Ο ήχος του κουδουνιου ξαφνικά διέκοψε τις σκέψεις μου. Σύρθηκα μέχρι την πόρτα και όταν την,άνοιξα βρέθηκα αντιμέτωπη με τα σμαραγδιά μάτια του Μπο.
Τ-τι ήθελε αυτός εδώ τώρα;

<<Επ γεια!>> με χαιρέτησε με μια αγκαλιά.

<<Εμ γεια; Τι κάνεις εσύ εδώ;>>

<<Ήρθα να δω τι κάνεις.. Εμ...ξέρεις, από χτες.>>

<<Α λοιπόν, ναι όλα κ-καλά. Μην ανησυχείς.>>

Μεμιάς το χαμόγελο του έπεσε.
<<Ναι καλά. Κοίτα Aντς θέλω να με εμπιστεύεσαι. Δε θέλω να νιώθεις άβολα επειδή ξερω. Θεωρώ ότι μετά τη χθεσινή νύχτα έχουμε σαν... αναβαθμίσει, ας πούμε, τη φιλία μας χαχα.>> είπε λίγο ντροπαλά.

<<Ναι χαχ. Μπορει. Θα περάσεις όμως;>>τον ρώτησα δείχνοντάς το χερι προς το σπίτι.

<<Ω ναι σόρρυ.>> μουρμούρισε καθώς έμπαινε μέσα. <<Ωραία είσαι εδώ!>> είπε κοιτώντας γύρω το σπίτι.

<<Θέλει ακόμα καιρό για να τελειοποιηθεί. Αλλά τη δουλειά του την κάνει.>> του χαμογέλασα. <<Καφέ θες;>>

<<Βέβαια.>> απάντησε και στρογγυλοκάθισε στον καναπέ.

Ο Μπο έκατσε μαζί μου μέχρι αργά. Μιλούσαμε για ώρες και ο,τι άβολο υπήρχε ανάμεσα μας, στην αρχή, είχε εξαφανιστεί. Αρχικά, συζητήσαμε για τη χθεσινή νύχτα. Η αλήθεια είναι ότι με πήραν τα ζουμιά κάποια στιγμή. Ο Μπο όμως με ηρέμησε αμέσως. Μου είπε ότι τώρα στο πανεπιστήμιο πρέπει να τον προσέχω και να περιτρυγυρίζομαι από άλλους και μάλιστα, μεγάλη παρεα.
Εντάξει πολλά από αυτά που είπε ήταν αρκετά παρατραβηγμένα. Είκοσι χρονών είμαι στην τελική. Αλλά το εκτιμούσα φοβερά γιατί το ίδιο θα έκανε και ο Στέφαν. Ήταν πολύ γλυκό εκ μέρους του.

Ανησυχούσα ακόμα για το πώς θα αντικρίσω τον Άλεξ αύριο αλλά το γεγονός ότι δεν έχουμε τα ίδια μαθήματα με ανακούφιζε καθώς μειώνονταν οι πιθανότητες να τον δω.

Στη συνέχεια άρχισε να μου μιλάει για το κανάλι τους στο Youtube και τους Τζανόσκιανς. Μου είπε όλη την ιστορία από τότε που ξεκίνησαν και πώς φτάσανε μέχρι εδώ, την επιτυχημένη πορεία τους ακόμα και στη μουσική, καθώς έχουν βγάλει και μερικά τραγούδια! Ο Τζέι έβγαινε μάλιστα για κάποιο διάστημα και με την Αριάνα Γκράντε!
Έχουν ένα τεράστιο και παγκόσμιο φάντομ. Μου έδειξε πολλά βίντεο και ήμουν στα πατώματα από τα γέλια.
Διάβασα πολλές γνώμες από φανς και αισθάνθηκα τόσο τυχερή που γνώριζα αυτά τα παιδιά που είχαν 'σωσει' τόσες ζωές!
Έμαθα από πρώτο χέρι ποσό δυνατή ήταν η σχέση τους με τις φανς και ένιωσαν τρομερά περήφανη γι'αυτούς. Και πραγματικά αυτά τα βίντεο μπορούν να σου φτιάξουν την μέρα!

<<Λοιπόν σ'αρέσουν;>> με ρώτησε ενώ έκλεινε το κινητό του.

<<Πω σας λατρεύω!Ειστε το κάτι άλλο!>> του είπα ενθουσιασμένη.

<<Χαχαχα ευχαριστούμε!>> μου είπε και κοίταξε κάτω ντροπαλά. <<Εμ...Αντς;>>

Ξαφνικά το ύφος του έγινε σοβαρό και τα βαθυπράσινα μάτια του με κοίταξαν έντονα.

Δεν είχα ιδέα τι πρόκειται να μου έλεγε.

<<Ναι;>>

<<Κοίτα όποτε για κάποιο λόγο δεν νιώθεις καλά, και εγώ ή ο Στέφαν ή ακόμα και η Λόρεν και τα αλλά παιδιά εννοείται, δεν μπορούμε να είμαστε εδώ για σένα, θέλω να βλέπεις αυτά τα βίντεο. Χαίρομαι πολύ που μας υποστηρίζεις και το μόνο που θέλουμε είναι αυτό, να κάνουμε τους άλλους να χαμογελάνε. Ιδιαίτερα για σένα είναι το μόνο που θέλω. Εντάξει;>>

Αμέσως τον αγκάλιασα σφιχτά. Ήταν τόσο γλυκό αυτό που είπε. Από τα καλύτερα που μου έχουν πει. Λατρεύω ότι με νοιάζεται τόσο πολύ. Γιατι και εγώ έτσι τον νοιάζομαι.
Κι ας τον ξέρω μόνο μια μέρα!

<<Δεν έχω λόγια πραγματικά για ο,τι έχεις κάνει για μένα από χτες. Πραγματικά, σε ευχαριστώ.>> του είπα ειλικρινά κοιτάζοντας βαθιά στα μάτια του.

Η απόσταση μεταξύ των προσώπων μας πλέον, ήταν ελάχιστη. Τα μάτια του έκαιγαν στα δικά μου και ένιωθα στο πρόσωπο μου τη ζεστή αναπνοή του να χαϊδεύει τα μάγουλα μου.

Ανοιγόκλεισε τα μάτια του και αμέσως απομακρύνθηκε νιώθοντας την άβολη ατμόσφαιρα που ειχε κάνει την εμφάνιση της και δεν έλεγε να φύγει.

<<Εγώ συγνώμη εε;>> μου είπε καθώς σηκωνόταν γρήγορα.

Θεέ, τι έκανα.

<<Μ-μην το σκέφτεσαι χαχα>> μίλησα άβολα κοιτώντας τα παπούτσια μου. Ξαφνικά τα αθλητικά που φορούσα φαίνονταν τόσο ενδιαφέροντα.

Ο Μπο αναστέναξε.
<<Θα'σαι σίγουρα εντάξει αύριο;>>

<<Ναι Μπο.>> είπα σίγουρα. <<Μπορώ και πρέπει να τον αντικρίσω κάποια φορά.>>

<<Ο,τι χρειαστείς μη διστάσεις να με πάρεις τηλέφωνο. Οτιδήποτε.>>

Ο Μπο έφυγε μετά από κάνα μισάωρο γιατί ήταν ήδη 12. Πωπω, μιλούσαμε αλήθεια 4 ώρες;

Πάντως το χρειαζόμουν αυτό σήμερα. Αφού η Λόρεν -ωχ η Λόρεν!
Την ξέχασα τελείως. Όπως και την υπόσχεση που έδωσα στον εαυτό μου να μείνω μακριά του για να μην κολλήσω χειρότερα.

Αλλα ποιον κοροιδεύω; Τον χρειάζομαι στη ζωή μου και για να προσπαθήσω να τον απομακρύνω, έχει μπει για τα καλά σ'αυτή.

Λίγο μικρό σήμερα. Το επόμενο θα είναι μεγαλύτερο. Αυτό ήταν πιο πολύ αυτό που λέμε filler chapter.
Αλλά παραλίγο να φιληθούν ε;😉

Ενιγουέι, κάντε vote⭐ και σχολιάστε.💋
-Dee🌹