Καθόμουν αμίλητη στη θέση μου κοιτώντας άλλου.Δεν ήθελα να τον αντικρίσω ούτε για ελάχιστο.Η παρουσία του με γέμιζε πόνο κι αηδία.Προσπαθουσα να εστιασω αλλού το βλέμμα μου,αλλά δεν έβρισκα τίποτα ενδιαφέρον στις υποφωτισμενες φιγούρες των επίπλων.Το μόνο αντικείμενο που φωτιζόταν πλήρως ήταν το τραπέζι όπου τρώγαμε από το φως του απορροφητήρα.Ολα τα υπόλοιπα έπιπλα υποφωτίζονταν.Περισσοτερο ένιωθα με φυλακισμένο που τον έχουν υπό βασανισμό προκειμένου να ομολογήσει ,παρά με κανονικό άνθρωπο που αυτή τη στιγμή δειπνεί.
  
Ακριβώς απέναντι μου,στην άλλη πλευρά του τραπεζιού,ακούγεται εκείνος να τρώει.Κι μόνο στην αίσθηση ότι τρώει ήρεμος απέναντι μου ,το στομάχι μου σφίγγεται κι δεν κατεβαίνει μπουκιά κάτω.Πασχιζα να βρω κάτι στο οπτικό μου πεδίο στο οποίο θα μπορούσα να εστιάσω όλη μου τη προσοχή προκειμένου να αφαιρεθω από την υπάρχουσα κατάσταση.
-"Φάε λίγο.Θα κρυώσει"μου είπε εκείνος

-"Θα φάω .."ψελλισα

-"Ναι τώρα όμως σε παρακαλω.Δε θέλω να σε πιέσω,αλλά η απεργία πείνας δεν ωφέλησε ποτέ κανέναν."

Γύρισα κι τον κοίταξα επικριτικά
-"Κάνω διατροφή."του αποκρίθηκα

-"Σοβαρά;Από ποτέ; Ειλικρινά δε σε θυμάμαι να κάνεις διατροφή ποτέ."ειπε με κάποια έκπληξη

-"Έχει μπει πολύ "νερό στο αυλάκι"από την τελευταία φορά που βρεθήκαμε Sanghoon."

-"Εχεις δίκιο.Περασαν τρία χρόνια από την τελευταία φορά που ήμασταν μαζί.Εχεις υποστεί ριζική αλλαγή."

-"Όλοι μας αλλάζουμε σε ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.Αλλαζουμε νοοτροπία,διατροφικές συνήθειες,ακόμα  κι  χαρακτηρα αλλαζουμε μερικές φορες.Ολα χάρη στη παροδο του χρόνου" του αποκρίθηκα αναστεναζοντας

-"Πολλά μπορούν να συμβάλλουν στην αλλαγή ενός ανθρώπου Jang-Mi .Όχι μόνο η παροδος του χρόνου...." μου αποκρίθηκε κοιτάζοντας με, με ένα υγρό,γαληνιο βλέμμα,νοσταλγικό.

-"Εσύ από την άλλη δεν άλλαξες καθόλου."του αποκρίθηκα

-"Αληθεια;"με ρώτησε μειδιαζοντας ντροπαλά

-"Αληθεια."του είπα ψυχρά

Το υγρό,γαλήνιο βλέμμα του τότε άλλαξε κι με κοίταξε σοβαρά.Δεν φοβόμουν πλέον αυτό  το βλέμμα όπως στο παρελθόν.Δεν ένιωθα αυτό το σφίξιμο στο στήθος όταν με κοίταζε με αυτό το κάποτε ανυπόφορο βλέμμα.Ημουν έτοιμη να τον αντιμετωπίσω.
Σταματησε να τρωει κι άφησε  κάτω ο,τι κρατούσε .
-"Ξερεις για ποιο λόγο ήρθα εδώ Jang -Mi?" με ρωτησε

-'Ξερω..."του είπα ρίχνοντας πάνω του το πιο σκοτεινό μου βλέμμα
"Ήρθες να με τιμωρήσεις...'

Εκείνος με κοίταξε με απορία
-"Να σε τιμωρήσω είπες;"

-"Ναι να με τιμωρήσεις ήρθες κι σταματά να παριστάνεις τον ανίδεο Sanghoon.Τα έμαθα όλα.Χωρισες με τη Kwan κι η αιτία ήταν όλες αυτές οι κακές φήμες που έσπειρα στο παρελθόν για εσάς.Μου αρέσει που έλεγες πως δε θα σας επηρέαζαν.Να το!Χωρίσατε εξαιτίας μου ,έστω κι μακροπρόθεσμα."

-"Έτσι πιστεύεις;"ρώτησε ρητορικά

-"Έτσι είναι."επέμεινα "Πράγματικα τώρα Sanghoon,για ποιον άλλο λόγο θα έλεγες ψέματα στη σχέση μου..."

-"Παρολίγον σχέση σου"με διέκοψε διορθώνοντας με

-"Έστω ,"παρολίγο" σχέση μου κι με αδειασε μέσω κινητού"

-"Τουλάχιστον ,κατάλαβες τι άνθρωπος ήταν."μου αποκρίθηκε
Σώπασα κι τον κοίταξα ενοχλημένη

-"Κάνουμε κι πνεύμα Sanghoon;"τον ρώτησα ενοχλημένη

-"Όχι καθόλου"

-"Όχι κάνεις ,μη προσπαθείς να μου ρίξεις στάχτη στα μάτια.Μου κάνεις σπάσιμο νεύρων,όπως σου έκανα κι εγώ τότε.Ναι το παραδέχομαι πλέον:Σου έκανα σπάσιμο νεύρων.Οπως έκανα σπάσιμο νεύρων σε όποια πηγαινε να σε πλησιάσει. Προσπάθησα να γκρεμίσω ο,ποια γέφυρα εχτιζες με άλλους ανθρώπους .Προσπάθησα να σε περιορίσω, να σε αποξένωσω. Ακόμα απορώ πώς κατάφερα κι γλίτωσα τη μήνυση από τη Kwan κι το ξύλο από τον Xang- Tae ".
Λέγοντας του όλα αυτά ένιωθα ντροπή κι φρίκη ,συνειδητοποιώντας τί αρρωστημένα πράγματα έκανα.

-"Όντως , έχεις δικιο.παρεκτραπηκες πολύ κι σε σοβαρό βαθμό, αλλά όχι τόσο σοβαρό ώστε να ασκηθεί μήνυση εναντίων σου ή να σου ασκηθεί βία.Εξαλλου ,όλο αυτό ξεθυμανε.Ειναι πλέον παρελθόν."

-"Παρελθόν μεν,που πας εσύ να το φέρεις στο παρόν δε.Κι ωραία ως εδώ ... Έκανες την εμφάνιση σου πέντε μήνες πριν διακριτικά κι τυπικά ,έγινες ένα  μέρος της καθημερινότητας μου ,φέρνοντας όμως κι το παρελθόν μαζί σου που το εμφυσησες στη καινούργια μου ζωη κι όσα βήματα πάλεψα να κάνω μπροστά ,μου τα σβηνεις κι με τραβάς πάλι πισω.Πισω εκεί όπου εσύ ο ίδιος με εδιωξες με πολύ κόπο γιατί δεν ήθελα να φύγω. Εντάξει ήμουν εμμονικη,αλλά δε σε κλειδαμπαρωσα στο σπίτι που νοικιάζεις όπως κάνεις εσύ σε μένα τώρα."

-"Πλήρωσα το νοίκι"μου είπε ήρεμα

-"Θα σου δώσω πίσω τα λεφτά"του είπα

-"Δε τα θέλω"

-"Όχι θα τα πάρεις!Θα τα πάρεις κι θα πατσισουμε.Επειτα θα πάρεις τα πράγματα σου κι θα φύγεις."είπα δείχνοντας του στο τέλος τη πόρτα στο βάθος πίσω μου.

-"Μα γιατί;"ρώτησε

Γουρλωσα τα μάτια μου καταπληκτικη με την ήρεμη κι φαινομενικά αθώα αντίδραση του

-"Καταρχάς..."συνέχισε "απέβαλλε από τη συζήτηση τις λέξεις "τιμωρία" κι "πατσιζουμε" γιατί δεν έχει να κάνει τίποτα με αυτά."

-"Αληθεια;"ρώτησα ειρωνικά, καχύποπτη

-"Αληθεια.Επρεπε να κάνω ο,τι εκανα μεχρι τώρα." μου είπε ήρεμα.

-"Έπρεπε;!"δεν άντεξα κι φώναξα.Επειτα ξεροβηξα για να καλύψω τον ανθίζοντα θυμό μου  κι επανέλαβα με ήρεμη φωνή
"Έπρεπε;Δηλαδή δικαιολογεις,χωρίς φόβο κι ντροπή όλα όσα μου έκανες μέχρι τώρα; Πώς, η πίεση ,το σπάσιμο νεύρων,οι μηχανορραφίες  εναντιων μου είναι απολύτως λογικές;Σε λίγο θα μου δικαιολογήσεις κι τον εγκλεισμό μου εδώ μέσα ,σε μια ευρύχωρη ,καλαίσθητη πλέον φυλακή που χωρίς άδεια παίρνεις τα ηνία."

-"Εφόσον μένω εδώ πρέπει να αναλάβω μέρος των εξόδων."μου αποκρίθηκε ήρεμα ,πράγμα που με εξόργισε.

Ήθελα να τον καρφώσω με τα chopsticks στο λαιμό.Τα χέρια μου έτρεμαν από τη σύγχυση κι τα κατέβασα από το τραπέζι προκειμένου να μην τα δει.

-"Μένεις εδώ είπες...;"τον ρώτησα βραχνιαζοντας

-"Βέβαια,μένω εδώ πλέον.Τωρα όσο για το θέμα της "φυλακής" σου έχω προτείνει ουκ ολίγες φορές να βγούμε να πιούμε κάτι αλλά εσύ..."

-"Δε θέλω να βγω μαζί σου!!Δε θέλω να βγαίνω μαζί σου!"φώναξα κι τιναχτικα από τη θέση μου σαν ελατήριο.

-"Μη φωνάζεις σε παρακαλώ."μου είπε για να με κατευνάσει.

-"Θα φωνάζω όσο θέλω εγώ που να σε πάρει!" κατέληξα να ουρλιάζω χτυπώντας μανιασμένη το πόδι μου κάτω "Με έχεις φέρει πέρα από τα όρια μου!Εξαιτίας σου μιλούν όλοι πίσω από τη πλάτη μου στο γραφείο,ο άντρας που θέλω με αδειασε με τον πιο άθλιο κι συντομο τρόπο κι το κερασάκι στη τούρτα πλέον,είναι ότι πρέπει να ξοδέψω τις διακοπές μου μαζί σου.Πού;Στο μέρος που δεν αποκάλυψα σε κανέναν ότι θα πήγαινα διακοπές.Πού στην ευχή το έμαθες ότι θα βρίσκομαι εδώ;"

   -"Το νησί Ναμι ήταν ο προορισμός των ονείρων σου για διακοπές.Παντα ήθελες να τον επισκεφθείς.Μου το είχες αναφέρει αρκετές φορές στο παρελθόν."

-"Κοίτα να δεις!Ο κουφός από πρόθεση τελικά άκουγε.'ειρωνευτηκα "Ποιος σου το είπε όμως .Γιατι από καθαρή μαντεψια αποκλείεται να το βρήκες."

-'Μου τα είπε όλα η Paenji. Με ένα καφέ κι μερικά γλυκά κάνεις θαύματα.Μου ειπε συγκεκριμένα πως κατάφερες να μαζέψεις τα λεφτά που απαιτούνταν ώστε να κάνεις ένα από τα  όνειρα σου πραγματικοτητα κι να πας τις διακοπές που ηθελες.Τωρα όσο για το τόπο διαμονής ,είχες πει σε μερικούς συναδέλφου σου ότι προτιμάς  καλαισθησία κι αυτονομία, οπότε η ενοικίαση ενός σπιτιού είναι μια επίθυμια που δε θα διστάζες να κάνεις πραγματικότητα.Εψαξα λοιπον κι σε βρήκα."μου είπε μειδιαζοντας

-"Paenji πέθανες..."σκεφτομουν.Αυτη η σκύλα δε με χωνέψε ποτέ κι αφότου εμαθε κάποιες από τις φήμες που φέρουν το όνομα μου για ο,τι εκανα στον Sanghoon, βρήκε πάτημα να με καταδώσει.Καλα το έλεγα ότι ούτε τους ταξιδιωτικούς προορισμούς μου δε πρέπει να αναφέρω σε κοινές συζητησεις."

-"Συγχαρητήρια λαγονικό".είπα ξινισμενη χειροκροτοντας με τα ακροδαχτυλα του ενός χεριού να χτυπούν απαλά τη παλάμη  του άλλου μου χεριού.

"Με το καλό να βρεις κι το δρόμο να φύγεις ."

-"Μαζί θα φύγουμε"επέμεινε

-"Να το.."ψελισσα εκνευρισμένη
"Λυσσαξες .Κι πες ότι φεύγουμε μαζί ,τι θα καταλάβεις;"του είπα  με κανονική φωνή

-"Δεν είναι θέμα εγώ να καταλάβω .Το θεμα ειναι να λυθεί ο,τι έμεινε άλυτο.'

-"Κόψε τους γρίφους γιατί σα πολύ το τράβηξες.Αφου εσύ ο ίδιος ,με εδιωξες .Με εδιωξες όταν, εκτός από το σπάσιμο νεύρων ,σου είχα δώσει κι προσοχή όπως κι φροντίδα που εσύ δε δέχτηκες .Με πλήγωσες οπως κι επιβεβαιώσες τα λεγόμενα της καλύτερης μου φίλης που την απόπειρα που έκανα να τα φτιάξουμε τη θεώρησε εξαρχής "καμμένο χαρτί".Μόνο να ήξερες το πόνο που ένιωθα τότε μετα απο εκείνο το "αντίο".Μόνο να ήξερες τί αισθήματα έτρεφα για εσένα..."του είπα θυμωμένη

-"Το κατανόησα μετέπειτα.Πολυ ύστερα.Αφοτου βγήκα από το νοσοκομείο όπου νοσηλευόμουν. Ξανασκέφτηκα όλες σου τις προσπάθειες,όλα όσα μου προσέφερες κι βρίσκομαι πλέον εδώ να χτίσω ο,τι κατέστρεψα."

-"Σκαλίζεις τη στάχτη να βρεις φωτιά Sanghoon,την ο,ποια εσύ έσβησες με έναν κουβά παγωμένο νερό."

-"Το ξέρω ,αλλά δε θέλω να σε χάσω....για δεύτερη φορά'
  
Στα λόγια του αυτά μου ήρθε κι γέλασα.Σε άλλες εποχές θα έλιωνα από ευτυχία κι θα ορμούσα πάνω του να τον φιλήσω , αλλά τώρα αυτά που ακούω μου φαίνονται σαν ατάκα από φτηνιαρικο αρλεκιν.Εκεινος στην αντίδραση μου με κοίταξε συνοφρυομενη.

-"Σου φαίνονται αστεία όλα αυτά;"ρώτησε

-"Όχι δε μου φαίνονται αστεία.Ειναι αστεία.Ειναι πάρα πολύ αστεία.Αν μου τα έλεγες αυτά αρκετό καιρό πιο πριν, σιγουρα θα ήμουν η πιο ευτυχισμένη γυναίκα.Τωρα όμως...Τώρα τί να το κάνω;"

-"Ώστε αυτό έχεις να πεις μόνο;"με ρώτησε φανερά ενοχλημένος

Σήκωσα τα χέρια μου σε στάση απορίας κι του αποκρίθηκα:"Μάλλον ,ναι."

-"Θα έπρεπε να το περιμενω ότι τα αισθηματα που τρέφω για εσένα ,δε θα τα δεχοσουν τόσο εύκολα τώρα."είπε με μια δόση απογοητεύσης στη φωνή του.Εμοιαζε πράγματικα στενοχωρημενος κι απογοητευμενος

-"Τα ποια;"ρώτησα εκπληκτη.Επειτα ξέσπασα σε δυνατότερα γελια,που τον έκαναν να κοκκινησει από αμηχανία "Όχι ,όχι γλυκέ μου.Τα δικά σου αισθηματα ,δεν είναι ούτε στο ελάχιστο τόσο δυνατά όσο ήταν τα δικά μου τοτε.Εγω έλιωνα για σένα τότε ,ήμουν τρελή για σένα.Κατι το οποίο δε θα είσαι εσύ για μένα ποτέ.ΠΟΤΕ!"

-"Δηλαδή όσα μου έλεγες τότε,τα εννοούσες;"με ρώτησε με ενδιαφέρον

-"Όλα ,ούτε μια λέξη δε παίρνω πίσω"του αποκρίθηκα χαλαρή

-"Ούτε μια;"ρώτησε κατάπληκτος κατεβάζοντας τα χέρια του από το τραπέζι.Εσκυψε το κεφάλι του κι ετρίψε τα χέρια του μεταξύ τους σε αμηχανία.
"Δηλαδή ,όλα όσα μου είπες ,όλα όσα απέρριψα ήταν αληθεια;Ακόμα κι ο,τι μου είπες την τελευταία φορά που ειδοθηκαμε πριν τρία χρόνια στο νοσοκομείο;"

-"Αν το πω,θα πάρεις τα πράγματακια σου κι θα φύγεις από εδώ;Θα τα πάρεις;"ρώτησα χτυπώντας το χέρι μου στο τραπέζι.

Ο Sanghoon δε μίλησε, μόνο έκανε νόημα με το κεφάλι.Τοτε σηκώθηκα από τη θέση μου κι στερέωσα τα χέρια μου πάνω το τραπέζι

-"Sanghoon,το λέω τώρα κι το ξεκαθαρίζω .Ήμουν τρέλα ερωτευμένη με εσένα ,αλλά εσύ με απερριψες κι με πέταξες κλωτσιδον από τη ζωή σου χωρίς να μου δώσεις τη παραμικρή ευκαιρία.Ερχεσαι μετά από τρία χρόνια κι μου λες πως τρέφεις αισθηματα για μένα.Φανφαρες!Όπως σε πόνεσα κι σε ήθελα εγώ ,δε θα με θελησεις ποτε εσύ κι όχι μόνο αυτό,καμία άλλη δε θα φτάσει στο σημείο να σε θέλει όπως σε ήθελα εγώ τοτε. Το παραδέχομαι όμως ,πως όλες εκείνες τις κουβέντες που σου είπα ,δε θα τις πάρω πίσω γιατί τις εννοούσα .Όλες μια προς μια .Από τη πρώτη μέχρι τη τελευταία κι πιο πικρή.Τερμα" είπα κι ξεφυσηξα ανακουφισμένη.
 
Ο Sanghoon κοίταξε τότε κάτω κι ένα σαρδονιο χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη του

-"Τώρα καλε μου Sanghoon"του είπα φανερά ανακουφισμένη"Μάζεψε τα κι φύγε ,όπως το συμφωνήσαμε."

-"Όχι!"είπε πεισμωμενος κοιτώντας με σοβαρός

Κοκαλωσα.Απορησα.
-"Δε κατάλαβα.Τι είπες;"ρώτησα κοιτώντας τον συνοφρυομενη

-"Αυτό που άκουσες.Οχι μόνο δε θα φύγω,θα μείνω,με περισσότερο πείσμα αυτή τη φορά.Μην αρχίσεις πάλι,εσύ είπες ότι ισχύει ο,τι κι να μου είπες τότε. Αυτό σημαίνει ότι ίσχυει κι το στοίχημα"

-"Ποιο στοίχημα;"ξαφνιάστηκα

  -"Το στοίχημα που βάλαμε ,όταν ήμουν νοσηλευόμενος στο νοσοκομείο. Θυμάσαι ότι βρέθηκα εκεί,λόγω ενός σοβαρού τροχαίου. Ντελαπαρισε το αυτοκίνητο μου κι τραυματίστηκα πολύ σοβαρά."

-"Ναι το θυμάμαι αυτό.Απο ο,τι είχα άκουσει ήσουν σε τραγική κατάσταση."του αποκρίθηκα

-"Όχι απλά σε τραγική.Απο ο,τι ήδη ξέρεις-γιατι ξερεις !- μισοπεθαμενο με μετέφεραν στο νοσοκομείο.Ειχα υποστεί ρήξη ήπατος,είχα σπάσει πλευρα,συν ότι είχα χάσει κι πολύ αίμα.Το  ήπαρ μου δεν μπορούσαν να μου το επαναφέρουν κι χρειαζομουν επείγοντος δότη.Απο ο,τι είχε πει ο θεράπων ιατρός μου σε συγγενείς κι φίλους που με παρεστεκαν,μόνο ένα θαύμα θα μπορούσε να με σώσει.Κι βρέθηκε άμεσα δότης,το θυμάσαι σιγουρα αυτό."

-"Κάτι είχε πάρει το αυτί μου ναι."του είπα ήρεμη

Εκείνος γέλασε. Το γέλιο του με εκνεύριζε κι μορφασα αηδιασμένη.
-"Κάτι πήρε το αυτί σου...''επανελαβε κι συνέχιζε να γελάει.

-Που θες να καταλήξεις Sanghoon;"τον έκοψα

Του πήρε λίγο χρόνο να σταματήσει τα γέλια.Ρουθουνησε σιγανα κι με κοίταξε στα μάτια
-"Όταν κατάφερα κι άνοιξα τα μάτια μου.Ηρθες κι με επισκέφτηκε.Αργησες τολμώ να πω γιατί εσύ πάντα παρούσα κι από τους πρώτους ήσουν δίπλα μου.Εκεινη την ημέρα που με επισκεφτηκες-κι που ήταν η τελευταία φορά που ειδοθηκαμε- σου ξεκαθαρισα ότι δε σε θέλω στη ζωή μου κι άδικα προσπαθείς να με ελκυσεις κι εσύ τότε πριν φύγεις ,μου είπες το εξής:
"Αν θελήσεις να με βρεις ,η πόρτα μου θα είναι ανοιχτή" .Έσκασα στα γέλια τότε.Σε θεώρησα παλαβή από τη πολλή καψούρα δεν μπορούσα να το εξηγήσω αλλιώς. Τότε σου είπα "Ναι καλά!" Κι εσύ μου ανταπάντησες "Πάμε στοίχημα,πως  θα με ψάξεις κι θα με βρεις κι θα με ζητήσεις;".Αφότου ξεκαρδίστικα στα γέλια  ,δέχθηκα το στοίχημα."

-"Ωραία το έχασες το στοίχημα γιατί ήρθες, με βρήκες ,αλλά η πόρτα μου όμως είναι κλειστή πλέον "του είπα.

-"Όντως ,αλλά μου το είχες ξεκαθαρίσει πριν φύγεις τότε:"Αν ποτέ με βρεις κι δε σε θέλω πια,κάνε με να σε ερωτευτω"

-"Ε, ενταξει,αρλουμπες της καψουρας ήταν..."

-"Της καψουρας;Το είπες η ίδια ότι ήσουν τρελά ερωτευμένη μαζί μου προ ολίγου κι το φωνάξες κιόλας πως τα λόγια που είπες ,από το πρώτο μέχρι το τελευταίο,δεν τα παίρνεις πίσω."

-"Ωραία και;Θα μου κατσικοθεις στο σβέρκο για μερικές αερολογιες της καψουρας;Κι στο κάτω κάτω ,τι στην ευχή έκανα που σε έφερε εδώ;"

-" Το ξέρω ότι εσύ ήσουν το "θαυμα"που μου έλεγε ο γιατρός όταν ξύπνησα.Εσυ ήσουν ο δότης μου."

 Στα λόγια του αυτα αγαλιασε η ψυχή μου .Μεσα στο θυμό μου ,ένιωσα ένα ψιγμα χαράς."Ώστε το έμαθε..." σκέφτηκα .
Υστερα όμως  σκοτεινιασε η σκέψη μου κι θύμωσα πιο πολύ.
-"Χαιρομαι που το έμαθες.Απο κει κι ύστερα όμως ,ήταν μια απόφαση της στιγμής.Για τον συνάνθρωπο."του είπα

-"Α,για τον συνάνθρωπο....Για τον ο,ποιο συνάνθρωπο;"

-"Ήταν παρορμητική απόφαση.Ευτυχως να λες που ήμουν συμβατός δότης"

-"Είμαι ευγνώμων για αυτό ΑΛΛΑ το έκανες για να με σώσεις ,έβαλες σε κίνδυνο την ίδια σου τη ζωή , γιατί ποιός ξέρει τι επιπλοκές στο χειρουργείο θα μπορούσαν να είχαν συμβεί.Ηξερες ότι θα το μάθαινα κάποια στιγμή.Ηξερες ότι αυτό που έκανες ήταν θυσία κι για αυτό μου τα είπες τότε αυτά."

-"Ναι.Το παραδέχομαι πως τότε εξακολουθούσα κι σε ήθελα κι είχα μια κρυφή ελπίδα πως θα το μάθαινες κάποια στιγμή."παραδέχτηκα "Τώρα όμως είναι αργά.'

-"Αργά;"ρώτησε

-"Βέβαια αργά.Βλεπεις προχώρησα , εξελίχτηκα, άλλαξα.'

-"Το βλέπω"μου αποκριθηκε

-"Εσύ πλέον ανήκεις στο πάρελθον.'

-"Λάθος. Δεν άνηκα ποτέ στο παρελθόν.Εσυ αποπειράθηκες να με εντάξεις στο τότε παρόν σου πράγμα το οποίο δεν έγινε πραγματικότητα.'

-"Κι τώρα εσύ θες να μπεις ο ίδιος ,μόνος σου στο παρόν μου τώρα ,για μια πράξη που έκανα στο πάρελθον.'

-"Η οποια πράξη αν δεν γινόταν θα με είχε κάνει κι εμένα κομμάτι του παρελθόντος.Οχι μόνο του δικού σου οπως λες,αλλα γενικά.Κι σου τονίζω, αυτή η πράξη έγινε επειδή με αγαπούσες τότε."

-"Όπως το είπες: Σε αγαπούσα. Τότε!"

-"Για το τώρα θέλει λίγη δουλειά"
Απηυδισα. Έβαλα ένα ποτήρι νερό κι το ήπια μονορουφι.

-"Να με πεθάνεις θες;Πάρτο χαμπάρι πουλάκι μου δε θέλω!"

-"Τώρα δε θες!"

-"Θες να παθω κανενα ατυχημα να γίνεις δότης μου εσύ να πατσισουμε;Μπορώ να φουνταρω τώρα από το μπαλκόνι , γιατί με το πείσμα σου εκεί με οδηγείς.Να φουνταρω,να ησυχάσω από σένα ,από όλους κι από όλα!" φώναξα κι παράτησα το ποτήρι στο τραπέζι.Του γύρισα τη πλατη κι κατευθύνθηκα στις σκάλες

-"Πού πας;Δε τελείωσε η κουβέντα"μου φώναξε

Ξέσπασα σε γέλια.
-"Ο Θεός του Ήλιου κι ο δράκος της καταιγιδας  να το κάνουν αυτό το έκτρωμα κουβέντα. Καλή συνέχεια με το φαγητό σου."

-"Μα δεν έφαγες τίποτα."

-"Δεν πεινάω!" Του αποκρίθηκα ανεβαίνοντας τη σκάλα.

    Ανεβαίνοντας στον επάνω όροφο,έβγαλα τα τακούνια μου .Με πέθαιναν τα πόδια μου .Ήθελα να βγω μόνη μου αλλά δεν με άφησε ο Sanghoon μην του φύγω ή μην αρχίσω να φλερτάρω.Κι να λεγες ότι δειπνησα....Τιποτα δεν εφαγα.Μπουκια δεν πήγε κατω.Λες όμως ένα καινούργιο φλερτ να με βοηθήσει; Μήπως αν ανοιχτώ σε καινούργιες προοπτικές για σχέση ,να ηρεμήσω κι να βγάλω τον Sanghoon από μέσα μου;Όσο κι να μην το έδειχνα,τη παλιά ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα γυρίσει ,δεν τη εγκατέλειψα.Οσο κι να προσπαθούσε να με πείσει η καλύτερη μου φίλη ,η Yeona, να τον ξεπεράσω ,δεν τα κατάφερα απολύτως. Το ευχαριστήθηκα πάντως όλο αυτό. Αντιστράφηκαν η ρολόι κι πλέον είναι η σειρά μου να το παίξω δύσκολη.
Ένα μικρό χαμόγελο ,σχηματίστηκε στα χείλη μου καθώς επανέφερα στη σκέψη μου τη προσπάθεια του Sanghoon,να μείνει εδώ.

Άνοιξα τη πόρτα του δωματίου μου.Μπηκα μέσα κι τη κλείδωσα.Μετα από την ξαφνική εισβολή του μέσα στο σπίτι , φοβάμαι μην παρεκτραπεί.Πρωτη φορά βλέπω τέτοια αντίδραση από αυτόν.Ξαπλωσα πάνω στο κρεβάτι με τα χέρια απλωμένα.Ενιωθα μια περίεργη έξαψη.Ενα αίσθημα ικανοποίησης κι νίκης αναμεμιγμένο με ενόχληση.Πηρα μια βαθιά αναπνοη για να ηρεμήσω.
-"Ο Sanghoon επέστρεψε."σκεφτικα "Το έμαθε τελικά κι ήρθε. Ήρθε για εμένα όμως,ή για αυτό που το έκανα; Ναι , θυμάμαι πεντακάθαρα τι είπα τότε.Ναι είχα μια κρυφή ελπίδα κι πήρα τα ρίσκα μου.Θελει να με κάνει να τον ερωτευτω όπως έβαλα στο στοίχημα.Θα αξίζει όμως,μετά από τόσο καιρό κι μετά από ο,τι έκανα;"αναρωτηθηκα.

Αναστενάξα. Η έξαψη που ένιωθα κατευνασθηκε από ένα έντονο αρνητικο αίσθημα καχυποψίας.
-"Μήπως τελικά ,το κάνει αυτό γιατί με εξιδανικεύσε;Κι αν ενδώσω στη τελική,θα πρέπει να είμαι τόσο φορτίκα δοτική όπως με συνήθισε;Μήπως όλο αυτό καλύτερα να μη γίνει , γιατί τελικά θα μας οδηγήσει σε λάθος συμπεράσματα κι μετά στην απογοήτευση;"
Γύρισα στο πλάι κι σκεφτικα
-"Μήπως τελικά η Yeona ειχε δίκιο;"
   
             
     
   Το επόμενο πρωί ,σηκώθηκα νωρίς.Βγηκα από το δωμάτιο μου κι κοίταξα τριγύρω .Ησυχία επικρατούσε .Πήγα κι έκανα ένα μπάνιο,έπειτα ντύθηκα κι κατέβηκα κάτω στη κουζίνα.Εφτιαξα τσάι κι πήρα λίγο κι από το χθεσινό φαγητό που είχε φυλάξει ο Sanghoon στο ψυγείο για πρωινό. Ένιωθα μοναξιά χωρίς το κινητό μου .Όταν εισέβαλε εδώ μέσα ο Sanghoon ,μου έκανε κατάσχεση του κινητού μου κι απενεργοποίησε το τηλέφωνο κι τώρα δεν έχω το μεσο να επικοινωνήσω με τους δικούς μου ή με τη Yeona. Φέρθηκε σαν αγροίκος.Κι ένας Νεατερνταλ μπροστα του πιο ήπια θα μου φερόταν.Τελειωνοντας το πρωινό μου ,καθάρισα τα πιάτα μου,ετοίμασα τσαι κι βγήκα έξω στο μπαλκόνι να ηρεμήσω. Η μέρα ήταν καταγάλανη κι η θέα πανέμορφη.

-"Κρίμα που δεν μπορώ να βγω.Ειχα πρόγραμμα για αυτές τις δύο εβδομάδες να επισκεφτώ πολλά αξιοθέατα ,αλλά μου το χάλασε ο Sanghoon" μουρμουρισα κι αναστενάξα. "Για να δω τι μπορώ να κάνω για τη τρίτη κι τελευταία εβδομάδα διαμονής μου εδώ..."

Ήχος από κλειδιά ακουστικέ στη πόρτα πίσω μου.Γυρισα κι είδα τη φιγούρα του Sanghoon να μπαίνει κρατώντας τσάντες .

-"Καλώς τον"μουρμουρισα ψυχρα.Γυρισα τη πλάτη μου κι αφοσιώθηκα στη παρατήρηση της θεάς έξω από το μπαλκόνι κι στο τσάι μου. "Όχι δε θα μιλήσω.Οχι δε θα του δώσω αφορμή να δει που είμαι"σκεφτικα πεισμωμενη.

-"Jang-Mi;"τον άκουσα να φωνάζει.
-"Jang-Mi γύρισα. Jang-Mi είσαι πάνω;"είπε κι τον άκουσα να κατευθύνεται προς τις σκάλες

Δεν μπορούσα να κρατηθώ κι χαμογελασα σα σκανταλιαρικο παιδί που παίζει κρυφτό.Αφησα κάτω τη κούπα με το τσάι μου, ξάπλωσα πάνω στον καναπέ εξωτερικού χώρου κι έκλεισα τα μάτια. Πήρα δύο βαθιές αναπνοές κι προσπάθησα να χαλαρώσω.

-"Α ,εδώ είσαι;"ρώτησε ο Sanghoon  όταν με βρήκε "Σε έψαχνα επάνω.Νομιζα ότι κοιμόσουν"

-"Έτυχε κι ξύπνησα νωρίς σήμερα."είπα κι άνοιξα αργά τα μάτια μου "Εσύ βλεπω όπως πάντα πρωινός."

-"Ναι βγήκα για ψώνια.Πηρα κάτι πράγματα που έλειπαν.Τί πίνεις;"

-"Πράσινο τσάι.Θες;"

-"Οχι ευχαριστω .Θα βάλω χυμό να πιω μόνος μου." είπε κι εξυσε ελαφρά τη μύτη του γυρνώντας μου τη πλάτη,πηγαίνοντας μέσα.

Τότε εγώ ξανά έκλεισα τα μάτια μου κι αποπειράθηκα να πάρω έναν υπνακο.

-"Ωραία μέρα."μου είπε ύστερα από λίγο όταν ξαναβγήκε στο μπαλκόνι
"Ηλιόλουστη".

-"Ότι πρεπει για μπάνιο ή για εξορμηση στα αξιοθέατα "του αποκρίθηκα.

-"Έχεις δίκιο.Θα σου πρότεινα να πάμε αλλά εσύ δε θες να βγεις από το σπίτι."μου είπε κοιτώντας ευθεία
Τα λόγια του αυτά με έκαναν να σηκώσω το κεφάλι μου κι να τον κοιτάξω ενοχλημένη.

-"Δεν είναι ότι δε θέλω να βγω από το σπίτι.Δε θέλω να βγω μαζί σου από το σπίτι." του αποκρίθηκα κι σηκώθηκα.Ανακαθησα στη θέση μου κι πέρασα το χέρι μου από τα μαλλιά μου,κοιτώντας άλλου.

Ο Sanghoon τότε κάθησε δίπλα μου κι άφησε το ποτήρι με το χυμό του στο τραπεζάκι μπροστά μας κι με κοίταξε
-"Ως πότε θα κρατας αυτή η στάση απέναντι μου; Βλεπεις κάνω προσπάθεια να χτίσω γέφυρες"

-"Κάνεις προσπάθεια να χτίσεις τις γέφυρες που γκρέμισες Sanghoon.Δε χτίζεις απλά γέφυρες."

-"Χαιρομαι που το κατάλαβες."

-"Εγώ δε χαιρομαι που το προσπαθείς ακόμα. '

-'Μα γιατί είσαι έτσι;"

-"Χωρίσατε με τη Kwan κι ήρθες τώρα εδώ να με πρηξεις προκειμένου να σου φύγει ο θυμός για αυτά που είχα πει για εσάς στο πάρελθον.Ενταξει έμαθες πως εγώ είμαι ο δότης σου ,αλλά αυτή σου η συμπεριφορά όλον αυτό το καιρό,μου έδωσε να καταλαβω πως έχεις δεχτεί μεγάλο πλήγμα από το χωρισμό σου κι ήρθες εδώ μόνο για να ξοδέψεις το χρόνο σου,ώστε να γεμίσεις το κενό.'του είπα κι γύρισα να τον κοιτάξω.

Ο Sanghoon συνωφρυοθηκε θυμωμένος
-"Ώστε αυτό πιστεύεις;"

-"Αυτό είναι."επεμεινα
"Τί στοίχημα κι φανφάρες μου έλεγες χθες,το πράγμα είναι ολοφάνερο εδώ.'
του είπα ήρεμα.

Εκείνος κοίταξε μπροστά κι ρουθουνησε έντονα ,επείτα ξεροκαταπιε.Εσκυψε στο κεφάλι κι προετοιμάστηκε.
-"Εγώ χώρισα τη Kwan."μου αποκάλυψε
"Με τη Kwan είχαμε έντονη χημεία,αλλά ένιωθα ότι δεν προχωρούσε άλλο. συν τοις άλλοις ,είχα βάσιμες πληροφορίες ότι με απατουσε."

-"Με συγχωρείς δεν το ήξερα."του είπα κι κοκκινησα από ντροπή

-"Δε πειραζει.Εξαλλου όσο πάθος κι να υπήρχε μεταξύ μας , κάποια στιγμή αυτό τελείωσε.Το πιο στενοχώρο είναι πως ούτε δέσιμο δεν υπηρξε.Απλα καηκαμε κι οι δυο σε μια φωτιά που τον έναν τον έκαψε ολοσχερώς.Επρεπε να δώσω ένα τέλος.Ηταν κι η κατάσταση μου που δυσχερηνε τα πράγματα..."

-"Κι με εμένα τι θες;"ρώτησα ήρεμα

-"Πριν από περίπου ένα χρόνο έμαθα ότι εσύ ήσουν ο άνθρωπος που μου έσωσε τη ζωή.Το έμαθα τυχαία από τη Jieun ,τη  κοινή μας πλεον φίλη.Ηταν μπροστά όταν είπες την απόφαση σου στο γιατρό. Στο πάρτυ που έκανε ,για τα γενέθλιά της,μας είχε καλέσει κι τους δύο.Εκει ειδα οτι ομορφυνες κι αλλο κι τότε θυμήθηκα όλη αυτή τη προσπάθεια που έκανες να με ελκυσεις.'

-"Εγώ όμως είχα ήδη προχωρήσει σε νέα σχέση ,είχα ανεληχθει στη δουλειά μου κι δεν είχα δώσει σε κανέναν ,κανένα δικαίωμα.Μεχρι που άνοιξες το στόμα σου εσύ."

-"Κι πάλι δεν έχεις επιρρεαστει αρνητικά .Αντιθετως στη δουλειά σε θεωρούν πιο ανθρώπινη  τώρα από την απομωνομενη εργασιομανη χωρίς ζωή που σε θεωρούσαν μέχρι τοτε'
Γουρλωσα τα ματια μου έκπληκτη

-"Τί απαίσιοι!"σκέφτηκα

-"Παραδέχτηκες όμως χθες πολλά πράγματα."είπε ο Sanghoon

-" Οπως;" του αποκρίθηκα

Τότε εκείνος έβγαλε το κινητό του από τη τσέπη του κι έβαλε να παίξει μια ηχογράφηση κι συγκεκριμένα όλα όσα είχα παραδεχτεί με στεντόρεια ,παθιασμένη φωνή.Εμεινα με το στόμα ανοιχτό.

-"Παλιό λωποδύτη με ηχογραφήσες!"του είπα καταπληκτη

-"Όπως έπαιξες πονηρά εσύ τότε, το ίδιο έκανα κι εγώ."είπε κι χαμογέλασε σκανδαλιαρικα.

-"Κι πιστεύεις ότι αν γυρίσω πάλι πίσω ,πως θα περιμένεις να είμαι τόσο δοτική όσο ήμουν τότε;"

-"Τότε δεν ήσουν δοτική,ήσουν απλα φορτική προκειμένου να βρεις αφορμές να με πλησιάσεις.Οχι ,δεν περιμένω την συμπεριφορά που είχες τότε.Θελω να δω τον αληθινό σου εαυτό."

-"Κι αν απογοητευτείς;"τον ρώτησα με σηκωμένο φρύδι.

Εκείνος ανασηκώσε τους ωμους του κι μορφασε με απορία
-"Το ρισκάρω"

-"Δηλαδή με τη Kwan δεν ήταν ρίσκο;"

-"Όχι .Με την Kwan ήμουν τρελά
ερωτευμένος κι είχα την ίδια απόκριση από εκείνη.Ετσι πίστευα τουλάχιστον....Φανηκε όμως μετά το ατύχημα η αληθινή της συμπεριφορά.Καταλαβα πως στη τελική ημουν μονο μια ωραία περίοδος στη ζωή της.Ενα ερωτικό διάλειμμα .Μετά το ατύχημα ,δεν ήθελε να μου σταθεί ψυχολογικά. Ενώ στον αντίποδα εσύ..."

-"Ξέρω...Ξερω."του αποκρίθηκα κι ξεφυσηξα.

-"Δεν ήρθα να γεμίσω το κενό μου μαζί σου. Απλά πλέον εστιάζω τη προσοχή μου εκεί που έστω κι με ακραίο τρόπο μου απέδειξαν ότι είμαι σημαντικός κι ότι με θέλουν.Εψαξα για εσένα.Ρωτησα κι έμαθα.Κι για αυτό έδρασα.Αν έμενες ακόμα με αυτόν που φλερταριζες ,το πολύ να κατέληγες σαν εμένα με τη Kwan."

-"Που το ξέρεις αυτό;"τον ρώτησα

-"Έπιασα παρτίδες με τον Zung. Σε ήθελε μόνο για το στάτους.Ετσι μου ειπε όταν είχαμε βγει ένα βράδυ για ποτο"

Γύρισα το κεφάλι μου από την άλλη κι έπιασα αμήχανη το σβέρκο μου κι τον ετρίψα.Εμεινα για λιγο αμίλητη.Στενοχωρηθηκα.

-"Jang-Mi..."μου είπε
"Δεν σου αξίζει.Σου αξίζει ένας καλύτερος,ο οποίος δε θα σε θέλει μόνο για το "στάτους". Ξέρεις κι εσύ η ίδια πως αξίζεις πολλά κι το κατάλαβα κι εγώ αυτό κι ας μου πήρε χρόνο."

Με έπιασε τότε απαλά από το μπράτσο,κάνω τας με να γυρίσω.'
-"Jang -Mi...Δώσε μου μια ευκαιρία. Όχι για χάρη του παρελθόντος,μα για χάρη του παρόντος.Ουτε εγω είμαι ο ίδιος όπως τοτε ,ούτε κι εσύ.Που ξερεις,ίσως κι να ταιριάζουμε."

Στα μάτια του αποκαλυπτόταν όλη η αλήθεια.Υγρα καθώς ήταν κοιτωντας μέσα στα δικά μου ,μου έδειχναν έναν άλλο Sanghoon.Εναν πιο εγκάρδιο κι διατεθειμενο να παλέψει για μια σχέση.Δε διέκρινα πάθος μέσα τους όπως όταν τον έβλεπα παλιά να κοιτάζει τη Kwan κι πέθαινα από ζήλια .Διέκρινα αγάπη.
Αγνή αγάπη.