."

"Αχά... Δεν την αγαπάς, δηλαδή;"

"Την αγαπάω, αλλά όχι ερωτικά. Όταν κοιτάζω πέρα στην αιωνιότητα, δεν φαντάζομαι τον εαυτό μου μαζί της. Νιώθω ότι...ο πραγματικός έρωτας βρίσκεται κάπου αλλού. Για την ακρίβεια, βρίσκεται πολύ κοντά μου, όμως δεν μπορώ να είμαι μαζί της."

"Κατάλαβα!" Αναφώνησε ο Τζέρι. "Είναι παντρεμένη, ε;"

"Ακόμα χειρότερα. Θνητή." Απάντησε ο Κρις. Ο Τζέρι είχε μια φρικτή υποψία για αυτό. Ποια θνητή βρισκόταν πολύ κοντά του, στο ίδιο σπίτι μάλιστα και δεν μπορούσε να είναι μαζί της; Η Γιάννα! Όμως θα του το έλεγε έτσι απλά; Δεν ήξερε ότι ο Τζέρι θα το καταλάβαινε; Για αυτό δεν του είπε τίποτα προς το παρόν. Θα τους άφηνε μια μέρα μόνους τους να δει τι θα γίνει και θα φρόντιζε να τους πιάσει στα πράσα.

Μια νύχτα, πήγε για κυνήγι στο δάσος. Είχε καιρό να πιει φρέσκο αίμα και ήλπιζε να περάσει κάποιος χαζός γενναίος θνητός να γίνει θύμα του. Είδε τη Νατάσα όμως εκεί και του χάλασε τα σχέδια.

"Τι κάνεις εδώ; Εδώ είναι το δάσος που κυνηγάμε εμείς ζώα." Του είπε επιθετικά.

"Σοβαρά;! Γιατί εγώ ξέρω πως εδώ και έξι χρόνια αυτό το δάσος είναι δικό μου!" Της είπε και την κοίταξε στο σκοτάδι.

"Μωρέ τι μας λες;! Γράφει πουθενά σε κανένα δέντρο Τζέρι;" Ειρωνεύτηκε εκείνη. Ο Τζέρι την κοίταξε γεμάτος οργή. Ήθελε οπωσδήποτε εκείνος να πει την τελευταία λέξη.

"Όχι. Όμως έχω γράψει το όνομα μου με το αίμα όσων έχω πιει εδώ." Η Νατάσα έκανε μια γκριμάτσα αποστροφής και αηδίας. Με το ζόρι συγκρατιόταν ο Τζέρι να μην τη χτυπήσει.

"Άκου..." Είπε και πλησίασε επικίνδυνα. "Εσύ και ο Κρις είστε που ήρθατε στην πόλη μου και στο σπίτι μου και οφείλετε να το σέβεστε. Ο μόνος λόγος που δεν σε έχω σκοτώσει ακόμα είναι ο Κρις."

"Φοβήθηκα τώρα..." Ειρωνεύτηκε εκνευρίζοντας τον ακόμα περισσότερο. "Λοιπόν, φύγε από το δάσος να τελειώνουμε. Ανθρώπους μπορείς να βρεις ακόμα και μέσα στην πόλη, ενώ εγώ ζώα όχι."

"Δεν είμαι τόσο απρόσεκτος ώστε να κυνηγήσω μέσα στην πόλη. Εσύ είσαι αυτή που πρέπει να κάνει πίσω και να φύγει."

"Γιατί απλά δεν κυνηγάς από αυτή τη μεριά και εγώ να πάω στο βάθος του δάσους;"

"Δεν το διαπραγματεύομαι. Το τρέξιμο του ζώου που ίσως κυνηγήσεις μπορεί να διώξει τον άνθρωπο που τυχόν θα βρίσκεται εδώ."

"Ανοησίες λες! Μπορείς να τρέξεις να τον προλάβεις! Αλλά θέλεις ολόκληρο το δάσος για τον εαυτό σου και κυρίως θέλεις συνέχεια να μου πηγαίνεις κόντρα επειδή είμαι Καθαρή, έτσι δεν είναι;!" Του φώναξε η Νατάσα.

"Εσύ είσαι αυτή που μου πηγαίνει κόντρα απ' την αρχή!"

"Ναι, γιατί είσαι ένας δολοφόνος!"

"Είναι η φύση μας! Και εσύ έτσι θα έπρεπε να ήσουν!"

"Είσαι πολύ εγωιστής, τελικά!" Φώναξε για μια ακόμα φορά η Νατάσα και ο Τζέρι αντί να της ορμήσει, την άρπαξε και τη φίλησε άγρια. Δεν είχε ιδέα γιατί το έκανε αυτό. Απλά του ήρθε. Όσο τον εκνεύριζε η Νατάσα, άλλο τόσο του άρεσε. Και εκείνης το ίδιο όμως, αυτός ο άντρας την τρέλαινε με την κακή και με την καλή έννοια. Συνέχισε κι εκείνη να τον φιλάει με τόση ένταση, που ήταν σαν να ήθελαν να φάνε ο ένας τον άλλον. Έπειτα ο Τζέρι την άφησε και της είπε:

"Για μια μόνο φορά, θα κάνω πίσω και θα πάω σπίτι να πιω συσκευασμένο αίμα. Αλλά μην νομίζεις ότι θα ξαναγίνει!" Κι εξαφανίστηκε τρέχοντας, αφήνοντας την Νατάσα άφωνη ύστερα απ' το ξαφνικό και περίεργο φιλί του.

Την επομένη μέρα, την πλησίασε στο σπίτι και της είπε:

"Κοίτα, ο Κρις κατάλαβε ότι υπάρχει αυτή η κόντρα ανάμεσα μας και μου ζήτησε να συμφιλιωθούμε. Τι θα έλεγες να βγούμε για ένα ποτό απόψε, συνάπτοντας έτσι ειρήνη μεταξύ μας;" Της Νατάσας της φάνηκε πολύ περίεργο αυτό. Ο εγωιστής Τζέρι να κάνει πίσω και να της ζητήσει να βγούνε; Μα τι έπαθε; Μήπως το φιλί έπειτα από τον τσακωμό τους στο δάσος τον έκανε να αλλάξει γνώμη; Μα ήταν τόσο αταίριαστοι...

"Εντάξει." Είπε δήθεν αδιάφορα, κατά βάθος όμως ήθελε σαν τρελή να συνεχίσουν αυτό που άρχισαν. Δεν την ένοιαζε πλέον ο Κρις. Θα τον χάριζε στη Γιάννα.

Ο Κρις μπήκε στο σπίτι. Η Γιάννα καθόταν στον καναπέ και έβλεπε τηλεόραση. Ήταν μόνοι τους. Αν λειτουργούσε η καρδιά του, σίγουρα θα χτυπούσε δυνατά τώρα.

"Γεια." Της είπε και πλησίασε. "Μήπως ξέρεις που είναι ο Τζέρι; Η Νατάσα μου είπε πως θα έβγαινε για ένα ποτό. Μήπως πήγαν μαζί;"

"Δεν ξέρω. Δεν τους είδα να φεύγουν." Είπε εκείνη. Ο Κρις κάθισε δίπλα της. Φοβόταν να την αγγίξει, φοβόταν για το τι θα ακολουθήσει. Η Γιάννα προσπάθησε να μην τον κοιτάξει και τα χάσει τελείως. Το παραδεχόταν. Τον είχε ερωτευτεί και εκείνος το ίδιο.

Τα πόδια της έτρεμαν όταν την κοιτούσε, η καρδιά της χτυπούσε δυνατά κάθε φορά που βρισκόταν κοντά της. Και όταν κάποιες φορές αγγίζονταν τυχαία τα χέρια τους, ένιωθε να μουδιάζει ολόκληρη. Φοβόταν ότι όλοι θα την καταλάβαιναν, ο Τζέρι, η Νατάσα... Σίγουρα θα είχαν ακούσει τους παλμούς της με την υπερφυσική ακοή τους. Δεν υπήρχε αμφιβολία. Με κανέναν άντρα δεν είχε νιώσει ποτέ έτσι, ούτε με τον Τζέρι. Ο Τζέρι τη συνάρπαζε, την είχε γοητεύσει και τον φοβόταν, για αυτό και παρέμεινε μαζί του. Δεν ήταν αγάπη αυτό, έκανε λάθος. Και ειδικά τον τελευταίο καιρό τον σιχαινόταν.

Ήθελε τον Κρις. Τον ήθελε απεγνωσμένα και ας ήταν λάθος.

"Λοιπόν..." Είπε εκείνος.

"Λοιπόν;" Ρώτησε αμήχανα εκείνη.

"Ε... Γιάννα, κοίτα. Ο Τζέρι όντως πήγε για ποτό με τη Νατάσα. Εγώ τους είπα να βγουν για να μιλήσουν και να τα βρούνε. Οπότε, απ' ότι φαίνεται θα λείπουν για αρκετή ώρα." Η Γιάννα ξεροκατάπιε και η καρδιά της φτερούγισε. Ο Κρις κάθισε διστακτικά λίγο πιο κοντά της.

"Γιάννα... Δεν μπορώ να κρύβομαι άλλο, ούτε να το κρατάω άλλο μέσα μου."

"Τι... Τι εννοείς;"

"Ξέρω ότι κι εσύ νιώθεις το ίδιο. Γιατί να προσποιούμαστε, λοιπόν;"

"Ναι, όμως... Η Νατάσα και ο Τζέρι;"

"Δεν πάει άλλο με τη Νατάσα. Και απ' ότι βλέπω, ούτε η σχέση σου με τον Τζέρι πάει άλλο." Η Γιάννα κοίταξε την τηλεόραση αλλά χωρίς να βλέπει πια.

"Αυτό είναι αλήθεια." Παραδέχτηκε. "Δεν ήταν έρωτας ούτε αγάπη αυτό που ένιωσα για τον Τζέρι. Γοητεύτηκα από τη σκοτεινή ομορφιά του και συγχρόνως ο φόβος που ένιωθα για αυτόν με εξίταρε. Και όταν ύστερα πέθανε η γυναίκα του, απλά δεν μπορούσα να τον αφήσω. Τότε μπόρεσα να δω τον πραγματικό εαυτό του και πόσο σατανικός μπορεί να γίνει." Έκανε μια παύση και η φωνή της έτρεμε, όταν συνέχισε: "Ξέρω ότι έχει σκοτώσει και αθώους για να τραφεί. Είμαι σίγουρη πως σκότωσε και τον πρώην μου, τον Πάρη, απλά και μόνο επειδή με χαστούκισε όταν έμαθε ότι τον απάτησα μαζί του. Και νιώθω εγώ υπεύθυνη για το θάνατο του." Δάκρυα άρχισαν να κυλούν στα μάτια της. Ποτέ πριν δεν είχε νιώσει τόσο ευάλωτη κι ευαίσθητη.

"Έλα εδώ." Της είπε ο Κρις και αγκάλιασε τους ώμους της. Η Γιάννα φώλιασε στην αγκαλιά του και για πρώτη φορά μετά από καιρό ένιωσε ασφάλεια.

"Μην τα σκέφτεσαι αυτά τώρα, εντάξει; Κι εγώ έχω κάνει άσχημα πράγματα στο παρελθόν, αλλά δεν τα αφήνω να επηρεάζουν το παρόν ούτε το μέλλον μου."

Τα χρυσά του μάτια ενώθηκαν με τα δικά της τα μαύρα και η Γιάννα ξέχασε κάθε σκέψη και αμφιβολία. Ο Κρις έκανε αυτό που με το ζόρι κρατιόταν και δεν είχε κάνει τόσο καιρό: τη φίλησε. Πρώτα τρυφερά, απαλά σαν χάδι και ύστερα με πάθος αλλά συγχρόνως προσεκτικά καθώς τα χέρια του τυλίγονταν γύρω της. Η Γιάννα βάθυνε κι άλλο το φιλί τους, τον ήθελε όσο τίποτα άλλο. Ήξερε ότι πολλοί βρικόλακες επιδίδονταν πολύ συχνά σε ομαδικά όργια και άλλα σεξουαλικά παιχνίδια μεταξύ τους λόγω των αυξημένων ορμών τους, αλλά ο Κρις ήταν διαφορετικός. Δεν είχε κάνει ποτέ κάτι τέτοιο. Ήταν ρομαντικός και παθιασμένος συγχρόνως, όχι σαν τον Τζέρι ο οποίος τον τελευταίο καιρό την πονούσε κιόλας. Χωρίς να χωριστούν τα χείλη τους λεπτό, πήγε να ξαπλώσει προς τα πίσω στον καναπέ, δεν κατάφερε όμως να τραβήξει και τον Κρις μαζί της, γιατί εκείνος σταμάτησε απότομα.

"Συγνώμη." Του είπε και μαζεύτηκε. "Ήταν λάθος, το ξέρω."

"Δεν είναι μόνο αυτό, Γιάννα. Σε θέλω. Όσο λάθος και αν είναι, σε θέλω πάρα πολύ. Απλα δεν ξέρω αν θα μπορέσω να ελέγξω τον εαυτό μου. Δεν... Δεν το έχω ξανακάνει με θνητή αυτό."

"Μα εσύ δεν είσαι σαν τον Τζέρι..."

"Το ότι είμαι ζωοφάγος δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να επανέλθει η δίψα μου για το αίμα σου πάνω στην ένταση της στιγμής. Η ότι θα καταφέρω να ελέγξω τη δύναμη μου." Η Γιάννα πλησίασε ξανά το πρόσωπο της στο δικό του.

"Σε παρακαλώ..." Του είπε κοιτάζοντας τον στα μάτια. "Την περίμενα τόσο καιρό αυτή τη στιγμή... Θα τα καταφέρεις, είμαι σίγουρη. Δεν φοβάμαι μαζί σου."

"Θα έπρεπε." Της είπε ο Κρις και τα χείλη τους ενώθηκαν ξανά ακόμα πιο παθιασμένα. Ο Κρις έκλεισε τα μάτια και απολάμβανε την υπέροχη μυρωδιά της, το ζεστό της δέρμα, τα χείλη της, τη γλώσσα της που χόρευε με τη δική του. Σηκώθηκε και της κράτησε τα χέρια για να τη σηκώσει κι εκείνη.

"Πάμε πάνω." Της είπε.

Κρατώντας το ζεστό της χέρι την οδήγησε σε έναν απ' τους ξενώνες του επάνω ορόφου. Μπορούσε να ακούσει την καρδιά της να χτυπάει σε ξέφρενους ρυθμούς.

Μπήκαν στο δωμάτιο. Η Γιάννα χαμήλωσε τα μάτια της νιώθοντας σαν να ήταν η πρώτη της φορά. Αυτή, που απ' τα δεκάξι της έπαιζε στα δάχτυλα τους άντρες. Που δεν ντρεπόταν τίποτα και κανέναν. Ο Κρις της ανασήκωσε το πιγούνι για να τον κοιτάξει, εκείνη χάθηκε για μια ακόμα φορά στα χρυσά του μάτια. Τη φίλησε πιο άγρια αυτή τη φορά και όλο της το κορμί μούδιασε στην αγκαλιά του. Συνέχισαν να φιλιούνται βγάζοντας τα ρούχα τους, ο Κρις θαύμασε το τέλειο σώμα της και ειδικά το στήθος της. Της Γιάννας της φαινόταν σαν αρχαίος θεός. Όταν τα χείλη του άγγιξαν το λαιμό της, της κόπηκε η ανάσα. Για μια στιγμή την κατέλαβε ο φόβος, ανατρίχιασε όμως όταν εκείνος άρχισε να κατεβαίνει προς τα κάτω και αφέθηκε πλήρως στα κρύα του χείλη.

Μετά από λίγο, ξέπνοη πια την έριξε στο κρεβάτι, ανέβηκε από πάνω της και μπήκε μέσα της κοιτάζοντάς τη στα μάτια. Η Γιάννα δεν σκεφτόταν τίποτα, δεν είχε καμία αμφιβολία καθώς η ηδονή την οδηγούσε πλέον και όχι η λογική. Το πάθος παρέσυρε τους δύο εραστές ολοένα και πιο κοντά στην πολυπόθητη ολοκλήρωση, ώσπου η Γιάννα τελείωσε φωνάζοντας το όνομα του, και στη συνέχεια εκείνος μαγεμένος από το καυτό κορμί της και τους αναστεναγμούς της δεν μπόρεσε να κρατηθεί άλλο. Τα χέρια του πίεζαν τους γοφούς της, παλεύοντας να μην την πληγώσει, όμως απ' ότι φαίνεται εκείνη μόνο πόνο δεν ένιωθε εκείνη τη στιγμή!

Ο Τζέρι και η Νατάσα έφτασαν με το αυτοκίνητο στο γνωστό κλαμπ. Έπρεπε να ξεκαθαρίσουν όλα μεταξύ τους και να κλείσουν κάθε λογαριασμό. Δεν μίλησαν μέχρι να μπουν στο ασανσέρ για τον τελευταίο όροφο του ουρανοξύστη. Ήταν μόνοι τους.

Ξαφνικά, ένιωσαν ένα τράνταγμα και το ασανσέρ σταμάτησε ανάμεσα στους δύο ορόφους.

"Τι στο..." Έκανε ο Τζέρι και άρχισε να πατάει μανιωδώς το κουμπί για πάνω.

"Τέλεια..." Μουρμούρισε ειρωνικά η Νατάσα. "Τζέρι, σταμάτα με τα κουμπιά! Θα τα σπάσεις!" Ο Τζέρι άφησε τα κουμπιά και βάλθηκε να προσπαθεί να ανοίξει τις πόρτες του ασανσέρ με όλη του τη δύναμη. Τελικά τα κατάφερε, αλλά το μόνο που αντίκρισαν μπροστά τους ήταν ένας λευκός τοίχος.

"Απ' ότι φαίνεται, μείναμε." Είπε η Νατάσα.

"Ναι, απ' ότι φαίνεται..." Συμφώνησε και ο Τζέρι και άρχισε να βαδίζει πέρα δώθε όσο του επέτρεπαν τα δύο τετραγωνικά μέτρα του ασανσέρ. "Μας ακούει κανείς;!" Φώναξε. "Έμεινε το ασανσέρ στον τόπο και κλειστήκαμε μέσα!" Κανένας δεν απάντησε.

"Που να σε ακούσουν με τέτοια μουσική που παίζει επάνω;" Του είπε η Νατάσα. "Οι υπόλοιποι όροφοι είναι άδειοι, και είμαστε ήδη αρκετά μέτρα πάνω απ' το ισόγειο, οπότε τζάμπα φωνάζεις. Νόμιζα πως ήσουν πιο έξυπνος για εκατόν ενενήντα κάτι, Τζέρι." Ο Τζέρι γέλασε νευρικά.

"Κοίτα να δεις ειρωνεία. Δύο πανίσχυροι βρικόλακες να νικηθούν από ένα ασανσέρ. Η μάλλον, ένας πανίσχυρος βρικόλακας και μια..." Την κοίταξε υποτιμητικά. "...μια απομίμηση βρικόλακα." Η Νατάσα όρμησε και τον έσπρωξε στον τοίχο του ασανσέρ, ο οποίος ράγισε αλλά ο Τζέρι δεν αισθάνθηκε τίποτα.

"Θες να δεις πόση δύναμη έχει η απομίμηση και τι μπορεί να σου κάνει;!" Του είπε κρατώντας τον κολλημένο εκεί. Ο Τζέρι με μεγάλη ευκολία την έσπρωξε από πάνω του και έστρωσε το σακάκι του.

"Κοίτα..." Είπε. "Απ' ότι φαίνεται, θα μείνουμε για αρκετή ώρα εδώ μέσα, οπότε καλύτερα να κάνουμε τώρα τη συζήτηση. Για πες, γιατί μου τη μπαίνεις από την πρώτη μέρα που ήρθες;" Τη ρώτησε. "Το ξέρω ότι οι φυλές μας είναι ορκισμένοι εχθροί, αλλά το μένος σου είναι υπερβολικό. Στην ουσία δεν σκότωσα κάποιον θνητό που γνώριζες ή συμπαθούσες και κυνηγάω κακούς και διεφθαρμένους συνήθως. Πες μου λοιπόν, γιατί με μισείς τόσο;"

"Επειδή..." Η Νατάσα δίστασε. "Επειδή κάτι μάγκες βρικόλακες σαν εσένα, κάποτε ξεκλήρισαν ολόκληρη την οικογένεια μου! Ήταν ακριβώς σαν εσένα! Για αυτό μισώ εσένα και όλους τους Ανθρωποφάγους! Όπου βλέπω κόκκινα μάτια, θυμάμαι αυτό!" Του φώναξε με μια ανάσα. Ο Τζέρι σώπασε για λίγο. Έπειτα της είπε:

"Είχα ακούσει την ιστορία σου. Μου την είπε ο Κρις. Αλλά δεν ήμουν εγώ αυτός που σκότωσε την οικογένεια σου!" Η Νατάσα εξακολουθούσε να τον κοιτάζει με μίσος.

"Μισείς τους Ζωοφάγους όμως, έτσι δεν είναι; Αν δεν σας συνέδεε μια χρόνια φιλία με τον Κρις, τώρα θα τον είχες σκοτώσει κι εμένα το ίδιο! Και ειδικά εμένα, έχω δει πώς με κοιτάζεις πάντα υποτιμητικά. Πίστεψε με όμως, δεν με νοιάζει καθόλου! Γιατί εγώ τουλάχιστον έχω τη συνείδηση μου καθαρή! Δεν έγινα αφορμή για να πεθάνει μια αθώα επειδή δεν την προστάτεψα όπως της είχα ορκιστεί!"

"Πάψε." της είπε, όμως η Νατάσα είχε πάρει φόρα και δεν έλεγε να σταματήσει! Τον χτυπούσε εκεί που πονούσε περισσότερο. Το θέμα της Βαλεντίνας είχε συζητηθεί ξανά μεταξύ των μελών του σπιτιού, αλλά δεν περίμενε με τίποτα να το χρησιμοποιήσει έτσι εναντίον του.

"Η αλήθεια πονάει, έτσι δεν είναι Τζέρι;! Έχασες τη Βαλεντίνα για πάντα εξαιτίας αυτού που είσαι! Πόσο ανώτερος από εμένα μπορεί να θεωρείσαι ύστερα από αυτό;!"

"Πάψε είπα!" της φώναξε με όλη του τη δύναμη και την κόλλησε στον καθρέφτη του ασανσέρ ο οποίος ράγισε. Χωρίς να μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του τη φίλησε ξανά, αυτή τη φορά πιο άγρια από την προηγούμενη φορά.
 

Την έσφιξε στην αγκαλιά του και τα χέρια του κατέβηκαν προς τα κάτω στην άκρη του κοντού μαύρου φορέματος της. Εκείνη ανταποκρίθηκε αμέσως. Του έβγαλε το σακάκι, ξεκούμπωσε το πουκάμισο του και τα χέρια της κινήθηκαν στο δυνατό του στέρνο. Ο Τζέρι δεν άντεχε άλλο. Ήθελε να την κάνει δική του, να του ανήκει και να της ελέγχει την καρδιά και το νου αντί να την τιμωρήσει όπως της άξιζε. Κατέβασε το παντελόνι του, της έβγαλε το εσώρουχο βιαστικά και τη σήκωσε στα χέρια του βαστώντας τους γοφούς της. Εκείνη τύλιξε τα πόδια της γύρω απ΄ τη μέση του καθώς πρόθυμα τον δεχόταν μέσα της... Κάποιες φορές, η φιλία μετατρέπεται σε έρωτα. Στη δική τους περίπτωση όμως, το μίσος είχε μετατραπεί σε έρωτα και τώρα μόνο το καταλάβαιναν.

Ο Κρις κρατούσε στην αγκαλιά του τη Γιάννα και της χάιδευε την πλάτη, καθώς εκείνη σαν υπνωτισμένη ξεκουραζόταν με το κεφάλι της γερμένο στο στήθος του.

"Ξέρεις πόσο καιρό ονειρευόμουν αυτή τη στιγμή;" Της είπε. "Ήθελα τόσο να σε φιλήσω και να σου κάνω έρωτα... Και ας υπήρχαν αυτά τα εμπόδια που μας χώριζαν."

"Κι εγώ το ίδιο, μωρό μου." Του είπε εκείνη κι έπειτα ανασηκώθηκε και του χάιδεψε το μάγουλο. "Είσαι ότι καλύτερο μου έχει συμβεί σε όλη τη ζωή μου."

"Μπορεί όμως να είμαι και το χειρότερο λάθος σου, το ξέρεις;" Της είπε και φίλησε το χέρι της.

"Ναι. Το ξέρω και δεν με νοιάζει." Την κοίταξε στα μάτια.

"Γιάννα... Δεν θυμάμαι πότε μου να έχω νιώσει έτσι... Ούτε καν για τη Νατάσα."

"Δηλαδή μου λες ότι έχεις ολόκληρη κουκλάρα βρικόλακα για σύντροφό σου κι όμως προτιμάς να είσαι μαζί μου;" Ρώτησε έκπληκτη.

"Ναι. Θέλω να είμαστε μαζί, Γιάννα. Θα το πω στον Τζέρι και θα υποστώ τις συνέπειες." Η Γιάννα τότε θυμήθηκε τι είχε κάνει στον Πάρη, τι είχε κάνει σε όλους όσους τον πείραζαν και του είπε:

"Όχι! Δεν μπορώ να σε αφήσω να ρισκάρεις για εμένα. Ο Τζέρι είναι...είναι..."

"Ει." Τη σταμάτησε ο Κρις. "Είμαι κι εγώ βρικόλακας, θυμάσαι; Ότι και να μου κάνει μπορώ να το αντέξω. Έχουμε σχεδόν την ίδια δύναμη με τον Τζέρι."

Ο Τζέρι και η Νατάσα δεν είχαν διάθεση να ανέβουν για ποτό όταν αποκαταστάθηκε η βλάβη στον ανελκυστήρα και τους κατέβασαν. Οι άνθρωποι κοίταξαν απορημένοι τον ραγισμένο καθρέφτη, το κάγκελο του ασανσέρ το οποίο είχε διαλυθεί από το πάθος και την υπερφυσική τους δύναμη και τις κατεστραμμένες πόρτες, έπειτα αφού είδαν πως είχαν να κάνουν με βρικόλακες προτίμησαν να μην ασχοληθούν!

  Μπήκαν στο αμάξι και πήραν το δρόμο του γυρισμού.

"Δεν ξέρω γιατί με τρελαίνεις τόσο, Νατάσα." Της είπε. "Πρώτα με νευριάζεις και νιώθω πως θέλω να σου σπάσω τα μούτρα και ύστερα θέλω να σου κάνω όλα αυτά που έγιναν  στον ανελκυστήρα του κλαμπ και... Γαμώτο, δεν ξέρω τι μου έχεις κάνει. Μήπως εσείς οι Καθαροί διαθέτετε και κάποιο είδος μαγείας;" Η Νατάσα γέλασε.

"Κι εσύ όμως Τζέρι δεν πας πίσω. Και εσύ με εκνευρίζεις και με θυμώνεις όσο τίποτα άλλο. Τη μια σε βλέπω σαν τον χειρότερο εχθρό μου κι έπειτα...ξέρεις. Όμως είσαι πάντα τόσο σκληρός..." Ο Τζέρι κοίταξε ευθεία στο δρόμο κι έσφιξε το τιμόνι.

"Κάποτε σχεδόν είχα μαλακώσει κι εγώ. Επέτρεψα στον εαυτό μου να αγαπήσει μια θνητή, και αυτό μας κατέστρεψε και τους δύο." Η Νατάσα έσκυψε το κεφάλι.

"Τζέρι, συγνώμη για όσα είπα προηγουμένως...ξέρεις. Που ανέφερα τη Βαλεντίνα."

"Δεν έχει σημασία τώρα πια. Είχες δίκιο. Το ξέρω ότι έφταιξα εγώ. Πρώτα επειδή παρασύρθηκα και της ήπια το αίμα, έπειτα που την έδιωξα απ' το σπίτι και τέλος που με είδε με τη Γιάννα στο κρεβάτι και πήγε εκεί όπου τη σκότωσε ο άλλος βρικόλακας."

"Με τη Γιάννα; Μιλάς σοβαρά;" Αυτή ήταν μια λεπτομέρεια της ιστορίας που δεν ήξερε!

"Ναι." απάντησε ντροπιασμένος ο Τζέρι. "Αλλά μην σου ξεφύγει τίποτα στη Γιάννα. Δεν το ξέρει. Μόνο εγώ το κατάλαβα, ένιωσα την παρουσία της εκείνη τη νύχτα, μύρισα το άρωμα της. Όμως νόμιζα πως ήταν της φαντασίας μου. Η Γιάννα δεν κατάλαβε τίποτα και δεν της το έχω πει. Πήρα όλο το φορτίο των ενοχών πάνω μου."

"Δηλαδή δεν είπες τίποτα στη Γιάννα για να μην νιώσει κι εκείνη ένοχη;"

"Ακριβώς. Και σε παρακαλώ να μην το μάθει." Η Νατάσα είχε αρχίσει κιόλας να αλλάζει γνώμη για τον Τζέρι. Είχε και μια καλή πλευρά τελικά, σε αντίθεση με άλλους ανθρωποφάγους βρικόλακες που δεν νιώθουν ποτέ τύψεις για όσα κάνουν. 

Ο Τζέρι πάρκαρε το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ στο πλάι του σπιτιού και βγήκαν έξω. Σκέφτηκε ότι ίσως θα έπρεπε να προειδοποιήσει τη Νατάσα ότι συνέβαινε κάτι ανάμεσα στον Κρις και στη Γιάννα και ότι ίσως τους έπιαναν επ αυτοφώρω, αλλά δεν το έκανε. Καλύτερα να της ερχόταν εκεί που δεν το περίμενε και έτσι μετά αυτός να την παρηγορούσε με τον τρόπο του και θα γινόταν εξ ολοκλήρου δικιά του μετά.

Μπήκαν στο ήσυχο σαλόνι.

"Έχω μια φριχτή υποψία." Της είπε μόνο. Πλησίασε στις σκάλες και φώναξε τα ονόματα τους προς τα πάνω. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, κατέβηκε τρέχοντας σχεδόν ο Κρις.

"Τζέρι; Νατάσα; Νωρίς γυρίσατε." Είπε.

"Ναι." Είπε ο Τζέρι. "Χάλασε το ασανσέρ και μείναμε μέσα. Όταν μας έβγαλαν δεν είχαμε διάθεση να καθίσουμε για ποτό. Άσε που..." Έριξε μια κλέφτη ματιά στη Νατάσα. "...μιλήσαμε μέσα στο ασανσέρ και τα βρήκαμε." Η Νατάσα είχε τρομερή αγωνία. Τι θα γινόταν τώρα που είχε αρχίσει να ερωτεύεται και τον Τζέρι; Δεν ήθελε να πληγώσει τον Κρις. Είχαν ζήσει τόσα μαζί, την είχε στηρίξει και βοηθήσει όσο κανένας άλλος και εκείνη του φερόταν έτσι...

"Ε... Κοίτα, Τζέρι. Υπάρχει κάτι που πρέπει να σας πω." Μίλησε διστακτικά ο Κρις.

"Για πες..." Τον παρότρυνε ο Τζέρι.

"Δεν ξέρω πως έγινε αυτό και ειλικρινά σας ζητώ συγγνώμη. Ειδικά από εσένα, φίλε μου. Αυτό που μου συνέβη ήταν πάνω απ' τις δυνάμεις μου και..."

"Το ξέρεις ότι σιχαίνομαι τους προλόγους, έτσι;" Είπε ανυπόμονος ο Τζέρι. Ο Κρις τον κοίταξε ίσια στα μάτια και είπε:

"Ερωτεύτηκα τη Γιάννα. Και εκείνη το ίδιο. Θέλουμε να είμαστε μαζί." Ο Τζέρι τον κοίταξε δήθεν πειραγμένος, έπειτα έριξε μια ματιά στην απογοητευμένη Νατάσα.

"Δεν θα πεις κάτι;" Ρώτησε ο Κρις στρέφοντας αλλού το βλέμμα του.

"Θα σου πω εγώ, Κρις!" Φώναξε η Νατάσα. "Τελειώσαμε! Και δεν μετανιώνω καθόλου που σε απάτησα με τον Τζέρι!"

"Τι;"

Εκείνη τη στιγμή κατέβηκε και η Γιάννα.

Ωχ, τους το είπε... Σκέφτηκε μόλις διέκρινε την ένταση ανάμεσα στους τρεις βρικόλακες.

"Αυτό που άκουσες!" Ξέσπασε τελικά ο Τζέρι. "Δεν είσαι μόνο εσύ ερωτευμένος με την κοπέλα μου! Είμαι κι εγώ με τη δικιά σου!"

"Μα νόμιζα πως την αντιπαθούσες." Διαμαρτυρήθηκε ο Κρις, που δεν το περίμενε με τίποτα αυτό. 

"Το μίσος μετατράπηκε σε έρωτα." Είπε και η Νατάσα ένιωσε να πετάει στα σύννεφα. Ώστε ο Τζέρι ήταν όντως ερωτευμένος μαζί της και το είχε παραδεχτεί!

"Το είχα καταλάβει απ' την αρχή ότι την ήθελες αλλά δίσταζες γιατί ήταν δικιά μου." Ο Τζέρι στράφηκε στη Γιάννα που πλησίασε. "Εσύ όμως;! Πως μπόρεσες και το έκανες αυτό;! Νόμιζα πως μ' αγαπούσες!" Του άρεσε να γίνεται δραματικός!

"Τζέρι, ηρέμησε." Είπε εκείνη τρέμοντας μέσα της. Όμως είχε τον Κρις στο πλευρό της και ήταν σίγουρη ότι δεν θα άφηνε να της συμβεί τίποτα.

"Έτσι κι αλλιώς δεν πήγαινε άλλο." Του είπε.

"Τι εννοείς;"

"Εννοώ ότι εδώ και καιρό ήθελα να σε χωρίσω!" Του φώναξε. "Δεν μπορώ να είμαι με έναν αιμοδιψή βρικόλακα που πίνει το αίμα των συνανθρώπων μου! Τελειώσαμε, Τζέρι."

Α, ώστε αυτό πίστευες για εμένα, ε Γιάννα; Νόμιζα πως με αγάπησες για αυτό που ήμουν και δεν μου ζήτησες ούτε μια φορά να αλλάξω! Αυτό το τέρας μέσα μου ήταν που σε άναβε και έμεινες μαζί μου! Και τώρα με προσβάλλεις λέγοντας μου αυτά, χωρίς να φοβάσαι καθόλου γιατί ο Κρις έγινε προστάτης σου, ε; Ανόητη θνητή! Αυτή η προσβολή δεν θα περάσει έτσι! Θα το πληρώσεις, όμως όχι ακόμα. Όταν έρθει η ώρα θα τιμωρηθείς όπως σου αξίζει... Σκέφτηκε, αλλά δεν είπε τίποτα.

*******************************

 Στο επόμενο κεφάλαιο θα προχωρήσουμε δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια μετά, όπου πολλά θα έχουν αλλάξει. Αν και θα τα δείτε στο κεφάλαιο, θα σας κάνω και μερικά σπόιλερ εδώ και αν θέλετε να έχετε αγωνία μην τα διαβάσετε:

Ο Τζέρι παντρεύεται τη Νατάσα και έχουν ένα γιο, τον Αλέξανδρο ο οποίος όπως και η μητέρα του δεν έχει γευτεί ποτέ ανθρώπινο αίμα (καθαρός ζωοφάγος). Ο Κρις φυσικά έχει παντρευτεί τη Γιάννα και έχουν μια κόρη, τη Λίζα, η οποία είναι ένα σπάνιο είδος βρικόλακα, λευκή βρικόλακας, που σημαίνει ότι είναι περισσότερο θνητή. Μέσα στο κεφάλαιο θα εξηγήσω όλα όσα πρέπει να ξέρετε για τους λευκούς βρικόλακες, που τους φαντάζομαι ακόμα πιο όμορφους απ' τους κλασικούς, αν όμως έχετε απορίες η δεν καταλάβετε κάτι ρωτήστε με. Στο τέταρτο κεφάλαιο λοιπόν, ο Τζέρι επικοινωνεί με τη Γεωργία, την κόρη του απ' τη Βαλεντίνα (μισή βρικόλακας, μισή θνητή) και καταφέρνει να την πείσει να συναντηθούν. Τι συναισθήματα έχει η Γεωργία απέναντι του;  Τι πιστεύει σχετικά με το θάνατο της μητέρας της; Επίσης, θα γνωρίσει και τον ετεροθαλή αδελφό της Αλέξανδρο! Τα υπόλοιπα θα τα δείτε στο κεφάλαιο.