-"Ρε Γιώργο το ξέρεις πως επιτέλους πρέπει να πάρεις και έναν άλλον μπάρμαν έτσι;" Τον ρώτησε ο Στεργιος που καθόταν τόση ώρα στο μαγαζί και έβλεπε τον φίλο του να γίνεται χίλια κομμάτια για να τους προλάβει όλους.

-"Το ξέρω, έβαλα σήμερα το πρωί αγγελία αλλά το ξέρεις πόσο τελειομανής είμαι. Δεν θέλω να έχω άλλο άτομο στο χώρο μου." Του απάντησε ο Γιώργος και κοίταξε την μπάρα με τα ποτά που τα είχε όλα τέλεια στιβαγμένα και καθαρά, μα πάνω από όλα αρχειοθετημένα σύμφωνα με το όπως εκείνος ήθελε. Ήταν το δεύτερό του σπίτι, το καμάρι του και δεν ήθελε κανέναν άλλον εκεί.

-"Τους τελευταίους δύο τους απέλυσες γιατί ξέχασαν τη σακούλα με τα πατατάκια ανοιχτή." Του τόνισε ο Στέργιος γελώντας και ήπιε το ποτό του.

-"Θα ξεραίνονταν και τα είχαν πετάξει από 'δω και από 'κει." Του υπενθύμισε ο Γιώργος.

-"Κάτσε να έρθω να σε βοηθήσω." Είπε ο Στέργιος και έκανε να μπει μέσα στη μπάρα αλλά το σώμα του Γιώργου έκλεισε το δικό του.

-"Ούτε να το σκεφτείς. Άμα μπει κάποιος εφοριακός και σε δει εδώ μέσα θα πληρώσω πρόστημο 50.000 ευρώ. Να μου λείπει." Του υπενθύμισε ο Γιώργος για πολλοστή φορά.

-"Όλοι οι μπάρμαν είναι σε φάση ακαταστασία και σας κερνάω όλους και την πέφτω σε ό,τι κινείται και εμείς εδώ μπλέξαμε με το καλό παιδί." Τον κορόιδεψε ο Στέργιος.

-"Να δω που αλλού θα τα πίνεις δωρεάν όμως." Γέλασε ο Γιώργος και συνέχισε τη δουλειά του. Το βλέμμα του Στέργιου περιπλανήθηκε για άλλη μια φορά στην Ηρώ που ήταν πανέμορφη με το λευκό της φόρεμα αλλά εκείνη επιδεικτικά δεν τον κοίταζε. Δεν είχε πάει να της μιλήσει, δεν ήθελε καθώς ήξερε πως η Λήδα δεν τον είχε αντιληφθεί ακόμη καθώς έμοιαζε χαμένη όλη τη βραδιά στις σκέψεις της. Περίμενε να την πετύχει μόνη της να της κάνει έκπληξη με την παρουσία του.

Απόρησε με το που την είχε δει στην πόρτα γιατί ντύνεται πάντα τόσο αυστηρά ακόμη και για να πάει σε ένα μπαρ. Το φόρεμά της εντελώς μουντό και κλασσικό καθόλου για την ηλικία της αλλά αυτό το ξεπλημένο πράσινο τόνιζε έστω κι έτσι τα πράσινα μάτια της. Όταν έσκυψε όμως για να φτιάξει τα παπούτσια της, το βλέμμα του άθελά του καρφώθηκε στο πόσο ωραίο φάνηκε το σώμα της έτσι, με πολλές καμπύλες στα κατάλληλα σημεία, το οποίο κατευθείαν κρύφτηκε κάτω από αυτό το καθόλου θυληκό ντύσιμο. Δεν ήξερε καν γιατί του πέρασε από το μυαλό αυτή η σκέψη για το σώμα της και τα μάτια της. Το ποτό θα έφταιγε.

Την έψαξε με τα μάτια του αλλά η θέση της ήταν άδεια. Άκουσε φωνές και γύρισε να τη βρει να φωνάζει σε αυτόν με τον οποίο είχαν βγει χθες όταν την έκανε ο ίδιος ρεζίλι. Είδε και την ξανθιά φιγούρα που καθόταν δίπλα του και κατάλαβε το λόγο που η Λήδα είχε εξοργιστεί. Χαμογέλασε και γύρισε στο ποτό του ενώ ο Γιώργος τον κοιτούσε διεξοδικά.

Η Λήδα πέρασε αναστατωμένη από πίσω μου και κατευθύνθηκε στην τουαλέτα ενώ ο Γιώργος δεν πρόλαβε να τον συγκρατήσει πριν την ακολουθήσει. Η Λήδα ακούμπησε το κεφάλι της στον τοίχο και προσπάθησε να βρει την ανάσα της. Αισθανόταν τόσο εκνευρισμένη που είχε θολώσει.

-"Ωχ. Εκνευρίστηκε η πριγκίπισσα." Ακούστηκε μια οικεία ειρωνική φωνή που από χθες δεν είχε σταματήσει να την ενοχλεί.

-"Δεν μας παρατάς κι εσύ;" Του φώναξε αγριεμένη και ακούστηκε δυνατά η φωνή της μέσα στην ησυχία που επικρατούσε ενώ ο Στέργιος την κοίταξε φανερά έκπληκτος.

-"Σε είχα για πιο ήρεμη." Απάντησε ο Στέργιος ενώ το διασκέδαζε φανερά που την έφτανε στα άκρα. Είχε ξεχάσει το λόγο που τα έκανε αυτά, για την Ηρώ και είχε επικεντρωθεί στο να την εκνευρίζει. Κάτι τον ωθούσε να το κάνει για αυτό την προκαλούσε συνεχώς.

-"Απλά κάποια άτομα ξέρουν να με συγχύζουν με πρώτο και καλύτερο εσένα." Τον κατηγόρησε και τον πλησίασε απειλητικά μέσα στα νεύρα ενώ εκείνος το διασκέδαζε διότι λόγω του ότι την περνούσε ένα κεφάλι στο ύψος, φαινόταν αστεία εκνευρισμένη λες και μπορούσε να του κάνει κάτι.

-"Χαίρομαι για την τιμή κοντούλα." Την πείραξε και προχώρησε και εκείνος ένα βήμα προς τα μπροστά μειώνοντας την απόσταση μεταξύ τους κάνοντας τη να χάσει την αυτοκυριαρχία της και να πισωπερπατήσει για να απομακρυνθεί.

-"Σταμάτα να με λες έτσι." Του απάντησε και έκανε να τον προσπεράσει για να φύγει αλλά εκείνος την έπιασε από τη μέση και την έφερε μπροστά του.

-"Όχι τόσο γρήγορα. Σταμάτα να βάζεις λόγια στην Ηρώ." Της είπε και την κοίταξε βαθιά μέσα στα μάτια. Το έκανε συχνά στην Ηρώ γιατί ήξερε πως το έντονο βλέμμα του την αποσυντόνιζε και το διασκέδαζε. Τώρα όμως, η Λήδα τον κοίταξε τόσο έντονα με τα καταπράσινά της μάτια που τον έπιασε εξ'αποίνης.

-"Η απόφαση της Ηρούς να σε χωρίσει ήταν αποκλειστικά δική της. Δεν με ενδιαφέρει τι κάνετε στην προσωπική σας ζωή και δεν μου πέφτει λόγος. Σε παρακαλώ άφησέ με ήσυχη." Του απάντησε ψυχρά και τον προσπέρασε.

-"Έρχομαι κι εγώ." Απάντησε μόνο ο Στέργιος και την ακολούθησε ενώ εκείνη συνέχισε να προχωράει χωρίς να του δίνει σημασία και επιτάγχυνε το βήμα της αλλά εκείνος την έφτασε γρήγορα με μεγάλες δρασκελιές διότι ήταν κοντούλα και δεν έκανε μεγάλα βήματα. Ο ίδιος δεν έκρυψε το χαμόγελό του στην σκέψη αυτή ενώ εκείνη τον αντιλήφθηκε και του έριξε μια βλοσυρή ματιά. Γύρισαν στο τραπέζι όπου ο Άρης διαπληκτιζόταν έντονα με την Ηρώ για τη Λήδα.

-"Γεια σας." Χαιρέτησε ο Στέργιος μπαίνοντας μπροστά από τη Λήδα σχεδόν κρύβοντάς τη.

-"Εσύ από χθες.." Ψέλλισε εμβρόντητος ο Άρης ενώ η Ηρώ τους κοίταξε αινιγματικά.

-"Άρη τι θες εδώ;" Μπήκε στη μέση η Λήδα και διέκοψε τις σκέψεις της Ηρούς.

-"Θελω να μιλήσουμε. Δεν είναι ότι δεν με νοιάζει για σένα.." Ξεκίνησε αλλά φανερά ενοχλημένη τον διέκοψε η Λήδα.

-"Απλά είχες κάτι καλύτερο να κάνεις με την ξανθιά στο μπαρ. Ωρίμασε επιτέλους και μάθε να βάζεις όρια γιατί και ερωτικά να μην με έβλεπες θα έπρεπε να μάθεις να σέβεσαι τη φιλία μας. Φύγε τώρα." Είπε νευριασμένη και ο Άρης βγήκε από το μπαρ χωρίς να πει τίποτα.

-"Καλά του τα είπες." Είπε ο Στέργιος και γύρισαν και οι δύο κοπέλες να τον κοιτάξουν διερευνητικά έχοντας ξεχάσει την παρουσία του.

-"Και εσένα τι σε νοιάζει;" Τον ρώτησε ειρωνικά η Λήδα και έκατσε στη θέση της ενώ η Ηρώ ένιωσε περίεργα βλέποντας αυτή την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα.

Helloooo!!! Είναι αργά και πρέπει να ξυπνήσω σε πέντε ώρες αλλά δεν ήθελα να σας αφήσω χωρίς κεφάλαιο! Ευχαριστώ πολύ για τη στηριξή σας γιατί ξεπεράσαμε το 1Κ ;) Και βλέπουμε έναν Στέργιο που δεν αφήνει ήσυχη τη Λήδα ❤

Φιλιά, Μάρτζι!