Η μοίρα παίζει πολλά παιχνίδια. Σαν να ήταν γραφτό να συναντηθούν αυτοί οι δύο. Όσο η Αλίκη προσπαθεί να απομακρυνθεί από τον Αχιλλέα και να σταματήσει να τον σκέφτεται, τόσο πέφτει πάνω του. Σαν μία αόρατη μαγική δύναμη να θέλει να τους ενώσει.

<Τι εννοείς ότι ο γιατρός της μαμάς μου είναι πατέρας σου;> τον ρώτησε ακόμα έκπληκτη.

<Θέλεις να σου πω ακριβώς την διαδικασία της σύλληψης;> έκανε εκείνος μία προσπάθεια να αστειευτεί αλλά μόλις είδε το δολοφονικό και σοκαρισμένο βλέμμα της Αλίκης το μετάνιωσε. <Έλα δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα. Τι έγινε που είναι πατέρας μου;> ρώτησε εκείνος αθώα.

<Δεν καταλαβαίνεις.> του είπε εκείνη.

<Εξήγησε μου.> της απάντησε.

<Πρέπει να φύγω.> είπε και ξεκίνησε να πηγαίνει προς το δωμάτιο της μητέρας της. Είχε ξεχάσει τον λόγο που έφυγε από δίπλα της και τώρα δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει.

<Περίμενε!> της είπε ο Αχιλλέας και την έπιασε από το μπράτσο για να μην φύγει. <Έμαθα ότι την Τετάρτη θα γίνει το χειρουργείο. Θα είμαι εδώ να σου κάνω παρέα.> της είπε.

<Μην δίνεις υποσχέσεις που δεν μπορείς να κρατήσεις. Έχεις το νοσοκομείο, δεν μπορείς να λείπεις.>του απάντησε.

<Θα είμαι εδώ.> την διαβεβαίωσε και ήταν η σειρά του να φύγει.

Οι μέρες πέρασαν και έφτασε η Τετάρτη. Η Αλίκη περνούσε όσες περισσότερες ώρες μπορούσε στο πλευρό της μαμάς της. Πήγαινε το πρωί στο μάθημα και μόλις τελείωνε έφευγε για το νοσοκομείο. Σπίτι της πήγαινε μόνο το βράδυ για να κοιμηθεί. Αυτές τις δύο μέρες δεν είχε ξεκουραστεί όσο θα έπρεπε αλλά και από το άγχος και την αγωνία της είχε ξεχάσει να φάει σωστά.

<Καλημέρα.> είπε η Αλίκη στις δύο γυναίκες που ήταν στο δωμάτιο και εκείνες την καλημέρισαν με χαμόγελο. Η μαμά της είχε γίνει καλή φίλη με την συγκάτοικο της. <Πως νοιώθεις;> ρώτησε την μητέρα της με ενδιαφέρον.

<Καλά είμαι κοριτσάκι μου. Περιμένω να με ειδοποιήσουν.> της απάντησε.

Μπήκε στο δωμάτιο και ο μπαμπάς της και μείνανε εκεί να μιλάνε και να γελάνε. Ακούστηκε κάποια στιγμή η φωνή του νοσοκόμου και βγήκαν όλοι έξω για να ετοιμαστεί η μητέρα της για το χειρουργείο.

Η Αλίκη προσπάθησε να μείνει δυνατή για την μητέρα της αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερε. Βγήκαν όλα τα συναισθήματα της στην επιφάνεια και ξέσπασε σε κλάματα. Η μητέρα της πριν περάσει την πόρτα πίσω από την οποία βρίσκονται τα χειρουργεία, προσπάθησε να την ηρεμίσει. Την χαιρέτησαν και πήγαν να κάτσουν στην αίθουσα αναμονής.

Μετά από περίπου είκοσι λεπτά και αφού είχαν πληροφορηθεί από τον γιατρό ότι το χειρουργείο θα κρατούσε πάνω από 4 ώρες, αποφάσισαν να πάνε σε μία καφετέρια απέναντι από το νοσοκομείο για να ηρεμίσουν.

Όταν επέστρεψαν κάθισαν πάλι στις άβολες καρέκλες του νοσοκομείου και περίμεναν. Ήρθαν και άλλα κοντινά τους πρόσωπα για να τους σταθούν σε αυτή την δύσκολη στιγμή.

<Πάω λίγο έξω. Θέλω να πάρω αέρα. Αν γίνει κάτι πάρε με τηλέφωνο.> ενημέρωσε τον πατέρα της και βγήκε από την αίθουσα.

Κάθισε σε ένα παγκάκι στο προαύλιο χώρο του νοσοκομείου. Δεν πέρασαν ούτε 5 λεπτά και στο οπτικό της πεδίο εμφανίστηκε μία τυρόπιτα και ένας χυμός. Σήκωσε τα μάτια της να δει το άτομο που της τα πρόσφερε και έμεινε να τον κοιτάει. Δεν περίμενε να τον δει εκεί.

<Τι κάνεις εδώ;> τον ρώτησε και εκείνος κάθισε δίπλα της.

<Σου είπα ότι κρατάω τις υποσχέσεις μου.> της απάντησε ο Αχιλλέας και εκείνη του χάρισε ένα χαμόγελο χωρίς να το σκεφτεί. <Έλα φάει. Είσαι νηστική από το πρωί. Και αμφιβάλω αν έχεις φάει τίποτα αυτές τις μέρες.> της είπε και της έδωσε αυτά που κράταγε. Η Αλίκη τα πήρε και γύρισε να τον κοιτάξει.

<Και που ξέρεις ότι δεν έχω φάει τίποτα;> τον ρώτησε με σηκωμένο το φρύδι.

<Από το πρωί είμαι εδώ αλλά δεν ήθελα να ενοχλήσω.> της απάντησε και εκείνη νόμιζε ότι δεν άκουσε καλά. Δεν μπορεί να ήταν εκεί από το πρωί. Μπορεί; <Άντε φάε τώρα.> της είπε επιτακτικά και η Αλίκη ακολούθησε τη "διαταγή" του.

<Πως είσαι;> την ρώτησε όταν τελείωσε το φαγητό της.

<Αγχωμένη.> του απάντησε εκείνη και ένα δάκρυ άρχισε να κυλάει στο μάγουλο της.

Εκείνος την έπιασε από το μάγουλο και της γύρισε το κεφάλι για να μπορεί να την κοιτάει στα μάτια. Της σκούπισε γλυκά το δάκρυ και άρχισε να την πλησιάζει. Η Αλίκη ήξερε ότι αυτό που θα γινόταν ήταν λάθος αλλά δεν μπορούσε να απομακρυνθεί.

Τα χείλη τους ακούμπησαν μεταξύ τους και σχεδόν ταυτόχρονα βάθυναν το φιλί. Κανένας από τους δυο δεν ήθελε να σταματήσουν αλλά κάποια στιγμή ξέμειναν από αέρα. Απομακρύνθηκαν τόσο όσο να μπορούν να κοιτάζονται στα μάτια. 

<Αυτό δεν έπρεπε να γίνει.> είπε η Αλίκη σιγανά σαν να ήταν μυστικό.

<Το θέλαμε και οι δύο. Αλίκη σε σκέφτομαι συνέχεια. Δεν μπορώ να σε βγάλω από το μυαλό μου.> της είπε στον ίδιο τόνο.

<Πρέπει. Έχεις κοπέλα και πρέπει να φιλάς εκείνη και όχι εμένα.> του είπε με πόνο. Μπορεί να την πλήγωνε αλλά αυτή ήταν η αλήθεια.

<Δεν την αγαπάω. Με υποχρεώνουν να είμαι μαζί της. Ούτε αυτή με θέλει.> της είπε.

<Ότι και να είναι δεν μπορώ να γίνω το τρίτο άτομο σε μία σχέση.> του είπε εκείνη με σιγουριά στην φωνή.

<Άσε με να σου εξηγήσω και θα τα καταλάβεις όλα.> την παρακάλεσε.

<Εντάξει. Αλλά όχι εδώ και όχι τώρα.> συμφώνησε η Αλίκη.

<Ωραία το Σάββατο το απόγευμα θα πάμε για καφέ και θα σου εξηγήσω τα πάντα.> της είπε ο Αχιλλέας και εκείνη συμφώνησε. 

Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο της Αλίκης και ο μπαμπάς της την ενημέρωσε ότι τελείωσε το χειρουργείο και σε λίγο θα έβγαινε η μητέρα της. Η Αλίκη σηκώθηκε αμέσως γρήγορα και ο Αχιλλέας απόρησε με αυτή της την κίνηση.

<Πρέπει να φύγω. Σε λίγο θα βγει η μαμά μου. Τα λέμε το Σάββατο.> του είπε γρήγορα και έφυγε για τον όροφο των χειρουργείων.

Είναι λίγο μικρό το κεφάλαιο το ξέρω αλλά αυτή τη βδομάδα έδινα 2 μαθήματα και δεν είχα πολύ χρόνο. Σας έχω υποσχεθεί ότι θα ανεβάζω κεφάλαια κάθε Δευτέρα και Πέμπτη και δεν ήθελα να αθετήσω την υπόσχεση μου. Ελπίζω να είναι μικρό και καλό κεφάλαιο.

Τα λέμε στο επόμενο!!!!