Ελαφρώς ακατάλληλη σκηνή σε αυτό το κεφάλαιο 😏🔞

************************

Το ίδιο βράδυ μετά το πρωτο τους φιλί ύστερα από τόσα χρόνια, που ο Λεωνίδας κατάλαβε πόσο αληθινό ήταν αυτή τη φορά, κατάλαβε αμέσως και πόσο ήθελε να την ξανακάνει δικιά του και η Κάτια το ίδιο, που ένιωθε την έλξη ανάμεσα τους να μην την αφήνει να τον αποχωριστεί λεπτό. Φτάνοντας έξω απ' το δωμάτιο της, και ενώ εκείνος αναρωτιόταν ήδη αν έπρεπε να την καληνυχτισει η να της πει να περάσει, η Κάτια τον φίλησε με πάθος και τον τράβηξε αμέσως μέσα στο δωμάτιο.

Φιλιούνταν χωρίς σταματημό, μόνο με σύντομες παύσεις για να βγάλουν τα ρούχα τους, με τις καρδιές τους να χτυπούν τρελά. Τα κορμιά τους καυτά, έμειναν επιτέλους γυμνά και αδημονουσαν κι οι δύο για την ένωση.  Ο Λεωνίδας έβλεπε επιτέλους την ομορφιά της σ' όλο της το μεγαλείο. Αγαπούσε κάθε εκατοστό του κορμιού της, ακόμα και τη μικρή εκείνη ατέλεια, το σημάδι στο πλευρό που έγινε η απλή αφορμή για να δει όλα όσα είχε αρνηθεί να βλέπει.

Η Κάτια τον έσπρωξε απαλά για να καθίσει στο κρεβάτι κι έπειτα κάθισε πάνω του βάζοντας τα πόδια της δεξιά κι αριστερά. Χωρίς να πει κουβέντα, τον κοίταξε στα μάτια για ακόμα μια φορά κι έπειτα ένωσε ξανά τα χείλη τους, ενώ τα χέρια του την άγγιζαν παντού στο σώμα της και στα μαλλιά της, σε εκείνον τον ξανθό χείμαρρο που έπεφτε στην πλάτη της. Η φλόγα που είχε ανάψει μεταξύ τους έγινε και πάλι φωτιά μετά από τόσα χρόνια και όταν ενώθηκαν, ξέχασαν που βρίσκονταν και πότε, έγιναν ένα, έσμιξαν ξανά μετά από τόσα χρόνια κι όμως ήταν σαν να μην πέρασε ούτε μέρα. Όλα τόσο γνωστά και οικεία, μόνο που το πάθος τώρα ήταν εντονότερο σε συνδυασμό με τη συγκίνηση που ένιωθαν για τα χρόνια που είχαν χάσει.

Ο Λεωνίδας έπειτα με δύο κινήσεις την γύρισε ανάσκελα, ξαφνιάζοντας την. Της χαμογέλασε λίγο και έπειτα πήρε αυτός το πάνω χέρι και ξαναμπήκε μέσα της, οδηγώντας την σταδιακά στην κορύφωση. Απολάμβανε κάθε στιγμή χωρίς να βιάζεται, αυτή τη φορά και με τις πέντε του αισθήσεις, κι όταν η Κάτια άρχισε να τον σφίγγει περισσότερο πάνω της και με πνιχτές κραυγές να φωνάζει το όνομα του, αφέθηκε ολοκληρωτικά και τη συνόδευσε στον τελικό προορισμό, τελειώνοντας μαζί της και μέσα της.

Έμειναν αρκετή ώρα έτσι. Κανένας δεν ήθελε να αποχωριστεί το σώμα του άλλου. Δεν το πίστευαν πως είχαν ξαναγίνει ένα, χωρίς εμπόδια να τους χωρίζουν πλέον. Και εκεί ανήκαν.

Λίγη ώρα μετά, ο Λεωνίδας, αδυνατώντας ακόμα να πιστέψει αυτό που μόλις είχε συμβεί, την κρατούσε στην αγκαλιά του χωρίς να μιλάνε, ως που έσπασε κάποια στιγμή τη σιωπή εκείνη:

"Ξέρεις...εκεί στον Νότο...πλάγιασα με άλλον." Είπε, και περίμενε να ακούσει την απογοήτευση στη φωνή του, από την ξαφνική αποκάλυψη. Όμως δεν ήθελε να του κρύβει τίποτα πια. Τον ένιωσε πως σφίχτηκε λίγο, ίσως από ζήλια, έπειτα όμως της μίλησε ήρεμα:

"Ήταν λογικό. Τόσον καιρό ήμασταν χώρια." Έκανε μια παύση και συμπλήρωσε: " Τον ερωτεύθηκες; Η ήταν καθαρά σαρκικό πάθος;" Η Κάτια ντράπηκε στην αρχή. Ένιωθε άβολα με αυτή τη συζήτηση, όμως έπρεπε να του πει όλη την αλήθεια. Μόνο έτσι θα άφηνε πίσω το παρελθόν.

"Μπορεί και να τον ερωτεύτηκα λίγο. Με είχε σώσει τότε στον Νότο, σε μια πολύ δύσκολη περίοδο της ζωής μου εκεί, που κάθε νύχτα έπινα και μέθουσα. Εκείνη τη νύχτα που τον γνώρισα λοιπόν, ήμουν πολύ μεθυσμένη και αποκάλυψα χωρίς να το θέλω στον Νίκο, έτσι τον έλεγαν, την αλήθεια σχετικά με τον παραλίγο βιασμό μου. Εκείνος με πήρε σπίτι του, δεν έγινε κάτι όμως εκείνη τη νύχτα γιατί με σεβάστηκε. Έμεινα για αρκετές ημέρες μαζί του, δεν μ' άφηνε να φύγω γιατί είχε περάσει κι εκείνος πολλά και ήθελε να με σώσει από τον εθισμό μου στο αλκοόλ. Έτσι δημιουργήθηκε μεταξύ μας μια οικειότητα. Μου υποσχέθηκε να με βοηθήσει να γυρίσουμε στον Βορρά και να πάρει εκδίκηση για χάρη μου, όμως την τελευταία νύχτα πριν φύγουμε κοιμηθήκαμε μαζί και το αμέσως επόμενο πρωινό, ξύπνησα για να βρω ένα γράμμα του που έλεγε πως αυτό που πηγαίναμε να κάνουμε ήταν λάθος, πως ήταν μαφιόζος και μου το έκρυβε και δεν ήθελε να καταστραφώ εξαιτίας του. Ο Νίκος με  εγκατέλειψε γιατί με είχε ερωτευθεί."

Ο Λεωνίδας θύμωσε που εκείνος ο αχρείος είχε εκμεταλλευτεί έτσι την Κάτια του, αλλά δεν είπε τίποτα. Ήθελε σαν τρελός να τη ρώτησει πως ήταν, αν της άρεσε ο έρωτας μαζί του κι αν θύμιζε σε τίποτα τον έρωτα που έκαναν οι δύο τους, αν φώναζε το όνομα του καθώς τελείωνε, όμως συγκράτησε τον εαυτό του και τη ζήλεια του, για να μην τη φέρει σε δύσκολη θέση.

"Εγώ, από την άλλη μεριά, δεν πλάγιασα ποτέ με άλλη." Της είπε, όχι για να την κάνει να νιώσει ενοχές, αλλά για να της πει κι αυτός τη δικιά του αλήθεια, ότι δεν έκανε έρωτα με την ίδια της την αδελφή. Η Κάτια τον κοίταξε ξαφνιασμένη.

"Και η Μαρια;" ρώτησε. Ο Λεωνίδας γέλασε ειρωνικά.

"Με τη Μαρία δεν συνέβη ποτέ, τίποτα ολοκληρωμένο. Κάθε φορά που προσπαθούσαμε, εκείνη πάντα με σταματούσε. Έλεγε πως είχε περάσει πολλά για τα οποία δεν ήθελε να μιλήσει, κι εγώ απογοητευόμουν όλο και πιο πολύ, νομίζοντας πως ήσουν εσύ και άλλαξες. Η Μαρία ήταν πάντοτε ψυχρή, πολύ διαφορετική από εσένα τώρα. Καταλήξαμε να κοιμόμαστε σε χωριστά δωμάτια, κι εκείνη έκανε περιττά έξοδα και μόνο οι πολυτελείες και τα ακριβά φορέματα την ένοιαζαν. Τώρα καταλαβαίνω πως για την άρνηση της να κοιμηθεί μαζί μου έφταιγε ο βιασμός της, και νιώθω οίκτο για εκείνη, όμως αυτό δεν δικαιολογεί όσα έκανε και την πλεκτάνη που έστησε εις βάρος σου."

"Συμφωνώ. Λες να τα καταφέρει μόνη της;" είπε με ανησυχία η Κάτια, με αληθινή ανησυχία για την αδελφή της.

"Θα τα καταφέρει ." Είπε ο Λεωνίδας. "Όπως κατάφερε να ξεγελάσει εμένα."

Όλη την υπόλοιπη νύχτα μιλούσαν για όσα έζησαν χωριά. Η Κάτια του είπε και για τις άλλες εμπειρίες της στον Νότο, από την απόπειρα ληστείας με τα τρία αδέλφια μέχρι τη δουλειά της για έξι χρόνια στο μπαρ του Κυρ Παύλου. Ο Λεωνίδας, με τη σειρά του, της μίλησε και απ' τη δική του την πλευρά σχετικά με όλα όσα συνέβησαν στο Παλάτι, από την εξαφάνιση της έως το θάνατο της Άντζελας και απ' τη δολοφονία των αδελφών του ως τη φυγή της Ανθής.

"Που λες να είχε πάει τόσον καιρο;" ρώτησε η Κάτια για τη μητέρα της. " Και πως βρέθηκε εκείνη τη μέρα στην εκτέλεση μου;"

"Δεν ξέρω. Πότε δεν θα μάθουμε." Της απάντησε με θλίψη. Ερωτήματα για τα οποία δυστυχώς δεν θα έπαιρναν απάντηση ποτέ.

Έκαναν έρωτα ξανά, ενώ εξω είχε αρχίσει να χαράζει, με το ίδιο πάθος αναλλοίωτο. Ήταν σίγουροι ότι αυτό το πάθος θα κρατούσε για πάντα.

"Θέλω να παντρευτούμε ξανά, Κάτια, και να σε στέψω μετά βασίλισσα και να φωνάξω σε όλους πόσο πολύ σ' αγαπώ." Της είπε μετά. Έπρεπε ούτως ή άλλως να παντρευτούν για να θεωρηθεί ο γάμος τους νόμιμος, γιατί ο γάμος με την ψεύτικη Κάτια χάλασε λίγο τα πράγματα κι έπρεπε ο Λεωνίδας να υπογράψει διαζύγιο, ένα χαρτί δηλαδή που θα έλεγε ότι εξόρισε τη Μαρία και ότι δεν ήταν πια γυναίκα του. Ως βασιλιάς, είχε δικαίωμα και μπορούσε να το κάνει.

"Κι εγώ θέλω." Απάντησε η Κάτια. "Θέλω να παντρευτούμε και να κάνουμε παιδιά."

"Αυτό το τελευταίο ασ' το σε εμένα." Της είπε χαμογελώντας πονηρά και τη φίλησε πάλι.

Κι έπειτα, ενώ ο ήλιος είχε αρχίσει να ανατέλλει, κοιμήθηκαν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου, κουρασμένοι έπειτα από τη γεμάτη έρωτα κι αποκαλύψεις νύχτα.

*****************

Στο επόμενο κεφάλαιο θα δούμε το γάμο του Λεωνίδα με την Κάτια, το δεύτερο και νόμιμο γάμο τους, δηλαδή, έπειτα τη στέψη της Κάτιας και τα συναισθήματα της Λίζας για όλα αυτά.