Previously on ....

''Αν αυτό το διαμάντι υπήρχε τότε στον πόλεμο του Σάλεμ ίσως ο Τράβις ήθελε να το πάρει απ' τον μπαμπά'', λέει η Ελένα.

''<<Ανικανότητα και αδυναμία ήταν αυτό που έδειξαν όλες οι συνάξεις.>> Προφανώς ο Τράβις θέλοντας να ελέγξει τις παρατάξεις του πατέρα σας ήθελε να βρει το διαμάντι και μετά να συνέχιζε τον πόλεμο με τις μάγισσες αφού θα του ήταν εύκολο να νικήσει'', λέω.

''Ναι αλλά γιατί ο Τράβις να βρει εμάς; Θυμάσαι ότι απ'την πρώτη στιγμή που πατήσαμε στο Σάλεμ μας προσέγγισε και μας είπε τους σκοπούς τους'', λέει η Ελένα κοιτώντας ανήσυχα τον Ζάντερ.

''Ο μπαμπάς ήξερε που είναι το διαμάντι, πιθανόν και να το είχε απλά να το έκρυβε. Ο Τράβις πιστεύει ότι το έχουμε εμείς ή ότι ξέρουμε που είναι φυλαγμένο. Οι δαίμονες δεν είναι ανιχνευτές πραγμάτων. Με την δύναμη της Τζάσμιν θέλει να εντοπίσει που είναι το διαμάντι, όσο μακριά ή καλά κρυμμένο είναι, με την δύναμη της είναι ικανός να το βρει'', λέει ο Ζάντερ και με κοιτά ανήσυχα.

''Τότε γιατί δεν επιμένει; Έκανε μια επίθεση, γιατί δεν κάνει και άλλες;'', ρωτάει η Σάντρα.

''Αυτό είναι που με προβληματίζει. Δεν πέτυχε την μία φορά και δεν προσπαθεί για δεύτερη. Έχει μερικούς, σίγουρα όχι όσους είχε τότε αλλά μπορεί να μαζέψει και άλλους. Οι περισσότεροι δαίμονες έχουν απομακρυνθεί απ' το Όρεγκον αλλά πολλοί έχουν μείνει εδώ. Αυτοί που μένουν μέσα στην πόλη ζουν ειρηνικά με τους άλλους, κάποιοι όμως πιο μακρινοί αν δουν την ευκαιρία να πάρουν την πόλη τους πίσω θα τρέξουν να την πιάσουν. Ειδικά αυτοί που οι συγγενείς τους ήταν στον πόλεμο'',λέει ο Ζάντερ.

''Άρα τι κάνουμε;'',ρωτάω δειλά.

''Ξέρουμε τι θέλει ο Τράβις, οι επαφές μαζί του όμως θα είναι άχρηστες. Μπορεί να υποπτευθεί τι ξέρουμε και αυτό θα είναι χειρότερο για όλους.Πρέπει να βρούμε το διαμάντι. Έτσι θα υποτάξουμε αυτόν και τους δικούς του.'',λέει εκείνος.

''Ναι αλλά πώς θα το βρούμε; Υπάρχουν εκατομμύρια μέρη στα οποία θα μπορούσε να το έχει κρύψει...'',λέει η Ελένα.

''Σκέψου λίγο. Για να έρθει ο Τράβις σε εμάς σημαίνει ότι έχει αποδείξεις ότι έχουμε κάποια σχέση. Ο μπαμπάς πρέπει να το έκρυψε κάπου κοντά μας, αν όχι κοντά κάπου που να έχει σχέση με εμάς ή που θα τρέξουμε να πάμε. Κάπου οικεία, που μόνο εμείς ξέρουμε.'', της λέει. Μένουμε και οι τέσσερις για λίγο σιωπηλοί μέχρι που αποφασίζω να σπάσω την σιωπή.

''Αν ο μπαμπάς σας κατείχε το διαμάντι τότε, γιατί δεν το χρησιμοποίησε για να υποτάξει τις υπόλοιπες μάγισσες;''

''Ίσως να φοβόταν για αυτό. Μην ξεχνάμε ο πόλεμος βρισκόταν στην μέση. Ίσως ήταν το μυστικό του όπλο.Αλλά μετά...'', λέει ο Ζάντερ αλλά σταματά.

''Χάθηκαν και οι δύο'',λέω συνεχίζοντας την πρόταση του.

''Πρέπει να βρούμε στοιχεία. Να πάμε να ψάξουμε στο σπίτι,στο παλιό μας σπίτι. Πριν έρθουμε εδώ'',λέει ο Ζάντερ απευθυνόμενος στην Ελένα.

''Μα τα είχαμε πάρει σχεδόν όλα από εκεί'', του απαντάει.

''Όχι, όλα. Δεν είχαμε πάρει όλα τα πράγματα του μπαμπά. Μπορούμε να πάμε να ψάξουμε κι εκεί. Τα περισσότερο μπλοκ και ημερολόγια του τα αφήσαμε εκεί'', λέει και πέφτει για λίγο σιγή.Κοιτάω το ρολόι στον απέναντι τοίχο και βλέπω ότι είναι 10.30 μμ.

''Πρέπει να φύγουμε σε λίγο θα έρθει ο Ίθαν να μας πάρει'',λέω στην Σάντρα. Ο Ζάντερ με κοιτάει αλλά δεν μπορεί να πει τίποτα τώρα.Εύχομαι τουλάχιστον να ξέρει ότι ο Ίθαν είναι ο αδερφός μου και να μην δημιουργηθεί καμιά παρεξήγηση πάλι! Σηκωνόμαστε και οι δυο και του χαιρετάμε λέγοντας ότι θα μιλήσουμε αύριο. Βγαίνουν μαζί μας έξω και βλέπω τον Ζάντερ να με κοιτά λυπημένα. Του ανταποδίδω όσο μπορώ το βλέμμα μέχρι που φεύγουν και πηγαίνουν προς την μοτοσικλέτα του. Εύχομαι να του πέρασε ο θυμός για την Ελένα, αν και δεν φαίνεται με τον τρόπο που της φέρεται.Της έδειξε μόνο λίγο ενδιαφέρον όταν μιλούσαν για τον πατέρα τους. Μετά,τίποτε άλλο. Ένα ασημένιο αμάξι περνά από μπροστά μας αναβοσβήνοντας τα φώτα και σταματάει πιο κάτω. Κατηφορίζουμε τον δρόμο προς το αμάξι του Ίθαν.

''Μην τον παρεξηγείς. Από την ημέρα που το πήρε δεν σταματάει να καμαρώνει και να το δείχνει αυτό το αμάξι'', της λέω και γελάει.

''Μα είναι πράγματι πολύ ωραίο αμάξι!'', τονίζει η Σάντρα. Βλέπουμε τον Ίθαν να βγαίνει απ' την πόρτα του οδηγού και να μας χαιρετά.

''Καλά τόσο πολύ διάβασμα, δεν σας έχει πήξει το μυαλό;'',μας λέει παιχνιδιάρικα.

''Μμ, όχι ακόμη'',λέω καθώς μπαίνουμε μέσα σκεπτόμενη το''διάβασμα'' που έκανα σήμερα. Αφήνουμε την Σάντρα σπίτι της και πηγαίνουμε και στο δικό μας. Ο Ίθαν βγάζει τα κλειδιά του και μπαίνουμε μέσα στο σπίτι.

''Ουφ ευτυχώς φτάσαμε γρήγορα. Πέθανα της πείνας!'', αναφωνεί και γελάω. Ω ναι, αυτός είναι ο αδερφός μου. Δεν έχω όμως όρεξη έτσι πηγαίνω στο δωμάτιο μου. Αφού ξεντύνομαι και φοράω τις πυτζάμες μου ξαπλώνω στο κρεβάτι μου. Αυτή η μέρα άλλαξε τα πάντα. Κλείνω τα μάτια μου και αποκοιμιέμαι με ένα χαμόγελο σχηματισμένο στα χείλη.

Ο Ζάντερ ήταν έτοιμος να εκραγεί. Η ίδια του η αδερφή; Όταν ανέβηκαν πάνω στο σπίτι ήταν έτοιμος.Θα ξεσπούσε τα πάντα πάνω της, μα αφού αυτή έφταιγε. Η Ελένα πήγε προς την κουζίνα να βάλει ένα ποτήρι νερό. Τον είδε να την κοιτάζει έντονα και παραξενεύτηκε.

''Τι έπαθες;'', τον ρωτάει.

''Τι έπαθα; Μμ, για να σκεφτώ. Έχω μια υποχθόνια και εγωίστρια αδελφή που σκέφτεται μόνο τον εαυτό της και όχι τους άλλους!'', της φωνάζει και τινάζεται.

''Τι;'', ψελλίζει δειλά.

''Τι; Με ρωτάς τι; Με έβλεπες τόσες μέρες να υποφέρω, να κυκλοφορώ σαν ζόμπι, να μην κάνω τίποτα,διάθεση για κανέναν και εν τω μεταξύ μου την είχες στημένη. Εσύ, Ελένα! Με έφερες σε τέτοιο σημείο!''

''Το έκανα για να σε προστατεύσω και το ξέρεις!''

''Όχι, αυτό που ξέρω είναι ότι για άλλη μια φορά σκέφτηκες τον εαυτό σου, το συμφέρον σου! Ήμουν ευτυχισμένος, θα μπορούσα να είμαι ευτυχισμένος! Αλλά όχι, εσύ με θες προσκολλημένο πάνω σου!'', της λέει δυνατά αλλά εκείνη δεν του λέει τίποτα.Θα προτιμούσε να εξαφανιστεί, αλλά δεν γίνεται.

''Σου είπα ότι την αγαπάω, δεν με ενδιαφέρει τι θα πει το συμβούλιο ή οι υπόλοιποι. Την αγαπάω!Δεν έχω νιώσει ποτέ έτσι. Και εσύ, εσύ ήθελες να με απομακρύνεις από αυτό το συναίσθημα'', της λέει με πιο ήρεμο τόνο αλλά το ίδιο έντονο.

''Ζάντερ εγώ -'',αρχίζει αλλά την διακόπτει.

''Όχι, δεν θέλω να ακούσω τίποτα. Είναι δυνατόν να της είπες ότι ήμουν με άλλη εκείνο το βράδυ;Πόσο θράσος έχεις;'', της φωνάζει πάλι.Εκείνη το ξέρει ότι έχει χάσει την μάχη.Και τον αδερφό της.

''Συγγνώμη'',καταφέρνει να ψελλίσει.

''Δεν αρκεί...'', της απαντά και φεύγει προς το δωμάτιο του.Η Ελένα ακουμπά τις παλάμες της στα μάτια της και καλύπτει τα δάκρυα της. Ο Ζάντερ πετάει το δερμάτινο σακάκι του κάτω με αγανάκτηση. Ξαπλώνει στο κρεβάτι του και ακουμπάει τις παλάμες του στο πίσω μέρος του κεφαλιού κοιτώντας το ταβάνι. Για άλλη μια φορά, ένιωθε προδομένος...

Aaand I'M BACK BABY! Ναι ναι, κι όμως επέστρεψα από τους νεκρούς! Όχι, εντάξει, όχι από εκεί αλλά μάλλον από την χώρα της αιώνιας μελαγχολίας και στεναγχώριας. Και τώρα είμαι όλη δική σας!

Μικρό το κομμάτι δυστυχώς αλλά είναι το τέλος του κεφαλαίου. Δεν περιμένω μεγάλες εντυπώσεις μιας και ποιος θυμάται τι έγινε πιο πριν; Ναι ξέρω, εγώ φταίω που έχω να ανεβάσω καμιά χιλιετία αλλά πφφ, ήρθα πίσω!

O πιλότος έχει πάρει τη θέση του και το αεροπλάνο με προορισμό τον κόσμο της ιστορίας μας απογειώνεται και ξεκινά και πάλι το ταξίδι του σε ...

3...

2...

1...

Vote and comment darlings <3

I love you all <3

See yaa