Εν το μεταξύ στο Μονταγιού η ζωή κυλούσε όμορφα.
Η Μάριον φούσκωνε μέρα με τη μέρα και οι κινήσεις της όλο και περισσότερο τη δυσκόλευαν.
Πλέον δεν κατέβαινε συχνά και περνούσε τον περισσότερο χρόνο της στα ιδιαίτερα διαμέρισμα τους.
Η Σεσίλια πιστή της υπηρέτρια,παντα δίπλα της να τη φροντίζει κι όσο για τον Γκάμπριελ δεν  την άφηνε λεπτό από τα μάτια του.
Η αλλαγή του ήταν εμφανή,αν  ήταν καλός μία φορά με τους ανθρώπους του κάστρου,τώρα είχε μαλακώσει τόσο που δεν τον αναγνώριζαν.
Ο Ουίλιαμ δεν έχανε ευκαιρία να του κολλά και να τον πειράζει κι η Μάριον τον μάλωνε παιχνιδιάρικα κάθε φορά που το έκανε.

"Κοίτα τι σου έφερα?",οι πρώτες φράουλες, μεγάλες και κόκκινες είχαν φυτρώσει και ο Γκάμπριελ δεν άφησε κανένα να κόψει πριν πάει τις πρώτες στην κυρά του.

"Μμμμ,νόστιμες. Έλα φάε κι εσύ μία", έκανε να του δώσει μία φράουλα μα τελευταία στιγμή το μετάνιωσε  και την έβαλε στο στόμα της, την άρπαξε και τη φίλησε με τέτοιο πάθος που της έκοψε την ανάσα.

"Δίκιο έχεις, πολύ νόστιμες",της είπε με νόημα κι εκείνη γέλασε πονηρά....

"Δεν φαντάζεσαι πόση υπομονή κάνω τόσο καιρό και δεν σε βάζω κάτω. Μα σαν γεννηθεί το παιδί και φύγει όλο αυτό το βάρος,θα σε περιποιηθώ".

"Ανυπομονώ για κείνη τη στιγμή άρχοντα μου",του είπε εκείνη πάλι με νόημα βάζοντας φωτιά στα παντελόνια του.

Εκείνο το απόγευμα ο Ουίλιαμ δέχτηκε επίσκεψη από έναν άντρα που 'χε στη δούλεψή του. Τον είχε βάλει εδώ και καιρό να προσέχει το Σεμιγέ και τη Ραβένα.
Εκείνη δεν το είχε προσέξει πως δεν ανήκε στο προσωπικό της κι έτσι φεύγοντας απ' το Μονταγιού,ο άντρας μπερδεύτηκε με τους υπόλοιπους και από τότε μέσα από τα τείχη του Σεμιγέ παρακολουθούσε την κάθε κίνηση της.

Η εμφάνιση του ξάφνιασε τον Ουίλιαμ μιας και δεν ήταν πολλές οι μέρες που είχε επιστρέψει απ' το Σεμιγέ και τότε κανείς  απ τους δικούς του δεν του είχε πει κάτι .
Τι ήθελε λοιπόν ο άντρας έτσι ξαφνικά στο Μονταγιού?

"Λοιπόν ακούω τι σε φέρνει εδώ?"

Ο άντρας ήταν λαχανιασμένος και στο βλέμμα του μπορούσε κανείς να δει την αγωνία του.

"Αφέντη, κρύβομαι μέρες στο δάσος ,μη με δει κανείς και με παρακολουθήσει, μα τα κατάφερα θαρρώ".

"Σαν ποιός να σε δει δηλαδή",κάτι δεν του άρεσε του Ουίλιαμ στα λόγια του άνδρα.

"Ο Γκρουμπερ αφέντη μου ,παρακολουθεί μέρες τώρα το Σεμιγέ ολόγυρα".

Ο Ουίλιαμ πετάχτηκε στο άκουσμα του ονόματός του.Το μυαλό του πήγε ότι ο Γκρουμπερ ήταν έτοιμος να επιτεθεί στο Σεμιγέ,μα είχε βιαστεί να βγάλει συμπεράσματα.

Ο άντρας πήρε το θάρρος και συνέχισε όσα είχε ακόμα  να πει.

"Δυο φορές αφέντη επισκέφτηκε το Σεμιγέ,μα όχι από μοναχός του. Ήρθε μετα από κάλεσμα που δέχτηκε από​ τη κυρά".

Τα φρύδια του Ουίλιαμ έσμιξαν κι ένα άγριο συνοφρίωμα ασχήμηνε το κατά τ' άλλα όμορφο πρόσωπο του.

"Αν λες ψέματα υποτακτικέ άσχημο τέλος σε περιμένει".

Ο άντρας έπεσε στα γόνατα μπροστά στον Ουίλιαμ και ορκίστηκε πως έλεγε πέρα για πέρα την αλήθεια.

"Φύγε τώρα και πρόσεχε μη σε πάρουν χαμπάρι κι αν μάθεις κάτι άλλο έλα πάλι να με βρεις".

Δεν ήξερε τι να υποθέσει. Έβαλε τα δάχτυλα στα χείλη του,χαϊδεύοντας τα απαλά.
Είχαν ακόμα τη γεύση των χειλιών της πάνω τους
"Τι σκαρώνεις τούτη τη φορά γυναίκα?", αναρωτήθηκε.
Όσο και να προσπάθησε δεν μπόρεσε να φανταστεί γιατί θα μπορούσε να καλέσει η ίδια η Ραβένα τον χειρότερο εχθρό της, τον άνθρωπο που σημάδεψε εκτός απ' το πρόσωπο της, την ψυχή της.
Κι αν όλο αυτό συνδεόταν με το μίσος που είχε για τη Μάριον? Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ακόμη και μία ενδεχόμενη συμμαχία με τον Γκρουμπερ κατά του Μονταγιού? "Άτιμο θηλυκό", φώναξε χωρίς να το καταλάβει και καθώς έκανε να φύγει έπεσε πάνω στον Γκάμπριελ .

"Τι έπαθες, ποιά δεν σου κάτσε πάλι",είπε κοροϊδευτικά ο Γκάμπριελ.

"Δεν είναι ώρα για αστεία κι έχουμε σοβαρά προβλήματα αν συμβαίνει αυτό που υποψιάζομαι",όταν ο Ουίλιαμ δεν είχε όρεξη για τα αστεία και τα πειράγματα του Γκάμπριελ αυτό σήμαινε πως κάτι πολύ σοβαρό συνέβαινε. "Τι είναι φίλε μου? Τι συμβαίνει?", ρώτησε τώρα ο Γκάμπριελ νιώθοντας πως κάτι  σοβαρό απασχολούσε  το φίλο του.

"Όχι εδώ Γκάμπριελ, στην αίθουσα στο υπόγειο".

Οι άντρες κατέβηκαν σε μία αίθουσα κάτω απ' το κάστρο που την ήξεραν λίγοι. Εκεί παίρνονταν οι σημαντικότερες αποφάσεις.....

Μπήκαν μέσα κι ο Ουίλιαμ έκλεισε πίσω την πόρτα ενώ ο Γκάμπριελ άναβε τα φανάρια ολόγυρα για να φωτιστεί ο χώρος.

"Τι είναι λοιπόν, ακούω μίλα".

"Η Ραβένα...",στο άκουσμα του ονόματός της ο Γκάμπριελ τσιτώθηκε.
Ποτέ δεν μπόρεσε να της συγχωρήσει πόσο άτιμα φέρθηκε, όχι μόνο στην αδερφή της, μα και στον ίδιο παρ'όλη τη βοήθεια και προστασία που της πρόσφερε.
Κι αν δεν ήταν η Μάριον που δεν ήθελε να την  πληγώσει, ούτε που θα στέλνει προστασία για το φέουδο της. Θα την άφηνε να τα βγάλει πέρα μοναχή ,μπας και καταλάβαινε κάποια στιγμή την αξία της οικογένειας.
Και τον Ουίλιαμ σεβάστηκε γιατί ήξερε ή μάλλον καταλάβαινε πόσο την υπολόγιζε και τι ένιωθε για δαύτη.
Έμεινε λοιπόν να τον κοιτά και να περιμένει με αγωνία να ακούσει τι ήταν αυτό  που είχε κάνει η Ραβένα που τον είχε ανησυχήσει τόσο και που τον είχε κάνει  έξαλλο μαζί της.