''Κι εγώ '', του λέω και μου χαμογελάει. Συνεχίζουμε το δρόμο για το σχολείο χωρίς να μιλάμε. Φτάνουμε στην είσοδο και χωριζόμαστε . Πάω στην τάξη μου και κάθομαι σε μια θέση βγάζοντας τα βιβλία μου. Τριγωνομετρία. Καθώς αφήνω τα βιβλία μου στο θρανίο μου το βλέμμα μου πέφτει σε μια κοπέλα στην μπροστά σειρά που με κοιτάει. Της χαμογελάω δειλά και εκείνη με πλησιάζει. Είναι πολύ όμορφη. Έχει απαλά καστανά μαλλιά με όμορφα μελιά μάτια. Το ντύσιμο της είναι μοντέρνο και ξεχωριστό.

''Πρέπει να είσαι καινούρια. Είμαι η Κάθριν.'', μου συστήνεται χαμογελαστά και μου προσφέρει το χέρι της.

''Τζάσμιν, χαίρομαι που σε γνωρίζω.'', της χαμογελάω και της σφίγγω το χέρι. Ένας ηλεκτρισμός μας διαπερνάει και εκείνη με κοιτάει στα μάτια. Το βλέμμα της σοβαρεύει για 2 δευτερόλεπτα αλλά μετά αποκτάει πάλι εκείνο το γλυκό χαμόγελο.

''Λοιπόν εύχομαι να έχεις μια καλή σχολική χρονιά. Αν θες θα μπορούσαμε να κάνουμε παρέα.'', μου λέει κοιτάζοντας με στα μάτια.

''Σίγουρα. Θα το ήθελα πάρα πολύ.'' Και πράγματι το εννοώ. Φαίνεται πάρα πολύ συμπαθητική. Κάθεται στην θέση της μπροστά χαμογελώντας μου για άλλη μια φορά πριν μπει στην τάξη ο καθηγητής. Ναι, ίσως η σχολική χρονιά να είναι καλή. Λίγα λεπτά αργότερα, στην μέση του μαθήματος. Η πόρτα χτυπάει και μια κοπέλα μπαίνει μέσα τρέχοντας. Κάθεται στην θέση πίσω από την Κάθριν και αρχίζει και βγάζει τα βιβλία της.

''Χίλια συγγνώμη κύριε, δεν θα ξανασυμβεί'', λέει με τα μεγάλα παρακλητικά πράσινα μάτια της.''

''Δεσποινίς Έβανς, το θεωρείται πρέπων και σωστό να αργείτε την πρώτη μέρα του σχολείου;'', της λέει με αυστηρό ύφος.

''Συγγνώμη κύριε, δεν θα ξανασυμβεί.'', ψελλίζει.

''Το ελπίζω. Δεσποινίς Φιλντς μπορείτε να δείξετε στην συμμαθήτριά σας την σελίδα που βρισκόμαστε;'', λέει και γυρίζει στον πίνακα για να συνεχίσει την άσκηση. Η Κάθριν γνέφει καταφατικά και γυρίζει στην κοπέλα με τα πράσινα μάτια και τα ξανθά μαλλιά. Άρχισαν να μιλάνε γρήγορα και ψιθυριστά. Στο τέλος η Κάθριν γυρνάει μπροστά και η ξανθιά κοπέλα με κοιτάει χαμογελώντας. Της ανταποδίδω το χαμόγελο και προσπαθώ να συγκεντρωθώ στο μάθημα αν και πολλές φορές την πιάνω να με κοιτάζει από το δίπλα θρανίο. Το κουδούνι χτυπάει και βάζω τα βιβλία στην τσάντα μου και είμαι έτοιμη να φύγω για το επόμενο μάθημα όταν η Κάθριν και το ξανθό κορίτσι με πλησιάζουν.

''Τζάσμιν, θα ήθελα να σου γνωρίσω μια πολύ καλή μου φίλη. Σάντρα από εδώ η Τζάσμιν, Τζάσμιν η Σάντρα.'' Η Σάντρα με κοιτάει γλυκά και μου σφίγγει το χέρι. Προσπαθώ να αγνοήσω τον υπερβολικό ενθουσιασμό της Κάθριν γιατί με αγχώνει υπερβολικά.

''Χαίρομαι που σε γνωρίζω'', μου απαντάει.

''Κάθριν γιατί δεν κάνουμε μια ξενάγηση του σχολείου στην Τζάσμιν;'', λέει στην Κάθριν και εκείνη την κοιτάει ενθουσιασμένη.

''Ναι, σίγουρα. Έτσι κι αλλιώς έχουμε πολλά να πούμε.''. Η Σάντρα με κοιτάει.

''Πάμε;'', της γνέφω καταφατικά και περνάμε προς τον διάδρομο του σχολείο. Μέσα σε δέκα λεπτά έχω μάθει σχεδόν τα πάντα για εκείνες και την ζωή τους εδώ. Είναι εύκολο να καταλάβεις ότι η Σάντρα είναι η πιο σοβαρή και προσγειωμένη ενώ η Κάθριν πιο ενθουσιώδης και ονειροπόλα. Δεν νομίζω να έβρισκα πιο κατάλληλα άτομα για να αρχίσω μια φιλία. Είναι και οι δυο εκπληκτικές. Όταν έμαθαν τον λόγο που μετακόμισα στεναχωρήθηκαν και μου εγγυήθηκαν ότι εδώ θα περάσω υπέροχα και θα τα ξεπεράσω όλα.

''Για την μητέρα σου τι ξέρεις;'', ρωτάει η Σάντρα.

''Μόνο ότι την έλεγαν Κασσάνδρα, ζούσε εδώ στο Σάλεμ όταν ήταν μικρή αλλά για κάποιον περίεργο λόγο εξαφανίστηκε όταν ήμουν περίπου τριών. Η Κάθριν και η Σάντρα ανταλλάζουν βλέμματα. ''Είναι λυπητερό αλλά σε καταλαβαίνω. Κι εγώ έχασα την μητέρα μου σε μικρή ηλικία. Ούτε καν την θυμάμαι. Μόνο από φωτογραφίες.'', απαντάει η Σάντρα και μου χαμογελάει συμπονετικά. Το κουδούνι χτυπάει και σημάνει την έναρξη της δεύτερης περιόδου.

''Αχχ, έχουμε αγγλικά. Τζαζ τι έχεις για μάθημα;'', με ρωτάει η Κάθριν και κοιτάω το πρόγραμμα μου.

''Αγγλικά'', της λέω .

''Άρα θα σας συναντήσω την επόμενη ώρα. Τα λέμε.'', λέει η Σάντρα και μας χαιρετά με χαμόγελο. Η Κάθριν κι εγώ πηγαίνουμε προς την αντίθετη κατεύθυνση από την οποία έφυγε η Σάντρα.

''Λοιπόν τι λες; Πως σου φάνηκε η Σάντρα;'', με ρωτάει η Κάθριν.

''Είναι πολύ καλή, το ίδιο κι εσύ. Είμαι τυχερή που συνάντησα εσάς πρώτα. Δεν έχω συναντήσει πιο συμπαθητικούς ανθρώπους'', λέω και το εννοώ. Νιώθω ότι μπορώ να δεθώ μαζί τους. Αυτό το συναίσθημα είναι τέλειο. Η Κάθριν γελάει και με κοιτάζει καθώς μπαίνουμε στην τάξη.

''Το ίδιο ισχύει και για εμάς. Πάντως είσαι τυχερή που έπεσες πάνω μας. Δεν είναι όλοι το ίδιο ευγενικοί.''

''Το φαντάζομαι'', αποκρίνομαι. Η Κάθριν κάθεται στο δίπλα θρανίο και ανταλλάζουμε μερικές κουβέντες μες το μάθημα. Καθώς ο καθηγητής διάβαζε ένα απόσπασμα από ένα μυθιστόρημα η πόρτα ανοίγει και μπαίνει μέσα ένα ψιλό μελαχρινό αγόρι. Ο καθηγητής σταματά την παράδοση και τον κοιτά καθώς το αγόρι ανενόχλητο κάθεται δυο θέσεις δεξιά από την Κάθριν.