Ξυπνάω απ' τον ήχο του ξυπνητηριού. Αναστενάζω και ξαπλώνω πάλι πίσω. Πρέπει να πάω;, σκέφτομαι. Άλλες εφτά ώρες χάσιμο χρόνου. Πρέπει να μιλήσω πάλι στα κορίτσια. Πρέπει να γίνει κάτι. Αν ο Ζάντερ δεν ήταν χθες θα ήμουν νεκρή ή φυλακισμένη. Κάτι πρέπει να γίνει!

Τρέχω προς το σπίτι της Κάθριν και χτυπάω το κουδούνι. Δεν περνάει πολύ ώρα όταν μου ανοίγει.

''Σάντρα; Τι έγινε, νόμιζα θα ερχόμουν να σε πάρω;'', λέει μπερδεμένη αλλά εγώ μπαίνω φουριόζα μέσα. Κοιτάω γύρω μου αλλά δεν βλέπω κανέναν.

''Οι γονείς σου;'', την ρωτάω.

''Έφυγαν πιο νωρίς, πες μου τι συνέβη; Με τρομάζεις.''

''Τι να έγινε; Μίλησα χθες με την Καμίλ. Δεν δέχεται να μας βοηθήσει, ούτε και οι υπόλοιπες. Φοβούνται την δύναμη του Τράβις και των υπολοίπων. Πρέπει να κάνουμε κάτι'', λέω και ακουμπάω το χέρι μου στο μέτωπο μου.

''Ηρέμισε, κάτι θα βρούμε. Αν το πω στην μαμά μου;''

''Είμαι σίγουρη ότι είναι ενημερωμένη. Αν τις πούμε ότι έχουμε επαφές με δυο δαίμονες και θέλουμε να πολεμήσουμε τον Τράβις δεν θα μας αφήσει. Αλλά δεν μπορούμε να το αφήσουμε έτσι!''

''Τότε τι προτείνεις;'', με ρωτάει. Διστάζω. Να της το πω πώς; Παίρνω μια βαθιά ανάσα και αρχίζω.

''Πρέπει να συμμαχήσουμε με τον Ζάντερ και την Ελένα.'', λέω και πριν προλάβει να βγάλει κραυγή συνεχίζω.

''Είναι η μόνη μας ελπίδα Καθ. Τους χρειαζόμαστε και αυτήν την στιγμή είναι οι μόνοι που είναι πρόθυμοι να μας βοηθήσουν.''

''Συμφωνήσαμε ότι δεν μπορούμε να τους εμπιστευτούμε! Δεν γίνεται...''

''ΚΙ όμως. Πρέπει να πάρουμε αυτό το ρίσκο, ακόμη κι αν χάσουμε θα παλέψουμε. Πιστεύω ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Η εκπαίδευση της Τζάσμιν έχει φτάσει ήδη στο δικό μας επίπεδο, έχει ακόμη καιρό αν ανακαλύψει και τις δικές της μοναδικές ικανότητες. Και οι άλλοι δύο θα είναι επίσης καλοί σύμμαχοι. Σκέψου το καλά, Κάθριν. Είναι η μόνη μας ελπίδα.''

Καθώς κλείνω την πόρτα του σπιτιού και πάω να διασχίσω τον κήπο βλέπω τα κορίτσια να κάθονται έξω και να με περιμένουν. Τις πλησιάζω και για λίγα λεπτά η αμηχανία είναι εμφανής.

''Τι συνέβη;'', τις ρωτάω. Η Σάντρα κοιτά την Κάθριν η οποία στρέφει τα μάτια της προς τα επάνω.

''Αναθεωρήσαμε. Πρέπει να συνεργαστούμε μαζί τους όσο επικίνδυνο και αν είναι, αν είναι να ρισκάρουμε, ας τα ρισκάρουμε όλα.'', λέει και της χαμογελάω.

''Τι έπαθε το χέρι σου;'', ρωτάει η Κάθριν και ακολουθώ το βλέμμα της που κοιτάει στο δεξί μου χέρι μια μελανιά.

''Δεν είναι τίποτα, κάτι που έγινε χθες'', λέω και τραβάω το μανίκι μου προς τα κάτω.

''Είσαι σίγουρη; Δεν φαίνεται για τίποτα'', λέει πάλι η Κάθριν και αναστενάζω. Στον δρόμο για το σχολείο τους τα έχω πει όλα. Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Αναθεώρησαν και πρέπει να ξέρουν σε τι κίνδυνο είμαστε όλοι εκτεθειμένοι. Πρώτη ώρα: Μαθηματικά. Δεν με λυπάται ο Θεός;, σκέφτομαι. Μπροστά στα προβλήματα που έχουμε αυτό είναι λίγο... Κάθομαι στο θρανίο μου και η Κάθριν σε αυτό δίπλα μου. Η Σάντρα έχει χημεία. Βλέπω τον Ζάντερ να μπαίνει με άνεση μέσα και να κάθεται σε ένα πιο πίσω θρανίο. Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα μπαίνει και η Ελένα, με εκνευρισμένο αλλά αδιάφορο βλέμμα. Ο καθηγητής μπαίνει στην τάξη και το μάθημα ξεκινά. Απίστευτα βαρετό! Προσπαθώ να συγκεντρωθώ για να λύσω την άσκηση αλλά το νιώθω. Έντονο βλέμμα να με κοιτάει. Γυρνάω ελαφριά προς τα δεξιά και βλέπω τον Ζάντερ να με κοιτάει. Μόλις καταλαβαίνει ότι τον βλέπω μου χαμογελάει. Του ανταποδίδω λίγο και ξαναγυρνάω μπροστά. Τι μου συμβαίνει;

Το κουδούνι χτυπάει για διάλειμμα. Γιατί δεν σταματάω να χαμογελάω; Είναι περίεργο, δεν το έχω ξανανιώσει. Η Κάθριν παρατηρεί το χαμόγελο μου και μου χαμογελάει.

''Τι έγινε; Γιατί χαίρεσαι τόσο;'', λέει. Παίρνω την τσάντα μου και αρχίζουμε να προχωράμε έξω απ' την αίθουσα.

''Απλά θυμήθηκα κάτι'', λέω. Βλέπω τον Ζάντερ να στέκεται λίγα μέτρα μακριά μας. Με βλέπει που τον κοιτάω και μου χαμογελάει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Πάλι... Βλέπω την Ελένα να τον πλησιάζει και του στρέφει το ενδιαφέρον. Είναι ανήσυχη αλλά φαίνεται ότι προσπαθεί να την καθησυχάσει. Είναι κάτι που κάνει πολύ καλά...

''Πάμε;'', ακούω την Κάθριν να λέει προφανώς για συνεχόμενη φορά.

''Τι κοιτάς;'', με ρωτάει και αμέσως στρέφω το βλέμμα μου αλλού.

''Πάμε, να βρούμε και την Σάντρα'', της λέω για να αποφύγω την συζήτηση. Περνάμε κοντά απ' τον Ζάντερ και την Ελένα και βλέπω το βλέμμα του αυτόματα να στρέφεται προς εμένα.

''Ζάντερ, σου μιλάω!'', αναφωνεί η Ελένα αλλά εκείνος χαμογελάει.

''Λοιπόν σκεφτόμουν να βγαίναμε λίγο έξω να περάσουμε καλά, έτσι κι αλλιώς με όλα αυτά είχαμε μείνει σπίτι;''

''Κάθριν, που το πας;'', την ρωτάω με περιέργεια και κοιτάω πίσω μου προς την μεριά του Ζάντερ. Τώρα είναι γυρισμένος προς εμένα κοιτάζοντας με. Δεν ξέρω πώς να αντιδράσω απλά τον κοιτάω.

''Το ξέρω ότι συνέβησαν πολλά αλλά ήσουν μόνη. Τώρα είμαστε όλες μαζί. Λοιπόν ο κολλητός του Νέιτ ο Νόελ είναι πολύ ωραίος και ελεύθερος. Μην μου πεις ότι δεν τον έχεις προσέξει.'', λέει φλυαρώντας.

''Όχι, δεν έπεσε στην αντίληψη μου'', λέω ακόμη κοιτώντας τον Ζάντερ. Κοιταζόμαστε, απλά βλέμματα. Ίσως όμως όχι και τόσο αθώα.

''Ωραία τι λες να βγούμε σήμερα το απόγευμα όλοι μαζί να γνωριστείτε καλύτερα;'', λέει η Κάθριν βγάζοντας με απ' τον δικό μου κόσμο.

''Συγγνώμη, τι;'', λέω και γυρνάω προς εκείνη.

''Καλά, δεν με παρακολουθούσες τόση ώρα; Τι πρόσεχες;'', λέει στρέφοντας το βλέμμα της στο μέρος που στεκόταν ο Ζάντερ, αλλά τώρα δεν είναι κανείς.

''Πουθενά. Εμ, εντάξει. Αλλά Καθ... Δεν νιώθω τόσο άνετα, ούτε καν ξέρω το παιδί, θα βγω μαζί του;''

''Ευκαιρία να τον γνωρίσεις καλύτερα'', λέει και μου κλείνει το μάτι. ''Λοιπόν πάω να βρω τον Νέιτ και να το κανονίσουμε. Τα λέμε μετά!'', λέει και φεύγει. Βλέπω την Σάντρα να βγαίνει απ' το γραφείο του διευθυντή.

''Έγινε κάτι;'', την ρωτάω.

''Όχι, τίποτα σημαντικό. Τι έγινε με την άλλη την τρελή; '', λέει και μου χαμογελάει.

''Τρέχει να κανονίσει το διπλό ραντεβού με εμένα και ένα φίλο του Νέιτ'', λέω και σταυρώνω τα χέρια μου στο στήθος μου.

''Ωχ, κατάλαβα. Ε, καλά και αυτή μετά από ότι συνέβη θέλει να βγείτε όλοι μαζί;''

''Αχ, δεν ξέρω. Σάντρα, πάρε σε παρακαλώ την θέση μου, δεν μπορώ''

''Χα, τα έχω περάσει κι εγώ! Δεν ξέρεις τι έχω περάσει για να πείσω την Κάθριν ότι δεν θέλω να είμαι με κάποιον ακόμη... Μου είχε συστήσει όλους τους φίλους του Νέιτ και τους φίλους των φίλων του. Αν είναι δυνατόν!'', λέει και γελάμε.

''Σύρμα, έρχεται'', λέει και χασκογελάμε.

''Λοιπόν κανονίστηκε! Σήμερα στις 8.00 θα πάμε για φαγητό! Τι λες;'', με ρωτάει ενθουσιασμένη.

''Καθ, κοίτα δεν ξέρω...'', της λέω διστακτικά.

''Ξέρω ότι έχουν συμβεί πολλά, αλλά θα είμαστε σε δημόσιο χώρο με πολλά άτομα και δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί κάτι. Επίσης θα περάσουμε κάλα! Και αν, λέω αν δεν σου αρέσει δεν το συνεχίζεις'', λέει. Ρίχνω ένα ανήσυχο βλέμμα στην Σάντρα και εκείνη ανασηκώνει τους ώμους της.

''Καλά...'', λέω αναστενάζοντας και η Κάθριν με αγκαλιάζει.

''Ωραία! Λοιπόν τρέχω να πάω στην τάξη και θα περάσουμε απ' το σπίτι σου στις 7.30! Γεια!'', λέει όταν χτυπάει το κουδούνι. Κοιταζόμαστε με την Σάντρα και γελάμε καθώς πηγαίνουμε στην τάξη.

Hello again <3

Μα τι κάνουν αυτοί; Χάχα εύχομαι να σας άρεσε το part αλλα σίγουρα τα αλλα θα είναι πολύ καλύτερα. Λοιπόν τι λέτε να γίνει στο ραντεβού; Μήπως ο Zander και η Jasmine αρχίζουν να ερωτεύονται; Θα δείτε :* Μην ξεχνάτε, ο κίνδυνος παραμονεύει πάντοτε!

Vote &Comment <3