Υ, υ) Υποτροφία

«Μητέρα, πατέρα! Ελάτε ν' ακούσετε!»

«Σίον; Εσύ φωνάζεις έτσι;»

«Γιε μου, ξεσήκωσες όλο το χωριό. Τι συνέβη;»

«Δε θα το πιστέψετε! Συνέβη το πιο φοβερό πράγμα στον κόσμο!»

«Καλό ή κακό, αγόρι μου;»

«Για να 'ναι με το χαμόγελο ως τ' αυτιά, μάλλον καλό. Για πες μας...»

«Η Βασιλική Ακαδημία, πατέρα! Για πρώτη φορά θα δεχθεί σπουδαστές από την επαρχία! Και μάλιστα χωρίς να παίζει ρόλο η καταγωγή τους! Ακόμα κι ένα παιδί από οικογένεια που να μην είναι αριστοκρατική θα μπορεί να πάει! Δεν είναι τα καλύτερα νέα;»

«Ναι, αγόρι μου, αυτό είναι όντως πολύ ευχάριστο».

«Το κακό είναι ότι το έμαθα αργά. Μόλις πριν λίγο άκουσα κάτι παιδιά να το λένε κι ανακάλυψα τον ενημερωτικό πάπυρο στο πινάκιο ανακοινώσεων της πλατείας κι η τελευταία μέρα των εγγραφών είναι η αυριανή. Όμως προλαβαίνουμε να πάμε, έτσι δεν είναι; Αν ξεκινήσουμε νωρίς-νωρίς αύριο, όλο και κάποια κενή θέση θα έχει μείν-»

«Σίον, αυτό που ζητάς... δε γίνεται».

«Δεν... γίνεται; Μα... γιατί, πατέρα;»

«Άκουσε... φέτος η σοδειά ήταν για όλους κακή... Το είδες και μόνος σου, με το ζόρι βγάλαμε τη μισή παραγωγή».

«Ναι, το είδα. Αλλά θα είναι μειωμένα τα δίδακτρα, αν κερδίσω υποτροφεία. Έχω διαβάσει πάρα πολύ, είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρω».

«Δυστυχώς δεν μας περισσεύουν μήτε για μειωμένα δίδακτρα».

«Άκου με, καλέ μου, θα κάνουμε οικονομία κι ίσως του χρόνου να-»

«Του χρόνου; Τι λες, μητέρα; Δεν ξέρουμε αν θα ξαναπροσφέρουν υποτροφίες του χρόνου. Δεν μπορούμε να κάνουμε μια συμφωνία μαζί τους; Σας παρακαλώ! Δε θα σας επιβαρύνω, το υπόσχομαι. Κι ούτε σας ζητάω να ξοδέψετε για τη διασκέδασή μου. Στη μόρφωσή μου σας ζητώ να επενδύσετε. Θα φροντίσω να είμαι ο πιο επιμελής σπουδαστής και θα διατηρήσω χαμηλά τα δίδακτρα με την καλή μου απόδοση. Στην ανάγκη, θα βρω και μια δουλειά εκεί, στην πόλη για να βγάζω τα έξοδά μου. Αλλά αυτή την ευκαιρία δεν μπορώ να τη χάσω με τίποτα! Αύριο θέλω να είμαι εκεί!»

«Ειδικά αύριο, αποκλείεται!»

«Γιατί;»

«Δεν άκουσες τι λένε στο χωριό; Για τους Τζέργκα που κυκλοφορούν στην περιοχή;»

«Τζέργκα;»

«Ναι, Τζέργκα. Δυστυχώς είναι εδώ, στο Νοβέλιαν κι όπως λένε, δε χάνουν ευκαιρία να επιτεθούν σ' όποια Νεράιδα βρουν αφύλαχτη και να τη σκοτώσουν. Είναι πολύ επικίνδυνο να βγούμε έξω απ' το χωριό τώρα...»

«Δ-Δεν μπορεί...»

«Άκου τη μητέρα σου. Μιλάει συνετά. Μέχρι να φύγουν αυτοί οι άγριοι, είναι τρέλα να διασχίσουμε το δάσος».

«...»

«Σίον μου, γιατί δεν μιλάς; Τι σκέφτεσαι;»

«Όλο δικαιολογίες είστε;»

«Πώς;»

«Μου λέτε ψέματα».

«Τι-»

«Παράτα με!»

«Μίλα καλύτερα! Η μητέρα σου κι εγώ σου λέμε την αλήθεια!»

«Σιγά την αλήθεια! Αν όντως θέλατε να εξασφαλίσετε το μέλλον μου, θα κρατούσατε χρήματα στην άκρη εδώ και χρόνια. Δε θα περιμένατε να μεγαλώσω για να σας τα ζητήσω εγώ!»

«Σίον!»

«Άσε τα 'Σίον', πατέρα! Όλον αυτό τον καιρό κάνω υπομονή! Σας βοηθάω στα χωράφια, σας στηρίζω, στερούμαι κι εγώ μαζί σας! Ακόμη κι όταν δεν μου πήρατε τα βιβλία που είχα ανάγκη για να μελετήσω, δεν είπα τίποτα! Ούτε θυμό έδειξα! Μα ως εδώ πια! Η υποτροφία στη Βασιλική Ακαδημία είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία της ζωής μου κι απαιτείτε να την κλωτσήσω!»

«Δεν απαιτούμε να την κλωτσήσεις! Εμείς θέλουμε το καλύτερο για σένα».

«Ναι, το βλέπω, πατέρα. Μάλλον το 'καλύτερο για μένα', όπως το φαντάζεστε εσείς, είναι να μείνω σ' αυτό το παλιοχώρι, φυλακισμένος για πάντα! Καθόλου δε νοιάζεστε για το μέλλον μου!»

«Πάρ' το πίσω!»

«Σέλμεναρ, μη φωνάζεις!»

«Όχι, θα φωνάζω όσο θέλω! Πρέπει ο γιος μας να καταλάβει ότι παραλογίζεται!»

«Δεν παραλογίζομαι καθόλου. Μονίμως δικαιολογίες μου λέτε και καταστρέφετε τα πάντα! Θέλω να γίνω λόγιος! Αυτό είναι το όνειρό μου και αυτή η ευκαιρία αποτελεί το πρώτο βήμα! Γιατί δεν θέλετε να δείτε πόσο σημαντική είναι για μένα!»

«Πιο σημαντική απ' τη ζωή σου!;»

«Φήμες είναι! Αν υπήρχαν Τζέργκα εδώ γύρω, το χωριό θα ήταν σαν φρούριο. Στρατιώτες από την πόλη θα είχαν έρθει να μας προφυλάξουν. Δεν είδα τίποτα απ' αυτά. Ούτε κανέναν Τζέργκα να σφάζει Νεράιδες είδα».

«Δεν χρειάζεται να τους δεις για να πειστείς. Σε παρακαλώ, άκουσέ μας».

«Δεν θέλω ν' ακούσω! Αν με νοιαζόσασταν πραγματικά, θα καταλαβαίνατε».

«Σίον; Πού πας;»

«Άσε με, μητέρα. Θέλω να βγω έξω, να πάω μια βόλτα».

«Σε παρακαλώ, αγόρι μου, μείνε να μιλήσουμε».

«Δε θέλω να μιλήσω άλλο μαζί σας. Ούτε να σας βλέπω δε θέλω αυτή τη στιγμή. Παρατήστε με κι οι δυο!»