Περπατούσα όσο πιο γρήγορα μπορούσα.Ενιωθα το δρόμο να με καλεί να τον περπατήσω μέχρι την πιο απομακρυσμένη του άκρη κι ας μη με έβγαζε πουθενά.Απλα ενεδιδα στο γλυκό του κάλεσμα εχωντας χάσει τον έλεγχο της ταχύτητας των βήματων μου.
    
    Το κεφάλι μου ήταν πονεμένο από το σοκ κι το απότομο ξύπνημα.Βουιζε καθώς αναθυμομουν τους ψιθύρους του Ιακώβου κι της αδερφής μου της Ευρυδίκης:
- "Να σου πω,τί λες να το κάνουμε κι εμείς αυτό;"του ψιθύριζε παιχνιδιάρικα κι με νόημα
-"Το ίδιο θα σου πρότεινα κι εγώ" της ψιθύρισε τότε ο Ιάκωβος
-"Πάω μέσα" του ψιθύρισε αισθησιακά
-"Έρχομαι " της απάντησε κλείνοντας το καπάκι από τη θήκη του κινητού του.
Μεταξύ κοιμισμενου κι ξύπνιου νόμιζα ότι έβλεπα έναν ζωντανό εφιάλτη.Τιναχτικα από το κρεβάτι μου σαν ελατήριο κι όρμηξα έξω στο χολ ώστε να σιγουρευτώ πως πράγματικα όλα ήταν μόνο ένας εφιάλτης.Οταν όμως είδα την πόρτα απέναντι στο δωμάτιο του Ιακώβου να είναι κλειστή κι από μέσα από το κρύσταλλο της  να διαγράφεται η φιγούρα του να βγάζει την μπλούζα του,να σκύβει κι δύο χέρια να υψώνονται από το κρεβάτι του κι να τον αγκαλιάζουν από το λαιμο,τότε έσπασα μέσα μου σα γυαλί που του πέταξαν με ορμή μια πέτρα.
"Όχι...." ψελλισα μουδιασμενη .Αμέσως έκανα μεταβολή, κατευθύνθηκα στο δωμάτιο μου όπου πήρα το μπουφάν κι τα παπούτσια μου στο χέρι κι έφυγα άρον άρον από το σπίτι.Τα φόρεσα αφότου βγήκα  από τη πολυκατοικία.Δεν ήθελα να τους ακούω να απολαμβάνουν ο ένας την αγκαλιά του άλλου.Δεν ήθελα να είμαι στο ίδιο μέρος όπου αυτός που θέλω εγώ , δίνεται σε κάποια άλλη όπου αυτή είναι η μικρότερη αδερφή μου.

     Περπατάω γρήγορα κι μηχανικά σα να με ελέγχουν με τηλεχειριστήριο.Νιωθω μέσα μου έντονη την τάση να φύγω,να απομακρυνθω.Θελω να τρέξω,μα δεν το κάνω από ντροπή.Απο ντροπή προς  τον ίδιο μου τον εαυτό να με βλέπει να φεύγω σα δειλή από μια κατάσταση που κανονικά θα έπρεπε να επέμβω κι να παλέψω.Αλλα για ποιόν να παλέψω κι τί να κερδίσω; Ο Ιάκωβος συγκατοικεί μαζί μου τους τελευταίους έξι μήνες γιατί ο προηγούμενος συγκάτοικος του τελείωσε τις σπουδές του κι επέστρεψε στη γενέτειρα του κι τα λεφτά που χρειάζονται για να κρατηθεί το σπίτι από ένα μόνο άτομο είναι πάρα πολλά.Μολις το έμαθα προσφέρθηκα να του παραχωρήσω στέγη ώστε να κατοικήσει μέχρι να αποφοίτησει.Εξαλλου δεν είχε πολλά μαθήματα να δώσει .Θα τελείωνε φέτος τις σπουδές του.

     Ο Ιάκωβος είναι συμφοιτητής μου στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο,στον τομέα της νομικής.Τσιμπιμενη μαζί του εγώ, εδώ κι πάρα πολύ καιρό.Ειχα τον πλήρη έλεγχο των αναγκών μου κι του μικρού χώρου που διεμενα ,οπότε δεν δίστασα να του προτείνω συγκατοίκηση.Ο Ιάκωβος τότε με θεώρησε "από μηχανής θεό" γιατί εμφανίστηκα την πιο δυσκολη στιγμή για να του προσφέρω λύση.Μετα από τις κατάλληλες νόμιμες συνεννοήσεις,ήρθε κι εγκαταστάθηκε μαζί μου.Μεχρι τους τέσσερις μήνες ,εγώ κι ο Ιάκωβος συγκατοικούσαμε αρμονικά,μέχρι που κατάλαβε την αρέσκεια μου προς αυτόν.Μου έκοψε τη φόρα κατευθείαν χωρίς περιστροφές ,ξεκαθαρίζοντας μου πως με βλεπει περισσότερο σαν αδερφικη ,στοργική φιγούρα παρά σαν κάποια με την οποία θα έβγαινε μαζί της.Με βλεπει σαν μεγάλη αδερφή κοινώς.

     Πραγματικά στενοχωρήθηκα.Κι για την αποριψη μα περισσότερο για το γεγονός ότι δεν μπορώ να αποταξω ,να βγάλω από πάνω μου -κι από μέσα μου- αυτό που για το οποίο διδάχθηκα από τους γονείς μου να είμαι:Μεγάλη αδερφή.Η ώριμη ,η οργανωτική με το καθετί,η προστάτης,το πρότυπο κι κάποιες φορές κι το "υποκατάστατο κηδεμόνα" της μικρότερης αδερφής μου της Ευρυδίκης.Η Ευρυδίκη όμως ποτέ της δεν πρόσεξε ούτε κι σεβάστηκε τίποτα από όλα όλα μου εμφυσηθηκαν  κι που μου έγιναν νόμος τον οποίο έπρεπε να τηρω πιστά.Αντθετως,εκείνη ούτε πρότυπα χρειάστηκε  ποτέ ,ούτε κι προστάτη  κι συχνά χρησιμοποιούσε την δική μου οργανωτικοτητα για να καλύψει τις δικές τις τσαπατσουλιες.

      Η Ευρυδίκη ήταν άγρια κι δυναμική από μικρό παιδί.Θορυβωδης, άτακτη ,πεισματαρα....Το άκριβως αντίθετο από εμένα που από πάντα ήμουν ήρεμη ,ντροπαλή ,ήσυχη κι με έμφυτο το αίσθημα της ηθικής.Η συμπεριφορά των γονέων μας απέναντι μας ήταν άνιση .Εγώ ως μεγαλύτερη δεχομουν  τις περισσότερες επιπλήξεις,ενώ η Ευρυδίκη,τους κατάφερνε να μην την επιπληττουν πολύ.Εγω να είμαι μοναχική κι θύμα εκφοβισμού ,ενώ η Ευρυδίκη ο φόβος του κάθε τραμπούκου καθότι από μικρή έδειχνε αρέσκεια προς τις πολεμικές τέχνες κι ο μπαμπάς την πήγε να μάθει καράτε.Η Ευρυδίκη ήταν πάντα δημοφιλής στο σχολείο γιατί πάντα έπαιρνε μέρος στα κοινά κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα να έχει πολλούς γνωστούς κι φίλους που την καλούσαν σε όλα τα πάρτυ που διοργανώνονταν. Στον αντίποδα ,εγω ήμουν η ιδιαίτερη,η διανοούμενη,η απόμακρη στα μάτια του κόσμου. Ούτε καν με τους γονείς μας δεν μπορούσα να ταυτιστώ γιατί τα θέματα που έφερα προς συζήτηση απαιτούσαν βαθύ στοχασμό κι λόγια συζήτηση ,ενώ η Ευρυδίκη μπορούσε να ανοίξει κουβέντα για το κάθετί κι να καταφέρνει να τη συνεχίζει για αρκετή ώρα.
Μέταλ , κλασική μουσική κι ο,τι εξεζητημένο κι ποιοτικο να ακούω εγώ, ο,τι καινούργιο ,πιασαρικο κι λαϊκό σκυλέ να ακούει η Ευρυδίκη.

       Όταν πέρασα στο Καποδιστριακό,οι γονείς μας με έπαιρναν συχνά τηλεφωνο.Οχι μόνο για να δουν τί κάνω μα κι για να μου τονίσουν για πολλοστή φορά πως η καλύτερη επένδυση στον άνθρωπο είναι οι σπουδές κι η ανεξαρτησία ,όχι το φλερτ. Κι για πολλοστή φορά  να μου επαναλάβουν πως , τώρα σε αυτή τη κατάσταση που βρίσκομαι ,θα έπρεπε να είμαι διπλά προσεκτική ,ώστε να μην πέσω "θύμα" κανενος.Οταν έμαθαν για τη συγκατοίκηση μου με τον Ιάκωβο ,τα τηλεφωνήματα αυξηθηκαν με πολλές προφάσεις,μέχρι που ήρθε για πρώτη φορά στο  σπίτι για επίσκεψη η Ευρυδίκη.....

    Την πρώτη φορά ήρθε για μια εβδομάδα,αυτή τη φορά θα μείνει μαζί μας όλες τις διακοπές του Πάσχα.Ελεγε πως είχε στόχο να περάσει Αθήνα κι ότι της αρέσει πολύ η πόλη,οπότε θέλησε να μείνει περισσότερο ώστε να την εξερευνήσει κι να εγκλιματιστει.Ποτε όμως δεν βγαίναμε έξω μόνες μας.Παντα η Ευρυδίκη ήθελε κοντά μας τον Ιάκωβο.Οταν κάποια στιγμή κατάλαβα το φλερτ που του έκανε ,την απομόνωσα κι της είπα ευθέως να τον αφήσει ήσυχο.Εκεινη όμως ,όχι μόνο δεν οπισθοχώρησε ,μα με απείλησε πως αν κάνω τίποτα να τη σταματήσω , θα πει ψέματα στους γονείς μας ότι εγώ συνευρίσκομαι κρυφά από αυτούς με τον Ιάκωβο.Αν το μάθαιναν αυτό το ψέμα οι γονείς μας ,θα με έπαιρναν από την Αθήνα κι θα με πήγαιναν πίσω στη γενέτειρα μας στη Τρίπολη σταματώντας μου έτσι τις σπουδές.Οι γονείς μας ,όχι μόνο είναι αυστηροί με την τάξη κι την ηθική ,πολλές φορές αυτά τα δύο τα υπερασπίζονται εκτός εαυτού κι καταλήγουν να γίνονται υπερπροστατευτικοι σε βαθμο αηδιας.Κι η Ευρυδίκη πάντα κατάφερνε να της περνάει ο λόγος.....
Μίλησα στον Ιάκωβο να μην ενδώσει μα εκείνος κωφευσε στα λόγια μου. Κι τώρα να μαστε.... Εκείνοι στο κρεβάτι του Ιακώβου να ερωτοτροπούν κι εγώ πανικοβλητη,προδωμενη κι πληγωμένη να περπατώ στους δρόμους.....

                Έβαλα το χέρι μου στο στήθος μου κι αφουγκραστικα τη καρδιά μου που σφυροκοπούσε.Δεν ήταν το περπάτημα η αιτία της ταχυπαλμιας μου.Ηταν η σύγχυση,η πίκρα,ο πόνος,η προδοσία...Δεν ήξερα τί να κάνω . Πώς να αντιδράσω; Πώς να ξεσπάσω για να ηρεμήσω από όλο αυτό;Να τους πω ότι τους κατάλαβα κι να τους ζητήσω το λόγο;Δεν έχω μάρτυρα να επιβεβαιώσει τα λεγόμενα μου συν τοις άλλοις, οι δυο τους,θα πουν ότι λέω ψέματα κι ειδικά η Ευρυδίκη θα πει ψέματα στους γονείς μου ότι συνευρίσκομαι με τον Ιάκωβο κι όσο για τον Ιάκωβο, ποιος ξέρει τι θα μπορούσε να μου προσάψει.
"Τί να κάνω;"σκεφτομουν στενοχωρημένη.Απογοητευομουν σκεπτόμενη την αντίδραση αυτών των δυο. Εντάξει η Ευρυδίκη πάντα έτσι ήταν ,αλλα ο Ιάκωβος;Αυτός που ουκ ολίγες φορές ήταν σεμνός, τυπικός, τίμιος κι ευγενικός κι μέσα στο σπίτι είναι πάντα τακτικός κι καθαρός;Όλα αυτά τον ανυψωναν στα μάτια μου κι τώρα όλη αυτή η εικόνα που σχημάτισα για εκείνον έχει υποστεί πλήγμα από τα πρόσφατα γεγονότα.

    Δάκρυσα.Τα δάκρυα μου έτρεχαν σαν ρυάκια στα κατακόκκινα από τη συγχυση μάγουλα μου κι δεν μπορούσα να τα συγκρατήσω.Δεν ήθελα.Πριν με δει κανένας άγνωστος ,έτρεξα κι κρύφτηκα κάπου απόμερα κι άρχισα να κλαίω με λυγμους.Επιασα το κεφάλι μου με τρεμάμενα χέρια κι γραπωσα τα μαλλιά μου που από τα νεύρα μου άρχιζα σιγά -σιγα να τα τραβάω.Ημουν απελπισμένη
-"Γιατί ;"σκεφτομουν κι πέθαινα από το πόνο μέσα μου"Γιατί θεέ μου , γιατί;"
"Ανάθεμα σε Ευρυδίκη!"γρυλισα μέσα από τα δόντια μου σαν λυσσασμένο αγρίμι,έτοιμη να εκραγω"Ανάθεμα σε κι εσένα Ιάκωβε!Ανάθεμα σας κι εσάς γονείς!Ανάθεμα σας όλους που εξαιτίας σας πιέζομαι κι πονάω!Πονάω!"
Ξέσπασα σε κλάματα ανήμπορη να το ελέγξω πλέον.Με άκουγαν ή όχι ,σκοτιστικα. Έπρεπε να αποδεχθώ τη πικρή αλήθεια πως για μια ακόμα φορά έπρεπε να σωπάσω κι να φανώ υπεράνω καθότι δεν έχω αποδείξεις κι είμαι μια εναντίων πολλών.Για μια ακόμα φορά θα γίνει το "χατίρι " της μικρής μου αδερφής γιατί -συμφωνα πάντα με τα λεγόμενα των γονέων μας- είμαι η μεγάλη αδερφή κι ως μεγάλη αδερφή πρέπει να είμαι πρότυπο κι παράδειγμα προς μίμηση για τη μικρότερη μου αδερφή ώστε εκείνη να μην λοξοδρομησει.Ναι καλά ,μπαρουφες!

    Πέρασε αρκετή ώρα.Ειχα κλάψει τόσο πολυ κι πίκρα που τα μάτια μου ετσουζαν κι είχα μια άσχημη γεύση στο στόμα.Απεμεινα να κάθομαι μόνη μου στριμωγμένη στη γωνία σαν αποκληρη που την πέταξαν έξω από το σπίτι.Ειχα καρφώσει τα μάτια μου στο χώμα,καθισμένη όπως ήμουν στα πέλματα , μουδιασμενη κοιτώντας το κενό.Ξαφνικα πήρα μια βαθιά αναπνοή κι κάπως επανήλθα στη πραγματικότητα."Τί ώρα είναι;"σκέφτηκα σαν να ξυπνησα από λήθαργο.Εψαξα πάνω μου να βρω το κινητό μου ,μα μετά από λίγο θυμηθηκα ότι το είχα στη φόρτιση κι πάνω στον πανικό μου ξέχασα να το πάρω.Βρηκα στις τσέπες μου ομως το πορτοφόλι μου κι τη λιστα με τα ψώνια.
"Ας είναι ..."αναστενάξα"Τουλάχιστον δεν έμειναν πίσω τα πιο χρήσιμα πράγματα.Ενα από τα καλά του να είσαι οργανωτικός είναι ότι πάντα είσαι προετοιμασμένος για την επόμενη μέρα" σκεφτικα με ένα πικρό μειδίαμα.
"Πρέπει να φύγω τώρα.Αν δεν επιστρέψω σπίτι να μαγειρέψω ,θα μείνουμε νηστικοί.Θα γκρινιάζει κι η άλλη..."μορφασα αηδιασμένη στη σκέψη της Ευρυδίκης με ξινισμενη έκφραση να γκρινιάζει κι να κατσαδιαζει.
Έκανα μια φιλότιμη προσπάθεια να σηκωθώ,μα ζαλίστηκα ,παραπάτησα κι έπεσα πίσω στη γωνία.Το κεφάλι μου με πεθαίνε από την υπερένταση κι με έπιασε σκοτοδίνη.
"Πρέπει να περάσω κι από το φαρμακείο."συμπέρανα.Πηρα δύο βαθειές αναπνοές μήπως κι συνέλθω

     Γύρισα σπίτι μετά από κάμποση ώρα.Βρηκα τον Ιάκωβο στο τραπέζι του χωλ να διαβάζει.Με το που έκλεισα τη πόρτα σήκωσε το κεφάλι κι με κοιταξε δίχως να μου μιλήσει.
-"Πού ήσουνα;"πετάχτηκε από το δώματιο μου εξαλλη η Ευρυδίκη.
-"Είχα πάει για να ψωνίσω."της αποκρίθηκα ήρεμα
-"Κι σου πήρε τόσο πολύ;"με ρώτησε με τόνο ίδιο εξάλλο τόνο φωνής
-"Ναι . Έπρεπε να ψωνίσω κι από αλλού πράγματα ,από καταστήματα λίγο πιο μακριά από το σούπερ μάρκετ."είπα το ίδιο ήρεμα κλείνοντας τη πόρτα πίσω μου"Με ψάχνατε;"
-"Εσύ τί λες;Πέντε τηλέφωνα σε έχω πάρει κι εσύ βλαμμένο ξέχασες το κινητό σου εδώ κι το είχες κι στο αθόρυβο!"
-"Ηρέμησε σε παρακαλώ πολύ.Αργησα το ξέρω ,αλλά τώρα είμαι εδώ.Παω να μαγειρέψω"
-"Εφόσον εσύ ανέλαβες τα ψώνια αυτής της εβδομάδας..."με ρώτησε ο Ιάκωβος"τον πακο με κόλλες Α4 που χρειάζομαι τον αγόρασες;"
Τον πλησίασα τότε κι του έδωσα την άσπρη ,χάρτινη σακούλα του βιβλιοπωλείου
-"Σου πήρα κι διαφάνειες που πρόσεξα ότι σου τελειώνουν."του είπα
-"Α,υπέροχα .Σε ευχαριστω'μου αποκρίθηκε
    
        Κατευθύνθηκα στη κουζίνα κι άφησα τις σακούλες πάνω στο τραπέζι
-"Λυδία!"ακουστικέ από το χωλ η φωνή της Ευρυδίκης.Μπηκε μέσα στην κουζίνα κι με ρώτησε:"Τί θα φτιάξεις;"
-"Μακαρονάδα."της αποκρίθηκα
Εκείνη μορφασε βαριεστημενη
-"Μωρε...φτιαξε κάτι άλλο..." γκρινιαξε
-"Κάτι άλλο σαν τί; Ομελέτα;"
-"Βασικά...." είπε η Ευρυδίκη αλλά κοντοσταθηκε .Μια ιδέα αστραψε στο μυαλό της σαν αστραπή.Χωρις δεύτερη σκέψη όρμηξε κι μου πήρε τα πράγματα που κρατούσα από τα χέρια.
-"Βασικά θα μαγειρέψω εγώ" μου ειπε Φύγε εσύ" πρόσταξε τινάζοντας το κεφάλι της δείχνοντας την έξοδο της κουζινας
-"Μπα;Από πού κι ως πού;"ρωτησα
Τότε η Ευρυδίκη με κοίταξε συνοφρυομενη με εκείνο το βλέμμα που προμήνυε κατσαδα από πλευράς της.Αφησε τα πράγματα που κρατούσε στο τραπέζι κι στηρίχτηκε πάνω του ,εχωντας το ένα της χέρι στη μέση
-"Επειδή θέλω να σε βοηθήσω.Κουραστηκες"μου είπε με έπιπλαστο χαμόγελο στο στόμα κι περίεργα σιγανή φωνή
-"Ω αληθεια....Κι από ποτέ ένα νιακαρο σαν εσένα με το" έτσι θέλω" πάει να πάρει τα ηνία της κουζίνας ΜΟΥ κι του φαγητού ΜΟΥ;"της είπα έτοιμη να σκάσω "Η γυναικα του σπιτιού είσαι;"
-"Ποιος το πληρώνει το σπίτι;"με ρώτησε με υφακι
-"Αυτός που σας πληρώνει κι τα προφυλακτικά!"φώναξα καθαρά κι στεντόρεια κάνοντας την Ευρυδίκη να ξαφνιαστεί κι να γουρλωσει τα μάτια.Την άφησα άφωνη .Δε μπορούσε να βρει άμεσα αντίλογο να μου επιτεθεί
-"Ευρυδίκη..." ακούστηκε ο Ιάκωβος από το χωλ"Σε παρακαλώ άσε τη Λυδία να μαγειρέψει.Ελα έξω." είπε κάνοντας την εμφάνιση του στην είσοδο της κουζίνας.Φαινοταν η αμηχανία στο πρόσωπο του.
Γυρίσαμε κι τον κοιτάξαμε,έπειτα η Ευρυδίκη γύρισε κι με κοιταξε.Μορφαζοντας θιγμένη σήκωσε τα χέρια λέγοντας απαξιωτικά:
-"Εγώ να σε βοηθήσω ήθελα γιατί κουραστικές.Τί να σου πω..."
Αφότου έφυγε από την κουζίνα ,γύρισα εκνευρισμένη πλέον πίσω στις σακούλες κι έψαξα να βρω το σακουλάκι από το φαρμακείο όπου πήρα ασπιρίνη κι γιδαζεπαμη.Εβγαλα με τρεμάμενα χέρια ένα χάπι ασπιρίνης μα πριν το παρω κάτι με σταμάτησε.Ξεροκαταπια κι αποφασιστικά εσφιξα το χάπι μέσα στη παλάμη μου.
-"Όχι...Δε θα το πάρω εγώ."

                   -""Ελάτε!Το φαγητό είναι έτοιμο!Ιάκωβε;"
φώναξα καθώς ετοίμαζα το τραπέζι της κουζίνας .
-"Α, υπέροχα.....Γεια στα χέρια σου." είπε χαρούμενος ο Ιάκωβος αφότου εισέπνευσε τη μυρωδιά από το φρεσκομαγειρεμενο φαγητό.Πηρε τη θέση του στο τραπέζι κι μου έδωσε το πιάτο του.Η Ευρυδίκη εμφανίστηκε ύστερα .Έκατσε χωρίς να  μίλησει.Περιμενε να της σερβίρω.Αφοτου της σερβιρα ,έκατσα κι εγώ να φάμε.
   Κατά τη διάρκεια του γεύματος ,κανένας μας δε μιλούσε.Ολοι ήμασταν σκυμμένοι πάνω από τα πιάτα μας .Αρκετές φορές έριχνα κλέφτες ματιές στον Ιάκωβο κι την Ευρυδίκη.Η αμηχανία μα κι η απορία στο πρόσωπο της Ευρυδίκης ήταν ολοφάνερα σε εμένα.Μετα από αυτό που της είπα ,σπάει το κεφάλι της να διαλευκάνει αν όντως τους πέτυχα "επί τω έργω" ή το είπα απλά για να μπλοφαρω, βασιζόμενη σε προηγούμενη ερωτική της περιπέτεια.Παροτι επικρατούσε σιγή στο τραπέζι,οι δυο τους είχαν αρμονική συνύπαρξη .Έβαζε νερό ο Ιάκωβος στο ποτήρι του ,έκανε νόημα κι στην Ευρυδίκη να δει αν θέλει.Η Ευρυδίκη του χαμογελούσε προκειμένου να κρύψει την αμηχανία της κι προσποιουταν τη χαλαρή . Εσφιγγα από τα νεύρα μου το πηρούνι μου.-"Συγκρατήσου κορίτσι μου....Συγκρατήσου" έλεγα ξανά κι ξανά στον εαυτό μου"Οφείλεις να παραμείνεις ήρεμη .Παρέμεινε σιωπηλή."
Ήθελα όμως έντονα να αναποδογυρισω το τραπέζι ,να ορμηξω πάνω στην Ευρυδίκη κι να τη ξεμαλλιασω.Ηθελα να τη γδαρω με τα ίδια μου τα νύχια.Με σκότωνε όμως, πως αυτή μου η σκέψη ,θα παρέμενε μόνο σκέψη καθότι η Ευρυδίκη είναι γνωστρια πολεμικών τεχνών κι θα μπορούσε κάλλιστα να με εμποδίσει κι να με ακινητοποίησει.Σηκωσα το βλέμμα μου για άλλη μια φορά να τους κοιτάξω.Ποσο ένοχοι ήταν στα μάτια μου.Το μόνο που έβλεπα πλέον ήταν δύο βδελυγματα που πριν κάποιες ώρες κυληστικαν στο βούρκο κι τώρα βρώμικοι καθώς είναι πλέον τρώνε από το φαγητό μου.
   
    Το γεύμα τελείωσε κι οι δυο τους αποχώρησαν από το τραπέζι αφήνοντας-ως συνηθως- εμένα να μαζέψω τα πιάτα.Τα μάζεψα ,τα έπλυνα κι τα στέγνωσα.Φροντησα στα πιάτα κι τα σκεύη που χρησιμοποίησα να τα κάνω να αστραψουν από καθαριότητα.Πού ξερεις , μπορεί να μπει καμία σπιτονοικοκυρά -λεμε τώρα!- κι να με επικρίνει άμα δει κανέναν λέκε σε κανένα ποτήρι,κανένα πιάτο.Το τελευταίο που σκούπιζα,ήταν το μικρού μεγέθους,γυάλινο κι διάφανο γουδί.Το είδα σήμερα στο σούπερ μάρκετ κι το λάτρεψα.Ομορφο, μικρό,διάφανο...Σε προκαλούσε να το αγοράσεις κι απευθείας να το χρησιμοποιήσεις.Αφοτου το έβγαλα από τη σακούλα ,το έπλυνα με ζεστό νερό και ξύδι κι το χρησιμοποίησα για να μαγειρεψω. Τα ανάμιξα όλα τα μπαχαρικά στην εντέλεια ώστε να μην ξεχωρίζει τίποτα,ούτε το αλάτι ,ούτε το πιπέρι,ούτε κι η γιδαζεπαμη που πρόσθεσα στη σάλτσα κι στο dressing της σαλάτας.Ευτυχως που η Ευρυδίκη έχει την ιδιοτροπια να θέλει τη σάλτσα ξεχωριστά σερβιρισμενη από τα μακαρόνια κι εγώ σιχαίνομαι το dressing στη σαλάτα.Κοιτωντας τους καθόλη τη διάρκεια του φαγητού ,δεν διέκρινα καμία ενόχληση  από μεριάς τους.Την έφαγαν όλη τους τη μερίδα.

    Άφησα ανάποδα στο τραπέζι το Γουδί δίπλα στο γυάλινο γουδοχέρι του κι κοίταξα το ρολόι μου.Ειχαν περάσει ακριβώς 42 λεπτά.Κατευθυνθηκα στο δωμάτιο του Ιακώβου.Τον βρήκα να κοιμάται ,γυρισμένος στο πλάι.
-'Ιακωβε...;' του είπα γλυκά στο αυτί .Δεν αποκρίθηκε.Τον σκουντηξα τότε δυνατά.Παλι δεν αποκρίθηκε. Χαμογέλασα.
Αμέσως κατευθύνθηκα στο δωμάτιο που κοιμάμαι εγώ με την Ευρυδίκη.Τη βρήκα κι εκείνη κοιμησμενη ανάσκελα στο κρεβάτι με το κινητό της στο στήθος.Αφοτου σιγουρευτικα ότι έπεσε σε λήθαργο,πήρα το κινητό της κι το έψαξα.Η παλιοπονηρη συνομιλούσε μέσω messenger με τον Ιάκωβο.Μιλουσαν για την ατάκα που πέταξα κι τη σοκαρά . Ενώ η Ευρυδίκη ήταν θιγμένη ,ο Ιάκωβος ήταν χαλαρός κι την παρότρυνε να μη δώσει σημασία.Εκαναν κι εκτενή αναφορά στην ερωτική τους συνεύρεση το πρωί. Τους άρεσε κι κανόνιζαν να το ξανακάνουν αύριο το βράδυ όταν εγώ θα έλειπα λόγω φροντιστηρίου κι θα είχαν το χώρο ελευθερο.Κανονιζαν να ερωτοτροπισουν στο κρεβάτι μου.Ο Ιάκωβος την αποκαλούσε "μικρή" κι εκείνη τον αποκαλούσε"μωρό μου".

    Τα χέρια μου έτρεμαν από οργή."Τσουλα,πόρνη,ξετσιπωτη.." γρυλιζα λυσσασμένη.Τραβηξα στιγμιότυπα από την συζητηση αυτή όπως κι από τις πιο πρόσφατες συζητήσεις τους κι τις έστειλα στο δικό μου κινητό.Επειτα έκλεισα όλα τα παράθυρα κι τις μπαλκονόπορτες του διαμερίσματος. Πήρα μισινεζα κι εσυρα την Ευρυδίκη κάτω από το κρεβάτι ,όπου την έδεσα κι τη φιμωσα στην καρέκλα του γραφείου μου .Την έδεσα πολύ σφιχτά,ώστε οι καρποί κι οι αστράγαλοι της να αποκτήσουν πληγές.Επειτα πήρα κι των δύο τους τα κινητά.
Έπειτα πήγα στον Ιάκωβο όπου του έδεσα τα άκρα του στις τέσσερις άκρες του κρεβατιού του  κι τον φιμωσα με κολλητική ταινία. Ξέροντας ότι η δράση της γιδαζεπαμης διαρκεί πολλές ώρες ,βρήκα  τον χρόνο να προετοιμαστώ πλήρως ώστε να παρασταθω όπως αρμόζει σε αυτή την εκδήλωση....οργής!Έκανα λοιπόν ένα μπάνιο,καλοπιστικα κι φόρεσα τα αγαπημένα μου μαύρα ρούχα που τα έχω για ειδικές περιστάσεις.Ηθελα όταν τους ξυπνήσω να δουν εμένα έτσι όπως ακριβώς βλέπω εγώ τον εαυτό μου στον καθρέφτη:Ελεύθερη κι απαστράπτουσα, δίχως καταπιεση .

     Πήρα ένα ψαλίδι κι την ξυριστικη μηχανή του Ιακώβου κι ξαναπήγα στην Ευρυδίκη.Με το ψαλίδι έκοβα τούφες-τουφες τα μακριά, ίσια μαλλιά της που τόσο τα λάτρευε κι τα περιποιουταν,αφήνοντάς τες να πέσουν γύρω της κι πάνω στη πόδια της.Με τη ξυριστικη μηχανή τη γουλεψα.Καλυτερο θα ήταν να τη ξεμαλλιασω μια κι έξω,αλλά η σπίτονοικοκυρα μας είναι περίεργη κι ιδιαίτερα ευαίσθητη στη φασαρία κι μένει ακριβώς από κάτω μας .Δε θα ήθελα την πιο κρίσιμη ώρα να ανέβει κι να μας κάνει επίπληξη. Αφότου τελείωσα ,τη κλείδωσα μέσα στο δωμάτιο,αφήνοντας τη μέσα στο απόλυτο σκοτάδι.

   Κρατώντας το κινητό μου κι αμμωνία που πήρα από τη κουζίνα,επισκέφτηκα τον Ιάκωβο.Καθησα δίπλα του στο κρεβάτι κι του έβαλα λίγη αμμωνία στα ρουθούνια.Ξυπνησε απότομα με ένα τίναγμα από την έντονη μυρωδιά.
-"Ξύπνησες Ιάκωβε;" του είπα με γλυκειά,ηρεμη φωνή.

                   Ο Ιάκωβος ανοιγοκλεισε τα μάτια του.Εκανε απόπειρα να κουνηθεί,μα δεν μπορούσε, γιατί τα άκρα του ήταν δεμένα στις άκρες του κρεβατιού του.Ηθελε να μιλήσει ,αλλά δεν μπορούσε,έβγαζε μόνο πνιχτους ήχους.Κοιταξε με απορία γύρω του κι μόλις κατάλαβε πως είναι δέσμιος μου ,με κοίταξε σοκαρισμένος.Στον αντίποδα εγώ περίμενα ψυχραιμη μέχρι εκείνος να ερθει σε πληρη επαφή με το υπάρχον περιβάλλον.
-"Αναρωτιεσαι τί συμβαίνει ε; Τίποτα το ιδιαίτερο δεν συνέβη.Απλα κοιμήθηκες...πολύ!"του εξηγούσα με ένα πλατύ γλυκό χαμόγελο,το οποίο δε διήρκησε ούτε τρία δευτερόλεπτα πριν τη θέση του πάρει η σοβαρή μου έκφραση με πικρά κι πόνο στο βλέμμα.
-"Κοιμήθηκες το πρωί με την Ευρυδίκη;" τον ρώτησα
Ο Ιάκωβος ανοιγοκλείνε τα μάτια του συνεχόμενα από την αμηχανία
-"Μια φορά ανοιγοκλείνεις τα μάτια είναι "Ναι".Δύο είναι "όχι".Επαναλαμβάνω,έκανες σεξ με την  αδερφή μου το πρωί;"του είπα
Εκείνος ανοιγοκλεισε δύο φορές τα μάτια
-"Όχι;"ρώτησα
Ο Ιάκωβος επανέλαβε τις κινησεις του.
Η απάντηση του αυτή ήταν σαν μαχαίρια στη καρδιά
-"Αληθεια Ιάκωβε....Τότε αφού δεν κοιμήθηκες με την αδερφή μου ,αυτά εδώ γιατί μου λένε αλλά;"είπα κι έβγαλα το κινητό μου δείχνοντας του τη συνομιλία του με την Ευρυδίκη."Τα βλεπεις αυτά;Τα βλεπεις;Αυτή είναι η αλήθεια Ιάκωβε.Κι από ο,τι κοίταξα κι στις προηγούμενες συνομιλίες σας ,καλη "μπαλιτσα" παίζατε όλο αυτό το καιρό."μορφασα αηδιασμένη.Κοιτουσα τον Ιάκωβο κι πλέον δεν έβλεπα τον νεαρό που ήμουν τσιμπημενη μαζί του κάποτε.Πλεον έβλεπα μπροστά μου έναν σοκαρισμένο άνδρα να είναι δεμένος στο κρεβάτι του κι να με κοιτά συνοφρυομενος ,φανερά ανήσυχος για την τύχη του.
-"Σας άκουσα να ψιθυρίζετε το πρωί Ιάκωβε.Τα άκουσα όλα.Βλεπεις δεν κοιμόμουν.Συν τοις άλλοις,αυτά εδώ τα στιγμιότυπα με επιβεβαιώνουν ρίχνοντας τα ψέματα σου στο κενό.Σε ποιον τα πουλάς αυτά ρε Ιάκωβε;Δεν σου είπα να μείνεις μακριά από την Ευρυδίκη; Γιατί δεν με άκουσες; Ένταξει η αδερφή μου από πάντα ήταν ελαφρών ηθών κι πεταχτή ,αλλά εσύ ειδικά δε ντραπηκες να πηδηχτεις με ένα δεκαεπτάχρονο;Με την αδερφή αυτής που έτρεφε αισθηματα για σένα;Κι από ο,τι διαβάζω εδώ θα το επαναλαμβάνατε αύριο το βράδυ κιόλας όταν εγώ θα έλειπα στο φροντιστήριο κι μάλιστα στο κρεβάτι μου!Να με λερώσετε κι εμένα γουρούνια!"
Τα χέρια μου έτρεμαν από οργή .Ο Ιάκωβος όμως απτόητος πάλευε να κουνηθεί να απελευθερωθεί ,μα δεν μπορούσε να κουνηθεί ούτε πόντο τόσο σφιχτά που τον είχα δεμενο.
-"Δείλε...Τιποτένιε!" Φώναξα κι σήκωσα το χέρι μου αστραφτοντας του ένα δυνατο χαστούκι.Επειτα του αστραψα κι άλλο ένα...κι άλλο ένα...κι άλλο ένα.Τα χαστούκια έπεφταν βροχή διαδέχοντας το ένα μετά το αλλο.Επειτα μανιασμένη καθώς ήμουν,σκαρφάλωσα πάνω του κι άρχισα να τον γρονθοκόπω με όλη μου τη δύναμη.Ηταν τοσο ανακουφιστικο το δεξί κροσε μου να χτυπάει με μανία το πρόσωπο ενός προδότη.Ο ήχος από τα χτυπήματα κι τις πνιχτες φωνές πόνου του Ιακώβου φάνταζαν γλυκειά μουσική στα αυτιά μου.
-"Ανάθεμα σε!"γρυλιζα σα λύκος που απειλούσαν .
Όργωναν τα νύχια μου το πάνεμορφο ,λευκό πρόσωπο του.Πασχιζα να του το γδαρω κι να δημιουργήσω όσο το δυνατόν περισσότερες ουλές πάνω του.
Κοντανασαινα από τη σύγχυση.Σταματησα κι κοίταξα γύρω μου να βρω κάτι ώστε να τον πονέσω κι άλλο.Με την άκρη του ματιού μου ,είδα πως υπήρχε ένα κασκόλ ριγμένο πάνω σε μια καρέκλα δίπλα στο κρεβάτι του.Πηγα κι το άρπαξα,έπειτα ξανασκαρφαλωσα πάνω του κι το έδεσα γύρω από το λαιμό  σφιγγωντας το
Τα γαλανά του μάτια γουρλωσαν κι οι βολβοί τους Κοκκινησαν.Τιναζοταν σαν το ψάρι έξω από το νερό ,πράγμα το οποίο δεν με αποθαρρύνε παρά με γέμιζε ορμή να συνεχίσω να τον βασανίζω.
-"Να τί αξίζει σε κάτι δειλούς κι ψεύτες σαν εσένα Ιάκωβε.Παρε μια μικρή γεύση απο τον πόνο που μου προκάλεσες τώρα"
   Σπαρταριζε σαν να επαθέ επιληπτικό σοκ,μέχρι που κάποια στιγμή τεντωθηκε κι εγειρε το κεφάλι του πίσω στο μαξιλάρι με μάτια ορθανοιχτα να κοιτούν το άπειρο.Σταματησα τότε να σφιγγω.
-"Ιάκωβε...;"είπα ανάμεσα στις κόφτες αναπνοές που έπαιρνα "Ιάκωβε." επανέλαβα άλλη μια φορά συνειδητοποιώντας ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.Τον κούνησα .Δεν ανταποκρινόταν.Δεν σαλευε.

     Έβγαλα το κασκόλ από το λαιμό του κι την κολλητική ταινία από το στομα κι του έδωσα το φιλί της ζωής όπως κι του έκανα ανάνηψη.Τιποτα.Προσπαθησα πάλι με πιο έντονες πιέσεις και πιο δυνατές αναπνοές χωρίς  όμως αποτέλεσμα.Προσπαθησα ξανά κι ξανά όμως εκείνος παρέμενε εκεί να είναι ξαπλωμένος, ξεπνοος...
-"Χριστέ μου , τί έκανα;"σκεφτικα με τρόμο
"Ιάκωβε!Ιάκωβε!"έλεγα τρομοκρατημένη τρανταζοντας τον με όλη μου τη δύναμη.Του τραβούσα την μπλούζα παρακαλωντας τον να μη φύγει,να μείνει εδώ να συνεχίσουμε τον καβγά.Κατεληξα με δάκρυα να τον ικετεύω να ξύπνησει κι να πάψει να παριστάνει τον νεκρό.Ηταν όμως....
Έκρυψα το πρόσωπο μου πάνω στο στήθος του κι ούρλιαξα
-"Συγνώμη Ιακωβε.Δεν το ήθελα,χίλια συγνώμη.Ηθελα μόνο να ξεσπάσω πάνω σου κι στην Ευρυδίκη για  τον πόνο κι την οργή που μου προκαλέσατε με την προδοσία  κι τη συμπεριφορά σας"μουρμουρισα πάνω στο στήθος του."Δεν ήθελα να γίνουν έτσι τα πράγματα.Δεν το ήθελα..."

     Ήξερα πως δεν μου έμενε πολύς χρόνος,οπότε έδρασα γρήγορα.Ελυσα τον Ιάκωβο κι τον εστυσα στο κρεβάτι του σαν να κοιμάται κι τον σκέπασα όμορφα με τα σκεπάσματα του.Κλεινοντας του τα μάτια ,ένιωσα να αποχαιρετώ ένα κομμάτι μου.Ενα σημαντικό μου κομμάτι το οποίο περιελάμβανε την τσίπα,την αξιοπρέπεια ,την τιμή,την αυτοσυγκράτηση,το ηθος μου...
"Φονισσα."ψελισσα κι ένα δυσάρεστο ρίγος διαπέρασε τη ραχοκοκαλια μου.
Επειτα πήγα στο δωμάτιο μου όπου βρήκα την Ευρυδίκη έτσι όπως την άφησα.Μορφασα δυσαρεστημένη
-"Για μια ακόμα φορά τη γλίτωσες μικρή βρωμιάρα.Δεν έχω κανένα όφελος πλέον να κάνω πράξη πάνω σου αυτά τα οποία είχα κατά νου." Πήγα στη ντουλάπα μου  κι από ενα χαρτοκουτο  έβγαλα τα ημερολόγια μου.Εσκισα κάποιες σελίδες με σημαντικό περιεχόμενο τις οποίες τις έβαλα σε ένα φάκελο που πήρα από το γραφείο μου.Επειτα με το κινητό μου ,τράβηξα ένα απολογητικό βίντεο στο οποίο έπαιρνα όλη την ευθύνη για τον θάνατο του Ιακώβου κι παρακάλεσα τους γονείς του να μην κινηθούν νομικά γιατί η δικαιοσύνη δε θα αργησει να αποδώθει.Αφοτου τελείωσα,πήγα στην κουζίνα κι έφτιαξα ένα ποτήρι ζεστό γάλα για να ηρεμήσω....

      *Το πτώμα του Ιακώβου βρέθηκε τέσσερις μέρες αργότερα στο κρεβάτι του.Η απουσία αυτού όπως κι των δύο κοριτσιών προκάλεσε την ανησυχία σε γονείς και φίλους.Διπλα στον Ιάκωβο, ξαπλωμένη πάνω στο στήθος του κοιτωταν νεκρή η Λυδία.Στο πόρισμα του ιατροδικαστή,  ο θάνατος του Ιακώβου προκλήθηκε από ασφυξία λόγω στραγγαλισμού ενώ της Λυδίας ηταν αυτοκτονία απο μεγάλη δόση υπνωτικών χαπιών.Στο ποτήρι με τα υπολείμματα γάλακτος που βρεθηκε στο κομοδίνο δίπλα τους ,βρέθηκαν υπολείμματα γιδαζεπαμης αναμεμιγμένης με ασπιρίνη. Δίπλα ακριβώς από το ποτήρι,βρέθηκε ένα μαύρο smartphone κι από κάτω ένας μεγάλος φάκελος με τη λέξη "γονείς" γραμμενη επανω. Στο απέναντι δωμάτιο,αφότου η αστυνομία παραβίασε την κλειδωμένη πόρτα,βρέθηκε η Ευρυδίκη δεμένη κι φιμωμενη σε μια καρέκλα πεσμένη στο πάτωμα,υποσιτισμενη κι αφυδατωμένη,με τα μαλλιά της διασκορπα γύρω της.Απο τις πληγές στα χέρια κι τα πόδια της ,φάνηκε πως δέθηκε πολύ σφιχτά κι πάλεψε αρκετά έντονα προκειμένου να απελευθερωθεί δίχως όμως αποτέλεσμα.Το έγκλημα θεωρήθηκε"έγκλημα ερωτικού πάθους" κι από το βίντεο κι τα γράμματα απεφάνθη πως η κοπέλα σκότωσε εν βρασμώ ψυχής ούσα σε πλήρη σύγχυση.

Η υπόθεση δεν οδηγήθηκε ποτέ στην έδρα