Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Ελληνικού Νόμου (Ν. 2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει μέχρι σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται απολύτως η άνευ γραπτής αδείας του συγγραφέα κατά οποιονδήποτε τρόπο ή μέσο αντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή, διανομή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση, παρουσίαση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή (ηλεκτρονική, μηχανική ή άλλη) και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου.

Τα ακόλουθα αποτελούν μη πνευματική ιδιοκτησία μου και ανήκουν καθαρά στους δημιουργούς τους :
Α) Εικόνες
Β) τραγούδια +μουσική +στιχοι
Γ) Φωτογραφίες

Το παρόν έργο που είναι γραμμένο από εμένα , αποτελεί καθαρά δική μου πνευματική ιδιοκτησία. Εχει καταχωρηθεί και κατοχυρωθεί νομικά.Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αντιγραφή και κάθε είδους υποκλοπη του κειμένου χωρίς την δική μου γραπτή άδεια

🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜

Έτος 2756...

Ένας κόσμος...
Τρεις φατρίες...
Τρία χαρίσματα...
Τρεις κανόνες....

Ο κόσμος μετατράπηκε σε ένα ατελείωτο χάος.
Τα υλικά αγαθά , εξαλείφθηκαν μετά το τρίτο παγκόσμιο πόλεμο και σιγά σιγά οι εθνικότητες άρχισαν να ενώνονται και να σχηματίζουν ολόκληρες κοινότητες ανά το κόσμο μαθαίνοντας μια γλώσσα και δρώντας σαν μια ενωμένη εθνότητα.
Τρεις από αυτές ήταν οι πιο ισχυρές ενώ οι υπόλοιπες, ήταν μικρές ομάδες ανθρώπων που δεν ανήκαν σε καμία φατρία. Δεν απέκτησαν ποτέ τα σημάδια τους και έμειναν κυνηγημένοι καθιστώντας τη ζωή τους, ανούσια στα μάτια των υπολοίπων.

Η μάστιγα που κατέκλυσε το πλανήτη είχε αντίκτυπο παντού ενώ η κλιματική αλλαγή, προκάλεσε τεράστιες επιπτώσεις στη γεωγραφική κατανομή της.

Οι Τζιν, είχαν εδραιωθεί ανατολικά. Ολόκληρη η Ασία καθώς και όσοι επέζησαν από τη καταστροφή της Αυστραλίας , απέκτησαν το μπλέ χρώμα κατά την διανομή και τα εδάφη τους οριστικοποιήθηκαν στην Ανατολη.

Οι Μορτ, οι κόκκινοι, ήταν οι κάτοικοι ολόκληρης της Αμερικής, του Καναδά καθώς και της Αλάσκας. Ο πληθυσμός τους ήταν ο πιο μικρός αφού η Αμερική, χτυπήθηκε πρώτη κατά το πόλεμο και με τα χρόνια, επέζησαν ελάχιστοι. Η θάλασσα λιγόστεψε από ανατολικά και έτσι μετακινήθηκαν προς το κέντρο για να βρουν καταφύγιο κοντά στη παγκόσμια κοινότητα που είχε έδρα στην άλλοτε καρδιά της Ευρώπης.

Οι Εμρα ήταν η κυρίαρχη φατρία. Οι λευκοί.
Είχαν επιβιώσει αρκετοί καθότι εξ αρχής κατοικούσαν μακριά από θάλασσα και όσοι ήταν κοντά ανέβηκαν γρήγορα πιο ψηλά. Ρώσοι, Ευρωπαίοι, Τούρκοι , ενώθηκαν σε μια γροθιά και κατάφεραν να αποτελέσουν τη καινούρια ελίτ.
Κάθε ελίτ όμως έχει και τους δικούς της νόμους...

Στο κέντρο της Γαίας, έτσι όπως ονόμασαν τη καινούρια γη, είχε χτιστεί μια πόλη που μέσα σε αυτή, είχαν δικαίωμα να παρευρίσκονται δικαιωματικά, άνθρωποι από κάθε φατρία και να ζουν αρμονικά. Το εισιτήριο για τον παράδεισο όμως, κόστιζε πολύ...
Με τις απότομες κλιματικές αλλαγές που εζωναν το πλανήτη τα τελευταία χρόνια και με την αύξηση της τεχνολογίας, οι ισχυροί κάθε φατρίας κατάφεραν να ενωθούν φτιάχνοντας ένα ενιαίο συμβούλιο και να επιβάλουν μέσω αυτού τη τάξη αλλά και τον έλεγχο του υπερπληθυσμού, αλλάζοντας μια για πάντα την ανθρωπότητα.

Οι κανόνες ήταν περίπλοκα απλοί ...
Κάθε φατρία είχε τα δικά της χαρακτηριστικά αλλά και τρία κοινά τρωτά σημεία...

Ήταν ο μόνος τρόπος για να υπάρχει έλεγχος αλλά και για να πετύχουν τη μείωση του πληθυσμού έτσι ώστε να καταφέρουν να ξανακάνουν τη γη μια βιώσιμη για όλους κοινωνία στο μέλλον.

Οι Τζιν, ήταν οι μπλε...
Οι Μορτ , ήταν οι κόκκινοι...
Οι Εμρα ήταν οι λευκοί...

Σε κάθε οικογένεια ανεξάρτητου φατρίας ο μέγιστος αριθμός επιτρεπόμενων τέκνων ήταν ένα, ενώ σε ειδικές περιπτώσεις, δύο.
Στην ηλικία των δεκαοχτώ αποκτούσαν τα λεγόμενά χαρίσματα...
Με βάση αυτά, καθόριζαν τόσο τη μετέπειτα ζωή τους όπως εκείνοι πίστευαν αλλά και το μέλλον των γύρω τους.
Ανεξαρτήτως λοιπόν των χαρισμάτων, είχαν τη δύναμη να αλλάξουν τις ζωές αρκετών αλλά και να τις τελειώσουν μονομιάς. Εκεί ακριβώς πατούσε πάντοτε και η ελίτ...

Χάρισμα πρώτο... : Κάθε άνθρωπος μετά τη γέννηση και κατά τη συμπλήρωση του δέκατου όγδοου έτους της ηλικίας του, αποκτούσε τις λεγόμενες Ανάσες...
Ήταν ένας αριθμός χαραγμένος σχεδόν στο δέρμα που μπορούσε να αλλάξει ανα πάσα ώρα και στιγμή.
Μπορούσαν να σου δωθουν από δέκα ανάσες και να πεθάνεις στα δεκαοχτώ έως και εκατομμύρια.
Κάθε άνθρωπος είχε το δικαίωμα να δωρίσει τις ανάσες του αν το έκρινε απαραίτητο μα αυτομάτως θα έχανε λίγη από τη δική του ζωή.

Χάρισμα δεύτερο... : Για να αποκτήσουν περισσότερες ανάσες η να πάρουν το πολυπόθητο εισιτήριο για τη μεγάλη πολη, έπρεπε να εκπληρώσουν 100 πράγματα. Κανένας δεν ήξερε τι ακριβώς ήταν αυτά αφού απαγορευόταν να τα αποκαλύψει κάποιος. Ήταν μια λίστα σε μορφή τσιπ που έμπαινε κατά την ενηλικίωση , στο πίσω μέρος του κεφαλιού και ο εγκέφαλος το διάβαζε. Όσοι λοιπόν είχαν λίγες ανάσες , κάνοντας πράξη ένα από αυτά τα εκατό πράγματα κέρδιζαν αυτομάτως λίγες ημέρες - βδομάδες ζωής. Σε περίπτωση που κάποιος αδυνατούσε να φέρει εις πέρας την τυχαία επιλεγμένη του "αποστολή" , έχανε ανάσες και μάλιστα ίσες με ένα χρόνο ζωής.

Χάρισμα τρίτο : Τα σημάδια...
Για κάθε παρανομία ή μη , που έκανες , πχ κλέψιμο ανάσας, παραβίαση του κώδικα , βοήθεια προς τρίτους, χάρισμα ανάσας κτλ , εμφανιζόταν ένα σημάδι σε κάποιο σημείο του κορμιού.
Με αυτό το τρόπο, ήξερες αν ο άνθρωπος που έχεις μπροστά σου είναι σημαδεμένος. Αυτό που δεν ήξερες ήταν αν τα σημάδια τα απέκτησε βοηθώντας ή κλέβοντας και αυτό ήταν φυσικά ένα ακόμα από τα κόλπα της ελίτ αφού μόνο αυτοί ήταν ικανοί να ξέρουν κατά το σκαναρισμα.

Αν κατάφερνες λοιπον, να φέρεις εις πέρας τις εκατό αποστολές, να σου έχουν μείνει ανάσες και να έχεις θετικά σημάδια, αποκτουσες ένα εισιτήριο προς την ελευθερια και μια ουτοπία που δεν είχε καμία σχέση με την υπόλοιπη δυστοπικη κοινωνία...

Για να αποτρέψουν το χάος ύστερα από όλα αυτά, ορίστηκαν και στις τρεις φατρίες κανόνες...
Το θέμα ήταν πως οι αρχηγοί κάθε φατρίας επέβαλαν τους δικούς τους...
Πως ορίζει όμως κάποιος τους κανόνες όταν επικρατεί ένα χάος έξω από το τεράστιο θόλο του εικονικού παραδείσου της ελίτ;

Πως κρατάει τη τάξη όταν υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι χωρίς φατρία και κάνουν τα αδύνατα δυνατά να επιβιώσουν σε ένα κόσμο που δε τους έχει δώσει κανένα δικαίωμα αναπνοής;

Η λεηλασία, είναι μια απαλή ρωγμή στο δέρμα και ένα σχεδόν αμυδρό σημάδι συγκριτικά με το φόνο...
Όλοι ψάχνουν τρόπο για επιβίωση και αυτός ο τρόπος είναι μόνος ένας...
Εκείνη...

❤️❤️❤️❤️

Δε θέλω γκρίνιες ❤️❤️❤️
Έχουμε μήνες μέχρι να αρχίσει και έχουν άλλα βιβλία σειρά αλλά ξέρετε πως δε μπορώ να κρατηθώ!
Σε αναμονή λοιπόν!