Ο Ζάντερ κατέβασε το κινητό από το αυτί του και το έβαλε στην τσέπη του. Μόλις πριν από λίγο, είχε τηλεφωνήσει στην Ελένα για να της πει που βρίσκονταν. Καθόταν σε ένα μικρό ζεστό καθιστικό με τα μαλλιά του να στάζουν σταγόνες στο απαλό κάλυμμα του καναπέ. Η Σάντρα είχε προσφερθεί να τους βρει κουβέρτες αλλά μόνο η Τζάσμιν είχε δεχτεί μία. Εκείνη και η Σάντρα κάθονταν λίγο παραπέρα, μιλώντας σιγανά, δίνοντας του την ευκαιρία να μιλήσει στο τηλέφωνο. Η Τζάσμιν ήταν επίσης βρεγμένη αλλά πιο πολύ ταραγμένη, κάτι που προσπάθησε να κρύψει αλλά η Σάντρα κατάλαβε αμέσως.

''Για να καταλάβω'', ξεκίνησε να λέει η Σάντρα, όταν ήρθε ο Ζάντερ να καθίσει κοντά τους.

''Πήγες στην βιβλιοθήκη, να δεις μήπως υπάρχει κάτι παραπάνω σε πληροφορίες που δεν είχαμε βρει. Και καθώς έφευγες, κατάλαβες πως σου είχαν στήσει ενέδρα δυο δαίμονες''

''Σωστά'', είπε η Τζάσμιν γνέφοντας στη φίλη της.

'' Αλλά εσύ –'', είπε γνέφοντας αυτή τη φορά στη μεριά του Ζάντερ, ο οποίος σήκωσε ψηλά το χέρι του δηλώνοντας παρών. ''Περνούσες από εκεί και την πήρες μαζί σου, με αποτέλεσμα να σας καταδιώξουν και τους δύο''

''Ολόσωστη!'', είπε ο Ζάντερ θριαμβευτικά.

''Και ήρθατε εδώ επειδή..;'', ρώτησε με εμφανή περιέργεια. ''Όχι, ότι φυσικά δεν θα ήθελα να σας βοηθήσω. Προς Θεού! Απλά μου φαίνεται περίεργο'', είπε γρήγορα.

''Όταν διάβαζα τα έγγραφα με την κατάσταση των ονομάτων όλων των μαγισσών στο Σάλεμ και των κατοικιών τους, είχα δει μια υποσημείωση στο δικό σου με την επιγραφή ''ασφαλές''. Και πράγματι, όταν ήρθα να το ελέγξω, κατάλαβα το γιατί. Το σπίτι σου έχει γύρω του ένα ενεργειακό πεδίο αρκετά ισχυρό για να αποτρέψει την είσοδο δαιμονικών δυνάμεων. Είναι το ισχυρότερο στο Σάλεμ'', εξήγησε ο Ζάντερ.

''Δαιμονικές δυνάμεις; Χωρίς παρεξήγηση αλλά εσύ δεν πιάνεσαι;'', είπε δείχνοντας τον με τα χέρια της.

''Το πεδίο με το οποίο είναι θωρακισμένο το σπίτι σου είναι για πολύ ισχυρότερη απειλή'', είπε ρίχνοντας μια πλάγια ματιά στην Τζάσμιν. Η κοπέλα ευθύς κατάλαβε ότι το ενεργειακό πεδίο της μηχανής ήταν πολύ κατώτερο από εκείνο του σπιτιού της Σάντρα.

''Μα γιατί;'', αναρωτήθηκε η Σάντρα. ''Γιατί να χρειάζομαι εγώ περισσότερη ασφάλεια από τις άλλες μάγισσες στο Σάλεμ;''

''Α, αυτό σίγουρα είναι ένα καλό ερώτημα.'', είπε ο Ζάντερ, ξεκινώντας να κάνει μια περιήγηση στο σπίτι. ''Γιατί δεν ρωτάς για παράδειγμα... τον μπαμπά σου;'', της είπε σηκώνοντας μια κορνίζα από ένα ξύλινο τραπεζάκι και δείχνοντάς την. Η φωτογραφία έδειχνε την Σάντρα και τον μπαμπά της να είναι αγκαλιασμένοι και να χαμογελούν με κέφι στην κάμερα. Η Σάντρα κρατούσε ένα βραβείο στο χέρι της σηκώνοντας το περήφανα και ο μπαμπάς της την αγκάλιαζε χαρούμενος.

''Ο πατέρας μου είναι καθηγητής, λείπει σε συνέδριο'', είπε κοφτά αρπάζοντας την κορνίζα από τα χέρια του και τοποθετώντας την στη θέση της. Ο Ζάντερ ήταν έτοιμος να απαντήσει, όταν ακούστηκε ο ήχος του κουδουνιού. Η Τζάσμιν κοίταξε τρομοκρατημένη την Σάντρα. Η Σάντρα φυσικά κατάλαβε το λόγο. Αν ο πατέρας της ερχόταν νωρίτερα, σίγουρα δεν θα τρελαινόταν από χαρά, αν έβρισκε έναν δαίμονα να κάθεται στο σαλόνι του.

''Ηρεμήστε. Αυτή πρέπει να είναι η Ελένα'', απάντησε ο Ζάντερ στις ανήσυχες σκέψεις τους με γλυκό τόνο.

''Φοβερά, έχουμε απαρτία'', μουρμούρισε η Σάντρα, καθώς πήγαινε στην πόρτα, χωρίς όμως να την ακούσει ο Ζάντερ. Παίρνοντας ανάσα, άνοιξε την πόρτα για να βρει πράγματι τη μελαχρινή κοπέλα να στέκει βρεγμένη στο κατώφλι της. Ούτε η Ελένα περίμενε να την δει τόσο γρήγορα μπροστά της. Τίναξε τα βρεγμένα της μαλλιά προς τα πίσω και διώχνοντας την αμηχανία της είπε: ''Εδώ συνεχίζεται το πάρτι;'', βάζοντας το χέρι στη μέση.

Η Σάντρα δεν μπόρεσε να μην χαμογελάσει έστω και λίγο. Παραμέρισε και έδειξε με το χέρι της το εσωτερικό του σπιτιού στην Ελένα. Ευτυχώς για εκείνη –ή μάλλον για τα έπιπλα του σπιτιού- η Ελένα δεν ήταν τόσο βρεγμένη όσο ο Ζάντερ. Μόλις η νεαρή κοπέλα πρόσεξε τους άλλους δύο προσκεκλημένους, προχώρησε όλο αυτοπεποίθηση μέσα στο δωμάτιο.

''Τι καλά που σας βρίσκω εδώ! Χαίρομαι που δεν σκοτωθήκατε ...περίπου'', είπε εύθυμα απευθύνοντας την τελευταία λέξη στην Τζάσμιν και υψώνοντας τα μάτια της στον ουρανό. ''Καμιά άλλη αποστολή διάσωσης που μπορεί να στοιχίσει την ζωή μου έχετε ή σας τελείωσαν όλες;'', είπε ειρωνικά βάζοντας τα χέρια στη μέση.

''Ελένα, πραγματικά ευχαριστούμε. Εμείς δεν –'', ξεκίνησε να λέει η Τζάσμιν αλλά η Ελένα την διέκοψε. ''Δεν θα επιβιώνατε χωρίς εμένα; Κάτι έχω καταλάβει''

Ακούγοντας τα λόγια της ο Ζάντερ εντόπισε την διπλή όψη τους και γέλασε. Η αλήθεια ήταν πως, αν δεν ήταν η Ελένα, θα είχαν φάει τα μούτρα τους άπειρες φορές μέχρι τώρα.

''Με εσένα θα τα πούμε αργότερα'', του έριξε μια φαρμακερή ματιά η αδερφή του.

''Δεν καταλαβαίνω. Εσύ πώς βρέθηκες εκεί;'', ρώτησε η Σάντρα και για πρώτη φορά αυτή τη βραδιά, το βλέμμα της Ελένα μαλάκωσε καθώς στράφηκε να απαντήσει στη Σάντρα.

''Με κάλεσαν στο τηλέφωνο πριν από λίγη ώρα. Μπορώ να πω μάλιστα ότι στην αρχή δυσκολεύτηκα κάπως'', είπε κοιτάζοντας γύρω το σπίτι. ''Αλλά στην τελική υπερίσχυσε η οξύνοια μου...'' και καθώς έστρεψε το βλέμμα της πίσω στους υπόλοιπους, πρόσθεσε: ''Και σας βρήκα. Φυσικά έχει γίνει πολύ καλή δουλειά εδώ. Το παρατήρησες Ζάντερ;'' Ο Ζάντερ έγνεψε καταφατικά.

''Μα, τι ακριβώς είναι αυτό το... προστατευτικό πεδίο;'', είπε η Σάντρα σταυρώνοντας τα χέρια της στο στήθος της.

''Τα πράγματα είναι απλά... στο περίπου'', είπε κάνοντας μια γκριμάτσα. ''Το ενεργειακό πεδίο γύρω από το σπίτι σου είναι αρκετά ισχυρό. Τόσο ισχυρό...'', είπε δείχνοντας με τον δείκτη της ψηλά, ''που δεν επιτρέπει την ανίχνευση οποιασδήποτε μαγικής ενέργειας. Ακόμη και δαιμονικής.''

''Με λίγα λόγια...'', είπε καθώς θρονιάστηκε σε μια κοντινή πολυθρόνα με υπεροπτικό χαμόγελο, ''για καλή μας τύχη, όποιος κι αν σας κυνηγούσε δεν μπορεί να βρει με τίποτα τα ίχνη σας. Όχι, ότι χρειάζεται να φοβάστε, μιας και τους κανόνισα.''

''Ωραία, αυτό σημαίνει ότι είμαστε εντάξει; Ασφαλείς;'', ρώτησε η Τζάσμιν μετά από λίγο.

''Καθώς φαίνεται'', απάντησε αδιάφορα η Ελένα.

''Κάτι άλλο τώρα. Πότε ξεκινάμε;'', είπε η Σάντρα καρφώνοντας το βλέμμα της στον Ζάντερ. Εκείνος ένωσε μπροστά του τις παλάμες του και τις έτριψε θεατρικά.

''Αυτό είναι ένα καλό ερώτημα. Λοιπόν, έχω μια ιδέα για το πώς να κερδίσουμε κάποιες μέρες ρεπό από το σχολείο, κι έτσι να μην καταλάβουν τίποτα, ούτε οι δικοί σας, αλλά ούτε και τα συμβούλια για την απουσία μας''

''Αυτό δεν θα' ναι καλό'', είπε η Ελένα, παρατηρώντας το πονηρό χαμόγελο του.

''Τι έχεις στο νου σου;'', ρώτησε η Σάντρα και το χαμόγελο του Ζάντερ μεγάλωσε.

Γεια σας και πάλι!

Δυστυχώς, η καθυστέρηση αυτή ήταν ιδιαίτερα μεγάλη για πολλούς λόγους. 1ον γιατί η εμπειρία στην κατασκήνωση ήταν κάπως εξαντλητική κι έτσι χρειάστηκε μέρες για να ''ανακάμψω''. 2ον γιατί ξεκίνησα το πανεπιστήμιο και μέχρι να προσαρμοστώ στα μαθήματα και να κάνω κάποια διαδικαστικά, ε με πήραν οι μέρες. Όσοι/ες μένετε Θεσσαλονίκη, θα ήταν χαρά μου να τα πούμε από κοντά. Ειδικά, όσοι σπουδάζετε στο ΑΠΘ, μην ντραπείτε, μια πόρτα είμαστε *γελάω σαν χαζό* Και για άλλους πολλούς λόγους αλλά γενικά όλα καλά...

Στην ιστορία μας τώρα!

Λοιπόν, όπως μάλλον θα έχετε καταλάβει λίγο-πολύ, έχω αρχίσει να αλλάζω το αρχικό στυλ της ιστορίας. Θα προσπαθήσω να μην το κάνω τόσο διαφορετικό ώστε να σας εμποδίσει να διαβάσετε ευχάριστα. Οι μεγάλες αλλαγές θα γίνουν αφού ολοκληρωθεί το βιβλίο.

Λοιπόοον, θα ήθελα πολύ να ακούσω τα σχόλια σας, τη γνώμη σας γενικά για το καινούριο μας παρτ, ακόμη κι αν είναι μικρό! Σχολιάστε, ψηφίστε, κάντε ό,τι σας ευχαριστεί! 

Μέχρι να τα ξαναπούμε, 

Adios <3