Κατέβαινα τα τρία σκαλιά της εισόδου και πήγαινα προς την αυλόπορτα όταν είδα την Κάθριν να με χαιρετάει από έξω.

''Καλημέρα'', είπε τραγουδιστά.

''Μέρα!'', της είπα χαρούμενα. Κοιτάω τριγύρω.

''Η Σάντρα;'', την ρωτάω.

''Θα έρθει δεύτερη ώρα. Ο καθηγητής τους έλειπε. '', λέει και ξεκινάμε να περπατάμε.

''Τι έμαθα;'', με ρωτάει.

''Τι;'', λέω αδιάφορα.

''Έριξες χυλόπιτα στον Νόελ χθες;''

''Ίσως.. Καλά ποιος νομίζει ότι είναι; ''

''Χάχα, ναι ήταν λίγο βιαστικός'', λέει και γελάει.

''Απότομος, ηλίθιος, ανώριμος, αλαζόνας και καθόλου ευχάριστος. Καλά ποιος νομίζει ότι είναι; Φιλάει έτσι απλά όποια βρει, και στο κάτω –κάτω χάρη του έκανα που ήρθα.'', λέω αρχίζοντας να τον στολίζω με ότι επίθετο μου έρθει. Μην ξεχνάς ότι και με τον Ζάντερ το ίδιο είχε συμβεί, ακούω το υποσυνείδητο μου να λέει. Ωχ, ναι! Όχι, όχι το ίδιο. Δηλαδή ναι, πήγε να με εξαναγκάσει να τον φιλήσω αλλά και πάλι... Άλλο Ζάντερ, άλλο Νόελ. Δικαιολογίες, λέει το υποσυνείδητο μου.

''Καλά αυτά είναι πολλά!'', λέει και την κοιτάω με ειρωνικό βλέμμα.

''Ωραία ίσως έχεις δίκιο...'', παραδέχεται τελικά.

''Πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε, ξέρεις για το θέμα...'', της λέω εννοώντας το θέμα με τον Τράβις. Με κοιτάει ανήσυχα, καθώς μια παρέα παιδιών περνάει από κοντά μας.

''Θα πρέπει να τους μιλήσουμε'', λέει τελικά. Φτάνουμε στο σχολείο μέσα σε λίγα λεπτά. Έχουν περάσει οι δύο πρώτες ώρες χωρίς σημάδι του Ζάντερ ή της Ελένα. Και αν είναι θυμωμένοι; Κι εγώ θα ήμουν σίγουρα, αλλά δεν φταίω. Θα προτιμούσα να πάω μαζί τους παρά με τους άλλους. Τώρα τίποτα. Απλά περιμένουμε. Χτυπάει το κουδούνι για την τρίτη περίοδο και μπαίνουμε στην τάξη. Κάθομαι σε ένα θρανίο και ακουμπάω το κεφάλι μου. Μακάρι να μην θύμωσε, σκέφτομαι. Όταν σηκώνω το κεφάλι μου τον βλέπω να μπαίνει μέσα με αγέρωχο βήμα. Περνάει από δίπλα μου και δεν μου ρίχνει ούτε μια ματιά. Γιατί; Γυρνάω προς τα πίσω και τον κοιτάω. Βγάζει βαριεστημένα τα βιβλία του και κοιτάει ίσια μπροστά. Ο καθηγητής μπαίνει στην τάξη και γυρνάω μπροστά μου. Αρχίζει το μάθημα αλλά δεν μπορώ να συγκεντρωθώ, γιατί μου το κάνει αυτό; Σκέφτομαι ότι θα μιλήσουμε έξω, και αυτή η σκέψη με παρηγορεί για λίγο.

Το κουδούνι χτυπάει και μαζεύω τα πράγματα μου. Βλέπω τον Ζάντερ να βγαίνει απ' την αίθουσα και τρέχω να τον προλάβω. Απομακρύνεται απ' τους άλλους.

''Ζάντερ!'', τον φωνάζω. Γυρνάει και με κοιτάει κατευθείαν στα μάτια. Έρχομαι κοντά του και πριν προλάβω να πω τίποτα με αποπαίρνει.

''Τι; Είμαι βιαστικός'', λέει και κοιτάει αλλού.

''Τι έγινε; Ψάξατε χθες; Δεν μπορούσαμε να έρθουμε.'', του λέω και απορώ. Γιατί μου μιλάει έτσι;

''Ναι, φυσικά είχατε καλύτερα πράγματα να κάνετε.'', λέει και γυρνάει το βλέμμα του αλλού εκνευρισμένος.

''Αυτό δεν είναι αλήθεια. '', του λέω και πάω να του πιάσω το χέρι όταν έρχεται δίπλα μας μια κοπέλα.

''Γεια Ζάντερ! Πέρασα πολύ ωραία χθες να το ξανά επαναλάβουμε'', λέει και του κλείνει το μάτι. Εκείνος χαμογελάει .

''Σίγουρα'', λέει και της το ανταποδίδει. Έχω μείνει στήλη άλατος. Κοιμήθηκε μαζί της, πώς μπόρεσε;

''Τι έλεγες;'', λέει γυρνώντας σε εμένα. Τον κοιτάω και προσπαθώ να ηρεμίσω. Παίρνω μια βαθειά ανάσα πριν ξεκινήσω.

''Τίποτα, απλώς πίστευα ότι θα είχατε ξεκινήσει ήδη την έρευνα. Λάθος μου. Προφανώς είχες άλλα στο μυαλό σου'', του λέω με ειρωνεία.

''Χα, δεν νομίζω ότι είμαι ο μόνος που σκεφτόταν κάτι τέτοιο.'', λέει με το ίδιο ύφος.

''Κι όμως. Ο μόνος που σκέφτηκε κάτι τέτοιο ήσουν εσύ'', του λέω με σκληρό τόνο. Βλέπω το πρόσωπο του να μαλακώνει. Τι στο καλό; Δεν καταλαβαίνει;

''Απλά ενημερώστε μας όταν ξεκινάμε'', λέω και φεύγω χωρίς να γυρίσω να κοιτάξω πίσω μου. Ακούω το κουδούνι να χτυπάει αλλά συνεχίζω να προχωράω μέχρι που φτάνω στις τουαλέτες. Ευτυχώς δεν είναι κανείς. Πετάω την τσάντα μου κάτω και ρίχνω νερό στο πρόσωπο μου. Δεν πρέπει να κλάψω, όχι, δεν πρέπει. Κι όμως, τα δάκρυα τρέχουν απ' τα μάτια μου. Πέφτω κάτω και τα αφήνω να κυλήσουν. Γιατί το έκανε αυτό; Γιατί; Το χειρότερο είναι ότι πίστευε ότι το ίδιο θα έκανα... Προσπαθώ να ηρεμίσω αλλά δεν μπορώ. Σηκώνομαι, παίρνω χαρτί και σκουπίζω τα μάτια μου. Κοιτάζομαι στον καθρέφτη και βλέπω τα μάτια μου πρησμένα. Τέλεια! Σηκώνω την τσάντα μου και πάω να φύγω όταν η πόρτα ανοίγει και μπαίνει η Ελένα. Μόλις με βλέπει έτσι παγώνει και προσπαθεί να με επεξεργαστεί.

''Είσαι καλά;'', με ρωτάει. Μπα, τώρα ενδιαφέρεται;, σκέφτομαι. Δεν πρέπει όμως να σκέφτομαι έτσι, δεν φταίει εκείνη.

''Ναι, μια χαρά.'', λέω και προσπαθώ να την προσπεράσω.

''Σίγουρα;'', με ρωτάει ανήσυχα, πιάνοντας με ελαφρά απ' το χέρι.

''Ναι, είμαι καλά. Ευχαριστώ'', λέω και φεύγω. Δεν έχω καμιά όρεξη για μάθημα. Περνάω απ' το γραφείο της διευθύντριας και αφού την βεβαιώνω ότι είμαι σε κατάσταση να γυρίσω μόνη μου παίρνω τον δρόμο για το σπίτι.

Το σχολείο έχει τελειώσει και η Ελένα κάθεται στο σαλόνι προσπαθώντας να λύσει τις ασκήσεις της.

''Τι κάθομαι και προσπαθώ; Έλεος'', μονολογεί και σκέφτεται την υποβολή. Ο Ζάντερ μπαίνει μέσα και αφήνει την τσάντα του.

''Χαιρετώ'', λέει και πηγαίνει προς το δωμάτιο του.

''Εε, περίμενε. ''Χαιρετάς'', τον ειρωνεύεται εκείνη και πηγαίνει προς το μέρος του.

''Τι έγινε πάλι;''

''Μου λες τι έγινε; Χτες με έδιωξες για να κοιμηθείς με την άλλη σαν να μην ήταν τίποτα!'', του λέει έντονα.

''Μια φορά συνέβη. Έτυχε''

''Ωραία τότε την επόμενη φορά σπίτι της'', του λέει και πηγαίνει στην κουζίνα.

''Δεν νομίζω να ξαναπαιχτεί τίποτα με την ίδια. Σκέτη βαρεμάρα'', λέει και ξαπλώνει στο καναπέ γελώντας.

''Δεν με ενδιαφέρει, όποια και αν είναι την επόμενη φορά σπίτι της. Καθόμουν έξω για πάνω από τρεις ώρες γιατί δεν ήξερα πότε θα τελείωνες. Τόσες ώρες στο ψοφόκρυο!!!'', του φωνάζει.

''Καλά καλά σταμάτα την γκρίνια. Δεν θα ξανασυμβεί.'', της λέει και παίρνει στα χέρια του το τηλεκοντρόλ. Η Ελένα κάθεται στην δίπλα πολυθρόνα.

''Σήμερα είδα κάτι παράξενο. Δηλαδή όχι με την έννοια του παράξενου απλώς με προβλημάτισε'', άρχισε.

''Σαν τι;'', λέει εκείνος κοιτώντας την οθόνη.

''Στην αρχή της τέταρτης περιόδου, πήγα στην τουαλέτα να φτιάξω τα μαλλιά μου και...''

''Μπράβο, μπράβο..'', λέει ο Ζάντερ που δεν την πρόσεχε καν.

''Ζάντερ, σου μιλάω. Άκουσε με ''

''Ωραία, πες.'', λέει συνεχίζοντας να κοιτά την οθόνη.

''Λοιπόν μπήκα μέσα και είδα την Τζάσμιν να φεύγει. Ήταν χάλια, εννοώ τα μάτια της ήταν πρησμένα σαν να είχε κλάψει, και πολύ!'', λέει και ο Ζάντερ στιγμιαία γυρνάει το κεφάλι τους προς εκείνη.

''Τι; Γιατί;'', την ρωτάει.

'' Δεν ξέρω. Μου φάνηκε περίεργο, την ρώτησα τι είχε αλλά μου είπε ότι είναι καλά.'', λέει και ξαπλώνει πίσω, έκπληκτη απ' το ξαφνικό ενδιαφέρον του αδερφού της. Ο Ζάντερ κάθεται σκεφτικός. Η τέταρτη περίοδος ξεκίνησε όταν η Τζάσμιν είχε φύγει από κοντά του, αλλά γιατί; Γιατί να κλάψει; Για ποιον λόγο;, σκεφτόταν.

''Ζάντερ, σου μιλάω!'', ακούγεται η φωνή της Ελένα και τον βγάζει απ' τις σκέψεις του.

''Τι;''

''Σε ρώτησα: Τι θα κάνουμε με το θέμα του Τράβις; Θα βρούμε για αυτόν και την ''μικρή'' ας πούμε συμμορία του; Θα πάμε στα προάστια; Τι απ' όλα;''

''Ουφ, δεν ξέρω. Πάω να πέσω για ύπνο για λίγη ώρα. Το απόγευμα θα δούμε'', λέει. Σηκώνεται και πάει στο δωμάτιο του. Ξαπλώνει με δύναμη στο κρεβάτι του. Δεν μπορεί να κοιμηθεί. Την σκέφτεται. Δεν μπορεί να την βγάλει απ' το μυαλό του. Καθώς μπαίνει κάτω απ' το πάπλωμα θυμάται την χθεσινή βραδιά. Πόσο το μετανιώνει... Έπρεπε να είμαι δίπλα της, έπρεπε!. Και με αυτήν την σκέψη αποκοιμιέται.

Ο Ζάντερ ξυπνάει λίγη ώρα μετά αλλά περισσότερο κουρασμένος απ' τις σκέψεις του. Δεν έπρεπε, απλά δεν έπρεπε. Σηκώνεται και ξεντύνεται. Βάζει καινούρια ρούχα και κάθεται στο κρεβάτι του με τις παλάμες του να καλύπτουν τα μάτια του. ''Κι όμως. Ο μόνος που σκέφτηκε κάτι τέτοιο ήσουν εσύ'', σκέφτεται τα λόγια της. Και αν λέει αλήθεια, αν όλα ήταν ένα τίποτα;

Helloooo <3

*Να και το καινούργιο part! Λοιπόν απλά να ξέρετε ότι θα αρχίσουν να έχουν δράση τα επόμενα part και ειδικά από την μέση και μετά του βιβλίου θα γίνεται και ένας ψιλοχαμός ;) Θέλω όμως να βλέπω ψήφους και σχόλια διότι δεν μπορώ να δουλέψω αλλιώς ξέροντας ότι κανεις δεν ενδιαφέρεται :/

**Τώρα... Αγόρια, μονο βλακείες ξέρουν να κάνουν. Δυστυχώς. Θέλω να ακούσω ιδέες με το τι μπορεί να γίνει στα επόμενα part και ΠΟΤΕ πιστεύετε ότι θα παραδεχτούν τα αισθήματα τους ο ένας για τον άλλον! Αν έχουν, έχουν; Χάχα, θα δούμε ;)

***SOS!!! Επειδή έχω πολύ δουλειά αυτές τις μέρες και ακόμη περισσότερη τώρα που θα αρχίσουν τα σχολεια, θέλω να ρωτήσω αν ξέρει κάποια ΠΟΛΥ καλά αγγλικά για να με βοηθήσει στην μετάφραση. Προσπαθώ να μάθω καλύτερα τα γερμανικά με μαθήματα κτλ και δεν έχω χρόνο για μετάφραση. Οποια μπορεί να με βοηθήσει ή ξέρει κάποιον ας μου στείλει μήνυμα :)

Vote & Comment! <3