~ Θεσσαλονίκη ~

Η Χαρά μια εβδομάδα τώρα είχε απελπιστεί απο την απόφαση του Στρατή. Δεν γνώριζε καν ότι είχε βάλει ως επιλογή του την Κρήτη. Νόμιζε πως δεν τον ενδιέφερε τόσο η ψυχολογία διότι είχε κλίση στην νομική. Ωστόσο δεν ήταν σύμφωνη καθόλου με το να πάει ο Στρατής στην Κρήτη. Σε ένα μήνα άρχιζαν οι εγγραφές και σιγά σιγά έπρεπε να προετοιμαστεί για το μέλλον του. Ούτε ο Παύλος είχε συμφωνήσει, αλλά αφού ήταν το μέλλον του εκεί, τότε έπρεπε να το ακολουθήσει. Προσπαθούσε να του αλλάξει γνώμη αλλά τίποτα δεν γινόταν. Έτσι πήρε έναν άλλο δρόμο.

Ο Στρατής βρισκόταν στο σπίτι, μαζί με την Χαρά. Ο Παύλος μόλις είχε γυρίσει από την δουλειά και μιλούσε με έναν συνεργάτη του στο τηλέφωνο. Η Χαρά παρατήρησε το κινητό του γιου της και της κίνησε το ενδιαφέρον ένα μήνυμα στην οθόνη.

" Τελικά βρήκες σπίτι; "

Ο Στρατής βγήκε από το μπάνιο και η Χαρά τον κοίταξε επιβλητικά.

" Ψάχνεις σπίτι; "
" Ε ναι ρε μάνα. Που θα μείνω στην Κρήτη. "
" Αγόρι μου ξανασκέψου το σε παρακαλώ. Δεν είναι καλή ιδέα να πας εκεί. "
" Λες λες αλλά δεν εξηγείς τίποτα όμως. Ρε μαμά πείτε μου τι έχει γίνει να σας πω αν είναι σωστό ή όχι. "
" Βρε Στρατή μου γιατί δεν το σκέφτεσαι λίγο ακόμα; Είναι μακριά η Κρήτη αγάπη μου! Που θα τρέχεις τώρα. "
" Σιγά την απόσταση ρε μαμά. Εξάλλου ωραίο μέρος είναι η Κρήτη. Γιατί να μην το δοκιμάσω."
" Στρατή μην με φέρνεις στα όρια μου. Σου είπα ότι είναι επικίνδυνο να πας εκεί. Τι δεν καταλαβαίνεις παιδί μου; "

Ο Στρατής σηκώνεται εξοργισμένος και συνεχίζει.

" Δεν καταλαβαίνω τον λόγο. Πες μου γαμώτο γιατί! "

Εκείνη την στιγμή εμφανίζεται ο Παύλος. Κλείνει το τηλέφωνο και παραξενεμένος πηγαίνει στο σαλόνι για να δει τι γίνεται.

" Εεε! Τι γλώσσα είναι αυτή Στρατή. "
" Άσε με και συ μωρέ. " απαντάει και φοράει τα παπούτσια του. Είναι έτοιμος να βγει έξω και να φύγει αλλά ο Παύλος τον αρπάζει από το χέρι.
" Άκου μικρέ. Εδώ μέσα θα μιλάς πολιτισμένα. Έχεις ακούσει ποτέ εμένα και την μάνα σου να μιλάμε έτσι; "
" Ρε μπαμπά συγγνώμη αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι σας έχει πιάσει. "
" Έλα κάθισε. Πρέπει να σου μιλήσουμε. "
" Παύλο όχι! "
" Σουτ Χαρά. Ξέρω τι κάνω. "

Ο Παύλος κάθισε στον καναπέ μαζί με τον γιο του. Η Χαρά κάθισε και αυτή απέναντι τους σε μια πολυθρόνα. Τα χέρια της άρχισαν να τρέμουν και οι αναμνήσεις ξεκίνησαν πάλι να περνάνε από μπροστά της. Τα σίδερα της φυλακής, τότε με τον Ζήση. Τα λόγια της συγχωρεμένης της μάνας της. Αυτή η μοιραία εγκυμοσύνη που τα διέλυσε όλα, αλλά ταυτόχρονα έφτιαξε μια υπέροχη ζωή για εκείνη και τον Παύλο.

" Άκου Στρατή. Όπως ξέρεις εγώ με την μητέρα σου γνωριστήκαμε στην Κρήτη. Έμεινε έγκυος εσένα και αναγκαστικά έπρεπε να παντρευτούμε για να την αποκαταστήσω. Όχι ότι δεν την ήθελα αλλά μπορούσαμε να μείνουμε απλά ζευγάρι. Κατα την δική μου γνώμη δεν ήταν υποχρεωτικός ο γάμος. Αλλά η γειτονιά μιλάει. Μιλάει πολύ. "
" Ναι. Αλλά και πάλι δεν μου λες γιατί φύγαμε. "
" Όταν έκλεισες τον πρώτο χρόνο της ζωής σου, η μαμά έμεινε έγκυος σε ένα κοριτσάκι. Είχαμε χαρεί πολύ. Δυστυχώς όμως απέβαλλε. Δεν ξέρουμε τον λόγο. " συμπλήρωσε.
" Ήμασταν πολύ χαρούμενοι τότε. Γιατί θα είχες ένα αδερφάκι. Ένα κοριτσάκι ήταν ότι θέλαμε αφού είχαμε ήδη ένα αγόρι. "
" Και; "
" Αφού απέβαλα δεν ήταν ίδια η ψυχολογία μου. Άρχισα να δουλεύω μήπως χαλαρώσω και ησυχάσω λίγο. "
" Τότε έπιασε δουλειά στο οινοποιείο της γιαγιάς. "
" Ναι. Παρακάτω. "
" Όταν έκλεισες τα τρία τότε έμεινε πάλι έγκυος. Και μείναμε κάγκελο όταν το μάθαμε. Χαρήκαμε πάλι. Πετάξαμε στα σύννεφα. Αλλά στον έκτο μήνα ξανά έχασε το μωρό. Τότε ο κόσμος μιλούσε πάλι. Έγινε χαμός στο χωριό. "
" Επειδή έχασες το μωρό; Όντως τώρα; "
" Ναι. Υπάρχει και χειρότερο όμως. "
" Δηλαδή; "
" Επειδή η μητέρα σου έχασε και τα δύο παιδιά το χωριό...Τέλος πάντων νόμιζαν ότι η μάνα σου έκανε ξέμπαρκα παιδιά από δω και από κει με τον έναν και με τον άλλον. "
" Με δουλεύετε έτσι; "
" Όχι αγόρι μου. Έπρεπε να φύγουμε, να ζήσουμε κάπου αλλού για να μην βγουν και άλλες φήμες. " λέει η Χαρά και την πιάνουν τα κλάματα. Βάζει τα χέρια της στο κεφάλι και ο πονοκέφαλος την κυριεύει. Ο Στρατής σηκώνεται και την αγκαλιάζει σφιχτά.

" Μαμά συγγνώμη. Δεν ήξερα. Γι'αυτό δεν...δεν έχετε κάνει αλλά παιδιά ακόμα; "
" Φοβάμαι. Φοβάμαι μήπως αποβάλλω πάλι και θα καταρρεύσω. "
" Δεν ήξερα μαμά. Συγγνώμη. "

Ο Παύλος σηκώνεται και πηγαίνει κοντά του.

" Εντάξει αγόρι μου δεν πειράζει. Αρκεί που κατάλαβες γιατί έχουμε αναμνήσεις από εκείνο το μέρος. "
" Μου λέτε όμως ότι ήμουν τριών. Ποιος θα με ξέρει τώρα πια. Αν πάω πιθανό να μην με αναγνωρίζει κανένας. Εξάλλου μου αρέσει η σχολή και θέλω να πάω. Να νιώσω την εμπειρία έστω. "
" Όλο και κάποιος θα υπάρξει. Διάλεξε κάποια άλλη σχολή. Κάνε κάτι άλλο αλλά μην γυρίσεις στην Κρήτη. "
" Καλά θα δούμε. "
" Δεν υπάρχει θα δούμε. Αυτή είναι η λύση σου. Ή το κάνεις ή όχι. Τελείωσε. "
" Μου επιβάλεις την άποψη σου δηλαδή; "
" Σου επιβάλλω το μέλλον σου. Γιατί εκεί θα έχει πρόβλημα. Μεγάλο πρόβλημα. "
" Το μέλλον μου το ξέρω εγώ και κανένας άλλος μπαμπά. Πάρτο χαμπάρι! Πάντα εσύ και η μαμά τρεχάτε να μην μου λείψει τίποτα! Τώρα πια θέλω να κάνω εγώ κάτι για τον εαυτό μου! "
" Άκουσε τον πατέρα σου αγόρι μου και μην κάνεις του κεφαλιού σου! "
" Όχι μαμά. Αν θέλει ο μπαμπάς να νομίζει ότι μπορεί να με κάνει ότι θέλει έχασε. Τώρα πια είμαι 18 και κάνω εγώ ό,τι θέλω. " απαντάει και φεύγει από το σπίτι φουριόζος.

Ο Παύλος τρέχει να τον προλάβει. Η νευρικότητα του αγγίζει τα όρια του και μετά βίας μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του. Αρπάζει τον Στρατή από το χέρι και βγάζει πάνω του ότι θυμό του είχε απομείνει.

" Κοίτα να δεις. Δεν θα περάσω εγώ ό,τι πέρασα για ένα καπρίτσιο. Δεν θα πάω εγώ να σκοτωθώ ξανά όπως τότε μόνο και μόνο για να πας εσύ εκεί και να τα διαλύσεις όλα! Συμμορφώσου γιατί δεν με ξέρεις καλά. Το κατάλαβες; "
" Μπαμπά άφησε με να κάνω αυτό που θεωρώ εγώ σωστό. "
" Και το δικό σου το σωστό θα καταστρέψει το δικό μας! Να μας διαλύσεις θες; "
" Να ζήσω φυσιολογικά θέλω. Άφησε με γαμώτο λέω! Οχου! " απαντάει και ταρακουνάει το χέρι του με σκοπό να το αφήσει ο Παύλος. Έτσι φεύγει με πιο γρήγορο βήμα.

Μετά από λίγη ώρα είχε φτάσει κάπου που ούτε εκείνος ήξερε. Το κεφάλι του βουίζει και τα λόγια των δικών του κάνουν βόλτες στο μυαλό του. Βλέπει ένα πάρκο. Σε εκείνο το πάρκο τον πήγαινε ο πατέρας του όταν ήταν μικρός. Εκείνο το πάρκο έχει αναμνήσεις και πολλά παιχνίδια πάνω του. Τα σαββατοκύριακα γέμιζε με παιδικές φωνές και το τρεχαλητό τους από πέρα ως πέρα. Ο Στρατής ήταν ήσυχο παιδί και δεν έκανε πολλά πολλά. Έπαιρνε την μπάλα του και έπαιζε συνήθως μόνος του. Όχι με άλλα παιδιά. Συχνά, αν έβρισκε έναν φίλο από το σχολείο ήθελε να του πιάσει την κουβέντα, να παίξουν. Τα κατάφερνε, εξάλλου έτσι γνώρισε την κολλητή του, και μεταγενέστερη κοπέλα του, Ζέτα.

Οι σκέψεις του τον οδήγησαν στα λόγια της. Την τελευταία φορά που συναντήθηκαν:

" Στρατή πέρασα στην Αθήνα. Δεν μπορούμε να είμαστε άλλο μαζί πια. "

Ίσως έπρεπε να της μιλήσει. Έστω να της πει κάτι. Κάτι ελάχιστο, ίσως να μπορέσουν να μείνουν μόνο φίλοι. Έστω αυτό.

Τα βήματα και τα πόδια του τον οδήγησαν στην καφετέρια που δούλευε η Ζέτα. Εκεί βρισκόταν ο γιος του ιδιοκτήτη που καθάριζε κάποια τραπέζια. Ένα αδύνατο παιδί, γυρω στα 16, άχαρο και απρόσεκτο, με μαύρα ρούχα, κοντοκουρεμένος. Το βλέμμα του δεν την εντόπιζε.

" Γεια σου. Μήπως ξέρεις που μπορώ να βρω την Ζέτα; "
" Στην αποθήκη είναι νομίζω. "

Στο άκουσμα της φράσης δεν έχασε χρόνο και πήγε προς τα εκεί. Κάνει κάποια βήματα και η θέα ήταν σοκαριστική. Έπιασε τον ιδιοκτήτη να χαϊδεύει την Ζέτα και να της ψιθυρίζει κάτι στο αυτί. Ο Στρατής, με σταυρωμένα τα χέρια, περίμενε πότε θα τον έπαιρναν χαμπάρι.

" Αα! Στρατή! "
" Είναι που θα χωρίζαμε επειδή πέρασες Αθήνα. "
" Σε παρακαλώ νεαρέ μου πέρασε έξω. "
" Είσαι σοβαρή; Με τον γέρο; Άφησες εμένα για αυτόν; "
" Δεν σε άφησα. Πώς θα έχουμε σχέση αν εσύ είσαι στην Κρήτη και γω στην Αθήνα; Λογικά σκέψου. "
" Εγώ να μείνουμε φίλοι ήθελα να σου ζητήσω αλλά από όσο βλέπω ούτε αυτό δεν είσαι ικανή να κάνεις. "
" Πώς μιλάς έτσι ρε στην κοπέλα;" ρωτάει ο σαραντάχρονος άντρας όλο θράσος.
" Ότι θέλω θα κάνω ρε. Λογαριασμό θα σου δώσω; "
" Βγες έξω από το μαγαζί Στρατή. Δεν γίνεται αυτό. "
" Ναι βάλε και τον παππού να με δείρει. "
" Έλα σε παρακαλώ! "
" Πώς μπορείς και πετάς τόσα χρόνια φιλίας και σχέσης; Τι προδοσία είναι αυτή ρε Ζέτα! "
" Δεν σε πρόδωσα ρε Στρατή. Απλά..."
" Απλά πηδιέσαι με τον γέρο κατάλαβα. "
" Ρε άντε τράβα σπίτι σου μην φωνάξω τους μπράβους! " φωνάζει ο άντρας σπρώχνοντας τον Στρατή έξω.
" Θα το μετανιώσεις αυτό Ζέτα. Πολύ ακριβά. " απαντάει και τελικά φεύγει έξω από το μαγαζί.

Τα νεύρα του έχουν χτυπήσει κόκκινο. Δεν πηγαίνει στο σπίτι όμως. Τριγυρνάει στους δρόμους σαν άστεγος και περπατάει για να ξεχάσει. Η προδοσία της Ζέτας ήταν ένα ακόμα χτύπημα για να πάρει την απόφασή του. Το κινητό του είχε οκτώ κλήσεις από την Χαρά. Της είπε απλά ότι έχει βγει με φίλους έξω για ποτό. Γύρω στις δύο τα χαράματα που μαζεύτηκε, γύρισε σπίτι.

~ Το επόμενο πρωί ~

" Παύλο πρέπει να του πούμε την αλήθεια. Δεν γίνεται να τον κοροϊδεύουμε έτσι. "
" Είσαι σίγουρη πως θες να μάθει για τον Ζήση; Να μάθει για την γιαγιά του ίσως; "
" Πρέπει να ξέρει. " απαντάει και σηκώνεται από το κρεβάτι. Φοράει την ρόμπα της και κατευθύνεται στο δωμάτιο του γιου της. Ο Παύλος σηκώνεται και αυτός, διαλέγει ένα από τα εκατοντάδες πουκάμισά του και το φοράει για να ετοιμαστεί να πάει στην δουλειά του.

" Παύλο! Παύλο έλα! "
Ακούγεται και ο Παύλος πηγαίνει γρήγορα στην Χαρά. Την βλέπει να έχει ανοίξει την ντουλάπα του Στρατή. Υπήρχαν μόνο δύο μπλουζάκια μέσα και τίποτε παραπάνω.
" Το παιδί Παύλο! Το παιδί έφυγε!" λέει η Χαρά και παίρνει μια μπλούζα του. Την βάζει στο πρόσωπο της και μυρίζει την μυρωδιά του.
" Δεν μπορεί! " απαντάει και τρέχει να πάρει το τηλέφωνο.
" Λείπουν οι βαλίτσες του και το λαπτοπ του Παύλο! Έφυγε σου λέω! "
" Το τηλέφωνο του είναι κλειστό."
Τότε ο Παύλος βλέπει ένα σημείωμα και το διαβάζει.
" Τι λέει; Πες μου τι λέει! "
" Πράγματι έφυγε. "
" Που πήγε λέει; "
" Ναι. "
" Θεέ μου ας είναι καλά και σε πήγε όπου θέλει. " απαντάει η Χαρά κοιτάζοντας μιλά εικόνα της Παναγίας που είναι κρεμασμένη κάπου στον τοίχο.

" Πάει στην Κρήτη Χαρά. Στην Κρήτη. "

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Γειά σας! Ναι, ένα μεγάλο κεφάλαιο σας περιμένει να το διαβάσετε. Στο πρώτο κεφάλαιο του cast είναι και η Ζέτα (Θα παίξει και εκείνη τον ρόλο της στην ιστορία). Ελπίζω να σας αρέσει μέχρι τώρα.

Μην ξεχάσετε να πατήσετε το αστεράκι κάτω αριστερά. Σας φιλώ.

Σμουτςςς😘😘😘