''Τι έκανες; Πώς το έκανες; Οι μάγισσες δεν έχουν τέτοιες δυνάμεις!'', φωνάζει. Ευτυχώς δεν υπάρχουν παιδιά σε απόσταση 10 μέτρων.

''Δεν ξέρω πως το έκανα. Ήθελα να μάθω τι σκέφτεσαι, ποιο είναι το σχέδιο σου'', προσπαθώ να δικαιολογηθώ.

''Ω αλήθεια; Και εισβάλοντας στο μυαλό μου το πετυχαίνεις; Τι βρήκες; Πες μου'', μου φωνάζει και νευριάζω.

''Καταρχάς μην μου φωνάζεις! Ήθελα να δω τι θες να με κάνεις, εμένα και τις δυνάμεις μου και ξαφνικά μαθαίνω ότι υπάρχει μια ομάδα δαιμόνων που με κυνηγάει! Αν είναι δυνατόν!'', του φωνάζω στον ίδιο τόνο.

''Τώρα δηλαδή καταλαβαίνεις τι εννοώ; Δεν θέλουμε να σε σκοτώσουμε απλώς να δανειστούμε ένα μέρος της μαγείας σου ώστε να μπορέσουμε να φέρουμε την πόλη στον κανονικό της ρυθμό!''

''Ο ρυθμός της πόλης είναι κανονικός Ζάντερ! Εσύ απλώς θέλεις παραπάνω δύναμη για εξουσία''

''Ναι, γιατί αν αφήσω τους άλλους να κλέψουν τις δυνάμεις σου θα καταστρέψουν την πόλη και θα σε σκοτώσουν! Με τις δυνάμεις σου θα τους συνεφέρω ή τουλάχιστον θα τους διώξω και θα τους απαγορεύσω να ξανά έρθουν! Το σχέδιο μου είναι πιο βολικό! Προσπαθώ να προστατεύσω εσένα και το Σάλεμ!'', λέει και μένω άφωνη. Γιατί δεν το συνειδητοποίησα μόνη μου;

''Είσαι καλυμμένη τώρα; Αν πάρουν στα χέρια τους τις δυνάμεις σου θα σκοτώσουν όλες τις μάγισσες στην πόλη, θα καταστρέψουν το Σάλεμ και θα μας υποδουλώσουν. Δεν θα σας δείξουν έλεος! Θα σας σκοτώσουν όλες! Δεν νομίζω να σας συμφέρει.''

''Αν όλα αυτά τα έκανες για να μας προστατεύσεις αν και θα έχεις κι εσύ προνόμια γιατί δεν μας το είπες; Γιατί δεν μου εξήγησες τον κίνδυνο!''

''Στο είπα. Χιλιάδες φορές απ' την πρώτη στιγμή που σε είδα. Να προσέχεις γιατί υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι. Το Σάλεμ είναι μυστήριο μέρος.''

''Νόμιζα αυτό ήταν υπαινιγμός για εσένα'', αποκρίνομαι.

''Σίγουρα, αλλά δεν καταλαβαίνεις! Εκείνο το διάστημα μας παρακολουθούσαν, μπορούν να εισβάλουν στο Σάλεμ και σε λίγες ώρες να είναι μες τις φλόγες. Δεν θα δείξουν έλεος σε κανέναν! Το έχουν πει τόσες φορές'', λέει. Το κουδούνι χτυπάει και όλοι μπαίνουν στις τάξεις. Γυρίζω και τον κοιτάω ξανά.

''Τι κάνουμε τότε;'', τον ρωτάω.

''Ειλικρινά δεν ξέρω. Το σχέδιο ήταν να τους δείξουμε ότι αυτή η πόλη είναι ήδη κατοικήσιμη από εμένα και την αδερφή μου, αλλά δεν τους ενδιαφέρει. Βρίσκονται λίγο πιο μακριά απ' τα περίχωρα και δε αργούν να έρθουν αν γίνει τίποτα''

''Με κυνηγούν, έτσι; Θέλουν να με σκοτώσουν'', τον ρωτάω και φοβάμαι. Φοβάμαι την απάντηση του. Δεν είμαι συνηθισμένη σε τέτοια. Μπορεί να του έπαιζα την έξυπνη ότι τώρα είμαι στο ίδιο επίπεδο με εκείνον αλλά αν ο Ζάντερ δεν μπορεί να διώξει ''αυτούς'' τους δαίμονες που καραδοκούν στα περίχωρα τότε ποιος μπορεί; Το βλέμμα του Ζάντερ δείχνει φόβο, ανησυχία και λύπη. Μου γνέφει καταφατικά.

''Τι θα κάνουμε;''

''Εσύ; Θα συνεχίσεις την εκπαίδευση σου και θα εξασκηθείς σε όσα μπορείς ώστε να είσαι έτοιμη να αντιμετωπίσεις το οτιδήποτε'', λέει τονίζοντας την τελευταία φράση θυμίζοντας μου την συζήτηση μας.

''Και εσύ; Εσύ και η Ελένα;''

''Θα επικοινωνήσουμε με δαίμονες εκεί κοντά και θα προσπαθούμε να ενημερωθούμε. Μας έχουν από κοντά μέχρι να τους δώσουμε αυτό που θέλουν''

''Περίμενε. Τι εννοείς; Τι ζητούν από εσάς;'', του λέω μπερδεμένη.

''Να σε παραδώσουμε σε αυτούς'', λέει και παγώνω. Δεν μπορεί. Δεν γίνεται. Πώς μπορούν να ζητάνε κάτι τέτοιο; Γιατί να με σκοτώσουν; Τι τους έχω κάνει; Προφανώς είμαι ένα εμπόδιο που πρέπει να περαστεί. Και ο Ζάντερ; Τι θα κάνει; Θα με δώσει; Αν ήθελε να με δώσει θα το είχε κάνει εδώ και καιρό.

''Μπορεί να φαινόμαστε κακοί αλλά δεν είμαστε. Θέλουμε μόνο την πόλη μας πίσω, τίποτε άλλο. Μας έχουν υποσχεθεί προνόμια αν σε παραδώσουμε σε εκείνους αλλά δεν τους εμπιστεύομαι. Οι δαίμονες είναι καλοί στα ψέματα. Θα μας κάψουν όλους στην πυρά και θα τα ξανά αρχίσουν όλα απ' την αρχή. Ίσως το κάνουν απλώς για εκδίκηση και μετά απ' την καταστροφή όλων απλώς φύγουν αλλά τότε θα είμαστε νεκροί.'', λέει. Δεν υπάρχει αυτό. Πρώτα νομίζω ότι ο Ζάντερ είναι ένας σατανικός και ύπουλος δαίμονας με σκοπό την εξουσία και τον θάνατο μου και τώρα μαθαίνω ότι υπάρχουν άλλοι δαίμονες πιο ύπουλοι και σατανικοί με την επιθυμία να με σκοτώσουν και φυσικά το κερασάκι στην τούρτα ο Ζάντερ και η αδερφή του με υπαινιγμούς και ψεύτικες απειλές με προστατεύουν. Ωραία.

''Καλύτερα να τα εξηγήσεις όλα αυτά στις φίλες σου. Είναι σημαντικό να ξέρουν, θα είναι και αυτές μεγάλος στόχος''

''Ναι αλλά τι θα γίνει αν...'', πάω να πω αλλά αφήνω την φράση να αιωρείται.

''Δεν θα γίνει τίποτα, το μόνο που χρειάζεται είναι να είστε προετοιμασμένες για όλα. Εμείς απ' την μεριά μας θα τραπούμε σε συμβιβασμούς ή παρόμοιες ενέργειες. Αν και δεν νομίζω να τους αλλάξουμε γνώμη. Η μόνη λύση είναι να μαζευτεί στόλος και απ' τα δυο είδη και να είναι έτοιμος να πολεμήσει''

''Μα, τι θα γίνει με τους ανθρώπους; Ο πληθυσμός του Σάλεμ αποτελείται από πολλούς. Δεν είναι όλοι υπερφυσικά πλάσματα.''

''Το ξέρω αλλά αφού δεν έχουμε βρει ακόμη λύση και τίποτα δεν φαίνεται στον ορίζοντα πρέπει να προετοιμαστούμε. Υπάρχουν δαίμονες εδώ στο Σάλεμ που θέλουν να ζήσουν ειρηνικά και πιστεύω θα θέλουν να υπερασπιστούν την πόλη τους. Τίποτα δεν είναι αδύνατο''

'' Έπρεπε να μου τα είχες πει αυτά απ' την πρώτη στιγμή. Όχι τώρα.''

''Θα άλλαζε κάτι;'', ρωτάει με περιέργεια.

''Αν έφευγα; Δεν θα γινόταν τίποτα από όλα αυτά και όλοι θα ήταν ασφαλείς'', λέω νευρικά και κάνω να τον προσπεράσω αλλά με κρατάει.

''Δεν το καταλαβαίνεις Τζάσμιν; Αυτοί σε έφεραν εδώ. Ήξεραν που ήσουν και που ζούσες, σε έφεραν εδώ στα μέρη τους για να πάρουν αυτό που είναι δικό τους'', λέει. Γιατί; Γιατί; Επαναλαμβάνεται αυτή η λέξη στο μυαλό μου.

''Τζάσμιν κοίτα. Το ξέρω ότι σου είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσεις κάποια πράγματα αλλά... αυτή είναι η αλήθεια!'', λέει και τον κοιτάω.

''Δηλαδή προσπαθείς να μου πεις ότι εσύ και η αδελφή σου με προστατεύετε; Αλήθεια τώρα;'', του λέω ειρωνικά.

''Δεν συμφέρει καμιά απ' τις δυο πλευρές να πάρουν την πόλη εκείνη και το ξέρεις''

''Όχι, δεν ξέρω τίποτα. Πας να με παραμυθιάσεις με ανοησίες και να με κάνεις να πιστέψω ότι είσαι με το μέρος μου'', λέω και αρχίζω να βηματίζω γρήγορα αλλά εκείνος μπαίνει μπροστά και με σταματάει κρατώντας με απ' τα μπράτσα.

''Ωραία, ίσως στην αρχή το μόνο που με ενδιέφερε ήταν πως θα σου κλέψω τις δυνάμεις και πως θα πάρω πίσω το Σάλεμ για τους δικούς μου αλλά έχουν μεγαλύτερες δυνάμεις και είναι εύκολο να μας νικήσουν. Δεν μπορώ να τους αφήσω να σε πειράξουν!'', λέει και με κοιτά βαθιά στα μάτια. Για μια στιγμή όλα παγώνουν, είμαι μόνο εγώ κι εκείνος. Κοιτάω μέσα στα μάτια μου και προσπαθώ να καταλάβω. Προσποιείται; Θέλει να μου κάνει κακό; Με κοιτάει έντονα. Τι προσπαθεί να καταλάβει; Το βλέμμα του αποκαλύπτει απόγνωση και φόβο. Είναι όμως αληθινά;

''Ζάντερ!'', ακούγεται μια φωνή πίσω μου κι εκείνος με αφήνει. Γυρνάω και βλέπω την Ελένα να έρχεται κοντά μας.

''Λοιπόν; Φαντάζομαι ότι της εξήγησες'', λέει απευθυνόμενη στον Ζάντερ. Γυρνάω και τον κοιτάω.

''Ναι, η κατάσταση δεν είναι παίξε-γέλασε'', της αποκρίνεται εκείνος και γυρνάω στην Ελένα.

''Λοιπόν είσαι σύμφωνη; Θα δανείσεις τις δυνάμεις σου στον Ζάντερ για να τα κανονίσουμε;'', λέει και τότε παγώνω.

''Τι;'', είναι το μόνο που βγαίνει απ' το στόμα μου. Γυρνάω προς τον Ζάντερ ο οποίος κοφτά κάνει νόημα στην Ελένα προφανώς για να μην συνεχίσει.

''Δεν ήταν αυτό που συμφωνήσαμε. Υποτίθεται θα διαπραγματευόσουν μαζί τους ενώ θα τελείωνα την εκπαίδευση μου.''

''Ναι και αυτό αλλά..'', ξεκινάει να λέει αλλά η Ελένα τον διακόπτει.

''Καλά, τι ακριβώς συμφωνήσατε; '',λέει και μετά γυρνάει σε εμένα.

''Το σχέδιο ήταν να δώσεις τις δυνάμεις σου στον Ζάντερ ώστε να μπορέσει να τους υποτάξει. Είναι επικίνδυνοι τόσο για εμάς όσο και για εσάς. Δεν μπορούμε να διαπραγματευτούμε άλλο!''

''Αυτό ήταν ''τέρμα το προεδριλίκι και τα αστεία'';'', τον ρωτάω και τον κοιτάζω με απέχθεια.

''Και να φανταστείς ότι για μια στιγμή σε πίστεψα. Δεν πρόκειται να ξανασυμβεί.'', λέω και πάω να φύγω αλλά η Ελένα μπαίνει μπροστά μου.

''Όπα κοριτσάκι, πού νομίζεις ότι πας; Αν δεν θέλεις να μας βοηθήσεις δεν θα σε βοηθήσουμε και εμείς''

''Δεν χρειάζομαι την βοήθειά σας''

''Τότε υπάρχει και διαφορετικός τρόπος.'', λέει και τότε βλέπω κάτι που δεν έχω ξαναδεί. Τα μάτια της σκουραίνουν μέχρι που δεν μπορώ να διακρίνω το φυσικό τους χρώμα και πριν το καταλάβω με έχει πιάσει απ' τον λαιμό και με έχει πετάξει στα απέναντι ντουλάπια.

***Σχολιάζετε παρακαλώ αν σας αρέσει. Είναι πολύ σημαντικό για εμένα :)

Θα ξαναβάλω το πολύ άλλα δυο γιατί την Τετάρτη θα φύγω για διακοπές και δυστυχώς δεν θα έχω ίντερνετ. Άρα μέχρι την Τετάρτη θα μπει κάποιο αλλά το επόμενο θα είναι σίγουρα αρχές Αυγούστου. Θέλω όμως να ξέρω αν σας αρέσει για να συνεχίζω και αν σας αρέσει να το ψηφίζετε το κάθε παρτ <3