Όταν ο Γκάμπριελ γύρισε εκείνο το μεσημέρι κι ανέβηκε στο δωμάτιο του αυτό που αντίκρυσε δεν του άρεσε καθόλου.
Το κρεβάτι του ήταν ξέστρωτο με τα σεντόνια κουβάρι,τα ρούχα του πεταμένα στην πολυθρόνα, όλα έδειχναν πως κανείς δεν είχε μπεί να το καθαρίσει σήμερα όπως είχε διατάξει ο ίδιος να γίνετε καθημερινά.

Φουριόζος κατέβηκε κατευθείαν κάτω κι έψαξε να βρει τη Μάριον.

"Δεν ήσουν καλά σήμερα κοπελιά?",της είπε βλέποντας τη στην τραπεζαρία να κάνει δουλειές.

Εκείνη τον κοίταξε με το πιο θυμωμένο ύφος της πριν του απαντήσει με απίστευτη ψυχραιμία.

"Όχι..... άρχοντά μου. Μία χαρά είμαι".

Η απάντηση της δεν του άρεσε καθόλου.Δεν του καθάρισε το δωμάτιο όπως την είχε διατάξει,του βγάζε και γλώσσα από πάνω.

"Τότε γιατί το δωμάτιο μου δεν είναι,όπως θα πρεπε να είναι, κοπελιά?"

"Μήπως γιατί η ερωμένη σου ενοχλήθηκε απ' την παρουσία μου"θέλησε να του πει μα συγκρατήθηκε.

"Θα πάω να το καθαρίσω τώρα",του 'πε μονάχα κι έκανε να ανέβει τη σκάλα.

Το θράσος της δεν είχε όρια,κι ο τρόπος που του μιλούσε....με δύο δρασκελιές την είχε προφτάσει λίγο πριν ανοίξει και μπει στο δωμάτιο .

Τον ένιωσε πίσω της,μα δεν του δώσε καμία σημασία και άρχισε νευρικά να μαζεύει τα ρούχα του.
Ενώ ήταν έξαλλος κι ήθελε μόνο να τη βάλει στη θέση της,σαν την είδε έτσι νευριασμένη, άρχισε να το διασκεδάζει και αποφάσισε να παίξει λίγο μαζί της.

"Τελείωνε με τα ρούχα μου και μετά στρώσε το κρεβάτι μου,θα κάνω μπάνιο και θα πέσω να κοιμηθώ".

Κοκάλωσε στη θέση της. Όχι μόνο θα έπρεπε να στρώσει το κρεβάτι που κυλιόταν με την ερωμένη του,αλλά ήταν αναγκασμένη να τον βοηθήσει και στο μπάνιο του.
Τα χέρια της είχαν αρχίσει να τρέμουν απ' τα νεύρα καθώς ίσιωνε τα τσαλακωμένα στροσίδια .
Έτσι καθώς ήταν σκυμμένη στο κρεβάτι και τεντωνόταν πότε απ' τη μία και ποτέ απ' την άλλη ,ο Γκάμπριελ είχε αρχίσει να ιδρώνει με το θέαμα των σφιχτών και στημένων γλουτών της.

"Άντε κοπελιά πολύ αργή είσαι του λόγου σου θαρρώ",της είπε κρυφό γελώντας.

"Ε!τότε να φωνάξεις την φιλενάδα σου ,που ξέρει καλύτερα",του αντιγύρισε μην μπορώντας να συγκρατήσει άλλο τα νεύρα της.

Έκανε να φύγει μα ο Γκάμπριελ τη γράπωσε  με δύναμη απ' το χέρι και τη γύρισε απότομα μπροστά του. Την έσφιξε τόσο που είδε τα μάτια της να γυαλίζουν απ'τον πόνο που της προκάλεσε.

"Τι είναι​ αυτά που λες του λόγου σου?Σε ποιόν νομίζεις ότι μιλάς κοπελιά?"
Τον είχε κάνει πραγματικά έξαλλο.

"Μάριον​ με λένε.....ΜΑ-ΡΙ-ΟΝ",του φώναξε τονίζοντας το όνομα της. Η ζήλια την είχε τυφλώσει που είχε πάρει θάρρος απ' το πουθενά και στεκόταν μπροστά του χωρίς να σκιάζεται διόλου.

"Ήρθα το πρωί να καθαρίσω,μα ήταν εδώ η ξέρεις πια,και μου κάνε παράπονα γιατί την ξύπνησα λέει,γι' αυτό κι εγώ έφυγα".

Όταν άρχισε να καταλαβαίνει ο Γκάμπριελ τι είχε συμβεί και το συνέδεσε με τη συμπεριφορά της, σαν να του άρεσε ο τρόπος που αντέδρασε. Μα ακόμα δεν είχε καταλάβει για πια ακριβώς μιλούσε μιας και ποτέ καμιά δεν είχε μείνει όλο το βράδυ στο κρεβάτι του.

"Και για να 'χουμε καλό ερώτημα για πια ακριβώς μιλάς..... κοπελιά?",τόνισε τη λέξη θέλοντας να την εκνευρίσει λίγο ακόμα και να της θυμίσει πια ήταν η θέση της εκεί μέσα.

Η Μάριον τον κοίταξε σμίγοντας τα φρύδια.

"Ναι, λες και δε ξέρεις του λόγου σου",μα μήπως δεν ήταν μόνο μία,σκέφτηκε πάλι.

"Όνομα δεν έχει αυτή... κοπελιά?"

"Αουρόρα, νομίζω πως τη λένε".

"Κι είπες πως ήταν εδώ το πρωί,στο κρεβάτι μου, και μάλιστα πως σε έδιωξε?".

Η Μάριον κούνησε μόνο το κεφάλι της,χωρίς να μιλήσει αυτή τη φορά.
Ο Γκάμπριελ έτριψε το σαγόνι του,το άτιμο το θηλυκό,τι σκοπό είχε και το κάνε αυτό.
Έπειτα πλησίασε την Μάριον, στάθηκε μπροστά της και σκύβοντας τη ρώτησε με φωνή τόσο σιγανή που ίσα που ακουγόταν.

"Κι εσύ....κοπελιά,γιατί θύμωσες τόσο πολύ?".

Ε!τώρα την είχε νευριάσει πάλι,τον κοίταξε όσο θυμωμένα μπορούσε και του απάντησε.

"Αν είναι να παίρνω διαταγές κι απ'τις  τσούλες σου, τότε θέλω να με απαλλάξεις από αυτά τα καθήκοντα. Δώσε μου κάτι άλλο να κάνω".

"Για πρόσεχε πως μιλάς Μάριον".

"Μπα!τώρα έγινα Μάριον​ που πήγε το κοπελιά",του είπε, μα με σκανταλιάρικη διάθεση αυτή τη φορά.

Είχε όρεξη και για πειράγματα τώρα?Ωραία λοιπόν,ήξερε κι αυτός από τέτοια.

"Ετοίμασε μου το μπάνιο τώρα κοπελιά και θα κανονίσω αργότερα το θέμα με την άλλη, καλώς?".

Η Μάριον​ αν και την ικανοποίησε που θα κανόνιζε την Αουρόρα,τώρα έπρεπε να ετοιμάσει το αναθεματισμένο μπάνιο του και δεν ήταν καθόλου έτοιμη για αυτό.
Διέταξε να της φέρουν ζεστό νερό και κρύο. Γέμισε τη μπανιέρα, πήρε το σαπούνι και το πανί και το άφησε εκεί κοντά,έφερε και καθαρές πετσέτες ,όλα ήταν έτοιμα.

"Το μπάνιο σας είναι έτοιμο,αν δεν με θέλετε κάτι άλλο...."

"Για που το βάλες,ποιος θα με βοηθήσει νομίζεις με το μπάνιο μου?".

"Όχι εγώ?",πέταξε εκείνη τρομαγμένη και μόνο στην την ιδέα.

"Ω!ναι. Εσύ φυσικά κοπελιά".

Έκανε να μιλήσει ξανά μα σηκώνοντας την τεράστια παλάμη του,τη σταμάτησε.
Χωρίς πολλές κουβέντες άρχισε να γδύνεται μπροστά της,μέχρι που έμεινε τελείως γυμνός.
Η Μάριον​ είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό,τόσο για το θράσος του όσο και γι'αυτό που πρώτη φορά έβλεπαν τα μάτια της.
Ότι και να της είχε πει η Σεσίλια γι' αυτό,ήταν λίγα.

Ο Γκάμπριελ γύρισε χωρίς ντροπή και μπήκε στη μπανιέρα.
Οι γλουτοί του ήταν σφιχτοί και γυμνασμένοι .Τα μάγουλά της κοκκίνησαν με τη μία,  στη σκέψη που μόλις  είχε κάνει.

"Λοιπόν,θα περιμένω πολύ ακόμα για ένα αναθεματισμένο μπάνιο?",φώναξε νευριασμένα.

Μα τι στο καλό ήθελε να κάνει?Αφού του τα 'χε πάει όλα κοντά του,τα έφτανε.

"Τι...τι θέλετε να κάνω?".

Η τρεμάμενη φωνή της τον διασκέδαζε απίστευτα αυτή τη στιγμή. Και η σκέψη ότι ήταν τόσο αθώα έκαναν το κορμί του να ριγίσει​.

"Πάρε το σαπούνι και το πανί  κι έλα να με τρίψεις".

"Εγώ?",σχεδόν τσίριξε.
Ο Γκάμπριελ γύρισε το πρόσωπο του μην τον δει να γελά. Διασκέδαζε αφάνταστα με τη συμπεριφορά της,μα όχι για πολύ ακόμα.
Δεν της απάντησε κι έτσι μην έχοντας τι άλλο να πει, έκανε όπως  τη διέταξε..

Έτριψε το σαπούνι πάνω στο πανί φτιάχνοντας σαπουνάδα και διστακτικά άρχισε να του τρίβει την πλάτη.
Όταν το λεπτό πανί άγγιξε το δέρμα του εκείνο που ένιωσε ήταν το απαλό τής χέρι ,σχεδόν να του χαϊδεύει την πλάτη. Ο φόβος της και η άγνοια της την έκαναν να τον χαϊδεύει παρά να τον τρίβει όπως θα έπρεπε.
Το κορμί του ανταποκρίθηκε με μιας στο άγγιγμα της.

"Και...μπροστά",της είπε με βραχνιασμένη φωνή.

Είχε μεθύσει απ' την επαφή του δέρματος της με το δικό του. Κι η μυρωδιά της, στα αρώματα της άνοιξης είχε εισβάλει άγρια μες στα ρουθούνια του ζαλίζοντας τις αισθήσεις του.
Δεν αρνήθηκε τη νέα του διαταγή και οδήγησε το πανί μπροστά στο στήθος του. Σχεδόν μαγεμένη που μπορούσε  να τον αγγίξει έτριψε την περιοχή στο στήθος του και αργά κατέβηκε προς τα κάτω.
Ο Γκάμπριελ κόντευε να εκραγεί,όλο αυτό ήταν πολύ για εκείνον.Δεν μπορούσε να αντέξει άλλο αυτό το μαρτύριο.
Έβαλε το χέρι του πάνω στο δικό της,σταματώντας το λίγο πριν αγγίξει τον ανδρισμό του.

Έκλεισε τα μάτια του,σε αντίθεση με εκείνη που τα είχε γουρλώσει.
Μα γιατί δεν είχε σταματήσει η ίδια, τι στο καλό σκεφτόταν.
Άνοιξε τα μάτια του και κάρφωσε τα δικά της.
Τα τόσο σπάνια, κεχριμπαρένια μάτια της, του είχαν βάλει φωτιά  και πλέον ήταν πολύ αργά να κάνει πίσω.