Τα χείλη του κόλλησαν στα δικά της.
Ήθελε να μπορούσε να φύγει μακριά του,μα ήταν αδύνατον.
Το στόμα του ήταν τόσο ζεστό και η μυρωδιά του σαπουνιού πάνω στο κορμί του,ηταν μεθυστική.
Του μυαλό της είχε θολώσει,πέρασε τα δάχτυλα της απ' τα βρεγμένα του μαλλιά και τον τράβηξε ακόμα πιο κοντά της. Ξαφνικά είχε γίνει τόσο τολμηρή.
Πετάχτηκε όρθιος, και βγαίνοντας απ' τη μπανιέρα την άρπαξε στην αγκαλιά του.Ηταν βρεγμένος και τώρα ήταν κι εκείνη,μα δεν την ένοιαζε.
Την οδήγησε στο κρεβάτι του,και αργά της έβγαλε τα ρούχα. Έμεινε ολόγυμνη μπροστά του,μα η ντροπή δεν υπήρχε μέσα της, παρά μονο αυτό, το ανεξήγητο που ένιωθε για αυτόν.
Γιατί δεν της μίλησε ποτέ γι αυτό η Σεσίλια. Πώς θα μπορούσε να πει όχι σ' αυτό που ένιωθε το κορμί της κι η  καρδιά της ,γι' αυτόν τούτη τη στιγμή.

Ο θαυμασμός του και ο πόθος του για εκείνη φαινόταν στον τρόπο που την κοιτούσε. Θαύμασε και ποθούσε κάθε σπιθαμή της.
Και τότε άρχισε το ανελέητο ταξίδι με το στόμα του, παντού.
Στο στόμα,στο λαιμό,στα στήθη,στην κοιλιά, εκεί....
Τα βογκητά της έβγαιναν ακανόνιστα απ' το στόμα της χωρίς να το θέλει,χωρίς να το επιδιώκει. Ήταν αυτά που της έκανε το στόμα του.
Έβαλε το δάχτυλο του μέσα της και εκεί σταμάτησε ο χρόνος.
Άνοιξε με τα πόδια του τα δικά της και χώθηκε ανάμεσα τους. Με το χέρι του βοήθησε τον σκληρό ανδρισμό του να μπει μέσα της.

Η κραυγή που έβγαλε,τον έκαναν να σταματήσει για μία στιγμή. Άνοιξε τα μάτια του και είδε δάκρυα να κυλούν στα μάγουλά της.
Μα πως απ' το πάθος του για εκείνη ξέχασε την αθωότητα της.

"Μόνο για λίγο ακόμα, μετά ο πόνος θα χαθεί",της είπε φιλώντας τη απαλά και  σπρώχνοντας ακόμη περισσότερο γεμίζοντας την ολοκληρωτικά.
Έμεινε για λίγο ακίνητος να συνηθίσει την αίσθηση του κορμιού του μέσα της.
Και μετά άρχισε να κουνιέται αργά,νωχελικά ,χαρίζοντας της μοναδική , ηδονή.
Ο πόνος είχε αρχίσει να περνά,όπως της είχε πει και τη θέση του τώρα είχε πάρει κάτι άλλο. Τα χέρια της τυλίγονταν πότε στην πλάτη του και πότε στο λαιμό του. Ένα κάψιμο κάτω χαμηλά έκαναν το σώμα της να τεντωθεί σαν τόξο και να έρθει ακόμα πιο κοντά στο δικό του.
Η έκρηξη της κορύφωσης της τράνταζαν το σώμα της για ώρα, μέχρι που εκείνος άφησε τον εαυτό του και τελείωσε μέσα της , πέφτοντας πάνω στα στητά της στήθη.

Όταν όλα τέλειωσαν, γλύστρισε πλάι της και την τράβηξε στην αγκαλιά του.
Πόσο ντρεπόταν τώρα για τη γύμνια της.
Γύρισε και την κοίταξε στα μάτια  σηκώνοντας ψηλά το πηγούνι της.

"Από σήμερα δεν υπάρχει άλλη για μένα μα και για σένα ,υπάρχω μόνο εγώ",της είπε φιλώντας την τρυφερά μα με ύφος σοβαρό.

Πόσο όμορφα λόγια ήξερε να λέει.Κι αν τα έλεγε και σ' αλλες αυτά?Έπρεπε να βεβαιωθεί πως άλλο πρωί δεν θα έβρισκε την Αουρόρα ή οποιαδήποτε άλλη στο κρεβάτι του.

"Αυτό άρχοντα μου,να το πεις στη φίλη σου".

Το πρόσωπο του άλλαξε όψη.Ναι έπρεπε να βάλει μία και καλή τη μικρή τσαπερδόνα στη θέση της.

"Αυτό θα το τακτοποιήσω εγώ",της είπε σφίγγοντας την πιο πολύ πάνω στο σώμα του.

Έμειναν ξαπλωμένοι για ώρες μιας και δεν μπορούσαν να χορτάσει ο ένας τον άλλο. Έκαναν έρωτα ξανά και ξανά ,κι ο πόνος για την Μαριον ήταν κάθε φορά μικρότερος κι η απόλαυση  ακόμα μεγαλύτερη.

"Πρέπει να φύγω τώρα,η Σεσίλια θα με ψάχνει και θα έχει ανησυχήσει",του είπε μόλις πρόσεξε πως είχε αρχίσει να σουρουπώνει.

Δεν της έφερε αντίρρηση αν και του φάνηκε παράξενο που αποκαλούσε τη μητέρα της με το όνομα της.

Η Μάριον φόρεσε τα ρούχα της και έτρεξε στο δωμάτιο της, έξω είχε πλέον νυχτώσει.

"Μα που είσαι τόσες ώρες κοκόνα μου. Έφαγα τον τόπο να σε βρω.",η καημένη έδειχνε πολύ ανήσυχη.

"Είμαι καλά,Σεσίλια πήγα να καθαρίσω το δωμάτιο του Γκα.....του αφέντη γιατί δεν το έκανα το πρωί.".

Η Σεσίλια που ήταν παμπόνηρη την κοίταξε με δυσπιστία.

"Και το καθάρισες, μάτια μου?".

"Μα ναι τι σου λέω τόση ώρα",απάντησε φορώντας τη νυχτικιά της ,μιας και δεν μπορούσε να την κοιτάξει στα μάτια νιώθοντας ντροπή για όσα είχε κάνει νωρίτερα κι έπρεπε να της τα κρύβει..

"Πρέπει όμως να το γυάλισες τόσες ώρες που έκανες, σωστά?", επέμεινε η γυναίκα.

Η Μάριον κατάλαβε ότι η Σεσίλια την ειρωνευόταν. Είχε καταλάβει ότι κάτι άλλο είχε συμβεί.
Γύρισε μην μπορώντας να την κοιτάξει στα μάτια.

"Τον βοήθησα να κάνει και μπάνιο",είπε σιγανά η κοπέλα.

Η Σεσίλια μπορούσε απ' το ύφος της και μόνο να καταλάβει το είχε συμβεί.
Πήρε μία βαθιά ανάσα,τι άλλο μπορούσε να κανει για να το αποτρέψει?Τίποτα.

"Πες μου μόνο πως είσαι καλά?".

"Είμαι πολύ καλά",της απάντησε μονάχα  η Μάριον.

Ίσως ήταν και το μόνο που ήθελε να ακούσει. Δεν θα θέλε να την είχε πάρει με το ζόρι ο αφέντης. Καμία γυναίκα δεν άξιζε κάτι τέτοιο. Κι εκείνη  ήξερε πολύ καλά τι σήμαινε αυτό.
Μικρό κορίτσι ήταν μόλις 18 χρονών όταν πρώτο πήγε να δουλέψει ως  γκουβερνάντα. Ο αφέντης ήταν ένας άντρας μεγάλος σε ηλικία,κοντά στα 50 πολύ μεγαλύτερος  κι απ' την γυναίκα του.
Απ' την πρώτη στιγμή που την είδε κατάλαβε η Σεσίλια πως την πόθησε.
Τον απέφευγε για αρκετό καιρό μα μία μέρα που η κυρά της είχε πάει στην πόλη ο αφέντης της ρίχτηκε και με το ζόρι την πήρε στο δωμάτιο του ίδιου του του παιδιού.Ούτε τα παρακαλετά της,ουτε και τα κλάματα απ' τον πόνο που ένιωσε τον λύγισαν. Σαν λυσσασμένο σκυλί έπεσε πάνω της ζητώντας ικανοποίηση.
Για όσο καιρό ακόμη έμεινε εκεί η Σεσίλια,γιατί μετά το γεγονός έψαχνε να βρει αλλού δουλειά,σχεδόν κάθε βράδυ πήγαινε στην κάμαρά της και κλείνοντας της το στόμα την βίαζε ξανά και ξανά για ένα ολόκληρο χρόνο.
Η κυρά της δεν είχε καταλάβει τίποτα,μα σας βρήκε αλλου δουλεια η Σεσίλια και έφυγε,άφησε ένα γράμμα στην κυρά της που της τα μαρτυρούσε όλα.
Δεν έμαθε ποτέ το έγινε και δεν την ένοιαζε πια αφού εκείνη είχε γλιτώσει.
Όμως με την κυρά της ήταν αλλιώς τα πράγματα, το έβλεπε κι αυτό τη χαροποιούσε ακόμα πιο πολύ. Ήλπιζε μόνο ο αφέντης να μην την χαρεί και μετά την πετάξει στο δρόμο γιατί τότε ένας Θεός ξέρει πού θα κατέληγε η κοπέλα.