*Παρακαλώ, διαβάστε ξανά τα δυο προηγούμενα παρτς του 13ου κεφαλαίου, έχουν γίνει κάποιες σημαντικές αλλαγές! *

''Λοιπόν βλέπουμε αύριο πως θα χωριστούμε. Σύντομα, θα είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε'', προσθέτει ο Ζάντερ.

''Πού είναι το σπίτι σας;'', ρωτάει η Σάντρα.

'' Τα περισσότερα χρόνια τα περάσαμε στο Σιάτλ. Μέχρι πριν ένα χρόνο, μέναμε στην πανσιόν που σας είπαμε αλλά από τότε κατοικούμε εδώ'', απαντά η Ελένα.

''Οπότε όπως βλέπετε ο δρόμος είναι μακρύς. Για αυτό θα ξεκινήσουμε από κοντά.'', λέει εκείνος. Αρχίζει μια μικρή διαφωνία και νιώθω το κινητό μου να δονείται στην τσέπη μου. Βγαίνω απ' την αίθουσα και βλέπω ότι η Ρέιβεν με καλεί.

''Ναι;'', ρωτάω.

''Τζάσμιν, τι ώρα θα γυρίσεις; Θέλω να μιλήσουμε.'', την ακούω να λέει λίγο ανήσυχα.

''Σε λίγη ώρα. Δεν ξέρω ακριβώς.'', της απαντάω κοιτάζοντας γύρω μου. Η Ελένα έχει σταυρωμένα τα χέρια στο στήθος της, η Κάθριν γελάει με κάτι που μάλλον ειπώθηκε ενώ η Σάντρα και ο Ζάντερ επιχειρηματολογούν με έντονες χειρονομίες.

''Είσαι με τα κορίτσια;'', με ρωτάει.

''Ναι'', της απαντάω όσο πιο πειστικά γίνεται.

''Εντάξει, σε περιμένω σπίτι'', λέει και κλείνω το τηλέφωνο. Ωραία, έχουμε να πολλά να πούμε.

''Όλα καλά;'', ακούω μια φωνή πίσω μου. Γυρνάω και βλέπω τον Ζάντερ να με κοιτάει. Του χαμογελάω αχνά και βάζω το κινητό στην τσέπη μου. Πίσω του τα κορίτσια μιλούν αλλά δεν φαίνεται να παρατηρούν την απουσία του.

''Η Ρέιβεν θέλει να μου μιλήσει. Ίσως για το πόσα ακόμη μου κρύβει'', λέω και έρχεται κοντά μου.

''Γιατί δεν μου το είπες; Ότι η θεία μου είναι στο συμβούλιο;'', λέω και τον κοιτάω τώρα που είναι πολύ κοντά μου.

''Πώς αναφέρεις κάτι τέτοιο;'', αναρωτιέται.

''Και κυκλοφορούσες στο σπίτι μιας μάγισσας απ' τις «ιδρυτικές οικογένειες»;'', χρησιμοποιώ τον όρο που ανέφερε πιο πριν η Ελένα.

''Αν δεν ρισκάρεις στη ζωή σου, δεν θα βρεις τα ωραία πράγματα που κρύβονται μέσα σε αυτή'', λέει και με την παλάμη του χαϊδεύει το αριστερό μου μάγουλο. Του χαμογελάω και πάει να σκύψει να με φιλήσει αλλά βλέπω την Κάθριν να βγαίνει έξω απ' την αίθουσα και του κάνω νόημα να σταματήσει. Εκείνη έρχεται κοντά μας και αναστενάζει.

''Τι έγινε; Τα βρήκατε;'', λέει ειρωνικά ο Ζάντερ.

''Μάλλον, δεν ξέρω. Τέλος πάντων, εγώ πρέπει να φύγω. Έρχεσαι Τζαζ;'', με ρωτά.

'Ναι ναι, πάμε'', λέω και ρίχνω ματιές στον Ζάντερ. Εκείνος μου νεύει χαμογελώντας ελαφρά. Αφού αποχαιρετούμε την Ελένα και τον Ζάντερ, βγαίνουμε έξω να περιμένουμε τη Σάντρα. Nιώθω τον αέρα για άλλη μια φορά να ανεμίζει τα μαλλιά μου και σφίγγω το μπουφάν μου πιο πολύ πάνω μου. Μετά από λίγο, η Σάντρα βγαίνει κι εκείνη έξω με τα πράγματα της και αρχίζουμε να κατηφορίζουμε τον δρόμο προς τα σπίτια μας. Με αφήνουν εμένα πρώτη και τις αποχαιρετώ περιμένοντας να δω τι θα μου πει η Ρέιβεν.

Μπαίνω στο σπίτι και επιτέλους νιώθω την ζέστη να αγκαλιάζει το κορμί μου. Τακτοποιώ το μπουφάν μου στην κρεμάστρα, προχωρώ στο σαλόνι και την βλέπω να κάθεται στην πολυθρόνα της δίπλα στο τζάκι διαβάζοντας ένα βιβλίο. Όταν αντιλαμβάνεται την παρουσία μου στο χώρο, αφήνει το βιβλίο και σηκώνεται.

''Ήρθες'', λέει ξέπνοα.

''Ναι, σου είπα, ότι θα ερχόμουν'', λέω παραξενεμένη. ''Για ποιο πράγμα θες να μου μιλήσεις;'', συνεχίζω.

''Είναι πολλά που δεν ξέρεις Τζάσμιν. Πάρα πολλά που δεν σου είπα από τότε που ήρθες εδώ'', ξεκινά λίγο νευρικά.

''Το Σάλεμ δεν είναι μια απλή πόλη, εννοώ είναι αλλά έχει κάποια κρυμμένα μυσ–'', λέει αλλά την διακόπτω.

''Όπως το ότι είναι αποικία μαγισσών και δαιμόνων; Ότι πριν από μερικά χρόνια μέσα στην ειρήνη που υπήρχε τα δύο είδη συγκρούστηκαν ξανά; Το ότι αυτός είναι ο λόγος που η μητέρα μου πέθανε; Το ότι είμαι κι εγώ μάγισσα;'', λέω τονίζοντας την τελευταία λέξη ξέροντας ότι την έχω αφήσει άφωνη.

''Το ήξερα ότι αργά ή γρήγορα θα τα μάθαινες όλα. Αλλά...'', σηκώνει το κεφάλι της για να με κοιτάξει. ''Η Σάντρα και η Κάθριν σου μίλησαν, έτσι;'', λέει και της γνέφω.

''Δεν μπορούσα να το πιστέψω, όταν πριν από λίγες μέρες η Ίζαμπελ μου είπε ότι σε βοηθούσε με τα ξόρκια κάθε φορά που πήγαινες σπίτι της. Δεν μου είπες τίποτα!''

''Ούτε εσύ μου είπες όμως. Έπρεπε να μου το είχες πει!'', αποκρίνομαι κατηγορηματικά.

''Δεν καταλαβαίνεις. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορείς να εμπιστευτείς, δεν ήξερα αν ήσουν έτοιμη. Φυσικά όταν έμαθα με ποια κορίτσια έκανες παρέα ηρέμησα γιατί τα ήξερα. Αλλά, όταν σε είδαν μαζί του...'', λέει και αφήνει την φράση της ετοιμόρροπη κάνοντας με να παγώσω.

''Με ποιον;'', προσπαθώ να κάνω την ανήξερη αλλά μάλλον το τρομαγμένο βλέμμα μου με προδίδει.

''Ξέρεις πολύ καλά με ποιον. Για τον Ζάντερ Μόργκαν λέω. Σε είχε δει μια φορά η Αμάρα μαζί του. Και σήμερα στην πλατεία εγώ! Τι δουλειά έχεις εσύ μαζί του;'', μου λέει θυμωμένη και αναστατωμένη. Θεέ μου, τι είδε;

''Δεν είχες αντιδράσει έτσι στην αρχή'', καταφέρνω να πω.

''Ναι, γιατί σε ψάρευα! Ήθελα να δω τι ξέρεις για αυτόν, αν είχατε κάποια άλλη είδους σχέση! Τώρα όμως, πες μου τι σχ –'', λέει καθώς έρχεται κοντά μου.

''Δεν έχω τίποτα μαζί του, απλά τον ξέρω.''

''Τότε θα ξέρεις ότι είναι δαίμονας, σωστά; Θα ξέρεις ότι ο πατέρας του είναι αυτός που σκότωσε την μητέρα σου''

''Το ξέρω'', ψελλίζω με όση δύναμη μου έχει μείνει.

''Πρέπει να μείνεις μακριά του. Δεν κάνουμε παρέα μαζί τους, είναι υποχθόνια και εγωιστικά πλάσματα. Δεν είναι σαν κι εμάς.''

''Δεν κάνω παρέα μαζί του, απλά έχει τύχει να ανταλλάξουμε δυο- τρεις κουβέντες. '', λέω. Και δυο- τρία φιλιά, και δυο-τρεις αγκαλιές, λέει το υποσυνείδητο μου αλλά το αγνοώ.

''Ωραία, γιατί είναι επικίνδυνοι'', λέει και κάθεται στην πολυθρόνα.

''Οι δυνάμεις σου δεν είναι σαν των άλλων Τζάσμιν. Έχουν την διπλή ισχύ και δύναμη, την δύναμη να κυριαρχήσουν πάνω στις άλλες. '', συνεχίζει κουρασμένη.

''Το ξέρω, αλλά...''

''Αφού εκπαιδεύεσαι και με τα κορίτσια, μπορώ να σε βοηθήσω κι εγώ. Είναι δώρο αυτές οι δυνάμεις, τις κληρονόμησες απ' την μητέρα σου και, αχ πόσο μου την θυμίζεις''. Ένα δάκρυ κυλάει στο μάγουλο της και σηκώνεται να με αγκαλιάσει. Μακάρι να τα ήξερες όλα, θεία. Δεν θέλω να της κρύβω πράγματα, αν και εκείνη μου έκρυψε πολλά. Ωστόσο, και μόνο που αποφάσισε να μου μιλήσει, πάει να πει πως συγκέντρωσε όλο το θάρρος και την υπομονή της. Η αγκαλιά της με κάνει να νιώθω τόσο ένοχη για όλα τα ψέματα που της είπα σχετικά με τον Ζάντερ. Αλλά τι να έκανα;

''Είμαι εντάξει, δεν χρειάζεται να ανησυχείς. Και θέλω να αναπτύξω τις δυνάμεις μου όσο μπορώ. Θέλω να τα εξερευνήσω όλα αυτά'', καταφέρνω να πω και μου χαμογελάει.

''Φυσικά και θα τα καταφέρεις. Απλά υποσχέσου μου κάτι Τζάσμιν'', λέει και την κοιτάω με απορία.

''Μείνε μακριά του. Από εκείνον και την αδερφή του. Είχαν συμβεί αρκετά πράγματα πριν έρθεις στο Σάλεμ, και ξέρω ότι ο Ζάντερ κυνηγούσε μια πιο δυνατή θέση στο συμβούλιο. Οι δυνάμεις σου είναι ξεχωριστές, μπορούν να θεραπεύσουν ακόμη και τις πιο βαθιές πληγές, τους πιο αβάστακτους πόνους. Αλλά χρειάζονται προσοχή. Υποσχέσου μου ότι θα προσέχεις, Τζάσμιν'', λέει και γνέφω καταφατικά. Τι άλλο μπορώ να κάνω δηλαδή;

Με αγκαλιάζει για άλλη μια φορά και μετά ανεβαίνω πάνω στο δωμάτιο μου. Αφού φοράω πιτζάμες και τελειώνω απ' το μπάνιο, κάθομαι στο κρεβάτι μου και ελέγχω για μια τελευταία φορά το κινητό μου. Ούτε φωνή, ούτε ακρόαση. Αναστενάζω και το αφήνω στο κομοδίνο δίπλα μου. Ξαπλώνω στο κρεβάτι μου απ' την αριστερή μεριά και σκεπάζομαι με το χοντρό πάπλωμα. Όσο κουρασμένη και να είμαι όμως, τα μάτια μου δεν λένε να κλείσουν. Το μυαλό μου είναι γεμάτο σκέψεις και δεν μπορώ να τις απωθήσω με τίποτα.

Η θεία μου δεν ξέρει τίποτα για τον Ζάντερ. Δεν ξέρει ποιος είναι, ποιος πραγματικά είναι. Ναι είναι δαίμονας, ναι είναι ο γιος του πιο μεγάλου αντιπάλου της μητέρας μου, αλλά δεν είναι επικίνδυνος. Όχι, για εμένα τουλάχιστον. Ο Ζάντερ μ' αγαπάει και τον αγαπώ κι εγώ. Δεν θα μπορούσα να μείνω μακριά του ακόμη κι αν το ήθελα ή μου το επέβαλαν. Μου είναι αδύνατο και είμαι σίγουρη, ότι κι εκείνος νιώθει το ίδιο. Τουλάχιστον έτσι μου έχει δείξει. Το μόνο που εύχομαι είναι να μην αναφέρει τίποτα στην θεία ο Ίθαν για το ότι μας είδε με τον Ζάντερ στο σχολείο. Έχουμε δώσει αρκετές αφορμές, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Μετά από μερικά λεπτά και πολύ στριφογύρισμα με παίρνει ο ύπνος και βυθίζομαι σε όνειρα παράξενα αλλά θολά.

Ο Ζάντερ και η Ελένα είχαν φτάσει εδώ και λίγα λεπτά στο σπίτι τους. Ο Ζάντερ καθόταν στο ευρύχωρο σαλόνι σε έναν απ' τους δερμάτινους καναπέδες και ξεφύλλιζε το ημερολόγιο. Η Ελένα τον πλησίασε με ένα μπολ δημητριακά τείνοντας το προς το μέρος του.

''Πεινάς;'', τον ρωτάει αλλά εκείνος γνέφει αρνητικά.

''Είσαι σκεπτικός. Τι συμβαίνει;'', τον ρωτά ξανά και κάθεται δίπλα του.

''Θυμάσαι που σας είπα για την ζωγραφιά, το σκίτσο τέλος πάντων της σπηλιάς στην τελευταία σελίδα;'', λέει εκείνος κι εκείνη γνέφει καταφατικά.

'' Κι αν είναι στοιχείο; Για το που βρίσκεται το διαμάντι;'' , λέει και την κοιτάζει.

''Ζάντερ, αν το διαμάντι βρίσκεται σε μια σπηλιά, γιατί να πάμε να ψάξουμε στις πανσιόν και στο σπίτι;'', ρωτάει εκείνη.

''Δεν νομίζω ότι μπορούμε να βρούμε έτσι απλά την σπηλιά, αν είναι όντως σε μία. Ξέρεις πόσες υπάρχουν μόνο στην Βόρεια Αμερική; Θα ήταν αδύνατο να την βρούμε.''

''Το ημερολόγιο του μπαμπά; Δεν αναφέρει κάτι;''

''Όχι, τίποτα σχετικά με αυτό. Για αυτό πρέπει να ψάξουμε. Ο μπαμπάς είχε αφήσει τουλάχιστον άλλα δύο ημερολόγια, το ένα μάλιστα είναι στο σπίτι μας. Θυμάσαι; Τα είχαμε αφήσει όλα στο πατάρι πριν φύγουμε'', της λέει.

''Και στην πανσιόν; ''

''Τα μισά έργα του μπαμπά είναι εκεί, άρα ίσως και το ένα απ' τα ημερολόγια. Απλά θα κανονίσουμε να πάμε και στο τέλος θα καταλήξουμε σπίτι.''

''Ζάντερ πιστεύεις ότι μπορούμε να το κάνουμε; Εννοώ όταν είχαμε έρθει σε αυτήν την πόλη ήμασταν και οι δυο συναισθηματικά χάλια, έτσι μπλέξαμε με τον Τράβις. Ήθελες να πάρεις την εξουσία μόνο για εκείνον''

''Και ξέρεις ότι μας δούλευε ψιλό γαζί. Το μόνο που ήθελε ήταν τις δυνάμεις της Τζάσμιν για τον εαυτόν του'', λέει σκύβει κάτω το κεφάλι.

''Το ξέρω.'', λέει η Ελένα και αναστενάζει. ''Εύχομαι να ξεμπλέξουμε γρήγορα'' ,συνεχίζει και σηκώνεται απ' τον καναπέ. Κοιτάζει το μπολ με τα δημητριακά πάνω στο τραπέζι και συνοφρυώνεται.

''Τελικά θα τα φας αυτά;'', φωνάζει στον Ζάντερ και εκείνος γελά. Εκείνη παίρνει το πιάτο και το ρίχνει στον νεροχύτη.

''Όλα εγώ τα κάνω εδώ μέσα...'', μονολογεί καθώς προχωράει προς το δωμάτιο της. Ο Ζάντερ σηκώνεται κι εκείνος για να πάει στο δικό του.

''Καληνύχτα'', του λέει και εκείνος της απαντά το ίδιο. Αφού αλλάζει ρούχα, ξαπλώνει στο κρεβάτι του και κοιτάζει το ταβάνι. Χιλιάδες σκέψεις περνάνε απ' το μυαλό του αλλά είναι πολύ κουρασμένος για να τις επεξεργαστεί. Κλείνει τα μάτια του και κοιμάται με την σκέψη του σε εκείνη.

Γεια σαας <3

Με συγχωρείτε που άργησα να ανεβάσω κεφάλαιο, όμως προέκυψαν πολλά μαθήματα και τα κεφάλαια χρειάζονται αρκετό έντιτ πριν τα δημιοσιεύσω.

Λοιπόν, πώς σας φάνηκε το καινούργιο μας παρτ; :D Περιττό να πω, πως ο αγαπημένος μου χαρακτήρας αρχίζει να γίνεται η Ελένα. Αχ, τι να πεις. Γενικά τους αγαπώ όλους, με εξαιρέσεις φυσικά :)

Θέλω πολύ να δω τα σχόλια σας, τις προτιμήσεις σας, τι δεν σας άρεσε και τι σας τρέλανε!

Όπως έγραψα και πάνω, διαβάστε τα προηγούμενα δυο παρτς του 13ου κεφαλαίου γιατί είχα ξεχάσει να κάνω σε κάποια σημεία έντιτ και τρελάθηκα όταν το είδα.

Το κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στην @XxTheLittleWolfxX η οποία το περίμενε πως και πως :D 

Lots of love xxx