Η Βαλεντίνα ήταν στο σαλόνι, ντυμένη και έτοιμη για να φύγουν. Μετά τη γέννηση του μικρού Κωνσταντίνου, επίσης μισού θνητού- μισού βρικόλακα, ο Τζέρι άρχισε να βγαίνει με εκείνη την τραγουδίστρια, τη Νίνα Αδάμου και έλειπε πολλές ώρες. Τους έβλεπαν μαζί οι παπαράτσι και έβγαζαν φήμες ότι ήταν άλλο ένα καινούργιο φλερτ, αν και ο Τζέρι επέμενε πως ήταν μόνο φίλοι. Η Βαλεντίνα αναρωτιόταν αν πήγαιναν και για κυνήγι μαζί και σκότωναν ανθρώπους. Δεν μπορούσε να καταλάβει αν θα την πείραζε περισσότερο αυτό η το γεγονός ότι ο Τζέρι την απατούσε. Ήθελε να του μιλήσει η ίδια, όμως απόψε της πρότεινε να φωνάξουν τη θεία της να προσέχει τα παιδιά και να πάνε οι δύο τους για ποτό μετά από πολύ καιρό. Οπότε θα έδιωχνε προς το παρόν αυτές τις σκέψεις και άπλα θα περνούσε καλά.

Η ώρα πέρασε και η Νίτσα ακόμα δεν είχε έρθει. Η Βαλεντίνα ήταν άψογη, καμία βρικόλακας δεν θα τη συναγωνιζόταν σε ομορφιά απόψε. Είχε φορέσει λευκό τοπ, μαύρο κοντό σορτς και μποτάκια με ψηλό τακούνι. Είχε τονίσει τα γαλανά της μάτια με μαύρο μολύβι και σκιά και ολοκλήρωσε το μακιγιάζ της με κατακόκκινο κραγιόν. Περίμενε τον Τζέρι να βάλει τα παιδιά για ύπνο και να κατέβει, ώσπου χτύπησε το κινητό της.

"Έλα, θεία μου."

"Βαλεντίνα μου... Χίλια συγνώμη... Αρρώστησα ξαφνικά και δεν θα μπορέσω να έρθω..."

"Δεν πειράζει, θεία μου." Είπε η Βαλεντίνα, αν και κατά βάθος απογοητεύτηκε. Είχε μια ευκαιρία να βγουν σαν ζευγάρι με τον Τζέρι και να ανανεώσουν τη σχέση τους και τώρα έτυχε αυτό...

"Συγνώμη, κορίτσι μου. Το ξέρω ότι τα παιδιά δεν κολλάνε ανθρώπινες αρρώστιες, αλλά το θέμα είναι πως είμαι στο κρεβάτι με πυρετό και δεν μπορώ ούτε να βγω απ' το σπίτι. Θα γίνω χειρότερα."

"Θεία, όλα εντάξει, δεν πειράζει είπαμε. Περαστικά σου. Τα λέμε, φιλάκια."

"Φιλάκια, κορίτσι μου." Όταν το έκλεισαν, ο Τζέρι κατέβηκε τα σκαλιά.

"Τι έγινε;" Τη ρώτησε.

"Δεν θα έρθω." Είπε αναγκαστικά η Βαλεντίνα, γιατί ήξερε ότι ο Τζέρι θα πήγαινε μόνος του όπως κι αν είχε. "Η θεία μου αρρώστησε και δεν θα μπορέσει να έρθει να προσέχει τα παιδιά. Εσύ πήγαινε άμα θες, αλλά μην αργήσεις."

"Εντάξει, μωρό μου." Της είπε ο Τζέρι και τη φίλησε. Πόσο θα ήθελε να της πει Όχι, αγάπη μου, θα κάτσω εδώ, μαζί σου. Δεν το έκανε ποτέ όμως αυτό.

"Σ' αγαπώ." Της είπε και άνοιξε την πόρτα. "Να προσέχεις. Σε δύο ωρίτσες το πολύ θα είμαι πίσω." Η Βαλεντίνα τον κοίταξε στην πόρτα καθώς έτρεξε ως το αυτοκίνητο, έβαλε μπρος κι έφυγε μέσα στη νύχτα.

Ο Τζέρι έφτασε στο γνωστό βαμπιρικό λαουντζ που πήγαινε συνήθως. Μπήκε στο ασανσέρ μαζί με άλλους βρικόλακες και ανέβηκε στον τελευταίο όροφο. Μόλις μπήκε στο μπαρ, είδε μπροστά του μια κοπέλα να βγαίνει που από κάπου την ήξερε: μαύρα μαλλιά μαζεμένα ψηλά, κοντό φόρεμα, πλούσιο στήθος, πολύ γνωστή μυρωδιά. Εκείνη τον είδε και τον πλησίασε.

"Τζέρι;" Τον γνώρισε αμέσως.

"Γιάννα!" Αναφώνησε εκείνος χαρούμενος, χωρίς να ξέρει γιατί, που την έβλεπε. "Κι εσύ εδώ;"

"Ναι. Τι κάνεις, χαθήκαμε. Δεν με πήρες τηλέφωνο." Του είπε δήθεν με παράπονο και νάζι.

"Όχι, δυστυχώς. Βλέπεις, με δύο παιδιά θα ήταν λίγο δύσκολο να βγαίναμε." Δικαιολογήθηκε, παρόλο που για τη Νίνα μια χαρά έβρισκε χρόνο! "Έχασα και τον αριθμό σου..."

"Έκανες εσύ δύο παιδιά;" Απόρησε η Γιάννα.

"Ναι. Μια κόρη κι ένα γιο. Παντρευτήκαμε κιόλας."

"Μπράβο, Τζέρι μου." Είπε η κοπέλα και του χάρισε ένα απ' τα υπέροχα χαμόγελα της. Θες να πάμε να αράξουμε πουθενά; Γιατί έχω βαρεθεί τα μπαρ και είμαι ήδη αρκετή ώρα εδώ μέσα, έχω πιει και κάτι μπόμπες και θέλω να πάρω λίγο καθαρό αέρα. Πάμε σε μια παραλία να δούμε τα αστέρια;"

Α, είναι και ρομαντική... Είπε μέσα του ο Τζέρι και το σκέφτηκε λίγο. Σίγουρα το να χαλαρώσει σε μια παραλία με τη Γιάννα ήταν πολύ καλύτερο απ' το να κλειστεί σε ένα μπαρ μια τόσο ωραία βραδιά, αλλά από την άλλη, με μια θνητή τόσο προκλητική σε μια απομονωμένη παραλία δεν ήταν και η καλύτερη ιδέα... Θα μπορούσε να παρασυρθεί πάλι.

"Και δεν πάμε;" Είπε. Το πολύ πολύ η Γιάννα να γινόταν το βραδινό του σνακ!

Έφυγαν με το αυτοκίνητο του. Ο Τζέρι απορούσε. Τόσο τολμηρή ήταν η Γιάννα, που έμπαινε στο αυτοκίνητο ενός άγνωστου βρικόλακα που γνώριζε ελάχιστα; Ακόμα και με θνητό να το έκανε αυτό θα μπορούσε να είναι επικίνδυνο... Τόσο πολύ της άρεσε ο κίνδυνος; Όσο το σκεφτόταν όμως αυτό, τόσο πιο πολύ άναβε φωτιές μέσα του και ας ήταν ένα παγωμένο τέρας. Δεν μπορούσε να καταλάβει αν ήθελε να της σκίσει...τον λαιμό (τι νομίζατε πως θα έλεγα;!) με τα δόντια του και να της πιει το αίμα η να της έκανε αλλά πράγματα, εκείνα που έκανε τώρα τελευταία και με τη Νίνα... Πάντως αυτή η νεαρή, ατρόμητη θνητή τον αναστάτωνε με πολλούς τρόπους.

Έφτασαν στην παραλία. Ο Τζέρι πάρκαρε και βγήκαν, προχώρησαν λίγο κι έπειτα η Γιάννα κάθισε κάτω στην άμμο. Ο Τζέρι έκανε το ίδιο δίπλα της. Κοίταξαν προς τα πάνω, τον έναστρο ουρανό. Τι κι αν ήταν αθάνατος, η ηλικία του δεν θα έφτανε ποτέ εκείνη των δισεκατομμυρίων αστεριών που υπήρχαν στο σύμπαν.

"Είδες τι όμορφα που φαίνονται εδώ τα αστέρια;" Είπε η Γιάννα με ονειροπόλο βλέμμα καθώς τα κοιτούσε.

"Μμμ, πολύ ωραία είναι." Συμφώνησε ο Τζέρι, παρόλο που το πιο κοντινό στη Γη άστρο ήταν εχθρός του διότι μπορούσε να τερματίσει τη ζωή του μέσα σε λίγη ώρα.

"Για πες... Εσύ τα έχεις ακόμα με αυτόν τον...;"

"Τον Πάρη; Ναι." Είπε η Γιάννα. "Δεν έχουμε παντρευτεί ακόμα βέβαια, αλλά θα γίνει κι αυτό."

"Ακόμα ζηλεύει;" Ρώτησε ο Τζέρι.

"Αν ζηλεύει λέει; Μου σπάει τα νεύρα."

"Και τότε γιατί θες να τον παντρευτείς;" Η Γιάννα άργησε να απαντήσει.

"Επειδή...τον αγαπάω." Είπε τελικά.

"Ναι, όμως, αν σε καταπιέζει τόσο πολύ όσο λες και ζηλεύει, σκέψου πως θα είναι μετά το γάμο. Κι εσύ είσαι μια τόσο νέα και όμορφη κοπέλα, σίγουρα αξίζεις κάτι πολύ καλύτερο." Δεν είχε ιδέα γιατί της τα έλεγε αυτά. Η Γιάννα τότε τον κοίταξε με τα μαύρα μάτια της...σαν να τον είχε ερωτευτεί. Ο Τζέρι δεν μπορούσε να σκεφτεί καθαρά. Τα κόκκινα χείλη της τον τραβούσαν σαν μαγνήτης. Πλησίασε το πρόσωπο του κι άλλο στο δικό της...και τη φίλησε. Τα χείλη τους άρχισαν να κινούνται μαζί, κάθε σκέψη έκανε φτερά... Ο Τζέρι λίγο ακόμα και δεν θα συγκρατούσε τον εαυτό του. Το άρωμα της ήταν ολοένα και πιο μεθυστικό. Κι όταν έπειτα εκείνη γαντζώθηκε από πάνω του, άρχισε να χάνει τον έλεγχο. Την ξάπλωσε με μια κίνηση πίσω στην άμμο και πίεσε το σώμα του στο δικό της. Τα δόντια του χωρίς καν να το καταλάβει είχαν βρεθεί στο λαιμό της... Δεν τη δάγκωσε όμως. Κάτι μέσα του τον σταμάτησε και απλά φίλησε απαλά το λευκό δέρμα του λαιμού της. Την άκουγε να βαριανασαίνει, μπορούσε να νιώσει το φόβο της και την έξαψη μαζί στο κορμί της. 

"Τι πας να κάνεις, Τζέρι;" Του είπε. Σηκώθηκε απότομα από πάνω της για να συνέλθει.

"Συγνώμη. Συγχώρεσε με. Δεν... Δεν μπορούσα να κρατηθώ."

"Μπορώ να φανταστώ πόσο δύσκολη είναι η σχέση σου με τη Βαλεντίνα." Σχολίασε εκείνη με κατανόηση.

"Ήταν στην αρχή. Τώρα είναι πιο εύκολο, καθώς έχω συνηθίσει το άρωμα της. Μαζί σου όμως είναι διαφορετικά. Είναι κάτι καινούργιο για μένα, μια καινούργια γεύση που αν δεν δοκιμάσω οπωσδήποτε θα τρελαθώ. Γι αυτό καλύτερα να μείνεις μακριά μου, γιατί δεν θέλω να σε πληγώσω με οποιονδήποτε τρόπο." Της είπε, χωρίς να μπορεί να καταλάβει πως έγινε ξαφνικά τόσο συναισθηματικός. Αυτό που ένιωθε για τη νεαρή αυτή κοπέλα ήταν απροσδιόριστο. Η Βαλεντίνα είχε αποδεχθεί τη σκοτεινή φύση του, η Νίνα ήταν ίδια με εκείνον, ενώ τη Γιάννα τη γοήτευε. Δεν αποκλείεται να ήθελε να γίνει κι εκείνη βρικόλακας, για αυτό το λόγο να τον είχε πλησιάσει.

"Σήκω." Της είπε. "Θα σε πάω σπίτι σου."

Μπήκαν στο αυτοκίνητο σιωπηλοί. Καθώς οδηγούσε, ο Τζέρι αναλογιζόταν όλα όσα είχε κάνει, τη δολοφονία της καμαριέρας, τις απιστίες του με τη Νίνα και τώρα την απιστία με τη Γιάννα και τον παραλίγο φόνο της. Ήταν ένα τέρας, τελικά. Και δεν θα κατάφερνε ποτέ να αλλάξει. Όμως ενδιαφερόταν για τη Γιάννα και ήθελε να την προστατεύσει.

Η Γιάννα μίλησε μόνο για να του δώσει οδηγίες σχετικά με το πώς να φτάσουν σπίτι της, μια μοντέρνα τριώροφη πολυκατοικία.

"Θα σε ξαναδώ;" Τον ρώτησε. Ο Τζέρι πήρε μια βαθιά ανάσα καθώς κοιτούσε ευθεία μπροστά, κρατώντας ακόμα το τιμόνι.

"Δεν είμαι σίγουρος." Της απάντησε τελικά. "Συγνώμη. Απλά, απ' τη μια η Βαλεντίνα, υπάρχει ήδη και κάποιο τρίτο πρόσωπο στη μέση... Δεν θέλω να μπλέξω κι άλλο τα πράγματα. Ελπίζω να καταλαβαίνεις."

"Ναι. Καταλαβαίνω." Είπε εκείνη χαμογελώντας. "Αν παρόλα αυτά χρειάζεσαι μια φίλη, εγώ θα είμαι εδώ για σένα." 

"Σ' ευχαριστώ. Καληνύχτα, Γιάννα. Να προσέχεις."

"Καληνύχτα Τζέρι." Και βγήκε από το αυτοκίνητο.

Ο Τζέρι αφού βεβαιώθηκε ότι πέρασε την είσοδο της πολυκατοικίας με ασφάλεια, ξεκίνησε για το σπίτι του.

Η Βαλεντίνα τον περίμενε στο σαλόνι με μεγάλη αγωνία. Τα μάτια της ήταν δακρυσμένα. Είχε αλλάξει και φορούσε ένα πρόχειρο σορτς και ένα λευκό μπλουζάκι.

"Με κερατώνεις με τη Νίνα Αδάμου;" Τον ρώτησε με το που μπήκε και πλησίασε. "Την αλήθεια πες." Ο Τζέρι έμεινε ακίνητος. Αναρωτιόταν πόσα είχε μάθει και πως.

"Ποιος το λέει αυτό;" Τη ρώτησε.

"Όλοι το λένε!" Φώναξε η Βαλεντίνα. "Τα περιοδικά, τα κανάλια, σε σέρνει παντού μαζί της η κυρία και σ' έχει κάνει διάσημο!" Και του έδειξε ένα άρθρο σε ένα κουτσομπολίστικο περιοδικό, που έδειχνε τον ίδιο και τη Νίνα αγκαλιά σε ένα πάρτι μετά από μια συναυλία του συγκροτήματος της.

"Αυτά είναι μόνο φήμες." Προσπάθησε ήρεμα να δικαιολογηθεί. "Δεν έχουμε κάνει τίποτα. Φίλοι είμαστε." Το πρόσωπο της Βαλεντίνας φάνηκε να ηρεμεί και να τον πιστεύει. Ήταν καλός ψεύτης, τελικά...

"Αλήθεια;" Είπε.

"Ναι, αγάπη μου." 

"Ωραία." Ηρέμησε η Βαλεντίνα και σκούπισε τα μάτια της. "Μην έρθεις στην κρεβατοκάμαρα απόψε. Θα κοιμηθώ μόνη μου και αύριο το πρωί θα δω αν θα σε συγχωρέσω." Και απομακρύνθηκε προς την κρεβατοκάμαρα τους.

Πως τα έκανα έτσι; Σκέφτηκε ο Τζέρι όταν η πόρτα πίσω της έκλεισε. Έπρεπε να το τελειώσει με τη Νίνα, δεν γινόταν αλλιώς. Δεν ήθελε να χάσει τη Βαλεντίνα.

**********

Το επόμενο κεφάλαιο θα είναι και το τέλος του πρώτου μέρους:

Οι υποψίες σχετικά με τις απιστίες του Τζέρι εξακολουθούν να βασανίζουν τη Βαλεντίνα και το εξομολογείται στον κολλητό της. Εκείνος την παρηγορεί. Άραγε όμως, ο Τζέρι όντως ξέκοψε από τη Νίνα όπως ήθελε;

Σας αρέσει το Αργά τη Νύχτα; Να το συνεχίσω;