Η ηρεμία είχε ξαναέρθει στη χώρα. Ο νέος βασιλιάς ήταν αφοσιωμένος στο λαό του και η ευημερία κυριαρχούσε.
Στο Μονταγιού η μεγάλη μέρα του γάμου είχε φτάσει και οι προετοιμασίες απ' το πρωί κιόλας βρίσκονταν στο έπακρο.
Από ώρα σε ώρα θα κατέφθαναν καλεσμένοι απ' όλα τα γειτονικά φέουδα για να παρευρεθούν στο γάμο του λόρδου Γκάμπριελ και της Μάριον.
Οι κοπέλες ετοίμαζαν την νύφη μέσα σε χαρές και τραγούδια. Ή Σεσίλια καμάρωνε την κυρά της,μια πραγματική καλλονή μέσα στο ημίλευκο νυφικό που είχε επιλέξει να βάλει.
Μα η κοπέλα παρόλη την ευτυχία που έπρεπε να νιώθει, η μελαγχολία στα μάτια της έδειχνε πως κάτι της έλειπε.
Τι άλλο απ' τους αγαπημένους της γονείς,που τόσο βίαια έχασε εκείνο το βράδυ .
Και τι κι αν είχε μία αδερφή εκείνη δεν ήθελε να έχει καμία σχέση μαζί της. Αυτό την πλήγωνε ακόμη περισσότερο.

"Ελα κυρά μου να σε καμαρώσω",της είπε η Σεσίλια καθώς της έπιασε το χέρι και την γύρισε μία στροφή.
"Και να ήταν εδώ οι αφεντάδες μου να σε καμάρωναν κι εκείνοι",συνέχισε η γυναίκα,μα δεν είχε προσέξει πως στο δωμάτιο είχε μπεί ο Γκάμπριελ.

"Τι εννοείς γυναίκα με τα λόγια αυτά?",ρώτησε απορημένος μα με φωνή βροντερή που έκανε τις υπόλοιπες γυναίκες να καταλαγιάσουν.

Η Σεσίλια καθώς και η Μάριον πετάχτηκαν απ' την τρομάρα που πήραν κι οι δυο. Έπειτα η πρώτη αφού χαμογέλασε προσπάθησε να τον καθησυχάσει με μία δικαιολογία,μα ο Γκάμπριελ που κι άλλη φορά είχε αναρωτηθεί γιατί αποκαλεί την κόρη της κυρά, επέμεινε στην ερώτησή του.

Η ευκαιρία που παντα έψαχνε  Σεσίλια μόλις της είχε δοθεί. Κι αν η Μάριον δεν είχε σκοπό ποτέ της να του αποκαλύψει την αλήθεια εκείνη θα το έκανε πολύ ευχαρίστως.

"Άρχοντα μου,η λαίδη Μάριον δεν είναι κόρη μου,είναι η κυρά μου κι εγώ είμαι η πίστη της υπηρέτρια από όταν ήταν μικρό κορίτσι,εκεί στο Σεμιγέ".

Η Μάριον γούρλωσε τα μάτια, κοιτάζοντας τη γυναίκα.

"Μη Σεσίλια,μη....",είπε μονάχα με φωνή που βγήκε σαν λυγμός απ' το λαιμό της.

Ο Γκάμπριελ κοιτάζοντας μία τη μία και μία την άλλη προσπαθούσε να καταλάβει τι σήμαινε αυτό που μόλις είχε ακούσει.

Έπειτα,κοιτάζοντας τη Μάριον  ρώτησε μόνο, "ποια είσαι τελικά, ,θα μου πεις?".

Η Σεσίλια ακουμπώντας το χέρι της τρυφερά πάνω στον ώμο της Μάριον την ώθησε να του αποκαλύψει την αλήθεια και βγήκε γρήγορα απ' το δωμάτιο αφήνοντας τους μόνους.

"Εγώ...εγώ Γκάμπριελ,δεν ήμουν πάντα υπηρέτρια".

"Και τι ήσουν Μάριον,αν αυτό είναι το όνομά σου?".

"Ήμουν, είμαι η λαίδη Μάριον Ντε Μπερ,κόρη του λόρδου Ντε Μπερ και μικρότερη αδερφή της Ραβένα".

Οι αποκαλύψεις της, το είχαν σοκάρει.
Δεν πίστευε πως οι δυο τους ήταν αδερφές. Δεν πίστευε πως η Ραβένα τόσο καιρό δεν είχε αποκαλύψει μία τέτοια αλήθεια.

"Γκάμπριελ σε παρακαλώ ας το ξεχάσουμε",είπε εκείνη με τη γνωστή αθωότητα και καλοσύνη της.

"Να το  ξεχάσουμε,μα πως μπορείς να ξεχάσεις κάτι τέτοιο? Δεν μπορώ να καταλάβω πώς?"

"Θα σου τα εξηγήσω,όλα, μετά το γαμο,αν θέλεις ακόμα να με παντρευτείς".

Ο Γκάμπριελ την έκλεισε στην αγκαλιά του.

"Πάμε να παντρευτούμε",της είπε και πιάνοντας τη απ' το χέρι την οδήγησε κάτω στο μικρό εκκλησάκι του κάστρου.

Όλοι ήταν μαζεμένοι και περίμεναν με αγωνία το ζευγάρι.
Η τελετή έγινε μέσα σε κλίμα συγκίνησης με τους δύο νέους να δίνουν μπροστά σε όλους υπόσχεση αιώνιας αγάπης.
Ο Γκάμπριελ όμως δεν ξέχασε λεπτό τις αποκαλύψεις της Μάριον και όταν  μάλιστα πρόσεξε πως η Ραβένα δεν παρευρέθηκε στην τελετή αποφάσισε να της μιλήσει εκείνη κιόλας τη στιγμη.

Ο Ουίλιαμ κατάλαβε πως κάτι συνέβαινε και προσπάθησε να μάθει σταματώντας τον ακριβώς στην κορυφή της σκάλας.

"Γκάμπριελ,ίσως θα πρεπε να ηρεμήσεις πρωτού της μιλήσεις".

"Κατάλαβες τι σου είπα μόλις τώρα,Ουίλιαμ. Η γυναίκα αυτή που δέχτηκα να τη φιλοξενίσω στο κάστρο μου,μαζί και όλο το φέουδο της,να την προστατέψω, ως ώφειλα να κάνω σαν πιστός φίλος του πατέρα της,με κορόιδεψε. Την​ λυπήθηκα,τη συμπόνεσα κι εκείνη φέρθηκε τόσο άσχημα στην ίδια της την αδερφή. Μα τώρα η αδερφή της είναι η αρχόντισσα της".

"Ξέρω Γκάμπριελ μα.....".

"Ξέρεις? Και δεν είπες τίποτα? Άσε Με να περάσω, μαζί σου θα τα πω αργότερα".

Η Μάριον ζήτησε και απ' τους δύο να σταματήσουν,σχεδόν τους παρακάλεσε και επιτέλους οι δυο άντρες την άκουσαν και προς το παρόν σώπασαν. Ο Γκάμπριελ όμως είχε αλλά σχέδια για τη Ραβένα,την επόμενη κιόλας μέρα.