Είναι το τέλος της πέμπτης περιόδου και δεν έχω δει τον Ζάντερ ξανά μέχρι τώρα. Δεν ξέρω γιατί αλλά ένιωσα μια ένταση ανάμεσα σε εκείνον και την Ελένα. Δεν ξεχνάω ότι η συμφωνία έληξε αλλά... Η Κάθριν έρχεται κοντά μου με λίγο ανήσυχο βλέμμα.

''Τι συμβαίνει;'', την ρωτάω.

''Θέλουν να μας μιλήσουν. Είδες την Σάντρα;'', με ρωτάει κοιτώντας γύρω της.

''Πάμε και θα δούμε'', λέω. Η Κάθριν με πάει σε έναν πιο απομακρυσμένο διάδρομο και βλέπω την Ελένα να περπατά νευρικά όταν μας βλέπει. Ένα πράγμα μόνο σκέφτομαι. Πού είναι ο Ζάντερ;

''Που είναι η άλλη;'', μας ρωτά απότομα.

''Η ''άλλη'' έχει όνομα ξέρεις'', λέει η Κάθριν επιθετικά.

''Ότι πεις'', λέει ασυναίσθητα.

''Είπαμε ήρεμα. Θα συζητήσουμε πολιτισμένα'', ακούω την φωνή του Ζάντερ και σε κλάσμα δευτερολέπτου βρίσκεται δίπλα μου και μου χαμογελάει.

''Ωραία, αλλά άντε! Έχουμε και δουλειές'', λέει γυρνώντας απ' την άλλη κοιτώντας τον διάδρομο. Όλοι έχουν μπει μέσα αφού έχει χτυπήσει το κουδούνι. Η Κάθριν κοιτάει και εκείνη προς τα εκεί ανήσυχη. Ο Ζάντερ έχει σταυρώσει τα χέρια του στο στήθος του και μου χαμογελάει. Τον κοιτάω με νόημα.

''Θα συνεχιστεί για πολύ όλο αυτό;'', ψιθυρίζω χωρίς να μας ακούσει κανείς.

''Για όσο θες'', λέει με γλυκό βλέμμα και ασυναίσθητα δαγκώνω το χείλος μου. Τον βλέπω, τρελαίνεται, καίγεται ολόκληρος. Ακούω βήματα και καθώς γυρίζω το κεφάλι μου βλέπω την Σάντρα να έρχεται με γρήγορο βήμα.

''Λοιπόν;'', ρωτάει.

''Επιτέλους!'', αναφωνεί η Ελένα. Ο Ζάντερ αναδεύεται και ξεκινά.

''Θέλουμε να ξανά σκεφτείτε την συμφωνία μας. Δεν θα υπάρξει τίποτα ύπουλο ή καμιά παγίδα. Προστατεύουμε ο ένας τον άλλον και είμαστε στην ίδια πλευρά. Απλά πράγματα'', λέει.

''Ωραία, ας πούμε σας παίρνουμε στα σοβαρά, τότε τι;'', ρωτάει η Κάθριν.

''Θα ψάξουμε να βρούμε πληροφορίες για τον Τράβις και την σύναξη του. Όταν έψαξα, βρήκα ότι ήταν ένας από τους δαίμονες κυρίαρχους του Σάλεμ και εξορίστηκε όταν επανήλθε η ειρήνη. Είναι θέμα χρόνου να χτυπήσει πάλι, και φυσικά αυτό θα αποφέρει χειρότερες επιπτώσεις'', λέει και με κοιτάει.

''Λοιπόν;'', ρωτάει απότομα η Ελένα και ο Ζάντερ την αγριοκοιτά.

''Τι ''λοιπόν''; Νομίζεις είναι μια εύκολη απόφαση να σας εμπιστευτούμε; '', λέει έξαλλη η Σάντρα.

''Σάντρα, ήρεμα'', της λέω.

''Ναι ενώ εμείς πετάμε απ' την χαρά μας.'', λέει ειρωνικά η Ελένα.

''Βρισκόμαστε απλά σε ανάγκη, και ακόμη κι εσείς σαν η χειρότερη όλων των επιλογών πρέπει να σας ακολουθήσουμε'', λέει στον ίδιο τόνο η Σάντρα. Η Ελένα γυρνάει στον Ζάντερ.

''Στο είπα ότι δεν θα δουλέψει. Πάμε να φύγουμε να δούμε τι θα κάνουν μόνες τους'', λέει και πάει να φύγει.

''Βρισκόμαστε όλοι μας σε κίνδυνο. Αν δεν ενωθούμε, δεν έχουμε μέλλον!'', λέει ο Ζάντερ.

''Προτείνω σήμερα να ξεκινήσουμε μια αναζήτηση για πληροφορίες και προς το τέλος προς τα προάστια ή και καλύτερα για συμμάχους.'', λέει.

''Πρέπει να πάμε απόγευμα, αν θέλουμε να είμαστε ασφαλείς. Το βράδυ θα βγουν, πρέπει να γίνουν όλα γρήγορα. Ακόμη και αν είμαστε έξω είναι επικίνδυνα'', λέει η Ελένα η οποία έχει ηρεμίσει.

''Ωραία, λοιπόν ας ξεκινήσουμε στις 6 και βλέπουμε πως πάει'', λέει και κοιτάζει την Ελένα η οποία φαίνεται ανήσυχη.

''Εμείς δεν μπορούμε σήμερα. Έχουμε να πάμε στο δείπνο που κανονίσαμε με τον Νέιτ και τον Νόελ!'', λέει η Κάθριν και μπορώ να νιώσω το φλογισμένο βλέμμα γεμάτο οργή του Ζάντερ να με καρφώνει.

''Διπλό ραντεβού;'', λέει η Ελένα και χαμογελάει –αυτήν την φορά πιο καλοπροαίρετα-.

''Πολύ καλά, θα δούμε εμείς τι θα κάνουμε εσείς πηγαίνετε μην χάσετε την διασκέδαση.'', λέει θυμωμένα ο Ζάντερ καρφώνοντας με πάλι και φεύγει με την Ελένα να τον ακολουθεί. Η Σάντρα μας γνέφει και απομακρύνεται κι εκείνη. Μένουμε μόνο εγώ και η Κάθριν. Δεν έπρεπε να το πει, τα χάλασε όλα. Γιατί δέχτηκα να πάω; Τον βλέπω να απομακρύνεται μέχρι που τελικά εξαφανίζεται . Ζάντερ, μην φεύγεις, είναι το μόνο που ακούω τον εαυτό μου να ψιθυρίζει μες το κεφάλι μου.

''Τέλεια! Θύμωσαν κιόλας. Δεν θα χαλάσουμε εμείς την ημέρα μας για αυτούς. Μπορούμε να το κάνουμε και αύριο...'', λέει η Κάθριν αλλά την αγνοώ. Προχωράω με σκυμμένο το κεφάλι προς τον διάδρομο.

''Τι έπαθες εσύ τώρα;'', με ρωτάει.

''Τίποτα απλά δεν νιώθω καλά. Λέω να πάω σπίτι. Θα με δικαιολογήσεις στον καθηγητή;'', την ρωτάω.

''Ναι, φυσικά. Κοίτα να είσαι καλά μέχρι να έρθουμε να σε πάρουμε'', λέει και μου κλείνει το μάτι. Αρχίζω να περπατάω στην αυλή για να φύγω και ψάχνω με το βλέμμα μου να τον βρω αλλά δεν είναι πουθενά. Συνεχίζω τον δρόμο για το σπίτι με χίλιες σκέψεις να με περιτριγυρίζουν...

***Λίγο μικρούλι αλλα θα γίνουν αρκετά στα επόμενα και χρειάζομαι χρόνο για να γράψω και αλλα κεφαλαια.

Ζήλιες, ζήλιες, ζήλιες χάχα ;) Τι πιστεύετε,αρχίζουν να ερωτεύονται; Σίγουρα έχει αναπτυχθεί ένα ενδιαφέρον ανάμεσα τους. Τα επόμενα κεφαλαια είναι και τα αγαπημένα μου <3 Θέλω γνώμες και τι πιστεύετε ότι θα γίνει στο δείπνο και αντιδράσεις την επομενη μέρα! :)

Vote & Comment <3